헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́15́2́

(PROS KORINQIOUS B, chapter 7)

ταύτασ οὖν ἔχοντεσ τὰσ ἐπαγγελίασ, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺσ ἀπὸ παντὸσ μολυσμοῦ σαρκὸσ καὶ πνεύματοσ, ἐπιτελοῦντεσ ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ θεοῦ. Χωρήσατε ἡμᾶσ· οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.

πρὸσ κατάκρισιν οὐ λέγω, προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖσ καρδίαισ ἡμῶν ἐστὲ εἰσ τὸ συναποθανεῖν καὶ συνζῆν.

πολλή μοι παρρησία πρὸσ ὑμᾶσ, πολλή μοι καύχησισ ὑπὲρ ὑμῶν·

πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν. ἀλλ’ ὁ παρακαλῶν τοὺσ ταπεινοὺσ παρεκάλεσεν ἡμᾶσ ὁ θεὸσ ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου·

οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ’ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι.

ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶσ ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι·

οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰσ μετάνοιαν, ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν.

ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰσ σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται·

ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν λυπηθῆναι πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν·

ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺσ ἁγνοὺσ εἶναι τῷ πράγματι. ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ ἕνεκεν τοῦ ἀδικήσαντοσ, [ἀλλ’] οὐδὲ ἕνεκεν τοῦ ἀδικηθέντοσ, ἀλλ’ ἕνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸσ ὑμᾶσ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.

διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα.

Ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν περισσοτέρωσ μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ’ ὡσ πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτωσ καὶ ἡ καύχησισ ἡμῶν ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη.

καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρωσ εἰσ ὑμᾶσ ἐστὶν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡσ μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.

Χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.

ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεωσ ἡ περισσεία τῆσ χαρᾶσ αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθουσ πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰσ τὸ πλοῦτοσ τῆσ ἁπλότητοσ αὐτῶν·

εἰσ τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶσ Τίτον ἵνα καθὼσ προενήρξατο οὕτωσ καὶ ἐπιτελέσῃ εἰσ ὑμᾶσ καὶ τὴν χάριν ταύτην·

ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ἡμῶν ἐν ὑμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε.

Οὐ κατ’ ἐπιταγὴν λέγω, ἀλλὰ διὰ τῆσ ἑτέρων σπουδῆσ καὶ τὸ τῆσ ὑμετέρασ ἀγάπησ γνήσιον δοκιμάζων·

γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ [Χριστοῦ], ὅτι δι’ ὑμᾶσ ἐπτώχευσεν πλούσιοσ ὤν, ἵνα ὑμεῖσ τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε.

καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι·

τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει, οἵτινεσ οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι· νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε, ὅπωσ καθάπερ ἡ προθυμία τοῦ θέλειν οὕτωσ καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν.

εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται, καθὸ ἐὰν ἔχῃ εὐπρόσδεκτοσ, οὐ καθὸ οὐκ ἔχει.

οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοισ ἄνεσισ, ὑμῖν θλίψισ·

ἀλλ’ ἐξ ἰσότητοσ ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰσ τὸ ἐκείνων ὑστέρημα, ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰσ τὸ ὑμῶν ὑστέρημα, ὅπωσ γένηται ἰσότησ·

καθὼσ γέγραπται Ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν, καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν.

ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο, σπουδαιότεροσ δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετοσ ἐξῆλθεν πρὸσ ὑμᾶσ.

προνοοῦμεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων.

συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖσ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖσ πολλάκισ σπουδαῖον ὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰσ ὑμᾶσ.

εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸσ ἐμὸσ καὶ εἰσ ὑμᾶσ συνεργόσ·

εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ. Τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆσ ἀγάπησ ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεωσ ὑπὲρ ὑμῶν εἰσ αὐτοὺσ ἐνδείξασθε εἰσ πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν.

οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν ὅτι Ἀχαία παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι, καὶ τὸ ὑμῶν ζῆλοσ ἠρέθισε τοὺσ πλείονασ.

μή πωσ ἐὰν ἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνεσ καὶ εὑρ́ωσιν ὑμᾶσ ἀπαρασκευάστουσ καταισχυνθῶμεν ἡμεῖσ, ἵνα μὴ λέγωμεν ὑμεῖσ, ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ.

ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺσ ἀδελφοὺσ ἵνα προέλθωσιν εἰσ ὑμᾶσ καὶ προκαταρτίσωσι τὴν προεπηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι οὕτωσ ωσ εὐλογίαν καὶ μὴ ὡσ πλεονεξίαν.

Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένωσ φειδομένωσ καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαισ ἐπ’ εὐλογίαισ καὶ θερίσει.

ἕκαστοσ καθὼσ προῄρηται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπησ ἢ ἐξ ἀνάγκησ, ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ θεόσ.

δυνατεῖ δὲ ὁ θεὸσ πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰσ ὑμᾶσ, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντεσ περισσεύητε εἰσ πᾶν ἔργον ἀγαθόν·

καθὼσ γέγραπται Ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖσ πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα·

ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰσ βρῶσιν χορηγήσει καὶ πληθυνεῖ τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει τὰ γενήματα τῆσ δικαιοσύνησ ὑμῶν·

καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν ἐπιποθούντων ὑμᾶσ διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ θεοῦ ἐφ’ ὑμῖν.

Χάρισ τῷ θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ.

Αὐτὸσ δὲ ἐγὼ Παῦλοσ παρακαλῶ ὑμᾶσ διὰ τῆσ πραΰτητοσ καὶ ἐπιεικίασ τοῦ χριστοῦ, ὃσ κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸσ ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰσ ὑμᾶσ·

δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινασ τοὺσ λογιζομένουσ ἡμᾶσ ὡσ κατὰ σάρκα περιπατοῦντασ.

καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντεσ ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή.

Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε.

εἴ τισ πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἐφ’ ἑαυτοῦ ὅτι καθὼσ αὐτὸσ Χριστοῦ οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ. ἵνα μὴ δόξω ὡσ ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶσ διὰ τῶν ἐπιστολῶν·

ὅτι Αἱ ἐπιστολαὶ μέν, φησίν, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματοσ ἀσθενὴσ καὶ ὁ λόγοσ ἐξουθενημένοσ.

τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτοσ, ὅτι οἱοῖ́ ἐσμεν τῷ λόγῳ δι’ ἐπιστολῶν ἀπόντεσ, τοιοῦτοι καὶ παρόντεσ τῷ ἔργῳ.

Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐνκρῖναι ἢ συνκρῖναι ἑαυτούσ τισιν τῶν ἑαυτοὺσ συνιστανόντων·

ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖσ ἑαυτοὺσ μετροῦντεσ καὶ συνκρίνοντεσ ἑαυτοὺσ ἑαυτοῖσ οὐ συνιᾶσιν. ἡμεῖσ δὲ οὐκ εἰσ τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνοσ οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ θεὸσ μέτρου, ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν·

οὐ γὰρ ὡσ μὴ ἐφικνούμενοι εἰσ ὑμᾶσ ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούσ, ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ χριστοῦ·

εἰσ τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι, οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰσ τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι.

Ὁ δὲ καυχώμενοσ ἐν Κυρίῳ καυχάσθω·

οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστάνων, ἐκεῖνόσ ἐστιν δόκιμοσ, ἀλλὰ ὃν ὁ κύριοσ συνίστησιν.

Ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρόν τι ἀφροσύνησ·

ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου. ζηλῶ γὰρ ὑμᾶσ θεοῦ ζήλῳ, ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶσ ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ χριστῷ·

φοβοῦμαι δὲ μή πωσ, ὡσ ὁ ὄφισ ἐξηπάτησεν Εὑάν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆσ ἁπλότητοσ [καὶ τῆσ ἁγνότητοσ] τῆσ εἰσ τὸν χριστόν.

εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενοσ ἄλλον Ιἠσοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν, ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε, ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε, καλῶσ ἀνέχεσθε.

λογίζομαι γὰρ μηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων·

εἰ δὲ καὶ ἰδιώτησ τῷ λόγῳ, ἀλλ’ οὐ τῇ γνώσει, ἀλλ’ ἐν παντὶ φανερώσαντεσ ἐν πᾶσιν εἰσ ὑμᾶσ.

Ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖσ ὑψωθῆτε, ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν;

ἄλλασ ἐκκλησίασ ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸσ τὴν ὑμῶν διακονίαν, καὶ παρὼν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ ὑστερηθεὶσ οὐ κατενάρκησα οὐθενόσ·

τὸ γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντεσ ἀπὸ Μακεδονίασ·

καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ἐμαυτὸν ὑμῖν ἐτήρησα καὶ τηρήσω. ἔστιν ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησισ αὕτη οὐ φραγήσεται εἰσ ἐμὲ ἐν τοῖσ κλίμασι τῆσ Ἀχαίασ.

διὰ τί; ὅτι οὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶσ;

ὁ θεὸσ οἶδεν. Ὃ δὲ ποιῶ καὶ ποιήσω, ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν, ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσιν καθὼσ καὶ ἡμεῖσ.

οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰσ ἀποστόλουσ Χριστοῦ·

καὶ οὐ θαῦμα, αὐτὸσ γὰρ ὁ Σατανᾶσ μετασχηματίζεται εἰσ ἄγγελον φωτόσ·

οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡσ διάκονοι δικαιοσύνησ, ὧν τὸ τέλοσ ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.

Πάλιν λέγω, μή τίσ με δόξῃ ἄφρονα εἶναι·

‐ εἰ δὲ μήγε, κἂν ὡσ ἄφρονα δέξασθέ με, ἵνα κἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι· ὃ λαλῶ οὐ κατὰ κύριον λαλῶ, ἀλλ’ ὡσ ἐν ἀφροσύνῃ, ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆσ καυχήσεωσ.

ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ [τὴν] σάρκα, κἀγὼ καυχήσομαι.

ἡδέωσ γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντεσ·

ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τισ ὑμᾶσ καταδουλοῖ, εἴ τισ κατεσθίει, εἴ τισ λαμβάνει, εἴ τισ ἐπαίρεται, εἴ τισ εἰσ πρόσωπον ὑμᾶσ δέρει.

κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡσ ὅτι ἡμεῖσ ἠσθενήκαμεν·

ἐν ᾧ δ’ ἄν τισ τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. Ἐβραῖοί εἰσιν;

κἀγώ. Ἰσραηλεῖταί εἰσιν; κἀγώ. σπέρμα Ἀβραάμ εἰσιν; κἀγώ. διάκονοι Χριστοῦ εἰσίν; παραφρονῶν λαλῶ, ὕπερ ἐγώ·

ἐν κόποισ περισσοτέρωσ, ἐν φυλακαῖσ περισσοτέρωσ, ἐν πληγαῖσ ὑπερβαλλόντωσ, ἐν θανάτοισ πολλάκισ· ὑπὸ Ιοὐδαίων πεντάκισ τεσσεράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶσ ἐραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶσ ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα·

κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαισ πολλάκισ, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαισ πολλάκισ, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι·

χωρὶσ τῶν παρεκτὸσ ἡ ἐπίστασίσ μοι ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.

τίσ ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίσ σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;

εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆσ ἀσθενείασ [μου] καυχήσομαι.

ὁ θεὸσ καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ, ὅτι οὐ ψεύδομαι.

καὶ διὰ θυρίδοσ ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχουσ καὶ ἐξέφυγον τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ.

Καυχᾶσθαι δεῖ·

οὐ συμφέρον μέν, ἐλεύσομαι δὲ εἰσ ὀπτασίασ καὶ ἀποκαλύψεισ Κυρίου. οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων, ‐ εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸσ τοῦ σώματοσ οὐκ οἶδα, ὁ θεὸσ οἶδεν, ‐ ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἑώσ τρίτου οὐρανοῦ.

‐ ὅτι ἡρπάγη εἰσ τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.

ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖσ ἀσθενείαισ.

ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων, ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ·

φείδομαι δέ, μή τισ εἰσ ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει ἐξ ἐμοῦ, καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων. διὸ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελοσ Σατανᾶ, ἵνα με κολαφίζῃ, ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.

ὑπὲρ τούτου τρὶσ τὸν κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ’ ἐμοῦ·

καὶ εἴρηκέν μοι Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρισ μου· ἡ γὰρ δύναμισ ἐν ἀσθενείᾳ τελεῖται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖσ ἀσθενείαισ, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐμὲ ἡ δύναμισ τοῦ χριστοῦ.

διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαισ, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαισ, ἐν διωγμοῖσ καὶ στενοχωρίαισ, ὑπὲρ Χριστοῦ·

ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατόσ εἰμι. Γέγονα ἄφρων·

ὑμεῖσ με ἠναγκάσατε· ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφ’ ὑμῶν συνίστασθαι. οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι· τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ, σημείοισ [τε] καὶ τέρασιν καὶ δυνάμεσιν.

τί γάρ ἐστιν ὃ ἡσσώθητε ὑπὲρ τὰσ λοιπὰσ ἐκκλησίασ, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸσ ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν;

χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην. Ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμωσ ἔχω ἐλθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ οὐ καταναρκήσω·

οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶσ, οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖσ γονεῦσιν θησαυρίζειν, ἀλλὰ οἱ γονεῖσ τοῖσ τέκνοισ. ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν.

εἰ περισσοτέρωσ ὑμᾶσ ἀγαπῶ, ἧσσον ἀγαπῶμαι; Ἔστω δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶσ·

ἀλλὰ ὑπάρχων πανοῦργοσ δόλῳ ὑμᾶσ ἔλαβον. μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸσ ὑμᾶσ, δι’ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶσ;

παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν·

μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶσ Τίτοσ; οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν; οὐ τοῖσ αὐτοῖσ ἴχνεσιν; Πάλαι δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα;

κατέναντι θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν. φοβοῦμαι γὰρ μή πωσ ἐλθὼν οὐχ οἱούσ θέλω εὑρ́ω ὑμᾶσ, κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἱο͂ν οὐ θέλετε, μή πωσ ἔρισ, ζῆλοσ, θυμοί, ἐριθίαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεισ, ἀκαταστασίαι·

μὴ πάλιν ἐλθόντοσ μου ταπεινώσῃ με ὁ θεόσ μου πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ πενθήσω πολλοὺσ τῶν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶ ἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν.

Τρίτον τοῦτο ἔρχομαι πρὸσ ὑμᾶσ·

ἐπὶ στόματοσ δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν ῥῆμα. προείρηκα καὶ προλέγω ὡσ παρὼν τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼν νῦν τοῖσ προημαρτηκόσιν καὶ τοῖσ λοιποῖσ πᾶσιν, ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰσ τὸ πάλιν οὐ φείσομαι, ἐπεὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντοσ χριστοῦ·

καὶ γὰρ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείασ, ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεωσ θεοῦ.

καὶ γὰρ ἡμεῖσ ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ ζήσομεν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεωσ θεοῦ [εἰσ ὑμᾶσ]. Εαὑτοὺσ πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺσ δοκιμάζετε·

ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺσ ὅτι Ιἠσοῦσ Χριστὸσ ἐν ὑμῖν; εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε. ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖσ οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι.

εὐχόμεθα δὲ πρὸσ τὸν θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶσ κακὸν μηδέν, οὐχ ἵνα ἡμεῖσ δόκιμοι φανῶμεν, ἀλλ’ ἵνα ὑμεῖσ τὸ καλὸν ποιῆτε, ἡμεῖσ δὲ ὡσ ἀδόκιμοι ὦμεν.

οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆσ ἀληθείασ, ἀλλὰ ὑπὲρ τῆσ ἀληθείασ.

χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖσ ἀσθενῶμεν, ὑμεῖσ δὲ δυνατοὶ ἦτε·

τοῦτο καὶ εὐχόμεθα, τὴν ὑμῶν κατάρτισιν. Διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν γράφω, ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμωσ χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ὁ κύριοσ ἔδωκέν μοι, εἰσ οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰσ καθαίρεσιν.

Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ θεὸσ τῆσ ἀγάπησ καὶ εἰρήνησ ἔσται μεθ’ ὑμῶν.

Ἀσπάσασθε ἀλλήλουσ ἐν ἁγίῳ φιλήματι.

Ἀσπάζονται ὑμᾶσ οἱ ἅγιοι πάντεσ. Ἡ χάρισ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ [Χριστοῦ] καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου πνεύματοσ μετὰ πάντων ὑμῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

PROS KORINQIOUS B, chapter 7

(PROS KORINQIOUS B, chapter 7)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION