Aeschylus, Seven Against Thebes, choral, strophe 3 3:

δοκῶ μὲν οὖν σφε μηδὲ προσβαλεῖν πύλαισ οὐχ ὡσ ἄθυμοσ οὐδὲ λήματοσ κάκῇ, ἀλλ’ οἶδεν ὥσ σφε χρὴ τελευτῆσαι μάχῃ, εἰ καρπὸσ ἔσται θεσφάτοισι Λοξίου· φιλεῖ δὲ σιγᾶν ἢ λέγειν τὰ καίρια. ὅμωσ δ’ ἐπ’ αὐτῷ φῶτα, Λασθένουσ βίαν, ἐχθρόξενον πυλωρὸν ἀντιτάξομεν, γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ’ ἡβῶσαν φύει, ποδῶκεσ ὄμμα, χεῖρα δ’ οὐ βραδύνεται παρ’ ἀσπίδοσ γυμνωθὲν ἁρπάσαι δόρυ. θεοῦ δὲ δῶρόν ἐστιν εὐτυχεῖν βροτούσ.