Sophocles, Ichneutae 22:

(소포클레스, Ichneutae 22:)

τοῦτον δὲ χερσὶ ταῖσ ἐμαῖσ ἐγὼ τρέφω· μητρὸσ γὰρ ἰσχὺσ ἐν νόσῳ χειμάζεται· κἀδεστὰ καὶ ποτῆτα καὶ κοιμήματα πρὸσ σπαργάνοισ μένουσα λικνῖτιν τροφὴν ἐξευθετίζω νύκτα καὶ καθ’ ἡμέραν. ὁ δ’ αὔξεται κατ’ ἦμαρ οὐκ ἐπεικότα μέγιστοσ, ὥστε θαῦμα καὶ φόβοσ μ’ ἔχει. οὔπω γὰρ ἑκτὸν ἦμαρ ἐκπεφασμένοσ γυίοισ ἐρείδει παιδὸσ εἰσ ἥβησ ἀκμήν, κἀξορμενίζει κοὐκέτι σχολάζεται βλάστη· τοιόνδε παῖδα θησαυρὸσ στέγει. δυσεύρετόσ τ’ ἔτ’ ἐστι τοῦ πατρὸσ θέσει. ἀφανεῖ δ’ ὃ πεύθῃ φθέγμα μηχανῇ βρέμον καὶ πόλλ’ ἐθάμβεισ αὐτὸσ, ἡμέρᾳ μιᾳ ἐξ ὑπτίασ κίστη γ’ ἐμηχανήσατο· τοιόνδε θηρὸσ ἐκ θανόντοσ ἡδονῆσ ἔμμεστον αγγοσ εὑρ͂ε καὶ κάτω δονεῖ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION