Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 305:

φέρε δὴ πρότερον· ταύτην εἰσ τὸ ἀληθὲσ ἐπισκοπούμενοι ἡγησάμεθα ἐκείνησ ἀληθεστέραν εἶναι. ἆρα πᾶσαν ἡδονὴν πάσῃ φρονήσει μειγνύντεσ τοῦ καλῶσ ἂν μάλιστα ἐπιτύχοιμεν; ἴσωσ. ἀλλ’ οὐκ ἀσφαλέσ. ᾗ δὲ ἀκινδυνότερον ἂν μειγνύοιμεν, δόξαν μοι δοκῶ τινα ἀποφήνασθαι ἄν. λέγε τίνα. ἦν ἡμῖν ἡδονή τε ἀληθῶσ, ὡσ οἰόμεθα, μᾶλλον ἑτέρασ ἄλλη καὶ δὴ καὶ τέχνη τέχνησ ἀκριβεστέρα; πῶσ γὰρ οὔ; καὶ ἐπιστήμη δὴ ἐπιστήμησ διάφοροσ, ἡ μὲν ἐπὶ τὰ γιγνόμενα καὶ ἀπολλύμενα ἀποβλέπουσα, ἡ δ’ ἐπὶ τὰ μήτε γιγνόμενα μήτε ἀπολλύμενα, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὡσαύτωσ ὄντα ἀεί.