ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3

(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 3)

ἐπὶ ἀρχιερέωσ Ἅννα καὶ Καιάφα, ἐγένετο ῥῆμα θεοῦ ἐπὶ Ιωἄνην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ. ὡσ γέγραπται ἐν βίβλῳ λόγων Ἠσαίου τοῦ προφήτου φωνὴ βοῶντοσ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείασ ποιεῖτε τὰσ τρίβουσ αὐτοῦ.

πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄροσ καὶ βουνὸσ ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰσ εὐθείασ καὶ αἱ τραχεῖαι εἰσ ὁδοὺσ λείασ·

καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ.

Ἔλεγεν οὖν τοῖσ ἐκπορευομένοισ ὄχλοισ βαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίσ ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆσ μελλούσησ ὀργῆσ;

ποιήσατε οὖν καρποὺσ ἀξίουσ τῆσ μετανοίασ·

καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖσ Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸσ ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸσ τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται·

πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν [καλὸν] ἐκκόπτεται καὶ εἰσ πῦρ βάλλεται. καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντεσ Τί οὖν ποιήσωμεν;

ἀποκριθεὶσ δὲ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ὁ ἔχων δύο χιτῶνασ μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίωσ ποιείτω.

ἦλθον δὲ καὶ τελῶναι βαπτισθῆναι καὶ εἶπαν πρὸσ αὐτόν Διδάσκαλε, τί ποιήσωμεν;

ὁ δὲ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Μηδὲν πλέον παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε.

ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν καὶ στρατευόμενοι λέγοντεσ Τί ποιήσωμεν καὶ ἡμεῖσ;

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Μηδένα διασείσητε μηδὲ συκοφαντήσητε, καὶ ἀρκεῖσθε τοῖσ ὀψωνίοισ ὑμῶν. Προσδοκῶντοσ δὲ τοῦ λαοῦ καὶ διαλογιζομένων πάντων ἐν ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν περὶ τοῦ Ιωἄνου, μή ποτε αὐτὸσ εἰή ὁ χριστόσ, ἀπεκρίνατο λέγων πᾶσιν ὁ Ιωἄνησ Ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζω ὑμᾶσ·

ἔρχεται δὲ ὁ ἰσχυρότερόσ μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ·

αὐτὸσ ὑμᾶσ βαπτίσει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί· οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ διακαθᾶραι τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ συναγαγεῖν τὸν σῖτον εἰσ τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.

Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἕτερα παρακαλῶν εὐηγγελίζετο τὸν λαόν·

προσέθηκεν καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσιν, κατέκλεισεν τὸν Ιωἄνην ἐν φυλακῇ.

καὶ καταβῆναι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον σωματικῷ εἴδει ὡσ περιστερὰν ἐπ’ αὐτόν, καὶ φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ γενέσθαι Σὺ εἶ ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἐν σοὶ εὐδόκησα.

τοῦ θεοῦ.

Ιἠσοῦσ δὲ πλήρησ πνεύματοσ ἁγίου ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ Ιὀρδάνου, καὶ ἤγετο ἐν τῷ πνεύματι ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρασ τεσσεράκοντα πειραζόμενοσ ὑπὸ τοῦ διαβόλου.

Καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ, καὶ συντελεσθεισῶν αὐτῶν ἐπείνασεν.

εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ διάβολοσ Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὲ τῷ λίθῳ τούτῳ ἵνα γένηται ἄρτοσ.

καὶ ἀπεκρίθη πρὸσ αὐτὸν ὁ Ιἠσοῦσ Γέγραπται ὅτι Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωποσ.

Καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν ἔδειξεν αὐτῷ πάσασ τὰσ βασιλείασ τῆσ οἰκουμένησ ἐν στιγμῇ χρόνου·

καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολοσ Σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται καὶ ᾧ ἂν θέλω δίδωμι αὐτήν·

σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃσ ἐνώπιον ἐμοῦ, ἔσται σοῦ πᾶσα.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Γέγραπται Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεισ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεισ.

Ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰσ Ιἐρουσαλὴμ καὶ ἔστησεν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ, καὶ εἶπεν [αὐτῷ] Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω·

καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε μή ποτε προσκόψῃσ πρὸσ λίθον τὸν πόδα σου.

καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι Εἴρηται Οὐκ ἐκπειράσεισ Κύριον τὸν θεόν σου.

Καὶ συντελέσασ πάντα πειρασμὸν ὁ διάβολοσ ἀπέστη ἀπ’ αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ.

Καὶ ὑπέστρεψεν ὁ Ιἠσοῦσ ἐν τῇ δυνάμει τοῦ πνεύματοσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

καὶ φήμη ἐξῆλθεν καθ’ ὅλησ τῆσ περιχώρου περὶ αὐτοῦ. καὶ αὐτὸσ ἐδίδασκεν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν, δοξαζόμενοσ ὑπὸ πάντων.

Καὶ ἦλθεν εἰσ Ναζαρά, οὗ ἦν τεθραμμένοσ, καὶ εἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸσ αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰσ τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι.

κηρύξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν.

καὶ πτύξασ τὸ βιβλίον ἀποδοὺσ τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν·

καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντεσ αὐτῷ. ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸσ αὐτοὺσ ὅτι Σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖσ ὠσὶν ὑμῶν.

καὶ πάντεσ ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖσ λόγοισ τῆσ χάριτοσ τοῖσ ἐκπορευομένοισ ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον Οὐχὶ υἱόσ ἐστιν Ιὠσὴφ οὗτοσ;

καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Πάντωσ ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην Ιἀτρέ, θεράπευσον σεαυτόν·

ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα εἰσ τὴν ‐ Καφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. εἶπεν δέ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶσ προφήτησ δεκτόσ ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ.

καὶ πρὸσ οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλείασ εἰ μὴ εἰσ Σάρεπτα τῆσ Σιδωνίασ πρὸσ γυναῖκα χήραν.

καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου, καὶ οὐδεὶσ αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν ὁ Σύροσ.

καὶ ἀναστάντεσ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆσ πόλεωσ, καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἑώσ ὀφρύοσ τοῦ ὄρουσ ἐφ’ οὗ ἡ πόλισ ᾠκοδόμητο αὐτῶν, ὥστε κατακρημνίσαι αὐτόν·

αὐτὸσ δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο.

Καὶ κατῆλθεν εἰσ Καφαρναοὺμ πόλιν τῆσ Γαλιλαίασ.

Καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺσ ἐν τοῖσ σάββασιν· καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγοσ αὐτοῦ.

καὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωποσ ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου, καὶ ἀνέκραξεν φωνῇ μεγάλῃ Εἄ, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ιἠσοῦ Ναζαρηνέ;

ἦλθεσ ἀπολέσαι ἡμᾶσ;

οἶδά σε τίσ εἶ, ὁ ἅγιοσ τοῦ θεοῦ.

καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἀπ’ αὐτοῦ. καὶ ῥίψαν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰσ τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν αὐτόν. καὶ ἐγένετο θάμβοσ ἐπὶ πάντασ, καὶ συνελάλουν πρὸσ ἀλλήλουσ λέγοντεσ Τίσ ὁ λόγοσ οὗτοσ ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖσ ἀκαθάρτοισ πνεύμασιν, καὶ ἐξέρχονται;

Καὶ ἐξεπορεύετο ἦχοσ περὶ αὐτοῦ εἰσ πάντα τόπον τῆσ περιχώρου.

Ἀναστὰσ δὲ ἀπὸ τῆσ συναγωγῆσ εἰσῆλθεν εἰσ τὴν οἰκίαν Σίμωνοσ.

πενθερὰ δὲ τοῦ Σίμωνοσ ἦν συνεχομένη πυρετῷ μεγάλῳ, καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ αὐτῆσ. καὶ ἐπιστὰσ ἐπάνω αὐτῆσ ἐπετίμησεν τῷ πυρετῷ, καὶ ἀφῆκεν αὐτήν·

παραχρῆμα δὲ ἀναστᾶσα διηκόνει αὐτοῖσ. Δύνοντοσ δὲ τοῦ ἡλίου ἅπαντεσ ὅσοι εἶχον ἀσθενοῦντασ νόσοισ ποικίλαισ ἤγαγον αὐτοὺσ πρὸσ αὐτόν·

ὁ δὲ ἑνὶ ἑκάστῳ αὐτῶν τὰσ χεῖρασ ἐπιτιθεὶσ ἐθεράπευεν αὐτούσ. ἐξήρχετο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν, κράζοντα καὶ λέγοντα ὅτι Σὺ εἶ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ·

καὶ ἐπιτιμῶν οὐκ εἰά αὐτὰ λαλεῖν, ὅτι ᾔδεισαν τὸν χριστὸν αὐτὸν εἶναι. Γενομένησ δὲ ἡμέρασ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰσ ἔρημον τόπον·

καὶ οἱ ὄχλοι ἐπεζήτουν αὐτόν, καὶ ἦλθον ἑώσ αὐτοῦ, καὶ κατεῖχον αὐτὸν τοῦ μὴ πορεύεσθαι ἀπ’ αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν πρὸσ αὐτοὺσ ὅτι Καὶ ταῖσ ἑτέραισ πόλεσιν εὐαγγελίσασθαί με δεῖ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ὅτι ἐπὶ τοῦτο ἀπεστάλην.

Καὶ ἦν κηρύσσων εἰσ τὰσ συναγωγὰσ τῆσ Ιοὐδαίασ.

καὶ εἶδεν πλοῖα δύο ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην, οἱ δὲ ἁλεεῖσ ἀπ’ αὐτῶν ἀποβάντεσ ἔπλυνον τὰ δίκτυα.

ἐμβὰσ δὲ εἰσ ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνοσ, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆσ γῆσ ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον, καθίσασ δὲ ἐκ τοῦ πλοίου ἐδίδασκεν τοὺσ ὄχλουσ.

ὡσ δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπεν πρὸσ τὸν Σίμωνα Ἐπανάγαγε εἰσ τὸ βάθοσ καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰσ ἄγραν.

καὶ ἀποκριθεὶσ Σίμων εἶπεν Ἐπιστάτα, δι’ ὅλησ νυκτὸσ κοπιάσαντεσ οὐδὲν ἐλάβομεν, ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὰ δίκτυα.

καὶ τοῦτο ποιήσαντεσ συνέκλεισαν πλῆθοσ ἰχθύων πολύ, διερήσσετο δὲ τὰ δίκτυα αὐτῶν.

καὶ κατένευσαν τοῖσ μετόχοισ ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντασ συλλαβέσθαι αὐτοῖσ·

καὶ ἦλθαν, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτροσ προσέπεσεν τοῖσ γόνασιν Ιἠσοῦ λέγων Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλόσ εἰμι, κύριε·

θάμβοσ γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντασ τοὺσ σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ὧν συνέλαβον, ὁμοίωσ δὲ καὶ Ιἄκωβον καὶ Ιωἄνην υἱοὺσ Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι.

καὶ εἶπεν πρὸσ τὸν Σίμωνα Ιἠσοῦσ Μὴ φοβοῦ·

ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπουσ ἔσῃ ζωγρῶν. καὶ καταγαγόντεσ τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντεσ πάντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρησ λέπρασ·

ἰδὼν δὲ τὸν Ιἠσοῦν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων Κύριε, ἐὰν θέλῃσ δύνασαί με καθαρίσαι. καὶ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ λέγων Θέλω, καθαρίσθητι·

καὶ εὐθέωσ ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ. καὶ αὐτὸσ παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν, ἀλλὰ ἀπελθὼν δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼσ προσέταξεν Μωυσῆσ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

διήρχετο δὲ μᾶλλον ὁ λόγοσ περὶ αὐτοῦ, καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν·

αὐτὸσ δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖσ ἐρήμοισ καὶ προσευχόμενοσ.

Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸσ ἦν διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι οἳ ἦσαν ἐληλυθότεσ ἐκ πάσησ κώμησ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ Ιοὐδαίασ καὶ Ιἐρουσαλήμ·

καὶ δύναμισ Κυρίου ἦν εἰσ τὸ ἰᾶσθαι αὐτόν. καὶ ἰδοὺ ἄνδρεσ φέροντεσ ἐπὶ κλίνησ ἄνθρωπον ὃσ ἦν παραλελυμένοσ, καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι [αὐτὸν] ἐνώπιον αὐτοῦ.

καὶ μὴ εὑρόντεσ ποίασ εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον ἀναβάντεσ ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων καθῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰσ τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ιἠσοῦ.

καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν Ἄνθρωπε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντεσ Τίσ ἐστιν οὗτοσ ὃσ λαλεῖ βλασφημίασ;

τίσ δύναται ἁμαρτίασ ἀφεῖναι εἰ μὴ μόνοσ ὁ θεόσ; ἐπιγνοὺσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ τοὺσ διαλογισμοὺσ αὐτῶν ἀποκριθεὶσ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν;

τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ εἰπεῖν Ἔγειρε καὶ περιπάτει;

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀφιέναι ἁμαρτίασ ‐ εἶπεν τῷ παραλελυμένῳ Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρασ τὸ κλινίδιόν σου πορεύου εἰσ τὸν οἶκόν σου.

καὶ παραχρῆμα ἀναστὰσ ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρασ ἐφ’ ὃ κατέκειτο, ἀπῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν θεόν.

Καὶ ἔκστασισ ἔλαβεν ἅπαντασ καὶ ἐδόξαζον τὸν θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντεσ ὅτι Εἴδαμεν παράδοξα σήμερον.

Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθεν καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευεὶν καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀκολούθει μοι.

καὶ καταλιπὼν πάντα ἀναστὰσ ἠκολούθει αὐτῷ.

Καὶ ἐποίησεν δοχὴν μεγάλην Λευεὶσ αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ·

καὶ ἦν ὄχλοσ πολὺσ τελωνῶν καὶ ἄλλων οἳ ἦσαν μετ’ αὐτῶν κατακείμενοι. καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖσ αὐτῶν πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ λέγοντεσ Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε;

καὶ ἀποκριθεὶσ [ὁ] Ιἠσοῦσ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντεσ ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶσ ἔχοντεσ·

οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίουσ ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺσ εἰσ μετάνοιαν.

Οἱ δὲ εἶπαν πρὸσ αὐτόν Οἱ μαθηταὶ Ιωἄνου νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεισ ποιοῦνται, ὁμοίωσ καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ σοὶ ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Μὴ δύνασθε τοὺσ υἱοὺσ τοῦ νυμφῶνοσ ἐν ᾧ ὁ νυμφίοσ μετ’ αὐτῶν ἐστὶν ποιῆσαι νηστεῦσαι;

ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίοσ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ.

Ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν πρὸσ αὐτοὺσ ὅτι Οὐδεὶσ ἐπίβλημα ἀπὸ ἱματίου καινοῦ σχίσασ ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν·

εἰ δὲ μήγε, καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνήσει τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ. καὶ οὐδεὶσ βάλλει οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ παλαιούσ·

εἰ δὲ μήγε, ῥήξει ὁ οἶνοσ ὁ νέοσ τοὺσ ἀσκούσ, καὶ αὐτὸσ ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ καινοὺσ βλητέον.

[Οὐδεὶσ πιὼν παλαιὸν θέλει νέον·

λέγει γάρ Ὁ παλαιὸσ χρηστόσ ἐστιν. Ἐγένετο δὲ ἐν σαββάτῳ διαπορεύεσθαι αὐτὸν διὰ σπορίμων, καὶ ἔτιλλον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἤσθιον τοὺσ στάχυασ ψώχοντεσ ταῖσ χερσίν.

τινὲσ δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπαν Τί ποιεῖτε ὃ οὐκ ἔξεστιν τοῖσ σάββασιν;

καὶ ἀποκριθεὶσ πρὸσ αὐτοὺσ εἶπεν [ὁ] Ιἠσοῦσ Οὐδὲ τοῦτο ἀνέγνωτε ὃ ἐποίησεν Δαυεὶδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸσ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;

[ὡσ] εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ καὶ τοὺσ ἄρτουσ τῆσ προθέσεωσ λαβὼν ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν τοῖσ μετ’ αὐτοῦ, οὓσ οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ μόνουσ τοὺσ ἱερεῖσ;

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Κύριόσ ἐστιν τοῦ σαββάτου ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐγένετο δὲ ἐν ἑτέρῳ σαββάτῳ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰσ τὴν συναγωγὴν καὶ διδάσκειν·

καὶ ἦν ἄνθρωποσ ἐκεῖ καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἡ δεξιὰ ἦν ξηρά· παρετηροῦντο δὲ αὐτὸν οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰ ἐν τῷ σαββάτῳ θεραπεύει, ἵνα εὑρ́ωσιν κατηγορεῖν αὐτοῦ.

αὐτὸσ δὲ ᾔδει τοὺσ διαλογισμοὺσ αὐτῶν, εἶπεν δὲ τῷ ἀνδρὶ τῷ ξηρὰν ἔχοντι τὴν χεῖρα Ἔγειρε καὶ στῆθι εἰσ τὸ μέσον·

καὶ ἀναστὰσ ἔστη. εἶπεν δὲ [ὁ] Ιἠσοῦσ πρὸσ αὐτούσ Ἐπερωτῶ ὑμᾶσ, εἰ ἔξεστιν τῷ σαββάτῳ ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀπολέσαι;

καὶ περιβλεψάμενοσ πάντασ αὐτοὺσ εἶπεν αὐτῷ Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου·

ὁ δὲ ἐποίησεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ. Αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίασ, καὶ διελάλουν πρὸσ ἀλλήλουσ τί ἂν ποιήσαιεν τῷ Ιἠσοῦ.

Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ταύταισ ἐξελθεῖν αὐτὸν εἰσ τὸ ὄροσ προσεύξασθαι, καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ θεοῦ.

καὶ καταβὰσ μετ’ αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλοσ πολὺσ μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθοσ πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσησ τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ Ιἐρουσαλὴμ καὶ τῆσ παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνοσ, οἳ ἦλθαν ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν·

καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων ἐθεραπεύοντο·

καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ ἐζήτουν ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμισ παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντασ.

Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

μακάριοι οἱ πεινῶντεσ νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε.

μακάριοι οἱ κλαίοντεσ νῦν, ὅτι γελάσετε.

"ἀφορίσωσιν ὑμᾶσ καὶ ὀνειδίσωσιν καὶ ἐκβάλωσιν τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡσ πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·

"χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε, ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸσ ὑμῶν πολὺσ ἐν τῷ οὐρανῷ· "κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖσ προφήταισ οἱ πατέρεσ αὐτῶν. Πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖσ πλουσίοισ, ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν.

οὐαὶ ὑμῖν, οἱ ἐμπεπλησμένοι νῦν, ὅτι πεινάσετε.

οὐαί, οἱ γελῶντεσ νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε.

οὐαὶ ὅταν καλῶσ ὑμᾶσ εἴπωσιν πάντεσ οἱ ἄνθρωποι, κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖσ ψευδοπροφήταισ οἱ πατέρεσ αὐτῶν.

εὐλογεῖτε τοὺσ καταρωμένουσ ὑμᾶσ, προσεύχεσθε περὶ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶσ.

τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντόσ σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃσ.

παντὶ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντοσ τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει.

καὶ καθὼσ θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, ποιεῖτε αὐτοῖσ ὁμοίωσ.

καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺσ ἀγαπῶντασ ὑμᾶσ, ποία ὑμῖν χάρισ ἐστίν;

καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺσ ἀγαπῶντασ αὐτοὺσ ἀγαπῶσιν. καὶ [γὰρ] ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺσ ἀγαθοποιοῦντασ ὑμᾶσ, ποία ὑμῖν χάρισ ἐστίν;

καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν. καὶ ἐὰν δανίσητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρισ [ἐστίν];

καὶ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖσ δανίζουσιν ἵνα ἀπολάβωσιν τὰ ἴσα. πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺσ ἐχθροὺσ ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανίζετε μηδὲν ἀπελπίζοντεσ·

καὶ ἔσται ὁ μισθὸσ ὑμῶν πολύσ, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ Ὑψίστου, ὅτι αὐτὸσ χρηστόσ ἐστιν ἐπὶ τοὺσ ἀχαρίστουσ καὶ πονηρούσ. Γίνεσθε οἰκτίρμονεσ καθὼσ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν·

καὶ μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε·

καὶ μὴ καταδικάζετε, καὶ οὐ μὴ καταδικασθῆτε. ἀπολύετε, καὶ ἀπολυθήσεσθε· δίδοτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν·

μέτρον καλὸν πεπιεσμένον σεσαλευμένον ὑπερεκχυννόμενον δώσουσιν εἰσ τὸν κόλπον ὑμῶν· ᾧ γὰρ μέτρῳ μετρεῖτε ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν. Εἶπεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖσ Μήτι δύναται τυφλὸσ τυφλὸν ὁδηγεῖν;

οὐχὶ ἀμφότεροι εἰσ βόθυνον ἐμπεσοῦνται; οὐκ ἔστιν μαθητὴσ ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον, κατηρτισμένοσ δὲ πᾶσ ἔσται ὡσ ὁ διδάσκαλοσ αὐτοῦ.

Τί δὲ βλέπεισ τὸ κάρφοσ τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷ οὐ κατανοεῖσ;

πῶσ δύνασαι λέγειν τῷ ἀδελφῷ σου Ἀδελφέ, ἄφεσ ἐκβάλω τὸ κάρφοσ τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου, αὐτὸσ τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ δοκὸν οὐ βλέπων;

ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶ τότε διαβλέψεισ τὸ κάρφοσ τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκβαλεῖν. Οὐ γὰρ ἔστιν δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν σαπρόν, οὐδὲ πάλιν δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καλόν.

ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται· οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσιν σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου σταφυλὴν τρυγῶσιν.

ὁ ἀγαθὸσ ἄνθρωποσ ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆσ καρδίασ προφέρει τὸ ἀγαθόν, καὶ ὁ πονηρὸσ ἐκ τοῦ πονηροῦ προφέρει τὸ πονηρόν·

ἐκ γὰρ περισσεύματοσ καρδίασ λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ. Τί δέ με καλεῖτε Κύριε κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;

πᾶσ ὁ ἐρχόμενοσ πρόσ με καὶ ἀκούων μου τῶν λόγων καὶ ποιῶν αὐτούσ, ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιοσ·

ὅμοιόσ ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν ὃσ ἔσκαψεν καὶ ἐβάθυνεν καὶ ἔθηκεν θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν·

πλημμύρησ δὲ γενομένησ προσέρηξεν ὁ ποταμὸσ τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἴσχυσεν σαλεῦσαι αὐτὴν διὰ τὸ καλῶσ οἰκοδομῆσθαι αὐτήν. ὁ δὲ ἀκούσασ καὶ μὴ ποιήσασ ὅμοιόσ ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶσ θεμελίου, ᾗ προσέρηξεν ὁ ποταμόσ, καὶ εὐθὺσ συνέπεσεν, καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆσ οἰκίασ ἐκείνησ μέγα.

Επειδὴ ἐπλήρωσεν πάντα τὰ ῥήματα αὐτοῦ εἰσ τὰσ ἀκοὰσ τοῦ λαοῦ, εἰσῆλθεν εἰσ Καφαρναούμ.

Ἑκατοντάρχου δέ τινοσ δοῦλοσ κακῶσ ἔχων ἤμελλεν τελευτᾷν, ὃσ ἦν αὐτῷ ἔντιμοσ.

ἀκούσασ δὲ περὶ τοῦ Ιἠσοῦ ἀπέστειλεν πρὸσ αὐτὸν πρεσβυτέρουσ τῶν Ιοὐδαίων, ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπωσ ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αυτοῦ.

ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνοσ ἡμῶν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸσ ᾠκοδόμησεν ἡμῖν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἐπορεύετο σὺν αὐτοῖσ.

ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντοσ ἀπὸ τῆσ οἰκίασ ἔπεμψεν φίλουσ ὁ ἑκατοντάρχησ λέγων αὐτῷ Κύριε, μὴ σκύλλου, οὐ γὰρ ἱκανόσ εἰμι ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃσ· διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸσ σὲ ἐλθεῖν·

ἀλλὰ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήτω ὁ παῖσ μου· καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπόσ εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενοσ, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτασ, καὶ λέγω τούτῳ Πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ Ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

ἀκούσασ δὲ ταῦτα ὁ Ιἠσοῦσ ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶ στραφεὶσ τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπεν Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὑρ͂ον.

καὶ ὑποστρέψαντεσ εἰσ τὸν οἶκον οἱ πεμφθέντεσ εὑρ͂ον τὸν δοῦλον ὑγιαίνοντα.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆσ ἐπορεύθη εἰσ πόλιν καλουμένην Ναίν, καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ὄχλοσ πολύσ.

ὡσ δὲ ἤγγισεν τῇ πύλῃ τῆσ πόλεωσ, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼσ μονογενὴσ υἱὸσ τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὴ ῆν χήρα, καὶ ὄχλοσ τῆσ πόλεωσ ἱκανὸσ ἦν σὺν αὐτῇ.

καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ κύριοσ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ Μὴ κλαῖε.

καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆσ σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντεσ ἔστησαν, καὶ εἶπεν Νεανίσκε σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.

καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸσ καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ.

Ἔλαβεν δὲ φόβοσ πάντασ, καὶ ἐδόξαζον τὸν θεὸν λέγοντεσ ὅτι Προφήτησ μέγασ ἠγέρθη ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι Ἐπεσκέψατο ὁ θεὸσ τὸν λαὸν αὐτοῦ.

καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγοσ οὗτοσ ἐν ὅλῃ τῇ Ιοὐδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ περιχώρῳ.

Καὶ ἀπήγγειλαν Ιωἄνει οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντων τούτων.

ἔπεμψεν πρὸσ τὸν κύριον λέγων Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενοσ ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;

παραγενόμενοι δὲ πρὸσ αὐτὸν οἱ ἄνδρεσ εἶπαν Ιωἄνησ ὁ βαπτιστὴσ ἀπέστειλεν ἡμᾶσ πρὸσ σὲ λέγων Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενοσ ἢ ἄλλον προσδοκῶμεν;

ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ ἐθεράπευσεν πολλοὺσ ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν, καὶ τυφλοῖσ πολλοῖσ ἐχαρίσατο βλέπειν.

καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ ἀπαγγείλατε Ιωἄνει ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε·

τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν, χωλοὶ περιπατοῦσιν, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν, νεκροὶ ἐγείρονται, πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· καὶ μακάριόσ ἐστιν ὃσ ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί.

Ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων Ιωἄνου ἤρξατο λέγειν πρὸσ τοὺσ ὄχλουσ περὶ Ιωἄνου Τί ἐξήλθατε εἰσ τὴν ἔρημον θεάσασθαι;

κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν;

ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖσ ἱματίοισ ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳ καὶ τρυφῇ ὑπάρχοντεσ ἐν τοῖσ βασιλείοισ εἰσίν. ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἰδεῖν;

προφήτην; ναί, λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. οὗτόσ ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται Ἰδοὺ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃσ κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.

λέγω ὑμῖν, μείζων ἐν γεννητοῖσ γυναικῶν Ιωἄνου οὐδεὶσ ἔστιν·

ὁ δὲ μικρότεροσ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστίν. ‐ Καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ἀκούσασ καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν θεόν, βαπτισθέντεσ τὸ βάπτισμα Ιωἄνου·

οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ἠθέτησαν εἰσ ἑαυτούσ, μὴ βαπτισθέντεσ ὑπ’ αὐτοῦ.

Τίνι οὖν ὁμοιώσω τοὺσ ἀνθρώπουσ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ, καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι;

"Ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε·

"ἐθρηνήσαμεν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε· ἐλήλυθεν γὰρ Ιωἄνησ ὁ βαπτιστὴσ μὴ ἔσθων ἄρτον μήτε πίνων οἶνον, καὶ λέγετε Δαιμόνιον ἔχει·

ἐλήλυθεν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἔσθων καὶ πίνων, καὶ λέγετε Ἰδοὺ ἄνθρωποσ φάγοσ καὶ οἰνοπότησ, φίλοσ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν.

καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων αὐτῆσ.

Ἠρώτα δέ τισ αὐτὸν τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετ’ αὐτοῦ·

καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὸν οἶκον τοῦ Φαρισαίου κατεκλίθη. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἥτισ ἦν ἐν τῇ πόλει ἁμαρτωλόσ, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι κατάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου;

καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ κλαίουσα, τοῖσ δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ ταῖσ θριξὶν τῆσ κεφαλῆσ αὐτῆσ ἐξέμασσεν, καὶ κατεφίλει τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ.

Ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖοσ ὁ καλέσασ αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων Οὗτοσ εἰ ἦν [ὁ] προφήτησ, ἐγίνωσκεν ἂν τίσ καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτισ ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλόσ ἐστιν.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν.

ὁ δέ Διδάσκαλε, εἰπέ, φησίν. δύο χρεοφιλέται ἦσαν δανιστῇ τινί· ὁ εἷσ ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτεροσ πεντήκοντα.

μὴ ἐχόντων αὐτῶν ἀποδοῦναι ἀμφοτέροισ ἐχαρίσατο.

τίσ οὖν αὐτῶν πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν; ἀποκριθεὶσ Σίμων εἶπεν Ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Ὀρθῶσ ἔκρινασ. καὶ στραφεὶσ πρὸσ τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη Βλέπεισ ταύτην τὴν γυναῖκα;

εἰσῆλθόν σου εἰσ τὴν οἰκίαν, ὕδωρ μοι ἐπὶ πόδασ οὐκ ἔδωκασ· αὕτη δὲ τοῖσ δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺσ πόδασ καὶ ταῖσ θριξὶν αὐτῆσ ἐξέμαξεν. φίλημά μοι οὐκ ἔδωκασ·

αὕτη δὲ ἀφ’ ἧσ εἰσῆλθον οὐ διέλιπεν καταφιλοῦσά μου τοὺσ πόδασ. ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψασ·

αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψεν τοὺσ πόδασ μου. οὗ χάριν, λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆσ αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησεν πολύ·

ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. εἶπεν δὲ αὐτῇ Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι.

καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖσ Τίσ οὗτόσ ἐστιν ὃσ καὶ ἁμαρτίασ ἀφίησιν;

εἶπεν δὲ πρὸσ τὴν γυναῖκα Ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε·

πορεύου εἰσ εἰρήνην. καὶ Ιωἄνα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινεσ διηκόνουν αὐτοῖσ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖσ.

Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ.

καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό. καὶ ἕτερον κατέπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα.

καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συνφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό.

καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰσ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα.

Ταῦτα λέγων ἐφώνει Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τίσ αὕτη εἰή ἡ παραβολή.

ὁ δὲ εἶπεν Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ, τοῖσ δὲ λοιποῖσ ἐν παραβολαῖσ, ἵνα βλέποντεσ μὴ βλέπωσιν καὶ ἀκούοντεσ μὴ συνίωσιν.

ἔστιν δὲ αὕτη ἡ παραβολή.

Ὁ σπόροσ ἐστὶν ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ. οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντεσ, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολοσ καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆσ καρδίασ αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντεσ σωθῶσιν.

οἱ δὲ ἐπὶ τῆσ πέτρασ οἳ ὅταν ἀκούσωσιν μετὰ χαρᾶσ δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸσ καιρὸν πιστεύουσιν καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται.

τὸ δὲ εἰσ τὰσ ἀκάνθασ πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντεσ, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συνπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσιν.

τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινεσ ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντεσ τὸν λόγον κατέχουσιν καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.

Οὐδεὶσ δὲ λύχνον ἅψασ καλύπτει αὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω κλίνησ τίθησιν, ἀλλ’ ἐπὶ λυχνίασ τίθησιν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τὸ φῶσ.

οὐ γὰρ ἔστιν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται, οὐδὲ ἀπόκρυφον ὃ οὐ μὴ γνωσθῇ καὶ εἰσ φανερὸν ἔλθῃ.

Βλέπετε οὖν πῶσ ἀκούετε·

ὃσ ἂν γὰρ ἔχῃ, δοθήσεται αὐτῷ, καὶ ὃσ ἂν μὴ ἔχῃ, καὶ ὃ δοκεῖ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. Παρεγένετο δὲ πρὸσ αὐτὸν ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον.

ἀπηγγέλη δὲ αὐτῷ Ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν θέλοντέσ σε.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ ἀκούοντεσ καὶ ποιοῦντεσ.

Ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸσ ἐνέβη εἰσ πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Διέλθωμεν εἰσ τὸ πέραν τῆσ λίμνησ, καὶ ἀνήχθησαν.

πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσεν.

καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰσ τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον. προσελθόντεσ δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντεσ Ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα·

ὁ δὲ διεγερθεὶσ ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατοσ, καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη. εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Ποῦ ἡ πίστισ ὑμῶν;

φοβηθέντεσ δὲ ἐθαύμασαν, λέγοντεσ πρὸσ ἀλλήλουσ Τίσ ἄρα οὗτόσ ἐστιν ὅτι καὶ τοῖσ ἀνέμοισ ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ; Καὶ κατέπλευσαν εἰσ τὴν χώραν τῶν Γερασηνῶν, ἥτισ ἐστὶν ἀντίπερα τῆσ Γαλιλαίασ.

ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν ἀνήρ τισ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἔχων δαιμόνια·

καὶ χρόνῳ ἱκανῷ οὐκ ἐνεδύσατο ἱμάτιον, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἀλλ’ ἐν τοῖσ μνήμασιν. ἰδὼν δὲ τὸν Ιἠσοῦν ἀνακράξασ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ιἠσοῦ υἱὲ [τοῦ θεοῦ] τοῦ ὑψίστου;

δέομαί σου, μή με βασανίσῃσ· παρήγγελλεν γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου.

πολλοῖσ γὰρ χρόνοισ συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεύετο ἁλύσεσιν καὶ πέδαισ φυλασσόμενοσ, καὶ διαρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνέτο ἀπὸ τοῦ δαιμονίου εἰσ τὰσ ἐρήμουσ. ἐπηρώτησεν δὲ αὐτὸν ὁ Ιἠσοῦσ Τί σοὶ ὄνομά ἐστιν;

ὁ δὲ εἶπεν Λεγιών, ὅτι εἰσῆλθεν δαιμόνια πολλὰ εἰσ αὐτόν. καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖσ εἰσ τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν.

Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει·

καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖσ εἰσ ἐκείνουσ εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖσ. ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰσ τοὺσ χοίρουσ, καὶ ὡρ́μησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰσ τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη.

Ἰδόντεσ δὲ οἱ βόσκοντεσ τὸ γεγονὸσ ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰσ τὴν πόλιν καὶ εἰσ τοὺσ ἀγρούσ.

ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸσ καὶ ἦλθαν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ εὑρ͂αν καθήμενον τὸν ἄνθρωπον ἀφ’ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξῆλθεν ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺσ πόδασ [τοῦ] Ιἠσοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν.

ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖσ οἱ ἰδόντεσ πῶσ ἐσώθη ὁ δαιμονισθείσ.

καὶ ἠρώτησεν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθοσ τῆσ περιχώρου τῶν Γερασηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο·

αὐτὸσ δὲ ἐμβὰσ εἰσ πλοῖον ὑπέστρεψεν. ἐδεῖτο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ ἀφ’ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια εἶναι σὺν αὐτῷ·

Ὑπόστρεφε εἰσ τὸν οἶκόν σου, καὶ διηγοῦ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ θεόσ.

καὶ ἀπῆλθεν καθ’ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ. Ἐν δὲ τῷ ὑποστρέφειν τὸν Ιἠσοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλοσ, ἦσαν γὰρ πάντεσ προσδοκῶντεσ αὐτόν.

Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ιἄειροσ, καὶ οὗτοσ ἄρχων τῆσ συναγωγῆσ ὑπῆρχεν, καὶ πεσὼν παρὰ τοὺσ πόδασ Ιἠσοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴσ ἦν αὐτῷ ὡσ ἐτῶν δώδεκα καὶ αὐτὴ ἀπέθνησκεν.

Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.

προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσισ τοῦ αἵματοσ αὐτῆσ.

καὶ εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ Τίσ ὁ ἁψάμενόσ μου;

ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτροσ Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σε καὶ ἀποθλίβουσιν. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἥψατό μού τισ, ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξεληλυθυῖαν ἀπ’ ἐμοῦ.

ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθεν τρέμουσα ἦλθεν καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι’ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν ἐνώπιον παντὸσ τοῦ λαοῦ καὶ ὡσ ἰάθη παραχρῆμα.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ Θυγάτηρ, ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε·

πορεύου εἰσ εἰρήνην. Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἔρχεταί τισ παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων ὅτι Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου, μηκέτι σκύλλε τὸν διδάσκαλον.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἀκούσασ ἀπεκρίθη αὐτῷ Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευσον, καὶ σωθήσεται.

ἐλθὼν δὲ εἰσ τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν τινὰ σὺν αὐτῷ εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ιωἄνην καὶ Ιἄκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆσ παιδὸσ καὶ τὴν μητέρα.

ἔκλαιον δὲ πάντεσ καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν.

ὁ δὲ εἶπεν Μὴ κλαίετε, οὐ γὰρ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότεσ ὅτι ἀπέθανεν.

αὐτὸσ δὲ κρατήσασ τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ ἐφώνησεν λέγων Ἡ παῖσ, ἔγειρε.

καὶ ἐπέστρεψεν τὸ πνεῦμα αὐτῆσ, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.

καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖσ αὐτῆσ·

ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖσ μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονόσ. καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Μηδὲν αἴρετε εἰσ τὴν ὁδόν, μήτε ῥάβδον μήτε πήραν μήτε ἄρτον μήτε ἀργύριον, μήτε δύο χιτῶνασ ἔχειν.

καὶ εἰσ ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖ μένετε καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε.

καὶ ὅσοι ἂν μὴ δέχωνται ὑμᾶσ, ἐξερχόμενοι ἀπὸ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάσσετε εἰσ μαρτύριον ἐπ’ αὐτούσ.

Ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰσ κώμασ εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντεσ πανταχοῦ.

ὑπὸ τινῶν δὲ ὅτι Ἠλείασ ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτι προφήτησ τισ τῶν ἀρχαίων ἀνέστη.

εἶπεν δὲ [ὁ] Ἡρῴδησ Ιωἄνην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα·

τίσ δέ ἐστιν οὗτοσ περὶ οὗ ἀκούω τοιαῦτα; καὶ ἐζήτει ἰδεῖν αὐτόν. Καὶ ὑποστρέψαντεσ οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσα ἐποίησαν.

Καὶ παραλαβὼν αὐτοὺσ ὑπεχώρησεν κατ’ ἰδίαν εἰσ πόλιν καλουμένην Βηθσαιδά. οἱ δὲ ὄχλοι γνόντεσ ἠκολούθησαν αὐτῷ.

καὶ ἀποδεξάμενοσ αὐτοὺσ ἐλάλει αὐτοῖσ περὶ τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ, καὶ τοὺσ χρείαν ἔχοντασ θεραπείασ ἰᾶτο. Ἡ δὲ ἡμέρα ἤρξατο κλίνειν·

προσελθόντεσ δὲ οἱ δώδεκα εἶπαν αὐτῷ Ἀπόλυσον τὸν ὄχλον, ἵνα πορευθέντεσ εἰσ τὰσ κύκλῳ κώμασ καὶ ἀγροὺσ καταλύσωσιν καὶ εὑρ́ωσιν ἐπισιτισμόν, ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳ τόπῳ ἐσμέν. εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Δότε αὐτοῖσ φαγεῖν ὑμεῖσ.

οἱ δὲ εἶπαν Οὐκ εἰσὶν ἡμῖν πλεῖον ἢ ἄρτοι πέντε καὶ ἰχθύεσ δύο, εἰ μήτι πορευθέντεσ ἡμεῖσ ἀγοράσωμεν εἰσ πάντα τὸν λαὸν τοῦτον βρώματα. ἦσαν γὰρ ὡσεὶ ἄνδρεσ πεντακισχίλιοι.

εἶπεν δὲ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ Κατακλίνατε αὐτοὺσ κλισίασ ὡσεὶ ἀνὰ πεντήκοντα. καὶ ἐποίησαν οὕτωσ καὶ κατέκλιναν ἅπαντασ.

λαβὼν δὲ τοὺσ πέντε ἄρτουσ καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν αὐτοὺσ καὶ κατέκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖσ μαθηταῖσ παραθεῖναι τῷ ὄχλῳ.

καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντεσ, καὶ ἤρθη τὸ περισσεῦσαν αὐτοῖσ κλασμάτων κόφινοι δώδεκα.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν προσευχόμενον κατὰ μόνασ συνῆσαν αὐτῷ οἱ μαθηταί, καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺσ λέγων Τίνα με οἱ ὄχλοι λέγουσιν εἶναι;

οἱ δὲ ἀποκριθέντεσ εἶπαν Ιωἄνην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλείαν, ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτησ τισ τῶν ἀρχαίων ἀνέστη.

εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Ὑμεῖσ δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;

Πέτροσ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Τὸν χριστὸν τοῦ θεοῦ. εἰπὼν ὅτι Δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.

Ἔλεγεν δὲ πρὸσ πάντασ Εἴ τισ θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

ὃσ γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν·

ὃσ δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, οὗτοσ σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωποσ κερδήσασ τὸν κόσμον ὅλον ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσασ ἢ ζημιωθείσ;

ὃσ γὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ, τοῦτον ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρὸσ καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων.

Λέγω δὲ ὑμῖν ἀληθῶσ, εἰσίν τινεσ τῶν αὐτοῦ ἑστηκότων οἳ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἑώσ ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

Ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺσ λόγουσ τούτουσ ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ παραλαβὼν Πέτρον καὶ Ιωἄνην καὶ Ιἄκωβον ἀνέβη εἰσ τὸ ὄροσ προσεύξασθαι.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδοσ τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸσ αὐτοῦ λευκὸσ ἐξαστράπτων.

οἳ ὀφθέντεσ ἐν δόξῃ ἔλεγον τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἣν ἤμελλεν πληροῦν ἐν Ιἐρουσαλήμ.

ὁ δὲ Πέτροσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ·

διαγρηγορήσαντεσ δὲ εἶδαν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺσ δύο ἄνδρασ τοὺσ συνεστῶτασ αὐτῷ. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαχωρίζεσθαι αὐτοὺσ ἀπ’ αὐτοῦ εἶπεν ὁ Πέτροσ πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν Ἐπιστάτα, καλόν ἐστιν ἡμᾶσ ὧδε εἶναι, καὶ ποιήσωμεν σκηνὰσ τρεῖσ, μίαν σοὶ καὶ μίαν Μωυσεῖ καὶ μίαν Ἠλείᾳ, μὴ εἰδὼσ ὃ λέγει.

ταῦτα δὲ αὐτοῦ λέγοντοσ ἐγένετο νεφέλη καὶ ἐπεσκίαζεν αὐτούσ·

ἐφοβήθησαν δὲ ἐν τῷ εἰσελθεῖν αὐτοὺσ εἰσ τὴν νεφέλην. καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῆσ νεφέλησ λέγουσα Οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱόσ μου ὁ ἐκλελεγμένοσ, αὐτοῦ ἀκούετε.

καὶ ἐν τῷ γενέσθαι τὴν φωνὴν εὑρέθη Ιἠσοῦσ μόνοσ.

καὶ αὐτοὶ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶ ἀπήγγειλαν ἐν ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ οὐδὲν ὧν ἑώρακαν. Ἐγένετο δὲ τῇ ἑξῆσ ἡμέρᾳ κατελθόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρουσ συνήντησεν αὐτῷ ὄχλοσ πολύσ.

καὶ ἰδοὺ πνεῦμα λαμβάνει αὐτόν, καὶ ἐξέφνησ κράζει, καὶ σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ καὶ μόλισ ἀποχωρεῖ ἀπ’ αὐτοῦ συντρῖβον αὐτόν·

καὶ ἐδεήθην τῶν μαθητῶν σου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ὦ γενεὰ ἄπιστοσ καὶ διεστραμμένη, ἑώσ πότε ἔσομαι πρὸσ ὑμᾶσ καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν;

προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου. ἔτι δὲ προσερχομένου αὐτοῦ ἔρρηξεν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ συνεσπάραξεν·

ἐπετίμησεν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ, καὶ ἰάσατο τὸν παῖδα καὶ ἀπέδωκεν αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ. ἐξεπλήσσοντο δὲ πάντεσ ἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ θεοῦ.

Θέσθε ὑμεῖσ εἰσ τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺσ λόγουσ τούτουσ, ὁ γὰρ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων.

οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ ἦν παρακεκαλυμμένον ἀπ’ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό, καὶ ἐφοβοῦντο ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματοσ τούτου.

Εἰσῆλθεν δὲ διαλογισμὸσ ἐν αὐτοῖσ, τὸ τίσ ἂν εἰή μείζων αὐτῶν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἰδὼσ τὸν διαλογισμὸν τῆσ καρδίασ αὐτῶν ἐπιλαβόμενοσ παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρ’ ἑαυτῷ, καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ὃσ ἂν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται, καὶ ὃσ ἂν ἐμὲ δέξηται δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με·

ὁ γὰρ μικρότεροσ ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑπάρχων οὗτόσ ἐστιν μέγασ.

Ἀποκριθεὶσ δὲ Ιωἄνησ εἶπεν Ἐπιστάτα, εἴδαμέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύομεν αὐτὸν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ’ ἡμῶν.

εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτὸν Ιἠσοῦσ Μὴ κωλύετε, ὃσ γὰρ οὐκ ἔστιν καθ’ ὑμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἐστίν.

καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλουσ πρὸ προσώπου αὐτοῦ.

Καὶ πορευθέντεσ εἰσῆλθον εἰσ κώμην Σαμαρειτῶν, ὡσ ἑτοιμάσαι αὐτῷ· καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰσ Ιἐρουσαλήμ.

ἰδόντεσ δὲ οἱ μαθηταὶ Ιἄκωβοσ καὶ Ιωἄνησ εἶπαν Κύριε, θέλεισ εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούσ;

στραφεὶσ δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖσ.

καὶ ἐπορεύθησαν εἰσ ἑτέραν κώμην.

Καὶ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέν τισ πρὸσ αὐτόν Ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.

καὶ εἶπεν αὐτῷ [ὁ] Ιἠσοῦσ Αἱ ἀλώπεκεσ φωλεοὺσ ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεισ, ὁ δὲ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.

Εἶπεν δὲ πρὸσ ἕτερον Ἀκολούθει μοι.

ὁ δὲ εἶπεν Ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθόντι θάψαι τὸν πατέρα μου. εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἄφεσ τοὺσ νεκροὺσ θάψαι τοὺσ ἑαυτῶν νεκρούσ, σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

εἶπεν δὲ καὶ ἕτεροσ Ἀκολουθήσω σοι, κύριε·

πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖσ εἰσ τὸν οἶκόν μου. εἶπεν δὲ [πρὸσ αὐτὸν] ὁ Ιἠσοῦσ Οὐδεὶσ ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα ἐπ’ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰσ τὰ ὀπίσω εὔθετόσ ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ κύριοσ ἑτέρουσ ἑβδομήκοντα [δύο] καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺσ ἀνὰ δύο [δύο] πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰσ πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸσ ἔρχεσθαι.

ἔλεγεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Ὁ μὲν θερισμὸσ πολύσ, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι·

δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπωσ ἐργάτασ ἐκβάλῃ εἰσ τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. ὑπάγετε.

ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμᾶσ ὡσ ἄρνασ ἐν μέσῳ λύκων. μὴ βαστάζετε βαλλάντιον, μὴ πήραν, μὴ ὑποδήματα, καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε.

εἰσ ἣν δ’ ἂν εἰσέλθητε οἰκίαν πρῶτον λέγετε Εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ.

καὶ ἐὰν ἐκεῖ ᾖ υἱὸσ εἰρήνησ, ἐπαναπαήσεται ἐπ’ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν·

εἰ δὲ μήγε, ἐφ’ ὑμᾶσ ἀνακάμψει. ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε, ἔσθοντεσ καὶ πίνοντεσ τὰ παρ’ αὐτῶν, ἄξιοσ γὰρ ὁ ἐργάτησ τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ.

μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίασ εἰσ οἰκίαν. ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν, καὶ θεραπεύετε τοὺσ ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖσ, καὶ λέγετε αὐτοῖσ Ἤγγικεν ἐφ’ ὑμᾶσ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

εἰσ ἣν δ’ ἂν πόλιν εἰσέλθητε καὶ μὴ δέχωνται ὑμᾶσ, ἐξελθόντεσ εἰσ τὰσ πλατείασ αὐτῆσ εἴπατε Καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἐκ τῆσ πόλεωσ ὑμῶν εἰσ τοὺσ πόδασ ἀπομασσόμεθα ὑμῖν·

πλὴν τοῦτο γινώσκετε ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

λέγω ὑμῖν ὅτι Σοδόμοισ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Οὐαί σοι, Χοραζείν·

οὐαί σοι, Βηθσαιδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεισ αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενοι μετενόησαν. πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ὑμῖν.

Καὶ σύ, Καφαρναούμ, μὴ ἑώσ οὐρανοῦ ὑψωθήσῃ;

ἑώσ τοῦ ᾅδου καταβήσῃ. Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶσ ἐμὲ ἀθετεῖ·

ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα [δύο] μετὰ χαρᾶσ λέγοντεσ Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου.

εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡσ ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα.

ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶσ οὐ μὴ ἀδικήσει.

πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται, χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐνγέγραπται ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Ἐν αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ εἶπεν Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆσ γῆσ, ὅτι ἀπέκρυψασ ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψασ αὐτὰ νηπίοισ·

ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτωσ εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου. Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρόσ, μου, καὶ οὐδεὶσ γινώσκει τίσ ἐστιν ὁ υἱὸσ εἰ μὴ ὁ πατήρ, καὶ τίσ ἐστιν ὁ πατὴρ εἰ μὴ ὁ υἱὸσ καὶ ᾧ ἂν βούληται ὁ υἱὸσ ἀποκαλύψαι.

Καὶ στραφεὶσ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ κατ’ ἰδίαν εἶπεν Μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντεσ ἃ βλέπετε.

λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖσ ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖσ βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.

Καὶ ἰδοὺ νομικόσ τισ ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν λέγων Διδάσκαλε, τί ποιήσασ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

ὁ δὲ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται;

πῶσ ἀναγινώσκεισ; ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Ἀγαπήσεισ Κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλησ καρδίασ σου καὶ ἐν ὅλη τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύι σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

εἶπεν δὲ αὐτῷ Ὀρθῶσ ἀπεκρίθησ·

τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. Ὁ δὲ θέλων δικαιῶσαι ἑυντὸν εἶπεν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν Καὶ τίσ ἐστίν μου πλησίον;

ὑπολαβὼν ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Ἄνθρωπόσ τισ κατέβαινεν ἀπὸ Ιἐρουσαλὴμ εἰσ Ιἐρειχὼ καὶ λῃσταῖσ περιέπεσεν, οἳ καὶ ἐκδύσαντεσ αὐτὸν καὶ πληγὰσ ἐπιθέντεσ ἀπῆλθον ἀφέντεσ ἡμιθανῆ.

κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύσ τισ κατέβαινεν [ἐν] τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν·

ὁμοίωσ δὲ καὶ Λευείτησ κατὰ τὸν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθεν.

καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσασ δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνοσ ἤγαγεν αὐτὸν εἰσ πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ.

καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκεν τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃσ ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.

τίσ τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντοσ εἰσ τοὺσ λῃστάσ;

ὁ δὲ εἶπεν Ὁ ποιήσασ τὸ ἔλεοσ μετ’ αὐτοῦ.

εἶπεν δὲ αὐτῷ [ὁ] Ιἠσοῦσ Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίωσ. Ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺσ αὐτὸσ εἰσῆλθεν εἰσ κώμην τινά·

γυνὴ δέ τισ ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰσ τὴν οἰκίαν. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ, [ἣ] καὶ παρακαθεσθεῖσα πρὸσ τοὺσ πόδασ τοῦ κυρίου ἤκουεν τὸν λόγον αὐτοῦ.

ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν·

ἐπιστᾶσα δὲ εἶπεν Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλειπεν διακονεῖν; εἰπὸν οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ἀποκριθεὶσ δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ κύριοσ Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷσ καὶ θορυβάζῃ περὶ πολλά, ὀλίγων δέ ἐστιν χρεία ἢ ἑνόσ·

Μαριὰμ γὰρ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἥτισ οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆσ.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον, ὡσ ἐπαύσατο, εἶπέν τισ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸσ αὐτόν Κύριε, δίδαξον ἡμᾶσ προσεύχεσθαι, καθὼσ καὶ Ιωἄνησ ἐδίδαξεν τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ.

εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Ὅταν προσεύχησθε, λέγετε Πάτερ, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·

ἐλθάτω ἡ βασιλεία σου· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδου ἡμῖν τὸ καθ’ ἡμέραν·

καὶ ἄφεσ ἡμῖν τὰσ ἁμαρτίασ ἡμῶν, καὶ γὰρ αὐτοὶ ἀφίομεν παντὶ ὀφείλοντι ἡμῖν·

καὶ μὴ εἰσενέγκῃσ ἡμᾶσ εἰσ πειρασμόν. ἐπειδὴ φίλοσ μου παρεγένετο ἐξ ὁδοὺ πρόσ με καὶ οὐκ ἔχω ὃ παραθήσω αὐτῷ·

κἀκεῖνοσ ἔσωθεν ἀποκριθεὶσ εἴπῃ Μή μοι κόπουσ πάρεχε·

ἤδη ἡ θύρα κέκλεισται, καὶ τὰ παιδία μου μετ’ ἐμοῦ εἰσ τὴν κοίτην εἰσίν· οὐ δύναμαι ἀναστὰσ δοῦναί σοι. λέγω ὑμῖν, εἰ καὶ οὐ δώσει αὐτῷ ἀναστὰσ διὰ τὸ εἶναι φίλον αὐτοῦ, διά γε τὴν ἀναιδίαν αὐτοῦ ἐγερθεὶσ δώσει αὐτῷ ὅσων χρῄζει.

Κἀγὼ ὑμῖν λέγω, αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν·

ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶσ γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.

τίνα δὲ ἐξ ὑμῶν τὸν πατέρα αἰτήσει ὁ υἱὸσ ἰχθύν, μὴ ἀντὶ ἰχθύοσ ὄφιν αὐτῷ ἐπιδώσει;

ἢ καὶ αἰτήσει ᾠόν, ἐπιδώσει αὐτῷ σκορπίον;

εἰ οὖν ὑμεῖσ πονηροὶ ὑπάρχοντεσ οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖσ τέκνοισ ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ [ὁ] ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἅγιον τοῖσ αἰτοῦσιν αὐτόν.

Καὶ ἦν ἐκβάλλων δαιμόνιον κωφόν·

ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐξελθόντοσ ἐλάλησεν ὁ κωφόσ. Καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι· τινὲσ δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπαν Ἐν Βεεζεβοὺλ τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια·

ἕτεροι δὲ πειράζοντεσ σημεῖον ἐξ οὐρανοῦ ἐζήτουν παρ’ αὐτοῦ.

αὐτὸσ δὲ εἰδὼσ αὐτῶν τὰ διανοήματα εἶπεν αὐτοῖσ Πᾶσα βασιλεία ἐφ’ ἑαυτὴν διαμερισθεῖσα ἐρημοῦται, καὶ οἶκοσ ἐπὶ οἶκον πίπτει.

εἰ δὲ καὶ ὁ Σατανᾶσ ἐφ’ ἑαυτὸν διεμερίσθη, πῶσ σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ;

ὅτι λέγετε ἐν Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλειν με τὰ δαιμόνια. εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν;

διὰ τοῦτο αὐτοὶ ὑμῶν κριταὶ ἔσονται. εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ θεοῦ [ἐγὼ] ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶσ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

ὅταν ὁ ἰσχυρὸσ καθωπλισμένοσ φυλάσσῃ τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν, ἐν εἰρήνῃ ἐστὶν τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ·

ἐπὰν δὲ ἰσχυρότεροσ αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφ’ ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ διαδίδωσιν.

ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστίν, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει.

Ὅταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ μὴ εὑρίσκον [τότε] λέγει Ὑποστρέψω εἰσ τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον·

καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει [σχολάζοντα,] σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.

τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ ἑπτά, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων.

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τισ φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓσ ἐθήλασασ·

αὐτὸσ δὲ εἶπεν Μενοῦν μακάριοι οἱ ἀκούοντεσ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ φυλάσσοντεσ.

Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν Ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστιν·

σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ιὠνᾶ. καθὼσ γὰρ ἐγένετο [ὁ] Ιὠνᾶσ τοῖσ Νινευείταισ σημεῖον, οὕτωσ ἔσται καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ.

βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνδρῶν τῆσ γενεᾶσ ταύτησ καὶ κατακρινεῖ αὐτούσ·

ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆσ γῆσ ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνοσ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνοσ ὧδε. ἄνδρεσ Νινευεῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν·

ὅτι μετενόησαν εἰσ τὸ κήρυγμα Ιὠνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ιὠνᾶ ὧδε. Οὐδεὶσ λύχνον ἅψασ εἰσ κρύπτην τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φῶσ βλέπωσιν.

Ὁ λύχνοσ τοῦ σώματόσ ἐστιν ὁ ὀφθαλμόσ σου.

ὅταν ὁ ὀφθαλμόσ σου ἁπλοῦσ ᾖ, καὶ ὅλον τὸ σῶμά σου φωτινόν ἐστιν· ἐπὰν δὲ πονηρὸσ ᾖ, καὶ τὸ σῶμά σου σκοτινόν. σκόπει οὖν μὴ τὸ φῶσ τὸ ἐν σοὶ σκότοσ ἐστίν.

εἰ οὖν τὸ σῶμά σου ὅλον φωτινόν, μὴ ἔχον μέροσ τι σκοτινόν, ἔσται φωτινὸν ὅλον ὡσ ὅταν ὁ λύχνοσ τῇ ἀστραπῇ φωτίζῃ σε.

Ἐν δὲ τῷ λαλῆσαι ἐρωτᾷ αὐτὸν Φαρισαῖοσ ὅπωσ ἀριστήσῃ παρ’ αὐτῷ·

εἰσελθὼν δὲ ἀνέπεσεν. ὁ δὲ Φαρισαῖοσ ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη πρὸ τοῦ ἀρίστου.

εἶπεν δὲ ὁ κύριοσ πρὸσ αὐτόν Νῦν ὑμεῖσ οἱ Φαρισαῖοι τὸ ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακοσ καθαρίζετε, τὸ δὲ ἔσωθεν ὑμῶν γέμει ἁρπαγῆσ καὶ πονηρίασ.

ἄφρονεσ, οὐχ ὁ ποιήσασ τὸ ἔξωθεν καὶ τὸ ἔσωθεν ἐποίησεν;

πλὴν τὰ ἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην, καὶ ἰδοὺ πάντα καθαρὰ ὑμῖν ἐστίν.

ἀλλὰ οὐαὶ ὑμῖν τοῖσ Φαρισαίοισ, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ πήγανον καὶ πᾶν λάχανον, καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ·

ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ παρεῖναι. οὐαὶ ὑμῖν τοῖσ Φαρισαίοισ, ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ τοὺσ ἀσπασμοὺσ ἐν ταῖσ ἀγοραῖσ.

οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ἐστὲ ὡσ τὰ μνημεῖα τὰ ἄδηλα, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ περιπατοῦντεσ ἐπάνω οὐκ οἴδασιν.

Ἀποκριθεὶσ δέ τισ τῶν νομικῶν λέγει αὐτῷ Διδάσκαλε, ταῦτα λέγων καὶ ἡμᾶσ ὑβρίζεισ.

ὁ δὲ εἶπεν Καὶ ὑμῖν τοῖσ νομικοῖσ οὐαί, ὅτι φορτίζετε τοὺσ ἀνθρώπουσ φορτία δυσβάστακτα, καὶ αὐτοὶ ἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐ προσψαύετε τοῖσ φορτίοισ.

οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν οἱ δὲ πατέρεσ ὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούσ.

ἄρα μάρτυρέσ ἐστε καὶ συνευδοκεῖτε τοῖσ ἔργοισ τῶν πατέρων ὑμῶν, ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺσ ὑμεῖσ δὲ οἰκοδομεῖτε.

ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκκεχυμένον ἀπὸ καταβολῆσ κόσμου ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ, ἀπὸ αἵματοσ Ἅβελ ἑώσ αἵματοσ Ζαχαρίου τοῦ ἀπολομένου μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου·

ναί, λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ.

οὐαὶ ὑμῖν τοῖσ νομικοῖσ, ὅτι ἤρατε τὴν κλεῖδα τῆσ γνώσεωσ·

αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθατε καὶ τοὺσ εἰσερχομένουσ ἐκωλύσατε. ἐνεδρεύοντεσ αὐτὸν θηρεῦσαί τι ἐκ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ.

Ἐν οἷσ ἐπισυναχθεισῶν τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου, ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλουσ, ἤρξατο λέγειν πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ πρῶτον Προσέχετε ἑαυτοῖσ ἀπὸ τῆσ ζύμησ, ἥτισ ἐστὶν ὑπόκρισισ, τῶν Φαρισαίων.

Οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται.

ἀνθ’ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ ὃ πρὸσ τὸ οὖσ ἐλαλήσατε ἐν τοῖσ ταμείοισ κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων.

Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖσ φίλοισ μου, μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι.

ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν γέενναν·

ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. οὐχὶ πέντε στρουθία πωλοῦνται ἀσσαρίων δύο;

καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχεσ τῆσ κεφαλῆσ ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται·

μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε. Λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶσ ὃσ ἂν ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ·

ὁ δὲ ἀρνησάμενόσ με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ.

Καὶ πᾶσ ὃσ ἐρεῖ λόγον εἰσ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ·

τῷ δὲ εἰσ τὸ ἅγιον πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. Ὅταν δὲ εἰσφέρωσιν ὑμᾶσ ἐπὶ τὰσ συναγωγὰσ καὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὰσ ἐξουσίασ, μὴ μεριμνήσητε πῶσ [ἢ τί] ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε·

τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶσ ἐν αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.

Εἶπεν δέ τισ ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ Διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι μετ’ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Ἄνθρωπε, τίσ με κατέστησεν κριτὴν ἢ μεριστὴν ἐφ’ ὑμᾶσ;

εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσησ πλεονεξίασ, ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστὶν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ.

Εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸσ αὐτοὺσ λέγων Ἀνθρώπου τινὸσ πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα.

καὶ διελογίζετο ἐν αὑτῷ λέγων Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺσ καρπούσ μου;

καὶ εἶπεν Τοῦτο ποιήσω·

καθελῶ μου τὰσ ἀποθήκασ καὶ μείζονασ οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν σῖτον καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου Ψυχή, ἔχεισ πολλὰ ἀγαθὰ [κείμενα εἰσ ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε], εὐφραίνου.

εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ θεόσ Ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου αἰτοῦσιν ἀπὸ σοῦ·

ἃ δὲ ἡτοίμασασ, τίνι ἔσται; [Οὕτωσ ὁ θησαυρίζων αὑτῷ καὶ μὴ εἰσ θεὸν πλουτῶν.

Εἶπεν δὲ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ [αὐτοῦ] Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ τί φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι [ὑμῶν] τί ἐνδύσησθε.

ἡ γὰρ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆσ τροφῆσ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματοσ.

κατανοήσατε τοὺσ κόρακασ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷσ οὐκ ἔστιν ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκη, καὶ ὁ θεὸσ τρέφει αὐτούσ·

πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖσ διαφέρετε τῶν πετεινῶν. τίσ δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ προσθεῖναι πῆχυν;

εἰ οὖν οὐδὲ ἐλάχιστον δύνασθε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;

κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶσ αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει.

λέγω δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡσ ἓν τούτων. εἰ δὲ ἐν ἀγρῷ τὸν χόρτον ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰσ κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεὸσ οὕτωσ ἀμφιάζει, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶσ, ὀλιγόπιστοι.

ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητοῦσιν, ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων·

πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, καὶ ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν.

μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.

Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην·

ποιήσατε ἑαυτοῖσ βαλλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ, ὅπου κλέπτησ οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴσ διαφθείρει· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸσ ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται.

καὶ ὑμεῖσ ὅμοιοι ἀνθρώποισ προσδεχομένοισ τὸν κύριον ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντοσ καὶ κρούσαντοσ εὐθέωσ ἀνοίξωσιν αὐτῷ.

μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓσ ἐλθὼν ὁ κύριοσ εὑρήσει γρηγοροῦντασ·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺσ καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοῖσ. κἂν ἐν τῇ δευτέρᾳ κἂν ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ εὑρ́ῃ οὕτωσ, μακάριοί εἰσιν ἐκεῖνοι.

τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότησ ποίᾳ ὡρ́ᾳ ὁ κλεπτησ ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἀφῆκεν διορυχθῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ.

καὶ ὑμεῖσ γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὡρ́ᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

πρὸσ ἡμᾶσ τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεισ ἢ καὶ πρὸσ πάντασ;

καὶ εἶπεν ὁ κύριοσ Τίσ ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸσ οἰκονόμοσ, ὁ φρόνιμοσ, ὃν καταστήσει ὁ κύριοσ ἐπὶ τῆσ θεραπείασ αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ [τὸ] σιτομέτριον;

μακάριοσ ὁ δοῦλοσ ἐκεῖνοσ, ὃν ἐλθὼν ὁ κύριοσ αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτωσ·

ἀληθῶσ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖσ ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν.

ἥξει ὁ κύριοσ τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὡρ́ᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέροσ αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει.

ἐκεῖνοσ δὲ ὁ δοῦλοσ ὁ γνοὺσ τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσασ ἢ ποιήσασ πρὸσ τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάσ·

ὁ δὲ μὴ γνοὺσ ποιήσασ δὲ ἄξια πληγῶν δαρήσεται ὀλίγασ.

παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ’ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν. Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη;

βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθῆναι, καὶ πῶσ συνέχομαι ἑώσ ὅτου τελεσθῇ.

δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ;

οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἢ διαμερισμόν. διαμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸσ ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶ θυγατέρα καὶ θυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα, πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆσ καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθεράν.

Ἔλεγεν δὲ καὶ τοῖσ ὄχλοισ Ὅταν ἴδητε νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ δυσμῶν, εὐθέωσ λέγετε ὅτι Ὄμβροσ ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτωσ·

καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι Καύσων ἔσται, καὶ γίνεται.

ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τῆσ γῆσ καὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν καιρὸν δὲ τοῦτον πῶσ οὐκ οἴδατε δοκιμάζειν;

Τί δὲ καὶ ἀφ’ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;

ὡσ γὰρ ὑπάγεισ μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπ’ ἄρχοντα, ἐν τῇ ὁδῷ δὸσ ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι [ἀπ’] αὐτοῦ, μή ποτε κατασύρῃ σε πρὸσ τὸν κριτήν, καὶ ὁ κριτήσ σε παραδώσει τῷ πράκτορι, καὶ ὁ πράκτωρ σε βαλεῖ εἰσ φυλακήν.

λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃσ ἐκεῖθεν ἑώσ καὶ τὸ ἔσχατον λεπτὸν ἀποδῷσ.

Παρῆσαν δέ τινεσ ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντεσ αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων ὧν τὸ αἷμα Πειλᾶτοσ ἔμιξεν μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν.

καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντασ τοὺσ Γαλιλαίουσ ἐγένοντο, ὅτι ταῦτα πεπόνθασιν;

οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἐὰν μὴ μετανοῆτε πάντεσ ὁμοίωσ ἀπολεῖσθε.

ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα ὀκτὼ ἐφ’ οὓσ ἔπεσεν ὁ πύργοσ ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούσ, δοκεῖτε ὅτι αὐτοὶ ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντασ τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ κατοικοῦντασ Ιἐρουσαλήμ;

οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἐὰν μὴ μετανοήσητε πάντεσ ὡσαύτωσ ἀπολεῖσθε.

Ἔλεγεν δὲ ταύτην τὴν παραβολήν.

Συκῆν εἶχέν τισ πεφυτευμένην ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν ζητῶν καρπὸν ἐν αὐτῇ καὶ οὐχ εὑρ͂εν. εἶπεν δὲ πρὸσ τὸν ἀμπελουργόν Ἰδοὺ τρία ἔτη ἀφ’ οὗ ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ καὶ οὐχ εὑρίσκω·

ἔκκοψον αὐτήν· ἵνα τί καὶ τὴν γῆν καταργεῖ; ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ λέγει αὐτῷ Κύριε, ἄφεσ αὐτὴν καὶ τοῦτο τὸ ἔτοσ, ἑώσ ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια·

κἂν μὲν ποιήσῃ καρπὸν εἰσ τὸ μέλλον ‐ εἰ δὲ μήγε, ἐκκόψεισ αὐτήν.

Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖσ σάββασιν.

καὶ ἰδοὺ γυνὴ πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείασ ἔτη δέκα ὀκτώ, καὶ ἦν συνκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰσ τὸ παντελέσ.

ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ιἠσοῦσ προσεφώνησεν καὶ εἶπεν αὐτῇ Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆσ ἀσθενείασ σου , καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰσ χεῖρασ·

καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη, καὶ ἐδόξαζεν τὸν θεόν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγοσ, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ιἠσοῦσ, ἔλεγεν τῷ ὄχλῳ ὅτι Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷσ δεῖ ἐργάζεσθαι·

ἐν αὐταῖσ οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη δὲ αὐτῷ ὁ κύριοσ καὶ εἶπεν Ὑποκριται, ἕκαστοσ ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆσ φάτνησ καὶ ἀπάγων ποτίζει;

ταύτην δὲ θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ Σατανᾶσ ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;

Καὶ ταῦτα λέγοντοσ αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντεσ οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσιν τοῖσ ἐνδόξοισ τοῖσ γινομένοισ ὑπ’ αὐτοῦ.

Ἔλεγεν οὖν Τίνι ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ, καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν;

ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεωσ, ὃν λαβὼν ἄνθρωποσ ἔβαλεν εἰσ κῆπον ἑαυτοῦ, καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰσ δένδρον, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖσ κλάδοισ αὐτοῦ.

Καὶ πάλιν εἶπεν Τίνι ὁμοιώσω τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ;

ὁμοία ἐστὶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν εἰσ ἀλεύρου σάτα τρία ἑώσ οὗ ἐζυμώθη ὅλον.

Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεισ καὶ κώμασ διδάσκων καὶ πορείαν ποιούμενοσ εἰσ Ιἐροσόλυμα.

Εἶπεν δέ τισ αὐτῷ Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι;

ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν, ἀφ’ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότησ καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντεσ Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν·

καὶ ἀποκριθεὶσ ἐρεῖ ὑμῖν Οὐκ οἶδα ὑμᾶσ πόθεν ἐστέ.

τότε ἄρξεσθε λέγειν Ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖσ πλατείαισ ἡμῶν ἐδίδαξασ·

καὶ ἐρεῖ λέγων ὑμῖν Οὐκ οἶδα πόθεν ἐστέ·

ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦ, πάντεσ ἐργάται ἀδικίασ. Ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων, ὅταν ὄψησθε Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκὼβ καὶ πάντασ τοὺσ προφήτασ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ, ὑμᾶσ δὲ ἐκβαλλομένουσ ἔξω.

καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

καὶ ἰδοὺ εἰσὶν ἔσχατοι οἳ ἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶν πρῶτοι οἳ ἔσονται ἔσχατοι.

Ἐν αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ προσῆλθάν τινεσ Φαρισαῖοι λέγοντεσ αὐτῷ Ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν, ὅτι Ἡρῴδησ θέλει σε ἀποκτεῖναι.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ Ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεισ ἀποτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι.

πλὴν δεῖ με σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ ἐχομένῃ πορεύεσθαι, ὅτι οὐκ ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι ἔξω Ιἐρουσαλήμ.

Ιἐρουσαλήμ Ιἐρουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺσ προφήτασ καὶ λιθοβολοῦσα τοὺσ ἀπεσταλμένουσ πρὸσ αὐτήν, ‐ ποσάκισ ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνισ τὴν ἑαυτῆσ νοσσιὰν ὑπὸ τὰσ πτέρυγασ, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.

ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκοσ ὑμῶν.

λέγω [δὲ] ὑμῖν, οὐ μὴ ἴδητέ με ἑώσ εἴπητε Εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ ἐν ὀνόματι Κυρίου.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION