βασίλεια γύναι, πρέσβοσ Πέρσαισ, σύ τε πέμπε χοὰσ θαλάμουσ ὑπὸ γῆσ, ἡμεῖσ θ’ ὕμνοισ αἰτησόμεθα φθιμένων πομποὺσ εὔφρονασ εἶναι κατὰ γαίασ. ἀλλά, χθόνιοι δαίμονεσ ἁγνοί, Γῆ τε καὶ Ἑρμῆ, βασιλεῦ τ’ ἐνέρων, πέμψατ’ ἔνερθεν ψυχὴν ἐσ φῶσ· εἰ γάρ τι κακῶν ἄκοσ οἶδε πλέον, μόνοσ ἂν θνητῶν πέρασ εἴποι.
