Anonymous, Homeric Hymns, Εἲς Ἀπόλλωνα [Δήλιον]?, part 9:

αἳ δ Ἶριν προὔπεμψαν ἐυκτιμένης ἀπὸ νήσου, ἀξέμεν Εἰλείθυιαν, ὑποσχόμεναι μέγαν ὁρ´μον, χρυσείοισι λίνοισιν ἐερμένον, ἐννεάπηχυν: νόσφιν δ ἤνωγον καλέειν λευκωλένου Ἥρης, νή μιν ἔπειτ ἐπέεσσιν ἀποστρέψειεν ἰοῦσαν. αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ ἄκουσε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις, βῆ ῥα θέειν, ταχέως δὲ διήνυσε πᾶν τὸ μεσηγύ. αὐτὰρ ἐπεί ῥ ἵκανε θεῶν ἕδος, αἰπὺν Ὄλυμπον, αὐτίκ ἄρ Εἰλείθυιαν ἀπὲκ μεγάροιο θύραζε ἐκπροκαλεσσαμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα, πάντα μάλ, ὡς ἐπέτελλον Ὀλύμπια δώματ ἔχουσαι. τῇ δ ἄρα θυμὸν ἔπειθεν ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι: βὰν δὲ ποσὶ τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθ ὁμοῖαι. εὖτ ἐπὶ Δήλου ἔβαινε μογοστόκος Εἰλείθυια, δὴ τότε τὴν τόκος εἷλε, μενοίνησεν δὲ τεκέσθαι. ἀμφὶ δὲ φοίνικι βάλε πήχεε, γοῦνα δ ἔρεισε λειμῶνι μαλακῷ: μείδησε δὲ γαῖ ὑπένερθεν: ἐκ δ ἔθορε πρὸ φόωσδε: θεαὶ δ ὀλόλυξαν ἅπασαι.