헬라어 문장 검색 - Αεσξηψ́Αγαμεμν́07́01́

(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests)

ἄγε δή, βασιλεῦ, Τροίασ πτολίπορθ’, Ἀτρέωσ γένεθλον, πῶσ σε προσείπω; πῶσ σε σεβίζω μήθ’ ὑπεράρασ μήθ’ ὑποκάμψασ καιρὸν χάριτοσ; πολλοὶ δὲ βροτῶν τὸ δοκεῖν εἶναι προτίουσι δίκην παραβάντεσ. τῷ δυσπραγοῦντι δ’ ἐπιστενάχειν πᾶσ τισ ἕτοιμοσ·

δῆγμα δὲ λύπησ οὐδὲν ἐφ’ ἧπαρ προσικνεῖται· καὶ ξυγχαίρουσιν ὁμοιοπρεπεῖσ ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι. ὅστισ δ’ ἀγαθὸσ προβατογνώμων, οὐκ ἔστι λαθεῖν ὄμματα φωτόσ, τὰ δοκοῦντ’ εὔφρονοσ ἐκ διανοίασ ὑδαρεῖ σαίνειν φιλότητι. σὺ δέ μοι τότε μὲν στέλλων στρατιὰν Ἑλένησ ἕνεκ’, οὐ γάρ <σ’> ἐπικεύσω, κάρτ’ ἀπομούσωσ ἦσθα γεγραμμένοσ, οὐδ’ εὖ πραπίδων οἰάκα νέμων θράσοσ ἐκ θυσιῶν ἀνδράσι θνῄσκουσι κομίζων. νῦν δ’ οὐκ ἀπ’ ἄκρασ φρενὸσ οὐδ’ ἀφίλωσ εὔφρων πόνοσ εὖ τελέσασιν. γνώσῃ δὲ χρόνῳ διαπευθόμενοσ τόν τε δικαίωσ καὶ τὸν ἀκαίρωσ πόλιν οἰκουροῦντα πολιτῶν. πρῶτον μὲν Ἄργοσ καὶ θεοὺσ ἐγχωρίουσ δίκη προσειπεῖν, τοὺσ ἐμοὶ μεταιτίουσ νόστου δικαίων θ’ ὧν ἐπραξάμην πόλιν Πριάμου·

δίκασ γὰρ οὐκ ἀπὸ γλώσσησ θεοὶ κλύοντεσ ἀνδροθνῆτασ Ἰλίου φθορὰσ ἐσ αἱματηρὸν τεῦχοσ οὐ διχορρόπωσ ψήφουσ ἔθεντο· τῷ δ’ ἐναντίῳ κύτει ἐλπὶσ προσῄει χειρὸσ οὐ πληρουμένῳ. καπνῷ δ’ ἁλοῦσα νῦν ἔτ’ εὔσημοσ πόλισ. ἄτησ θύελλαι ζῶσι· συνθνῄσκουσα δὲ σποδὸσ προπέμπει πίονασ πλούτου πνοάσ. τούτων θεοῖσι χρὴ πολύμνηστον χάριν τίνειν, ἐπείπερ καὶ πάγασ ὑπερκότουσ ἐφραξάμεσθα καὶ γυναικὸσ οὕνεκα πόλιν διημάθυνεν Ἀργεῖον δάκοσ, ἵππου νεοσσόσ, ἀσπιδηφόροσ λεώσ, πήδημ’ ὀρούσασ ἀμφὶ Πλειάδων δύσιν· ὑπερθορὼν δὲ πύργον ὠμηστὴσ λέων ἄδην ἔλειξεν αἵματοσ τυραννικοῦ. θεοῖσ μὲν ἐξέτεινα φροίμιον τόδε·

ὅτῳ δὲ καὶ δεῖ φαρμάκων παιωνίων, ἤτοι κέαντεσ ἢ τεμόντεσ εὐφρόνωσ πειρασόμεσθα πῆμ’ ἀποστρέψαι νόσου. τὰ δ’ ἐσ τὸ σὸν φρόνημα, μέμνημαι κλύων, καὶ φημὶ ταὐτὰ καὶ συνήγορόν μ’ ἔχεισ. παύροισ γὰρ ἀνδρῶν ἐστι συγγενὲσ τόδε, φίλον τὸν εὐτυχοῦντ’ ἄνευ φθόνου σέβειν. δύσφρων γὰρ ἰὸσ καρδίαν προσήμενοσ ἄχθοσ διπλοίζει τῷ πεπαμένῳ νόσον, τοῖσ τ’ αὐτὸσ αὑτοῦ πήμασιν βαρύνεται καὶ τὸν θυραῖον ὄλβον εἰσορῶν στένει. εἰδὼσ λέγοιμ’ ἄν, εὖ γὰρ ἐξεπίσταμαι ὁμιλίασ κάτοπτρον, εἴδωλον σκιᾶσ δοκοῦντασ εἶναι κάρτα πρευμενεῖσ ἐμοί. μόνοσ δ’ Ὀδυσσεύσ, ὅσπερ οὐχ ἑκὼν ἔπλει, ζευχθεὶσ ἕτοιμοσ ἦν ἐμοὶ σειραφόροσ· εἴτ’ οὖν θανόντοσ εἴτε καὶ ζῶντοσ πέρι λέγω. τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ πόλιν τε καὶ θεοὺσ κοινοὺσ ἀγῶνασ θέντεσ ἐν πανηγύρει βουλευσόμεσθα. καὶ τὸ μὲν καλῶσ ἔχον ὅπωσ χρονίζον εὖ μενεῖ βουλευτέον· νῦν δ’ ἐσ μέλαθρα καὶ δόμουσ ἐφεστίουσ ἐλθὼν θεοῖσι πρῶτα δεξιώσομαι, οἵπερ πρόσω πέμψαντεσ ἤγαγον πάλιν.

νίκη δ’ ἐπείπερ ἕσπετ’, ἐμπέδωσ μένοι. ἄνδρεσ πολῖται, πρέσβοσ Ἀργείων τόδε, οὐκ αἰσχυνοῦμαι τοὺσ φιλάνορασ τρόπουσ λέξαι πρὸσ ὑμᾶσ·

ἐν χρόνῳ δ’ ἀποφθίνει τὸ τάρβοσ ἀνθρώποισιν. οὐκ ἄλλων πάρα μαθοῦσ’, ἐμαυτῆσ δύσφορον λέξω βίον τοσόνδ’ ὅσον περ οὗτοσ ἦν ὑπ’ Ἰλίῳ. τὸ μὲν γυναῖκα πρῶτον ἄρσενοσ δίχα ἧσθαι δόμοισ ἔρημον ἔκπαγλον κακόν, πολλὰσ κλύουσαν κληδόνασ παλιγκότουσ· καὶ τὸν μὲν ἥκειν, τὸν δ’ ἐπεσφέρειν κακοῦ κάκιον ἄλλο πῆμα, λάσκοντασ δόμοισ. καὶ τραυμάτων μὲν εἰ τόσων ἐτύγχανεν ἀνὴρ ὅδ’, ὡσ πρὸσ οἶκον ὠχετεύετο φάτισ, τέτρηται δικτύου πλέον λέγειν. εἰ δ’ ἦν τεθνηκώσ, ὡσ ἐπλήθυον λόγοι, τρισώματόσ τἂν Γηρυὼν ὁ δεύτεροσ πολλὴν ἄνωθεν, τὴν κάτω γὰρ οὐ λέγω, χθονὸσ τρίμοιρον χλαῖναν ἐξηύχει λαβεῖν, ἅπαξ ἑκάστῳ κατθανὼν μορφώματι. τοιῶνδ’ ἕκατι κληδόνων παλιγκότων πολλὰσ ἄνωθεν ἀρτάνασ ἐμῆσ δέρησ ἔλυσαν ἄλλοι πρὸσ βίαν λελημμένησ. ἐκ τῶνδέ τοι παῖσ ἐνθάδ’ οὐ παραστατεῖ, ἐμῶν τε καὶ σῶν κύριοσ πιστωμάτων, ὡσ χρῆν, Ὀρέστησ· μηδὲ θαυμάσῃσ τόδε. τρέφει γὰρ αὐτὸν εὐμενὴσ δορύξενοσ Στρόφιοσ ὁ Φωκεύσ, ἀμφίλεκτα πήματα ἐμοὶ προφωνῶν, τόν θ’ ὑπ’ Ἰλίῳ σέθεν κίνδυνον, εἴ τε δημόθρουσ ἀναρχία βουλὴν καταρρίψειεν, ὥστε σύγγονον βροτοῖσι τὸν πεσόντα λακτίσαι πλέον. τοιάδε μέντοι σκῆψισ οὐ δόλον φέρει. ἔμοιγε μὲν δὴ κλαυμάτων ἐπίσσυτοι πηγαὶ κατεσβήκασιν, οὐδ’ ἔνι σταγών.

ἐν ὀψικοίτοισ δ’ ὄμμασιν βλάβασ ἔχω τὰσ ἀμφί σοι κλαίουσα λαμπτηρουχίασ ἀτημελήτουσ αἰέν. ἐν δ’ ὀνείρασιν λεπταῖσ ὑπαὶ κώνωποσ ἐξηγειρόμην ῥιπαῖσι θωύσσοντοσ, ἀμφί σοι πάθη ὁρῶσα πλείω τοῦ ξυνεύδοντοσ χρόνου. νῦν ταῦτα πάντα τλᾶσ’ ἀπενθήτῳ φρενὶ λέγοιμ’ ἂν ἄνδρα τόνδε τῶν σταθμῶν κύνα, σωτῆρα ναὸσ πρότονον, ὑψηλῆσ στέγησ στῦλον ποδήρη, μονογενὲσ τέκνον πατρί, καὶ γῆν φανεῖσαν ναυτίλοισ παρ’ ἐλπίδα, κάλλιστον ἦμαρ εἰσιδεῖν ἐκ χείματοσ, ὁδοιπόρῳ διψῶντι πηγαῖον ῥέοσ·

τερπνὸν δὲ τἀναγκαῖον ἐκφυγεῖν ἅπαν. τοιοῖσδέ τοί νιν ἀξιῶ προσφθέγμασιν. φθόνοσ δ’ ἀπέστω· πολλὰ γὰρ τὰ πρὶν κακὰ ἠνειχόμεσθα. νῦν δέ μοι, φίλον κάρα, ἔκβαιν’ ἀπήνησ τῆσδε, μὴ χαμαὶ τιθεὶσ τὸν σὸν πόδ’, ὦναξ, Ἰλίου πορθήτορα. δμῳαί, τί μέλλεθ’, αἷσ ἐπέσταλται τέλοσ πέδον κελεύθου στρωννύναι πετάσμασιν; εὐθὺσ γενέσθω πορφυρόστρωτοσ πόροσ ἐσ δῶμ’ ἀέλπτον ὡσ ἂν ἡγῆται δίκη. τὰ δ’ ἄλλα φροντὶσ οὐχ ὕπνῳ νικωμένη θήσει δικαίωσ σὺν θεοῖσ εἱμαρμένα. Λήδασ γένεθλον, δωμάτων ἐμῶν φύλαξ, ἀπουσίᾳ μὲν εἶπασ εἰκότωσ ἐμῇ·

μακρὰν γὰρ ἐξέτεινασ· ἀλλ’ ἐναισίμωσ αἰνεῖν, παρ’ ἄλλων χρὴ τόδ’ ἔρχεσθαι γέρασ· καὶ τἄλλα μὴ γυναικὸσ ἐν τρόποισ ἐμὲ ἅβρυνε, μηδὲ βαρβάρου φωτὸσ δίκην χαμαιπετὲσ βόαμα προσχάνῃσ ἐμοί, μηδ’ εἵμασι στρώσασ’ ἐπίφθονον πόρον τίθει· θεούσ τοι τοῖσδε τιμαλφεῖν χρεών· ἐν ποικίλοισ δὲ θνητὸν ὄντα κάλλεσιν βαίνειν ἐμοὶ μὲν οὐδαμῶσ ἄνευ φόβου. λέγω κατ’ ἄνδρα, μὴ θεόν, σέβειν ἐμέ. χωρὶσ ποδοψήστρων τε καὶ τῶν ποικίλων κληδὼν ἀυτεῖ· καὶ τὸ μὴ κακῶσ φρονεῖν θεοῦ μέγιστον δῶρον. ὀλβίσαι δὲ χρὴ βίον τελευτήσαντ’ ἐν εὐεστοῖ φίλῃ. εἰ πάντα δ’ ὣσ πράσσοιμ’ ἄν, εὐθαρσὴσ ἐγώ. καὶ μὴν τόδ’ εἰπὲ μὴ παρὰ γνώμην ἐμοί. γνώμην μὲν ἴσθι μὴ διαφθεροῦντ’ ἐμέ. ηὔξω θεοῖσ δείσασ ἂν ὧδ’ ἔρδειν τάδε. εἴπερ τισ, εἰδώσ γ’ εὖ τόδ’ ἐξεῖπον τέλοσ. τί δ’ ἂν δοκεῖ σοι Πρίαμοσ, εἰ τάδ’ ἤνυσεν; ἐν ποικίλοισ ἂν κάρτα μοι βῆναι δοκεῖ. μή νυν τὸν ἀνθρώπειον αἰδεσθῇσ ψόγον. φήμη γε μέντοι δημόθρουσ μέγα σθένει. ὁ δ’ ἀφθόνητόσ γ’ οὐκ ἐπίζηλοσ πέλει. οὔτοι γυναικόσ ἐστιν ἱμείρειν μάχησ. τοῖσ δ’ ὀλβίοισ γε καὶ τὸ νικᾶσθαι πρέπει. ἦ καὶ σὺ νίκην τήνδε δήριοσ τίεισ; πιθοῦ· κράτοσ μέντοι πάρεσ γ’ ἑκὼν ἐμοί. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι ταῦθ’, ὑπαί τισ ἀρβύλασ λύοι τάχοσ, πρόδουλον ἔμβασιν ποδόσ.

καὶ τοῖσδέ μ’ ἐμβαίνονθ’ ἁλουργέσιν θεῶν μή τισ πρόσωθεν ὄμματοσ βάλοι φθόνοσ. πολλὴ γὰρ αἰδὼσ δωματοφθορεῖν ποσὶν φθείροντα πλοῦτον ἀργυρωνήτουσ θ’ ὑφάσ. τούτων μὲν οὕτω·

τὴν ξένην δὲ πρευμενῶσ τήνδ’ ἐσκόμιζε· τὸν κρατοῦντα μαλθακῶσ θεὸσ πρόσωθεν εὐμενῶσ προσδέρκεται. ἑκὼν γὰρ οὐδεὶσ δουλίῳ χρῆται ζυγῷ. αὕτη δὲ πολλῶν χρημάτων ἐξαίρετον ἄνθοσ, στρατοῦ δώρημ’, ἐμοὶ ξυνέσπετο. ἐπεὶ δ’ ἀκούειν σοῦ κατέστραμμαι τάδε, εἶμ’ ἐσ δόμων μέλαθρα πορφύρασ πατῶν.

ἔστιν θάλασσα, τίσ δέ νιν κατασβέσει; τρέφουσα πολλῆσ πορφύρασ ἰσάργυρον κηκῖδα παγκαίνιστον, εἱμάτων βαφάσ. οἶκοσ δ’ ὑπάρχει τῶνδε σὺν θεοῖσ ἅλισ ἔχειν· πένεσθαι δ’ οὐκ ἐπίσταται δόμοσ. πολλῶν πατησμὸν δ’ εἱμάτων ἂν ηὐξάμην, δόμοισι προυνεχθέντοσ ἐν χρηστηρίοισ, ψυχῆσ κόμιστρα τῆσδε μηχανωμένῃ. ῥίζησ γὰρ οὔσησ φυλλὰσ ἵκετ’ ἐσ δόμουσ, σκιὰν ὑπερτείνασα σειρίου κυνόσ. καὶ σοῦ μολόντοσ δωματῖτιν ἑστίαν, θάλποσ μὲν ἐν χειμῶνι σημαίνεισ μολόν· ὅταν δὲ τεύχῃ Ζεὺσ ἀπ’ ὄμφακοσ πικρᾶσ οἶνον, τότ’ ἤδη ψῦχοσ ἐν δόμοισ πέλει, ἀνδρὸσ τελείου δῶμ’ ἐπιστρωφωμένου. Ζεῦ, Ζεῦ τέλειε, τὰσ ἐμὰσ εὐχὰσ τέλει· μέλοι δέ τοι σοὶ τῶν περ ἂν μέλλῃσ τελεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aeschylus, Agamemnon, episode, anapests

(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION