헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ1́0́14́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 14:)

Ἐν δὲ βοῶν ἔσκεν λάσιοσ νομόσ· ἀμφὶ δὲ βουσὶν Τηλεβόαι μάρναντο καὶ υἱέεσ Ἠλεκτρύωνοσ· οἱ μὲν ἀμυνόμενοι, ἀτὰρ οἵγ’ ἐθέλοντεσ ἀμέρσαι, ληισταὶ Τάφιοι· τῶν δ’ αἵματι δεύετο λειμὼν ἑρσήεισ, πολέεσ δ’ ὀλίγουσ βιόωντο νομῆασ. Ἐν δὲ δύω δίφροι πεπονήατο δηριόωντεσ. καὶ τὸν μὲν προπάροιθε Πέλοψ ἴθυνε, τινάσσων ἡνία, σὺν δέ οἱ ἔσκε παραιβάτισ Ἱπποδάμεια· τὸν δὲ μεταδρομάδην ἐπὶ Μυρτίλοσ ἤλασεν ἵππουσ, σὺν τῷ δ’ Οἰνόμαοσ προτενὲσ δόρυ χειρὶ μεμαρπὼσ ἄξονοσ ἐν πλήμνῃσι παρακλιδὸν ἀγνυμένοιο πῖπτεν, ἐπεσσύμενοσ Πελοπήια νῶτα δαΐξαι. Ἐν καὶ Ἀπόλλων Φοῖβοσ ὀιστεύων ἐτέτυκτο, βούπαισ οὔπω πολλόσ, ἑὴν ἐρύοντα καλύπτρησ μητέρα θαρσαλέωσ Τιτυὸν μέγαν, ὅν ῥ’ ἔτεκέν γε δῖ’ Ἐλάρη, θρέψεν δὲ καὶ ἂψ ἐλοχεύσατο Γαῖα. Ἐν καὶ Φρίξοσ ἐήν Μινυήιοσ ὡσ ἐτεόν περ εἰσαϊών κριοῦ, ὁ δ’ ἄρ’ ἐξενέποντι ἐοικώσ. κείνουσ κ’ εἰσορόων ἀκέοισ, ψεύδοιό τε θυμόν, ἐλπόμενοσ πυκινήν τιν’ ἀπὸ σφείων ἐσακοῦσαι βάξιν, ὃ καὶ δηρόν περ ἐπ’ ἐλπίδι θηήσαιο. Τοῖ’ ἄρα δῶρα θεᾶσ Τριτωνίδοσ ἠε͂ν Ἀθήνησ. δεξιτερῇ δ’ ἕλεν ἔγχοσ ἑκηβόλον, ὅ ῥ’ Ἀταλάντη Μαινάλῳ ἔν ποτέ οἱ ξεινήιον ἐγγυάλιξεν, πρόφρων ἀντομένη· περὶ γὰρ μενέαινεν ἕπεσθαι τὴν ὁδόν· ἀλλὰ γὰρ αὐτὸσ ἑκὼν ἀπερήτυε κούρην, δεῖσεν δ’ ἀργαλέασ ἔριδασ φιλότητοσ ἕκητι. Βῆ δ’ ἴμεναι προτὶ ἄστυ, φαεινῷ ἀστέρι ἶσοσ, ὅν ῥά τε νηγατέῃσιν ἐεργόμεναι καλύβῃσιν νύμφαι θηήσαντο δόμων ὕπερ ἀντέλλοντα, καί σφισι κυανέοιο δι’ ἠέροσ ὄμματα θέλγει καλὸν ἐρευθόμενοσ, γάνυται δέ τε ἠιθέοιο παρθένοσ ἱμείρουσα μετ’ ἀλλοδαποῖσιν ἐόντοσ ἀνδράσιν, ᾧ καί μιν μνηστὴν κομέουσι τοκῆεσ· τῷ ἴκελοσ πρὸ πόληοσ ἀνὰ στίβον ἠιέν ἡρ́ωσ. καί ῥ’ ὅτε δὴ πυλέων τε καὶ ἄστεοσ ἐντὸσ ἔβησαν, δημότεραι μὲν ὄπισθεν ἐπεκλονέοντο γυναῖκεσ, γηθόσυναι ξείνῳ· ὁ δ’ ἐπὶ χθονὸσ ὄμματ’ ἐρείσασ νίσσετ’ ἀπηλεγέωσ, ὄφρ’ ἀγλαὰ δώμαθ’ ἵκανεν Ὑψιπύλησ· ἄνεσαν δὲ πύλασ προφανέντι θεράπναι δικλίδασ, εὐτύκτοισιν ἀρηρεμένασ σανίδεσσιν. ἔνθα μιν Ἰφινόη κλισμῷ ἔνι παμφανόωντι ἐσσυμένωσ καλῆσ διὰ παστάδοσ εἷσεν ἄγουσα ἀντία δεσποίνησ· ἡ δ’ ἐγκλιδὸν ὄσσε βαλοῦσα παρθενικὰσ ἐρύθηνε παρηίδασ· ἔμπα δὲ τόνγε αἰδομένη μύθοισι προσέννεπεν αἱμυλίοισιν· "Ξεῖνε, τίη μίμνοντεσ ἐπὶ χρόνον ἔκτοθι πύργων ἧσθ’ αὔτωσ; ἐπεὶ οὐ μὲν ὑπ’ ἀνδράσι ναίεται ἄστυ, ἀλλὰ Θρηικίησ ἐπινάστιοι ἠπείροιο πυροφόρουσ ἀρόωσι γύασ. κακότητα δὲ πᾶσαν ἐξερέω νημερτέσ, ἵν’ εὖ γνοίητε καὶ αὐτοί. εὖτε Θόασ ἀστοῖσι πατὴρ ἐμὸσ ἐμβασίλευεν, τηνίκα Θρηικίην, οἵ τ’ ἀντία ναιετάουσιν, δήμου ἀπορνύμενοι λαοὶ πέρθεσκον ἐπαύλουσ ἐκ νηῶν, αὐτῇσι δ’ ἀπείρονα ληίδα κούραισ δεῦρ’ ἄγον· οὐλομένησ δὲ θεᾶσ πορσύνετο μῆτισ Κύπριδοσ, ἥ τέ σφιν θυμοφθόρον ἔμβαλεν ἄτην. δὴ γὰρ κουριδίασ μὲν ἀπέστυγον, ἐκ δὲ μελάθρων, ᾗ ματίῃ εἴξαντεσ, ἀπεσσεύοντο γυναῖκασ· αὐτὰρ ληιάδεσσι δορικτήταισ παρίαυον, σχέτλιοι. ἦ μὲν δηρὸν ἐτέτλαμεν, εἴ κέ ποτ’ αὖτισ ὀψὲ μεταστρέψωσι νόον· τὸ δὲ διπλόον αἰεὶ πῆμα κακὸν προύβαινεν. ἀτιμάζοντο δὲ τέκνα γνήσι’ ἐνὶ μεγάροισ, σκοτίη δ’ ἀνέτελλε γενέθλη. αὔτωσ δ’ ἀδμῆτέσ τε κόραι, χῆραί τ’ ἐπὶ τῇσιν μητέρεσ ἂμ πτολίεθρον ἀτημελέεσ ἀλάληντο. οὐδὲ πατὴρ ὀλίγον περ ἑῆσ ἀλέγιζε θυγατρόσ, εἰ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσι δαϊζομένην ὁρόῳτο μητρυιῆσ ὑπὸ χερσὶν ἀτασθάλου· οὐδ’ ἀπὸ μητρὸσ λώβην, ὡσ τὸ πάροιθεν, ἀεικέα παῖδεσ ἄμυνον· οὐδὲ κασιγνήτοισι κασιγνήτη μελε θυμῷ. ἀλλ’ οἰαῖ κοῦραι ληίτιδεσ ἔν τε δόμοισιν ἔν τε χοροῖσ ἀγορῇ τε καὶ εἰλαπίνῃσι μέλοντο· εἰσόκε τισ θεὸσ ἄμμιν ὑπέρβιον ἔμβαλε θάρσοσ, ἂψ ἀναερχομένουσ Θρῃκῶν ἄπο μηκέτι πύργοισ δέχθαι, ἵν’ ἢ φρονέοιεν ἅπερ θέμισ, ἠέ πῃ ἄλλῃ αὐταῖσ ληιάδεσσιν ἀφορμηθέντεσ ἵκοιντο. οἱ δ’ ἄρα θεσσάμενοι παίδων γένοσ, ὅσσον ἔλειπτο ἄρσεν ἀνὰ πτολίεθρον, ἔβαν πάλιν, ἔνθ’ ἔτι νῦν περ Θρηικίησ ἄροσιν χιονώδεα ναιετάουσιν. τῶ ὑμεῖσ στρωφᾶσθ’ ἐπιδήμιοι· εἰ δέ κεν αὖθι ναιετάειν ἐθέλοισ, καί τοι ἅδοι, ἦ τ’ ἂν ἔπειτα πατρὸσ ἐμεῖο Θόαντοσ ἔχοισ γέρασ· οὐδέ τί σ’ οἰώ γαῖαν ὀνόσσεσθαι· περὶ γὰρ βαθυλήιοσ ἄλλων νήσων, Αἰγαίῃ ὅσαι εἰν ἁλὶ ναιετάουσιν. ἀλλ’ ἄγε νῦν ἐπὶ νῆα κιὼν ἑτάροισιν ἐνίσπεσ μύθουσ ἡμετέρουσ, μηδ’ ἔκτοθι μίμνε πόληοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Apollodorus, Argonautica, book 1 14:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 14:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION