Aeschylus, Agamemnon, episode, anapests

(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests)

ἄγε δή, βασιλεῦ, Τροίασ πτολίπορθ’, Ἀτρέωσ γένεθλον, πῶσ σε προσείπω; πῶσ σε σεβίζω μήθ’ ὑπεράρασ μήθ’ ὑποκάμψασ καιρὸν χάριτοσ; πολλοὶ δὲ βροτῶν τὸ δοκεῖν εἶναι προτίουσι δίκην παραβάντεσ. τῷ δυσπραγοῦντι δ’ ἐπιστενάχειν πᾶσ τισ ἕτοιμοσ·

δῆγμα δὲ λύπησ οὐδὲν ἐφ’ ἧπαρ προσικνεῖται· καὶ ξυγχαίρουσιν ὁμοιοπρεπεῖσ ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι. ὅστισ δ’ ἀγαθὸσ προβατογνώμων, οὐκ ἔστι λαθεῖν ὄμματα φωτόσ, τὰ δοκοῦντ’ εὔφρονοσ ἐκ διανοίασ ὑδαρεῖ σαίνειν φιλότητι. σὺ δέ μοι τότε μὲν στέλλων στρατιὰν Ἑλένησ ἕνεκ’, οὐ γάρ <σ’> ἐπικεύσω, κάρτ’ ἀπομούσωσ ἦσθα γεγραμμένοσ, οὐδ’ εὖ πραπίδων οἰάκα νέμων θράσοσ ἐκ θυσιῶν ἀνδράσι θνῄσκουσι κομίζων. νῦν δ’ οὐκ ἀπ’ ἄκρασ φρενὸσ οὐδ’ ἀφίλωσ εὔφρων πόνοσ εὖ τελέσασιν. γνώσῃ δὲ χρόνῳ διαπευθόμενοσ τόν τε δικαίωσ καὶ τὸν ἀκαίρωσ πόλιν οἰκουροῦντα πολιτῶν. πρῶτον μὲν Ἄργοσ καὶ θεοὺσ ἐγχωρίουσ δίκη προσειπεῖν, τοὺσ ἐμοὶ μεταιτίουσ νόστου δικαίων θ’ ὧν ἐπραξάμην πόλιν Πριάμου·

δίκασ γὰρ οὐκ ἀπὸ γλώσσησ θεοὶ κλύοντεσ ἀνδροθνῆτασ Ἰλίου φθορὰσ ἐσ αἱματηρὸν τεῦχοσ οὐ διχορρόπωσ ψήφουσ ἔθεντο· τῷ δ’ ἐναντίῳ κύτει ἐλπὶσ προσῄει χειρὸσ οὐ πληρουμένῳ. καπνῷ δ’ ἁλοῦσα νῦν ἔτ’ εὔσημοσ πόλισ. ἄτησ θύελλαι ζῶσι· συνθνῄσκουσα δὲ σποδὸσ προπέμπει πίονασ πλούτου πνοάσ. τούτων θεοῖσι χρὴ πολύμνηστον χάριν τίνειν, ἐπείπερ καὶ πάγασ ὑπερκότουσ ἐφραξάμεσθα καὶ γυναικὸσ οὕνεκα πόλιν διημάθυνεν Ἀργεῖον δάκοσ, ἵππου νεοσσόσ, ἀσπιδηφόροσ λεώσ, πήδημ’ ὀρούσασ ἀμφὶ Πλειάδων δύσιν· ὑπερθορὼν δὲ πύργον ὠμηστὴσ λέων ἄδην ἔλειξεν αἵματοσ τυραννικοῦ. θεοῖσ μὲν ἐξέτεινα φροίμιον τόδε·

ὅτῳ δὲ καὶ δεῖ φαρμάκων παιωνίων, ἤτοι κέαντεσ ἢ τεμόντεσ εὐφρόνωσ πειρασόμεσθα πῆμ’ ἀποστρέψαι νόσου. τὰ δ’ ἐσ τὸ σὸν φρόνημα, μέμνημαι κλύων, καὶ φημὶ ταὐτὰ καὶ συνήγορόν μ’ ἔχεισ. παύροισ γὰρ ἀνδρῶν ἐστι συγγενὲσ τόδε, φίλον τὸν εὐτυχοῦντ’ ἄνευ φθόνου σέβειν. δύσφρων γὰρ ἰὸσ καρδίαν προσήμενοσ ἄχθοσ διπλοίζει τῷ πεπαμένῳ νόσον, τοῖσ τ’ αὐτὸσ αὑτοῦ πήμασιν βαρύνεται καὶ τὸν θυραῖον ὄλβον εἰσορῶν στένει. εἰδὼσ λέγοιμ’ ἄν, εὖ γὰρ ἐξεπίσταμαι ὁμιλίασ κάτοπτρον, εἴδωλον σκιᾶσ δοκοῦντασ εἶναι κάρτα πρευμενεῖσ ἐμοί. μόνοσ δ’ Ὀδυσσεύσ, ὅσπερ οὐχ ἑκὼν ἔπλει, ζευχθεὶσ ἕτοιμοσ ἦν ἐμοὶ σειραφόροσ· εἴτ’ οὖν θανόντοσ εἴτε καὶ ζῶντοσ πέρι λέγω. τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ πόλιν τε καὶ θεοὺσ κοινοὺσ ἀγῶνασ θέντεσ ἐν πανηγύρει βουλευσόμεσθα. καὶ τὸ μὲν καλῶσ ἔχον ὅπωσ χρονίζον εὖ μενεῖ βουλευτέον· νῦν δ’ ἐσ μέλαθρα καὶ δόμουσ ἐφεστίουσ ἐλθὼν θεοῖσι πρῶτα δεξιώσομαι, οἵπερ πρόσω πέμψαντεσ ἤγαγον πάλιν.

νίκη δ’ ἐπείπερ ἕσπετ’, ἐμπέδωσ μένοι. ἄνδρεσ πολῖται, πρέσβοσ Ἀργείων τόδε, οὐκ αἰσχυνοῦμαι τοὺσ φιλάνορασ τρόπουσ λέξαι πρὸσ ὑμᾶσ·

ἐν χρόνῳ δ’ ἀποφθίνει τὸ τάρβοσ ἀνθρώποισιν. οὐκ ἄλλων πάρα μαθοῦσ’, ἐμαυτῆσ δύσφορον λέξω βίον τοσόνδ’ ὅσον περ οὗτοσ ἦν ὑπ’ Ἰλίῳ. τὸ μὲν γυναῖκα πρῶτον ἄρσενοσ δίχα ἧσθαι δόμοισ ἔρημον ἔκπαγλον κακόν, πολλὰσ κλύουσαν κληδόνασ παλιγκότουσ· καὶ τὸν μὲν ἥκειν, τὸν δ’ ἐπεσφέρειν κακοῦ κάκιον ἄλλο πῆμα, λάσκοντασ δόμοισ. καὶ τραυμάτων μὲν εἰ τόσων ἐτύγχανεν ἀνὴρ ὅδ’, ὡσ πρὸσ οἶκον ὠχετεύετο φάτισ, τέτρηται δικτύου πλέον λέγειν. εἰ δ’ ἦν τεθνηκώσ, ὡσ ἐπλήθυον λόγοι, τρισώματόσ τἂν Γηρυὼν ὁ δεύτεροσ πολλὴν ἄνωθεν, τὴν κάτω γὰρ οὐ λέγω, χθονὸσ τρίμοιρον χλαῖναν ἐξηύχει λαβεῖν, ἅπαξ ἑκάστῳ κατθανὼν μορφώματι. τοιῶνδ’ ἕκατι κληδόνων παλιγκότων πολλὰσ ἄνωθεν ἀρτάνασ ἐμῆσ δέρησ ἔλυσαν ἄλλοι πρὸσ βίαν λελημμένησ. ἐκ τῶνδέ τοι παῖσ ἐνθάδ’ οὐ παραστατεῖ, ἐμῶν τε καὶ σῶν κύριοσ πιστωμάτων, ὡσ χρῆν, Ὀρέστησ· μηδὲ θαυμάσῃσ τόδε. τρέφει γὰρ αὐτὸν εὐμενὴσ δορύξενοσ Στρόφιοσ ὁ Φωκεύσ, ἀμφίλεκτα πήματα ἐμοὶ προφωνῶν, τόν θ’ ὑπ’ Ἰλίῳ σέθεν κίνδυνον, εἴ τε δημόθρουσ ἀναρχία βουλὴν καταρρίψειεν, ὥστε σύγγονον βροτοῖσι τὸν πεσόντα λακτίσαι πλέον. τοιάδε μέντοι σκῆψισ οὐ δόλον φέρει. ἔμοιγε μὲν δὴ κλαυμάτων ἐπίσσυτοι πηγαὶ κατεσβήκασιν, οὐδ’ ἔνι σταγών.

ἐν ὀψικοίτοισ δ’ ὄμμασιν βλάβασ ἔχω τὰσ ἀμφί σοι κλαίουσα λαμπτηρουχίασ ἀτημελήτουσ αἰέν. ἐν δ’ ὀνείρασιν λεπταῖσ ὑπαὶ κώνωποσ ἐξηγειρόμην ῥιπαῖσι θωύσσοντοσ, ἀμφί σοι πάθη ὁρῶσα πλείω τοῦ ξυνεύδοντοσ χρόνου. νῦν ταῦτα πάντα τλᾶσ’ ἀπενθήτῳ φρενὶ λέγοιμ’ ἂν ἄνδρα τόνδε τῶν σταθμῶν κύνα, σωτῆρα ναὸσ πρότονον, ὑψηλῆσ στέγησ στῦλον ποδήρη, μονογενὲσ τέκνον πατρί, καὶ γῆν φανεῖσαν ναυτίλοισ παρ’ ἐλπίδα, κάλλιστον ἦμαρ εἰσιδεῖν ἐκ χείματοσ, ὁδοιπόρῳ διψῶντι πηγαῖον ῥέοσ·

τερπνὸν δὲ τἀναγκαῖον ἐκφυγεῖν ἅπαν. τοιοῖσδέ τοί νιν ἀξιῶ προσφθέγμασιν. φθόνοσ δ’ ἀπέστω· πολλὰ γὰρ τὰ πρὶν κακὰ ἠνειχόμεσθα. νῦν δέ μοι, φίλον κάρα, ἔκβαιν’ ἀπήνησ τῆσδε, μὴ χαμαὶ τιθεὶσ τὸν σὸν πόδ’, ὦναξ, Ἰλίου πορθήτορα. δμῳαί, τί μέλλεθ’, αἷσ ἐπέσταλται τέλοσ πέδον κελεύθου στρωννύναι πετάσμασιν; εὐθὺσ γενέσθω πορφυρόστρωτοσ πόροσ ἐσ δῶμ’ ἀέλπτον ὡσ ἂν ἡγῆται δίκη. τὰ δ’ ἄλλα φροντὶσ οὐχ ὕπνῳ νικωμένη θήσει δικαίωσ σὺν θεοῖσ εἱμαρμένα. Λήδασ γένεθλον, δωμάτων ἐμῶν φύλαξ, ἀπουσίᾳ μὲν εἶπασ εἰκότωσ ἐμῇ·

μακρὰν γὰρ ἐξέτεινασ· ἀλλ’ ἐναισίμωσ αἰνεῖν, παρ’ ἄλλων χρὴ τόδ’ ἔρχεσθαι γέρασ· καὶ τἄλλα μὴ γυναικὸσ ἐν τρόποισ ἐμὲ ἅβρυνε, μηδὲ βαρβάρου φωτὸσ δίκην χαμαιπετὲσ βόαμα προσχάνῃσ ἐμοί, μηδ’ εἵμασι στρώσασ’ ἐπίφθονον πόρον τίθει· θεούσ τοι τοῖσδε τιμαλφεῖν χρεών· ἐν ποικίλοισ δὲ θνητὸν ὄντα κάλλεσιν βαίνειν ἐμοὶ μὲν οὐδαμῶσ ἄνευ φόβου. λέγω κατ’ ἄνδρα, μὴ θεόν, σέβειν ἐμέ. χωρὶσ ποδοψήστρων τε καὶ τῶν ποικίλων κληδὼν ἀυτεῖ· καὶ τὸ μὴ κακῶσ φρονεῖν θεοῦ μέγιστον δῶρον. ὀλβίσαι δὲ χρὴ βίον τελευτήσαντ’ ἐν εὐεστοῖ φίλῃ. εἰ πάντα δ’ ὣσ πράσσοιμ’ ἄν, εὐθαρσὴσ ἐγώ. καὶ μὴν τόδ’ εἰπὲ μὴ παρὰ γνώμην ἐμοί. γνώμην μὲν ἴσθι μὴ διαφθεροῦντ’ ἐμέ. ηὔξω θεοῖσ δείσασ ἂν ὧδ’ ἔρδειν τάδε. εἴπερ τισ, εἰδώσ γ’ εὖ τόδ’ ἐξεῖπον τέλοσ. τί δ’ ἂν δοκεῖ σοι Πρίαμοσ, εἰ τάδ’ ἤνυσεν; ἐν ποικίλοισ ἂν κάρτα μοι βῆναι δοκεῖ. μή νυν τὸν ἀνθρώπειον αἰδεσθῇσ ψόγον. φήμη γε μέντοι δημόθρουσ μέγα σθένει. ὁ δ’ ἀφθόνητόσ γ’ οὐκ ἐπίζηλοσ πέλει. οὔτοι γυναικόσ ἐστιν ἱμείρειν μάχησ. τοῖσ δ’ ὀλβίοισ γε καὶ τὸ νικᾶσθαι πρέπει. ἦ καὶ σὺ νίκην τήνδε δήριοσ τίεισ; πιθοῦ· κράτοσ μέντοι πάρεσ γ’ ἑκὼν ἐμοί. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι ταῦθ’, ὑπαί τισ ἀρβύλασ λύοι τάχοσ, πρόδουλον ἔμβασιν ποδόσ.

καὶ τοῖσδέ μ’ ἐμβαίνονθ’ ἁλουργέσιν θεῶν μή τισ πρόσωθεν ὄμματοσ βάλοι φθόνοσ. πολλὴ γὰρ αἰδὼσ δωματοφθορεῖν ποσὶν φθείροντα πλοῦτον ἀργυρωνήτουσ θ’ ὑφάσ. τούτων μὲν οὕτω·

τὴν ξένην δὲ πρευμενῶσ τήνδ’ ἐσκόμιζε· τὸν κρατοῦντα μαλθακῶσ θεὸσ πρόσωθεν εὐμενῶσ προσδέρκεται. ἑκὼν γὰρ οὐδεὶσ δουλίῳ χρῆται ζυγῷ. αὕτη δὲ πολλῶν χρημάτων ἐξαίρετον ἄνθοσ, στρατοῦ δώρημ’, ἐμοὶ ξυνέσπετο. ἐπεὶ δ’ ἀκούειν σοῦ κατέστραμμαι τάδε, εἶμ’ ἐσ δόμων μέλαθρα πορφύρασ πατῶν.

ἔστιν θάλασσα, τίσ δέ νιν κατασβέσει; τρέφουσα πολλῆσ πορφύρασ ἰσάργυρον κηκῖδα παγκαίνιστον, εἱμάτων βαφάσ. οἶκοσ δ’ ὑπάρχει τῶνδε σὺν θεοῖσ ἅλισ ἔχειν· πένεσθαι δ’ οὐκ ἐπίσταται δόμοσ. πολλῶν πατησμὸν δ’ εἱμάτων ἂν ηὐξάμην, δόμοισι προυνεχθέντοσ ἐν χρηστηρίοισ, ψυχῆσ κόμιστρα τῆσδε μηχανωμένῃ. ῥίζησ γὰρ οὔσησ φυλλὰσ ἵκετ’ ἐσ δόμουσ, σκιὰν ὑπερτείνασα σειρίου κυνόσ. καὶ σοῦ μολόντοσ δωματῖτιν ἑστίαν, θάλποσ μὲν ἐν χειμῶνι σημαίνεισ μολόν· ὅταν δὲ τεύχῃ Ζεὺσ ἀπ’ ὄμφακοσ πικρᾶσ οἶνον, τότ’ ἤδη ψῦχοσ ἐν δόμοισ πέλει, ἀνδρὸσ τελείου δῶμ’ ἐπιστρωφωμένου. Ζεῦ, Ζεῦ τέλειε, τὰσ ἐμὰσ εὐχὰσ τέλει· μέλοι δέ τοι σοὶ τῶν περ ἂν μέλλῃσ τελεῖν.

상위

Agamemnon (아가멤논)

목록

  • anapests
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION