헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ1́0́07́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 7:)

Αὐτὰρ ἐπεί ῥα πόληοσ ἐυδμήτουσ λίπ’ ἀγυιάσ, ἀκτὴν δ’ ἵκανεν Παγασηίδα, τῇ μιν ἑταῖροι δειδέχατ’, Ἀργῴῃ ἄμυδισ παρὰ νηὶ μένοντεσ. στῆ δ’ ἄρ’ ἐπὶ προμολῇσ· οἱ δ’ ἀντίοι ἠγερέθοντο. ἐσ δ’ ἐνόησαν Ἄκαστον ὁμῶσ Ἄργον τε πόληοσ νόσφι καταβλώσκοντασ, ἐθάμβησαν δ’ ἐσιδόντεσ πασσυδίῃ Πελίαο παρὲκ νόον ἰθύοντασ. δέρμα δ’ ὁ μὲν ταύροιο ποδηνεκὲσ ἀμφέχετ’ ὤμουσ Ἄργοσ Ἀρεστορίδησ λάχνῃ μέλαν· αὐτὰρ ὁ καλὴν δίπλακα, τήν οἱ ὄπασσε κασιγνήτη Πελόπεια. ἀλλ’ ἔμπησ τὼ μέν τε διεξερέεσθαι ἕκαστα ἔσχετο· τοὺσ δ’ ἀγορήνδε συνεδριάασθαι ἄνωγεν. αὐτοῦ δ’ ἰλλομένοισ ἐπὶ λαίφεσιν, ἠδὲ καὶ ἱστῷ κεκλιμένῳ μάλα πάντεσ ἐπισχερὼ ἑδριόωντο. τοῖσιν δ’ Αἴσονοσ υἱὸσ ἐυφρονέων μετέειπεν· "Ἄλλα μὲν ὅσσα τε νηὶ ἐφοπλίσσασθαι ἐοίκεν ‐‐πάντα γὰρ εὖ κατὰ κόσμον‐‐ἐπαρτέα κεῖται ἰοῦσιν. τῶ οὐκ ἂν δηναιὸν ἐχοίμεθα τοῖο ἕκητι ναυτιλίησ, ὅτε μοῦνον ἐπιπνεύσουσιν ἀῆται. ἀλλά, φίλοι,‐‐ξυνὸσ γὰρ ἐσ Ἑλλάδα νόστοσ ὀπίσσω, ξυναὶ δ’ ἄμμι πέλονται ἐσ Αἰήταο κέλευθοι‐‐ τούνεκα νῦν τὸν ἄριστον ἀφειδήσαντεσ ἕλεσθε ὄρχαμον ἡμείων, ᾧ κεν τὰ ἕκαστα μέλοιτο, νείκεα συνθεσίασ τε μετὰ ξείνοισι βαλέσθαι. " Ὧσ φάτο· πάπτηναν δὲ νέοι θρασὺν Ἡρακλῆα ἥμενον ἐν μέσσοισι· μιῇ δέ ἑ πάντεσ ἀυτῇ σημαίνειν ἐπέτελλον· ὁ δ’ αὐτόθεν, ἔνθα περ ἧστο, δεξιτερὴν ἀνὰ χεῖρα τανύσσατο φώνησέν τε· "Μήτισ ἐμοὶ τόδε κῦδοσ ὀπαζέτω. οὐ γὰρ ἔγωγε πείσομαι· ὥστε καὶ ἄλλον ἀναστήσεσθαι ἐρύξω. αὐτόσ, ὅτισ ξυνάγειρε, καὶ ἀρχεύοι ὁμάδοιο. " Ἦ ῥα μέγα φρονέων, ἐπὶ δ’ ᾔνεον, ὡσ ἐκέλευεν Ἡρακλέησ· ἀνὰ δ’ αὐτὸσ ἀρήιοσ ὤρνυτ’ Ιἤσων γηθόσυνοσ, καὶ τοῖα λιλαιομένοισ ἀγόρευεν· "Εἰ μὲν δή μοι κῦδοσ ἐπιτρωπᾶτε μέλεσθαι, μηκέτ’ ἔπειθ’, ὡσ καὶ πρίν, ἐρητύοιτο κέλευθα. νῦν γε μὲν ἤδη Φοῖβον ἀρεσσάμενοι θυέεσσιν δαῖτ’ ἐντυνώμεσθα παρασχεδόν. ὄφρα δ’ ἰώσιν δμῶεσ ἐμοὶ σταθμῶν σημάντορεσ, οἷσι μέμηλεν δεῦρο βόασ ἀγέληθεν ἐὺ κρίναντασ ἐλάσσαι, τόφρα κε νῆ’ ἐρύσαιμεν ἔσω ἁλόσ, ὅπλα δὲ πάντα ἐνθέμενοι πεπάλαχθε κατὰ κληῖδασ ἐρετμά. τείωσ δ’ αὖ καὶ βωμὸν ἐπάκτιον Ἐμβασίοιο θείομεν Ἀπόλλωνοσ, ὅ μοι χρείων ὑπέδεκτο σημανέειν δείξειν τε πόρουσ ἁλόσ, εἴ κε θυηλαῖσ οὗ ἕθεν ἐξάρχωμαι ἀεθλεύων βασιλῆι. " Η ῥα, καὶ εἰσ ἔργον πρῶτοσ τράπεθ̓· οἱ δ’ ἐπανέσταν πειθόμενοι· ἀπὸ δ’ εἵματ’ ἐπήτριμα νηήσαντο λείῳ ἐπὶ πλαταμῶνι, τὸν οὐκ ἐπέβαλλε θάλασσα κύμασι, χειμερίη δὲ πάλαι ἀποέκλυσεν ἅλμη. νῆα δ’ ἐπικρατέωσ Ἄργου ὑποθημοσύνῃσιν ἔζωσαν πάμπρωτον ἐυστρεφεῖ ἔνδοθεν ὅπλῳ τεινάμενοι ἑκάτερθεν, ἵν’ εὖ ἀραροίατο γόμφοισ δούρατα καὶ ῥοθίοιο βίην ἔχοι ἀντιόωσαν. σκάπτον δ’ αἶψα κατ’ εὖροσ ὅσον περιβάλλετο χῶρον, ἠδὲ κατὰ πρῴραν εἴσω ἁλὸσ ὁσσάτιόν περ ἑλκομένη χείρεσσιν ἐπιδραμέεσθαι ἔμελλεν. αἰεὶ δὲ προτέρω χθαμαλώτερον ἐξελάχαινον στείρησ, ἐν δ’ ὁλκῷ ξεστὰσ στορέσαντο φάλαγγασ· τὴν δὲ κατάντη κλῖναν ἐπὶ πρώτῃσι φάλαγξιν, ὥσ κεν ὀλισθαίνουσα δι’ αὐτάων φορέοιτο. ὕψι δ’ ἄρ’ ἔνθα καὶ ἔνθα μεταστρέψαντεσ ἐρετμὰ πήχυιον προύχοντα περὶ σκαλμοῖσιν ἔδησαν. τῶν δ’ ἐναμοιβαδὶσ αὐτοὶ ἐνέσταθεν ἀμφοτέρωθεν, στέρνα θ’ ὁμοῦ καὶ χεῖρασ ἐπήλασαν. ἐν δ’ ἄρα Τῖφυσ βήσαθ’, ἵν’ ὀτρύνειε νέουσ κατὰ καιρὸν ἐρύσσαι· κεκλόμενοσ δ’ ἠύσε μάλα μέγα· τοὶ δὲ παρᾶσσον ᾧ κράτεϊ βρίσαντεσ ἰῇ στυφέλιξαν ἐρωῇ νειόθεν ἐξ ἕδρησ, ἐπὶ δ’ ἐρρώσαντο πόδεσσιν προπροβιαζόμενοι· ἡ δ’ ἕσπετο Πηλιὰσ Ἀργὼ ῥίμφα μάλ’· οἱ δ’ ἑκάτερθεν ἐπίαχον ἀίσσοντεσ. αἱ δ’ ἄρ’ ὑπὸ τρόπιδι στιβαρῇ στενάχοντο φάλαγγεσ τριβόμεναι περὶ δέ σφιν ἀιδνὴ κήκιε λιγνὺσ βριθοσύνῃ, κατόλισθε δ’ ἔσω ἁλόσ· οἱ δέ μιν αὖθι ἂψ ἀνασειράζοντεσ ἔχον προτέρωσε κιοῦσαν. σκαλμοῖσ δ’ ἀμφὶσ ἐρετμὰ κατήρτυον· ἐν δέ οἱ ἱστὸν λαίφεά τ’ εὐποίητα καὶ ἁρμαλιὴν ἐβάλοντο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 1 7:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 7:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION