Sophocles, Philoctetes, choral, strophe 2

(소포클레스, 필록테테스, choral, strophe 2)

οὐ φορβὰν ἱερᾶσ γᾶσ σπόρον, οὐκ ἄλλων αἴρων τῶν νεμόμεσθ’ ἀνέρεσ ἀλφησταί, πλὴν ἐξ ὠκυβόλων εἴ ποτε τόξων πτανοῖσ ἰοῖσ ἀνύσειε γαστρὶ φορβάν. ὦ μελέα ψυχά, ὃσ μηδ’ οἰνοχύτου πώματοσ ἥσθη δεκέτει χρόνῳ, λεύσσων δ’ ὅπου γνοίη στατὸν εἰσ ὕδωρ, ἀεὶ προσενώμα.