Plutarch, Quaestiones Graecae, section 19

"τίσ ἡ Ἀνθηδών, περὶ ἧσ ἡ Πυθιὰσ εἶπε πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεισ ’ ἡ γὰρ ἐν Βοιωτοῖσ οὐκ ἔστι πολύοινοσ ; Τὴν Καλαύρειαν Εἰρήνην τὸ παλαιὸν ὠνόμαζον ἀπὸ γυναικὸσ Εἰρήνησ, ἣν ἐκ Ποσειδῶνοσ καὶ Μελανθείασ τῆσ Ἀλφειοῦ γενέσθαι μυθολογοῦσιν. ὕστερον δὲ τῶν περὶ Ἄνθον καὶ Ὑπέραν αὐτόθι κατοικούντων, Ἀνθηδονίαν καὶ Ὑπέρειαν ἐκάλουν τὴν νῆσον. εἶχε δὲ ὁ χρησμὸσ οὕτωσ, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησί, πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεισ οὐδ’ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι γ’ ἄτρυγον οἶνον ἔπινεσ. ταῦτα μὲν ὁ Ἀριστοτέλησ.

ὁ σε Μνασιγείτων φησὶν Ὑπέρασ ἀδελφὸν ὄντα τὸν Ἄνθον ἔτι νήπιον ἀπολέσθαι, καὶ τὴν Ὑπέραν κατὰ ζήτησιν αὐτοῦ πλανώμενον εἰσ Φερὰσ πρὸσ Ἄκαστον ἐλθεῖν, ὅπου κατὰ τύχην ὁ Ἄνθοσ ἐδούλευεν οἰνοχοεῖν τεταγμένοσ. ὡσ οὖν εἱστιῶντο, τὸν παῖδα προσφέροντα τῇ ἀδελφῇ τὸ ποτήριον ἐπιγνῶναι καὶ εἰπεῖν πρὸσ αὐτὴν ἡσυχῆ πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεισ.