ἆ ἆ, ἐ` ἔ, χρίει τις αὖ με τὰν τάλαιναν οἶστρος, εἴδωλον Ἄργου γηγενοῦς, ἄλευ ἆ δᾶ:? φοβοῦμαι τὸν μυριωπὸν εἰσορῶσα βούταν. ὁ δὲ πορεύεται δόλιον ὄμμ ἔχων, ὃν οὐδὲ κατθανόντα γαῖα κεύθει. ἀλλ, ἐμὲ τὰν τάλαιναν ἐξ ἐνέρων περῶν κυναγετεῖ, πλανᾷ τε νῆστιν ἀνὰ τὰν παραλίαν ψάμμαν.?
