Aeschylus, Prometheus Bound, episode, anapests 5:

οὔκουν, Προμηθεῦ, τοῦτο γιγνώσκεις, ὅτι ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι·? ἐάν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ καὶ μὴ σφριγῶντα θυμὸν ἰσχναίνῃ βίᾳ. ἐν τῷ προθυμεῖσθαι δὲ καὶ τολμᾶν τίνα ὁρᾷς ἐνοῦσαν ζημίαν· δίδασκέ με. μόχθον περισσὸν κουφόνουν τ εὐηθίαν. ἐά με τῇδε τῇ νόσῳ νοσεῖν, ἐπεὶ κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν. ἐμὸν δοκήσει τἀμπλάκημ εἶναι τόδε. σαφῶς μ ἐς οἶκον σὸς λόγος στέλλει πάλιν. μὴ γάρ σε θρῆνος οὑμὸς εἰς ἔχθραν βάλῃ. ἦ τῷ νέον θακοῦντι παγκρατεῖς ἕδρας· τούτου φυλάσσου μή ποτ ἀχθεσθῇ κέαρ. ἡ σή, Προμηθεῦ, συμφορὰ διδάσκαλος. στέλλου, κομίζου, σῷζε τὸν παρόντα νοῦν. ὁρμωμένῳ μοι τόνδ ἐθώυξας λόγον. λευρὸν γὰρ οἷμον αἰθέρος ψαίρει πτεροῖς τετρασκελὴς οἰωνός: ἄσμενος δέ τἂν σταθμοῖς ἐν οἰκείοισι κάμψειεν γόνυ.?