헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ιξαρομέ1́

(루키아노스, Icaromenippus, (no name))

οὐκοῦν τρισχίλιοι μὲν ἦσαν ἀπὸ γῆσ στάδιοι μέχρι πρὸσ τὴν σελήνην, ὁ πρῶτοσ ἡμῖν σταθμόσ· τοὐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὸν ἥλιον ἄνω παρασάγγαι που πεντακόσιοι· τὸ δὲ ἀπὸ τούτου ἐσ αὐτὸν ἤδη τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν ἀκρόπολιν τὴν τοῦ Διὸσ ἄνοδοσ καὶ ταῦτα γένοιτ’ ἂν εὐζώνῳ ἀετῷ μιᾶσ ἡμέρασ. τί ταῦτα πρὸσ Χαρίτων, ὦ Μένιππε, ἀστρονομεῖσ καὶ ἡσυχῇ πωσ ἀναμετρεῖσ; πάλαι γὰρ ἐπακροῶμαί σου παρακολουθῶν ἡλίουσ καὶ σελήνασ, ἔτι δὲ τὰ φορτικὰ ταῦτα σταθμούσ τινασ καὶ παρασάγγασ ὑποξενίζοντοσ. μὴ θαυμάσῃσ, ὦ ἑταῖρε, εἰ μετέωρα καὶ διαέρια δοκῶ σοι λαλεῖν τὸ κεφάλαιον γὰρ δὴ πρὸσ ἐμαυτὸν ἀναλογίζομαι τῆσ ἔναγχοσ ἀποδημίασ. εἶτα, ὦγαθε, καθάπερ οἱ Φοίνικεσ ἄστροισ ἐτεκμαίρου τὴν ὁδόν; οὐ μὰ Δία, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ἄστροισ ἐποιούμην τὴν ἀποδημίαν. Ἡράκλεισ, μακρόν τινα τὸν ὄνειρον λέγεισ, εἴ γε ’σαυτὸν ἔλαθεσ κατακοιμηθεὶσ παρασάγγασ ὅλουσ. ὄνειρον γάρ, ὦ τάν, δοκῶ σοι λέγειν ὃσ ἀρτίωσ ἀφῖγμαι παρὰ τοῦ Διόσ,·

πῶσ ἔφησθα; Μένιπποσ ἡμῖν διοπετὴσ πάρεστιν ἐξ οὐρανοῦ; καὶ μὴν ἐγώ σοι παρ’ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ πάνυ Διὸσ ἥκω τήμερον θαυμάσια καὶ ἀκούσασ καὶ ἰδών· εἰ δὲ ἀπιστεῖσ, καὶ αὐτὸ τοῦτο ὑπερευφραίνομαι τὸ πέρα πίστεωσ εὐτυχεῖν. καὶ πῶσ ἂν ἔγωγε, ὦ θεσπέσιε καὶ Ὀλύμπιε Μένιππε, γεννητὸσ αὐτὸσ καὶ ἐπίγειοσ ὢν ἀπιστεῖν δυναίμην ὑπερνεφέλῳ ἀνδρὶ καὶ ἵνα καθ’ Ὅμηρον εἴπω τῶν Οὐρανιώνων ἑνί; ἀλλ’ ἐκεῖνά μοι φράσον, εἰ δοκεῖ, τίνα τρόπον ἤρθησ ἄνω καὶ ὁπόθεν ἐπορίσω κλίμακα τηλικαύτην τὸ μέγεθοσ; τὰ μὲν γὰρ ἀμφὶ τὴν ὄψιν οὐ πάνυ ἐοίκασ ἐκείνῳ τῷ Φρυγί, ὥστε ἡμᾶσ ^ εἰκάζειν καὶ σὲ οἰνοχοήσοντά που ἀνάρπαστον γεγονέναι πρὸσ τοῦ ἀετοῦ. σὺ μὲν πάλαι σκώπτων δῆλοσ εἶ, καὶ θαυμαστὸν οὐδὲν εἴ σοι τὸ παράδοξον τοῦ λόγου μύθῳ δοκεῖ προσφερέσ. ἀτὰρ οὐδὲν ἐδέησέ μοι πρὸσ τὴν ἄνοδον οὔτε τῆσ κλίμακοσ οὔτε παιδικὰ γενέσθαι τοῦ ἀετοῦ· οἰκεῖα γὰρ ἦν μοι τὰ πτερά. τοῦτο μὲν ἤδη καὶ ὑπὲρ τὸν Δαίδαλον ἔφησθα, εἴ γε πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ ἐλελήθεισ ἡμᾶσ ἱέραξ τισ ἢ κολοιὸσ ἐξ ἀνθρώπου γενόμενοσ. ὀρθῶσ, ὦ ἑταῖρε, καὶ οὐκ ἀπὸ σκοποῦ εἴκασασ· τὸ Δαιδάλειον γὰρ ἐκεῖνο σόφισμα τῶν πτερῶν καὶ αὐτὸσ ἐμηχανησάμην. εἶτα, ὦ τολμηρότατε πάντων, οὐκ ἐδεδοίκεισ μὴ καὶ σύ που τῆσ θαλάττησ καταπεσὼν Μενίππειὸν τι πέλαγοσ ἡμῖν ὥσπερ τὸ Ἰκάριον ἀποδείξῃσ ἐπὶ τῷ σεαυτοῦ ὀνόματι;

οὐδαμῶσ· ὁ μὲν γὰρ Ἴκαροσ ἅτε κηρῷ τὴν πτέρωσιν ἡρμοσμένοσ, ἐπειδὴ τάχιστα πρὸσ τὸν ἥλιον ἐκεῖνοσ ἐτάκη, πτερορρυήσασ εἰκότωσ κατέπεσεν ἡμῖν δ’ ἀκήρωτα ἦν τὰ ὠκύπτερα, πῶσ λέγεισ ; ἤδη γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἠρέμα με προσάγεισ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν τῆσ διηγήσεωσ. ^ Ὧδέ πωσ· ἀετὸν εὐμεγέθη συλλαβών, ἔτι δὲ γῦπα τῶν καρτερῶν, ἀποτεμὼν αὐταῖσ ὠλέναισ τὰ πτερὰ ‐ μᾶλλον δὲ καὶ πᾶσαν ἐξ ἀρχῆσ τὴν ἐπίνοιαν, εἴ σοι σχολή, δίειμι. πάνυ μὲν οὖν ὡσ ἐγώ σοι μετέωρόσ εἰμι ὑπὸ τῶν λόγων καὶ πρὸσ τὸ τέλοσ ἤδη κέχηνα τῆσ ἀκροάσεωσ· μηδὲ πρὸσ Φιλίου με περιίδῃσ ἄνω που τῆσ διηγήσεωσ ἐκ τῶν ὤτων ἀπηρτημένον. ἄκουε τοίνυν οὐ γὰρ ἀστεῖόν γε τὸ θέαμα κεχηνότα φίλον ἐγκαταλιπεῖν, καὶ ταῦτα ὡσ σὺ φὴσ ἐκ τῶν ὤτων ἀπηρτημένον.

ἐγὼ γὰρ ἐπειδὴ τάχιστα ἐξετάζων τὰ κατὰ τὸν βίον γελοῖα καὶ ταπεινὰ καὶ ἀβέβαια τὰ ἀνθρώπινα πάντα εὑρ́ισκον, πλούτουσ λέγω καὶ ἀρχὰσ καὶ δυναστείασ, καταφρονήσασ αὐτῶν καὶ τὴν περὶ ταῦτα σπουδὴν ἀσχολίαν τῶν ἀληθῶσ σπουδαίων ὑπολαβὼν ἀνακύπτειν τε καὶ πρὸσ τὸ πᾶν ἀποβλέπειν ἐπειρώμην καί μοι ἐνταῦθα πολλήν τινα παρεῖχε τὴν ἀπορίαν πρῶτον μὲν αὐτὸσ οὗτοσ ὁ ὑπὸ τῶν σοφῶν καλούμενοσ κόσμοσ· οὐ γὰρ εἶχον εὑρεῖν οὔθ’ ὅπωσ ἐγένετο οὔτε τὸν δημιουργὸν οὔτε ἀρχὴν οὔθ’ ὅ τι τὸ τέλοσ ἐστὶν αὐτοῦ. ἔπειτα δὲ κατά μέροσ ἐπισκοπῶν πολὺ μᾶλλον ἀπορεῖν ἠναγκαζόμην τούσ τε γὰρ ἀστέρασ ἑώρων ὡσ ἔτυχε τοῦ οὐρανοῦ διερριμμένουσ καὶ τὸν ἥλιον αὐτὸν τί ποτε ἦν ἄρα ἐπόθουν εἰδέναι· μάλιστα δὲ τὰ κατὰ τὴν σελήνην ἄτοπά μοι καὶ παντελῶσ παράδοξα κατεφαίνετο, καὶ τὸ πολυειδὲσ αὐτῆσ τῶν σχημάτων ἀπόρρητόν τινα τὴν αἰτίαν ἔχειν ἐδοκίμαζον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἀστραπὴ διαΐξασα καὶ βροντὴ καταρραγεῖσα καὶ ὑετὸσ ἢ χιὼν ἢ χάλαζα κατενεχθεῖσα καὶ ταῦτα δυσείκαστα πάντα καὶ ἀτέκμαρτα ἦν. οὐκοῦν ἐπειδήπερ οὕτω διεκείμην, ἄριστον εἶναι ὑπελάμβανον παρὰ τῶν φιλοσόφων τούτων ταῦτα ἕκαστα ἐκμαθεῖν ᾤμην γὰρ ἐκείνουσ γε πᾶσαν ἔχειν ἂν εἰπεῖν τὴν ἀλήθειαν.

οὕτω δὲ τοὺσ ἀρίστουσ ἐπιλεξάμενοσ αὐτῶν, ὡσ ἐνῆν τεκμήρασθαι προσώπου τε σκυθρωπότητι καὶ χρόασ ὠχρότητι καὶ γενείου βαθύτητι ‐ μάλα γὰρ ὑψαγόραι τινὲσ καὶ οὐρανογνώμονεσ οἱ ἄνδρεσ αὐτίκα μοι κατεφάνησαν ‐ τούτοισ ἐγχειρίσασ ἐμαυτὸν καὶ συχνὸν ἀργύριον τό μὲν αὐτόθεν ἤδη καταβαλών, τὸ δὲ εἰσαῦθισ ἀποδώσειν ἐπὶ κεφαλαίῳ τῆσ σοφίασ διομολογησάμενοσ, ἠξίουν μετεωρολέσχησ τε διδάσκεσθαι καὶ τὴν τῶν ὅλων διακόσμησιν καταμαθεῖν. οἱ δὲ τοσοῦτον ἄρα ἐδέησάν με τῆσ παλαιᾶσ ἐκείνησ ἀγνοίασ ἀπαλλάξαι, ὥστε καὶ εἰσ μείζουσ ἀπορίασ φέροντεσ ἐνέβαλον, ἀρχάσ τινασ καὶ τέλη καὶ ἀτόμουσ καὶ κενὰ καὶ ὕλασ καὶ ἰδέασ καὶ τὰ τοιαῦτα ὁσημέραι μου καταχέοντεσ. ὃ δὲ πάντων ἐμοὶ γοῦν ἐδόκει χαλεπώτατον, ὅτι μηδὲν ἅτεροσ θατέρῳ λέγοντεσ ἀκόλουθον ἀλλὰ μαχόμενα πάντα καὶ ὑπεναντία, ὅμωσ πείθεσθαὶ τέ με ἠξίουν καὶ πρὸσ τὸν αὑτοῦ λόγον ἕκαστοσ ὑπάγειν ἐπειρῶντο. ἄτοπον λέγεισ, εἰ σοφοὶ ὄντεσ οἱ ἄνδρεσ ἐστασίαζον πρὸσ αὑτοὺσ περὶ τῶν λόγων καὶ οὐ τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν ἐδόξαζον. καὶ μήν, ὦ ἑταῖρε, γελάσῃ ἀκούσασ τήν τε ἀλαζονείαν αὐτῶν καὶ τὴν ἐν τοῖσ λόγοισ τερατουργίαν, οἵ γε πρῶτα μὲν ἐπὶ γῆσ βεβηκότεσ καὶ μηδὲν τῶν χαμαὶ ἐρχομένων ἡμῶν ὑπερέχοντεσ, ἀλλ’ οὐδὲ ὀξύτερον τοῦ πλησίον δεδορκότεσ, ἔνιοι δὲ καὶ ὑπὸ γήρωσ ἢ ἀργίασ ἀμβλυώττοντεσ, ὅμωσ οὐρανοῦ τε πέρατα διορᾶν ἔφασκον καὶ τὸν ἥλιον περιεμέτρουν καὶ τοῖσ ὑπὲρ τὴν σελήνην ἐπεβάτευον καὶ ὥσπερ ἐκ τῶν ἀστέρων καταπεσόντεσ μεγέθη τε αὐτῶν διεξῄεσαν, καὶ πολλάκισ, εἰ τύχοι, μηδὲ ὁπόσοι στάδιοι Μεγαρόθεν Ἀθήναζὲ εἰσιν ἀκριβῶσ ἐπιστάμενοι τὸ μεταξὺ τῆσ σελήνησ καὶ τοῦ ἡλίου χωρίον ὁπόσων εἰή πηχῶν τὸ μέγεθοσ ἐτόλμων λέγειν, ἀέροσ τε ὕψη καὶ θαλάττησ βάθη καὶ γῆσ περιόδουσ ἀναμετροῦντεσ, ἔτι δὲ κύκλουσ καταγράφοντεσ καὶ τρίγωνα ἐπὶ τετραγώνοισ διασχηματίζοντεσ καὶ σφαίρασ τινὰσ ποικίλασ τὸν οὐρανὸν δῆθεν αὐτὸν ἐπιμετροῦντεσ.

ἔπειτα δὲ κἀκεῖνο πῶσ οὐκ ἄγνωμον αὐτῶν καὶ παντελῶσ τετυφωμένον τὸ περὶ τῶν οὕτωσ ἀδήλων λέγοντασ μηδὲν ὡσ εἰκάζοντασ ἀποφαίνεσθαι, ἀλλ’ ὑπερδιατείνεσθαί τε καὶ μηδεμίαν τοῖσ ἄλλοισ ὑπερβολὴν ἀπολιμπάνειν, μονονουχὶ διομνυμένουσ μύδρον μὲν εἶναι τὸν ἥλιον, κατοικεῖσθαι δὲ τὴν σελήνην, ὑδατοποτεῖν δὲ τοὺσ ἀστέρασ τοῦ ἡλίου καθάπερ ἱμονιᾷ τινι τὴν ἰκμάδα ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀνασπῶντοσ καὶ ἅπασιν αὐτοῖσ τὸ ποτὸν ἑξῆσ διανέμοντοσ.

τὴν μὲν γὰρ ἐναντιότητα τῶν λόγων ὁπόση ῥᾴδιον καταμαθεῖν.

καὶ σκόπει πρὸσ Διόσ, εἰ ἐν γειτόνων ἐστὶ τὰ δόγματα καὶ μὴ πάμπολυ διεστηκότα· πρῶτα μὲν γὰρ αὐτοῖσ ἡ περὶ τοῦ κόσμου γνώμη διάφοροσ, εἴ γε τοῖσ μὲν ἀγέννητὸσ τε καὶ ἀνώλεθροσ εἶναι δοκεῖ, οἱ δὲ καὶ τὸν δημιουργὸν αὐτοῦ καὶ τῆσ κατασκευῆσ τὸν τρόπον εἰπεῖν ἐτόλμησαν οὓσ καὶ μάλιστα ἐθαύμαζον θεὸν μέν τινα τεχνίτην τῶν ὅλων ἐφιστάντασ, οὐ προστιθέντασ δὲ οὔτε ὅθεν ἥκων οὔτε ὅπου ἑστὼσ ἕκαστα ἐτεκταίνετο, καίτοι πρό γε τῆσ τοῦ παντὸσ γενέσεωσ ἀδύνατον καὶ χρόνον καὶ τόπον ἐπινοεῖν. μάλα τινάσ, ὦ Μένιππε, τολμητὰσ καὶ θαυματοποιοὺσ ἄνδρασ λέγεισ. τί δ’ εἰ ἀκούσειασ, ὦ θαυμάσιε, περί τε ἰδεῶν καὶ ἀσωμάτων ἃ διεξέρχονται ἢ τοὺσ περὶ τοῦ πέρατόσ τε καὶ ἀπείρου λόγουσ; καὶ γὰρ αὖ καὶ αὕτη νεανικὴ αὐτοῖσ ἡ μάχη, τοῖσ μὲν τέλει τὸ πᾶν περιγράφουσι, τοῖσ δὲ ἀτελὲσ τοῦτο εἶναι ὑπολαμβάνουσιν οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ παμπόλλουσ τινὰσ εἶναι τοὺσ κόσμουσ ἀπεφαίνοντο καὶ τῶν ὡσ περὶ ἑνὸσ αὐτῶν διαλεγομένων κατεγίνωσκον. ἕτεροσ δέ τισ οὐκ εἰρηνικὸσ ἀνήρ πόλεμον τῶν ὅλων πατέρα εἶναι ἐδόξαζε. περὶ μὲν γὰρ τῶν θεῶν τί χρὴ καὶ λέγειν;

ὅπου τοῖσ μὲν ἀριθμόσ τισ ὁ θεὸσ ἦν, οἱ δὲ κατὰ χηνῶν καὶ κυνῶν καὶ πλατάνων ἐπώμνυντο. καὶ οἱ μὲν τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ θεοὺσ ἀπελάσαντεσ ἑνὶ μόνῳ τὴν τῶν ὅλων ἀρχὴν ἀπένεμον, ὥστε ἠρέμα καὶ ἄχθεσθαί με τοσαύτην ἀπορίαν θεῶν ἀκούοντα· οἱ δ’ ἔμπαλιν ἐπιδαψιλευόμενοι πολλούσ τε αὐτοὺσ ἀπέφαινον καὶ διελόμενοι τὸν μέν τινα πρῶτον θεὸν ἐπεκάλουν, τοῖσ δὲ τὰ δεύτερα καὶ τρίτα ἔνεμον τῆσ θειότητοσ· ἔτι δὲ οἱ μὲν ἀσώματόν τι καὶ ἄμορφον ἡγοῦντο εἶναι τὸ θεῖον, οἱ δὲ ὡσ περὶ σώματοσ αὐτοῦ διενοοῦντο. εἶτα καὶ προνοεῖν τῶν καθ’ ἡμᾶσ πραγμάτων οὐ πᾶσιν ἐδόκουν οἱ θεοί, ἀλλ’ ἦσάν τινεσ οἱ τῆσ συμπάσησ ἐπιμελείασ αὐτοὺσ ἀφιέντεσ, ὥσπερ ἡμεῖσ εἰώθαμεν ἀπολύειν τῶν λειτουργιῶν τοὺσ παρηβηκότασ· οὐδὲν γὰρ ὅτι μὴ τοῖσ κωμικοῖσ δορυφορήμασιν ἐοικότασ αὐτοὺσ εἰσάγουσιν. ἔνιοι δὲ ταῦτα πάντα ὑπερβάντεσ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν εἶναι θεούσ τινασ ἐπίστευον, ἀλλ’ ἀδέσποτον καὶ ἀνηγεμόνευτον φέρεσθαι τὸν κόσμον ἀπελίμπανον. τοιγάρτοι ταῦτα ἀκούων ἀπιστεῖν μὲν οὐκ ἐτόλμων ὑψιβρεμέταισ τε καὶ ἠϋγενείοισ ἀνδράσιν·

ἐπεὶ δ’ ὑπήκουέ μοι τὸ χρῆμα, τολμηρότερον ἤδη τῆσ πείρασ ἡπτόμην, καὶ ἀνελθὼν ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀφῆκα ἐμαυτὸν κατὰ τοῦ κρημνοῦ φέρων ἐσ αὐτὸ τὸ θέατρον. οὐ μὴν εἶχόν γε ὅπη τῶν λόγων τραπόμενοσ ἀνεπίληπτόν τι αὐτῶν εὑρ́οιμι καὶ ὑπὸ θατέρου μηδαμῆ περιτρεπόμενον. "ἕτεροσ δέ με θυμὸσ ἔρυκεν. Ἐφ’ οἷσ ἅπασιν ἀμηχανῶν ἐπὶ γῆσ μὲν ἀκούσεσθαί τι περὶ τούτων ἀληθὲσ ἀπεγίνωσκον, μίαν δὲ τῆσ συμπάσησ ἀπορίασ ἀπαλλαγὴν ᾤμην ἔσεσθαι, εἰ αὐτὸσ πτερωθείσ πωσ ἀνέλθοιμι εἰσ τὸν οὐρανόν. τούτου δέ μοι παρεῖχε τὴν ἐλπίδα μάλιστα μὲν ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ λογοποιὸσ Αἴσωποσ ἀετοῖσ καὶ κανθάροισ, ἐνίοτε καὶ καμήλοισ βάσιμον ἀποφαίνων τὸν οὐρανόν. αὐτὸν μὲν οὖν πτεροφυῆσαί ποτε οὐδεμιᾷ μηχανῇ δυνατὸν εἶναί μοι κατεφαίνετο· εἰ δὲ γυπὸσ ἢ ἀετοῦ περιθείμην πτερά ‐ ταῦτα γὰρ μόνα ἂν διαρκέσαι πρὸσ μέγεθοσ ἀνθρωπίνου σώματοσ ‐ τάχα ἄν μοι τὴν πεῖραν προχωρῆσαι. καὶ δὴ συλλαβὼν τὰ ὄρνεα θατέρου μὲν τὴν δεξιὰν πτέρυγα, τοῦ γυπὸσ δὲ τὴν ἑτέραν ἀπέτεμον εὖ μάλα· εἶτα διαδήσασ καὶ κατὰ τοὺσ ὤμουσ τελαμῶσι καρτεροῖσ ἁρμοσάμενοσ καὶ πρὸσ ἄκροισ τοῖσ ὠκυπτέροισ λαβάσ τινασ ταῖσ χερσὶ παρασκευάσασ ἐπειρώμην ἐμαυτοῦ τὸ πρῶτον ἀναπηδῶν καὶ ταῖσ χερσὶ ὑπηρετῶν καὶ ὥσπερ οἱ χῆνεσ ἔτι χαμαιπετῶσ ἐπαιρόμενοσ καὶ ἀκροβατῶν ἅμα μετὰ τῆσ πτήσεωσ· ὡσ δὲ ἀκινδύνωσ κατεπτόμην, ἤδη καὶ μετέωρα ἐφρόνουν καὶ ἄρασ ἀπὸ Πάρνηθοσ ἢ ἀπὸ Ὑμηττοῦ μέχρι Γερανείασ ἐπετόμην, εἶτ’ ἐκεῖθεν ἐπὶ τὸν Ἀκροκόρινθον ἄνω, εἶτα ὑπὲρ Φολόησ καὶ Ἐρυμάνθου·

διόπερ ὡσ οἱο͂́ν τε ἀναβὰσ ἐπὶ τὴν σελήνην τῷ λόγῳ συναποδήμει τε καὶ συνεπισκόπει τὴν ὅλην τῶν ἐπὶ γῆσ διάθεσιν. μέχρι πρὸσ τὸ Ταΰγετον. ἤδη δ’ οὖν μοι τοῦ τολμήματοσ ἐκμεμελετημένου τέλειόσ τε καὶ ὑψιπέτησ γενόμενοσ οὐκέτι τὰ νεοττῶν ἐφρόνουν, ἀλλ’ ἐπὶ τὸν Ὄλυμπον ἀναβὰσ καὶ ὡσ ἐνῆν μάλιστα κούφωσ ἐπισιτισάμενοσ τὸ λοιπὸν ἔτεινον εὐθὺ τοῦ οὐρανοῦ, τὸ μὲν πρῶτον ἰλιγγιῶν ὑπὸ τοῦ βάθουσ, μετὰ δὲ ἔφερον καὶ τοῦτο εὐμαρῶσ. ἐπεὶ δὲ κατ’ αὐτὴν ἤδη τὴν σελήνην ἐγεγόνειν πάμπολυ τῶν νεφῶν ἀποσπάσασ, ᾐσθόμην κάμνοντοσ ἐμαυτοῦ, καὶ μάλιστα κατὰ τὴν ἀριστερὰν πτέρυγα τὴν γυπίνην. προσελάσασ οὖν καὶ καθεζόμενοσ ἐπ’ αὐτῆσ διανεπαυόμην ἐσ τὴν γῆν ἄνωθεν ἀποβλέπων καὶ ὥσπερ ὁ τοῦ Ὁμήρου Ζεὺσ ἐκεῖνοσ ἄρτι μὲν τὴν τῶν ἱπποπόλων; Θρῃκῶν καθορώμενοσ, ἄρτι δὲ τὴν Μυσῶν, μετ’ ὀλίγον δέ, εἰ δόξειέ μοι, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Περσίδα καὶ τὴν Ἰνδικήν. ἐξ ὧν ἁπάντων ποικίλησ τινὸσ ἡδονῆσ ἐνεπιμπλάμην. οὐκοῦν καὶ ταῦτα λέγοισ ἄν, ὦ Μένιππε, ἵνα μηδὲ καθ’ ἓν ἀπολειπώμεθα τῆσ ἀποδημίασ, ἀλλ’ εἲ τί σοι καὶ ὁδοῦ πάρεργον ἱστόρηται, καὶ τοῦτο εἰδῶμεν ὡσ ἔγωγε οὐκ ὀλίγα προσδοκῶ ἀκούσεσθαι σχήματόσ τε πέρι γῆσ καὶ τῶν ἐπ’ αὐτῆσ ἁπάντων, οἱᾶ́ σοι ἄνωθεν ἐπισκοποῦντι κατεφαίνετο. καὶ ὀρθῶσ γε, ὦ ἑταῖρε, εἰκάζεισ· καὶ πρῶτὸν γέ μοι πάνυ μικρὰν δόκει τινὰ τὴν γῆν ὁρᾶν, πολὺ λέγω τῆσ σελήνησ βραχυτέραν, ὥστε ἐγὼ ἄφνω κατακύψασ ἐπὶ πολὺ ἠπόρουν ποῦ εἰή τὰ τηλικαῦτα ὄρη καὶ ἡ τοσαύτη θάλαττα·

καὶ εἴ γε μὴ τὸν Ῥοδίων κολοσσὸν ἐθεασάμην καὶ τὸν ἐπὶ τῇ Φάρῳ πύργον, εὖ ἴσθι, παντελῶσ ἄν με ἡ γῆ διέλαθε. νῦν δὲ ταῦτα ὑψηλὰ ὄντα καὶ ὑπερανεστηκότα καὶ ὁ Ὠκεανὸσ ἠρέμα πρὸσ τὸν ἥλιον ὑποστίλβων διεσήμαινέ μοι γῆν εἶναι τὸ ὁρώμενον. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ τὴν ὄψιν ἐσ τὸ ἀτενὲσ ἀπηρεισάμην, ἅπασ ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ ἤδη κατεφαίνετο, οὐ κατὰ ἔθνη μόνον καὶ πόλεισ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ σαφῶσ οἱ πλέοντεσ, οἱ πολεμοῦντεσ, οἱ γεωργοῦντεσ, οἱ δικαζόμενοι, τὰ γύναια, τὰ θηρία, καὶ πάνθ’ ἁπλῶσ ὁπόσα τρέφει ζείδωροσ ἄρουρα. παντελῶσ ἀπίθανα φὴσ ταῦτα καὶ αὑτοῖσ ὑπεναντία· ὃσ γὰρ ἀρτίωσ, ὦ Μένιππε, τὴν γῆν ἐζήτεισ ὑπὸ τοῦ μεταξὺ διαστήματοσ ἐσ βραχὺ συνεσταλμένην, καὶ εἴ γε μὴ ὁ κολοσσὸσ ἐμήνυσέ σοι, τάχα ἂν ἄλλο τι ᾠήθησ ὁρᾶν, πῶσ νῦν καθάπερ Λυγκεύσ τισ ἄφνω γενόμενοσ ἅπαντα διαγινώσκεισ τὰ ἐπὶ γῆσ, τοὺσ ἀνθρώπουσ, τὰ θηρία, μικροῦ δεῖν τὰσ τῶν ἐμπίδων νεοττιάσ; εὖ γε ὑπέμνησασ·

ὃ γὰρ μάλιστα ἐχρῆν εἰπεῖν, τοῦτο οὐκ οἶδ’ ὅπωσ παρέλιπον. ἐπεὶ γὰρ αὐτὴν μὲν ἐγνώρισα τὴν γῆν ἰδών, τὰ δ’ ἄλλα οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν καθορᾶν ὑπὸ τοῦ βάθουσ ἅτε τῆσ ὄψεωσ μηκέτι ἐφικνουμένησ, πάνυ μ’ ἠνία τὸ χρῆμα καὶ πολλὴν παρεῖχε τὴν ἀπορίαν. κατηφεῖ δὲ ὄντι μοι καὶ ὀλίγου δεῖν δεδακρυμένῳ ἐφίσταται κατόπιν ὁ σοφὸσ Ἐμπεδοκλῆσ, ἀνθρακίασ τισ ἰδεῖν καὶ σποδοῦ ἀνάπλεωσ καὶ κατωπτημένοσ· "ὦ Μένιππε, ’ οὔτισ τοι θεόσ εἰμι, τί μ’ ἀθανάτοισιν ἐΐσκεισ; "’ ὁ φυσικὸσ οὗτόσ εἰμι Ἐμπεδοκλῆσ· "ἐπεὶ γὰρ ἐσ τοὺσ κρατῆρασ ἐμαυτὸν φέρων ἐνέβαλον, ὁ καπνὸσ με ἀπὸ τῆσ Αἴτνησ ἁρπάσασ δεῦρο ἀνήγαγε, καὶ νῦν ἐν τῇ σελήνῃ κατοικῶ ἀεροβατῶν τὰ πολλὰ καὶ σιτοῦμαι δρόσον. "ἥκω τοίνυν σε ἀπολύσων τῆσ παρούσησ ἀπορίασ· "ἀνιᾷ γάρ σε, οἶμαι, καὶ στρέφει τὸ μὴ σαφῶσ τὰ ἐπὶ γῆσ ὁρᾶν. "βέλτιστε Ἐμπεδόκλεισ, κἀπειδὰν τάχιστα κατάπτωμαι πάλιν ἐσ τὴν Ἑλλάδα, μεμνήσομαι σπένδειν τέ σοι ἐπὶ τῆσ καπνοδόκησ κἀν ταῖσ νουμηνίαισ πρὸσ τὴν σελήνην τρὶσ ἐγχανὼν προσεύχεσθαι. "οὐχὶ τοῦ μισθοῦ χάριν ἀφῖγμαι, πέπονθα δέ τι τὴν ψυχὴν ἰδών σε λελυπημένον. "ἀτὰρ οἶσθα ὅ τι δράσασ ὀξυδερκὴσ γενήσῃ; "ἢν μὴ σύ μοι τὴν ἀχλύν πωσ ἀφέλῃσ ἀπὸ τῶν ὀμμάτων νῦν γὰρ δὴ λημᾶν οὐ μετρίωσ δοκῶ.

"ἐμοῦ δεήσει· "τὸ γὰρ ὀξυδερκὲσ αὐτὸσ ἤδη γῆθεν ἥκεισ ἔχων. "τί οὖν τοῦτό ἐστιν; ἔφην. "ἀετοῦ τὴν πτέρυγα . τὴν δεξιὰν περικείμενοσ; ἦν δ’ ἐγώ· "τί δ’ οὖν πτέρυγι καὶ ὀφθαλμῷ κοινόν ἐστιν; "παρὰ πολὺ τῶν ἄλλων ζῴων ἀετόσ ἐστιν ὀξυωπέστατοσ, ὥστε μόνοσ ἀντίον δέδορκε τῷ ἡλίῳ, καὶ τοῦτό ἐστιν ὁ γνήσιοσ καὶ βασιλεὺσ ἀετόσ, ἢν ἀσκαρδαμυκτὶ πρὸσ τὰσ ἀκτῖνασ βλέπῃ. "καί μοι ἤδη μεταμέλει ὅτι δεῦρο ἀνιὼν οὐχὶ τὼ ὀφθαλμὼ τοῦ ἀετοῦ ἐνεθέμην τοὺσ ἐμοὺσ ἐξελών ὡσ νῦν γε ἡμιτελὴσ ἀφῖγμαι καὶ οὐ πάντα βασιλικῶσ ἐνεσκευασμένοσ, ἀλλ’ ἐοίκα τοῖσ νόθοισ ἐκείνοισ καὶ ἀποκηρύκτοισ. "αὐτίκα μάλα τὸν ἕτερον ὀφθαλμὸν ἔχειν βασιλικόν· "ἢν γὰρ ἐθελήσῃσ μικρὸν ἀναστὰσ ἐπισχὼν τοῦ γυπὸσ τὴν πτέρυγα θατέρᾳ μόνῃ πτερύξασθαι, κατὰ λόγον τῆσ πτέρυγοσ τὸν δεξιὸν ὀφθαλμὸν ὀξυδερκὴσ ἔσῃ· "τὸν δὲ ἕτερον οὐδεμία μηχανὴ μὴ οὐκ ἀμβλύτερον δεδορκέναι τῆσ μερίδοσ ὄντα τῆσ χείρονοσ. "εἰ καὶ ὁ δεξιὸσ μόνοσ ἀετῶδεσ βλέποι· "οὐδὲν γὰρ ἂν ἔλαττον γένοιτο, ἐπεὶ καὶ τοὺσ τέκτονασ πολλάκισ ἑωρακέναι μοι δοκῶ θατέρῳ τῶν ὀφθαλμῶν ἄμεινον πρὸσ τοὺσ κανόνασ ἀπευθύνοντασ τὰ ξύλα. Ταῦτα εἰπὼν ἐποίουν ἅμα τὰ ὑπὸ τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ παρηγγελμένα· ὁ δὲ κατ’ ὀλίγον ὑπαπιὼν ἐσ καπνὸν ἠρέμα διελύετο. κἀπειδὴ τάχιστα ἐπτερυξάμην, αὐτίκα φῶσ με πάμπολυ περιέλαμψε καὶ τὰ τέωσ λανθάνοντα πάντα διεφαίνετο·

κατακύψασ γοῦν ἐσ τὴν γῆν ἑώρων σαφῶσ τὰσ πόλεισ, τοὺσ ἀνθρώπουσ, τὰ γιγνόμενα, καὶ οὐ τὰ ἐν ὑπαίθρῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἴκοι ἔπραττον οἰόμενοι λανθάνειν, Πτολεμαῖον μὲν συνόντα τῇ ἀδελφῇ, Λυσιμάχῳ δὲ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύοντα, τὸν Σελεύκου δὲ Ἀντίοχον Στρατονίκῃ διανεύοντα λάθρα τῇ μητρυιᾷ, τὸν δὲ Θετταλὸν Ἀλέξανδρον ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ ἀναιρούμενον καὶ Ἀντίγονον μοιχεύοντα τοῦ υἱοῦ τὴν γυναῖκα καὶ Ἀττάλῳ τὸν υἱὸν ἐγχέοντα τὸ φάρμακον, ἑτέρωθι δ’ αὖ Ἀρσάκην φονεύοντα τὸ γύναιον καὶ τὸν εὐνοῦχον Ἀρβάκην ἕλκοντα τὸ ξίφοσ ἐπὶ τὸν Ἀρσάκην, Σπατῖνοσ δ’ ὁ Μῆδοσ ἐκ τοῦ συμποσίου πρὸσ τῶν δορυφορούντων εἵλκετο ἔξω τοῦ ποδὸσ σκύφῳ χρυσῷ τὴν ὀφρὺν κατηλοημένοσ. ὅμοια δὲ τούτοισ ἔν τε Λιβύῃ καὶ παρὰ Σκύθαισ καὶ Θρᾳξὶ γινόμενα ἐν τοῖσ βασιλείοισ ἦν ὁρᾶν, μοιχεύοντασ, φονεύοντασ, ἐπιβουλεύοντασ, ἁρπάζοντασ, ἐπιορκοῦντασ, δεδιότασ, ὑπὸ τῶν οἰκειοτάτων προδιδομένουσ. καὶ τὰ μὲν τῶν βασιλέων τοιαύτην παρέσχε μοι τὴν διατριβήν, τὰ δὲ τῶν ἰδιωτῶν πολὺ γελοιότερα·

ὅτε δὲ μεταβαίην ἐπὶ τοὺσ Σκύθασ, πλανωμένουσ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν ἦν ἰδεῖν μικρὸν δ’ ἐγκλίνασ ^ τὸν ὀφθαλμὸν ἐπὶ θάτερα τοὺσ Αἰγυπτίουσ γεωργοῦντασ ἐπέβλεπον, καὶ ὁ Φοῖνιξ ^ ἐνεπορεύετο καὶ ὁ Κίλιξ ἐλῄστευεν καὶ ὁ Λάκων ἐμαστιγοῦτο καὶ ὁ ’ Ἀθηναῖοσ ἐδικάζετο. καὶ γὰρ αὖ κἀκείνουσ ἑώρων, Ἑρμόδωρον μὲν τὸν Ἐπικούρειον χιλίων ἕνεκα δραχμῶν ἐπιορκοῦντα, τὸν Στωϊκὸν δὲ Ἀγαθοκλέα περὶ μισθοῦ τῷ μαθητῇ δικαζόμενον, Κλεινίαν δὲ τὸν ῥήτορα ἐκ τοῦ Ἀσκληπιείου φιάλην ὑφαιρούμενον, τὸν δὲ Κυνικὸν Ἡρόφιλον ἐν τῷ χαμαιτυπείῳ καθεύδοντα. τί γὰρ ἂν τοὺσ ἄλλουσ λέγοιμι, τοὺσ τοιχωρυχοῦντασ, τοὺσ δεκαζομένουσ,^ τοὺσ δανείζοντασ, τοὺσ ἐπαιτοῦντασ; ^ ὅλωσ γὰρ ποικίλη καὶ παντοδαπή τισ ἦν ἡ θέα. καὶ μὴν καὶ ταῦτα, ὦ Μένιππε, καλῶσ εἶχε λέγειν ἐοίκε γὰρ οὐ τὴν τυχοῦσαν τερπωλήν σοι παρεσχῆσθαι. πάντα μὲν ἑξῆσ διελθεῖν, ὦ φιλότησ, ἀδύνατον, ὅπου γε καὶ ὁρᾶν αὐτὰ ἔργον ἦν· τὰ μέντοι κεφάλαια τῶν πραγμάτων τοιαῦτα ἐφαίνετο οἱᾶ́ φησιν Ὅμηροσ τὰ ἐπὶ τῆσ ἀσπίδοσ· οὗ μὲν γὰρ ἦσαν εἰλαπίναι καὶ γάμοι, ἑτέρωθι δὲ δικαστήρια καὶ ἐκκλησίαι, καθ’ ἕτερον δὲ μέροσ ἔθυέ τισ, ἐν γειτόνων δὲ πενθῶν ἄλλοσ ἐφαίνετο· καὶ ὅτε μὲν ἐσ τὴν Γετικὴν ἀποβλέψαιμι, πολεμοῦντασ ἂν ἑώρων τοὺσ Γέτασ· ἁπάντων δὲ τούτων ὑπὸ τὸν αὐτὸν γινομένων χρόνον ὡρ́α σοι ἤδη ἐπινοεῖν ὁποῖόσ τισ ὁ κυκεὼν οὗτοσ ἐφαίνετο.

ὥσπερ ἂν εἴ τισ παραστησάμενοσ πολλοὺσ χορευτάσ, μᾶλλον δὲ πολλοὺσ χορούσ, ἔπειτα προστάξειε τῶν ᾀδόντων ἑκάστῳ τὴν συνῳδίαν ἀφέντα ἴδιον ᾄδειν μέλοσ, φιλοτιμουμένου δὲ ἑκάστου καὶ τὸ ἴδιον περαίνοντοσ καὶ τὸν πλησίον ὑπερβαλέσθαι τῇ μεγαλοφωνίᾳ προθυμουμένου ‐ ἆρα ἐνθυμῇ πρὸσ Διὸσ οἱά γένοιτ’ ἂν ἡ ᾠδή; παντάπασιν, ὦ Μένιππε, παγγέλοιοσ καὶ τεταραγμένη. καὶ μήν, ὦ ἑταῖρε, τοιοῦτοι πάντεσ εἰσὶν οἱ ἐπὶ γῆσ χορευταὶ κἀκ τοιαύτησ ἀναρμοστίασ ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ συντέτακται, οὐ μόνον ἀπῳδὰ φθεγγομένων, ἀλλὰ καὶ ἀνομοίων τὰ σχήματα καὶ τἀναντία κινουμένων καὶ ταὐτὸν οὐδὲν ἐπινοούντων, ἄχρι ἂν αὐτῶν ἕκαστον ὁ χορηγὸσ ἀπελάσῃ τῆσ σκηνῆσ οὐκέτι δεῖσθαι λέγων τοὐντεῦθεν δὲ ὅμοιοι πάντεσ ἤδη σιωπῶντεσ, οὐκέτι τὴν συμμιγῆ καὶ ἄτακτον ἐκείνην ᾠδὴν ἀπᾴδοντεσ. ἀλλ’ ἐν αὐτῷ γε ποικίλῳ καὶ πολυειδεῖ τῷ θεάτρῳ πάντα μὲν γελοῖα δήπουθεν ἦν τὰ γινόμενα. μάλιστα δὲ ἐπ’ ἐκείνοισ ἐπῄει μοι γελᾶν τοῖσ περὶ γῆσ ὁρ́ων ἐρίζουσι καὶ τοῖσ μέγα φρονοῦσιν ἐπὶ τῷ τὸ Σικυώνιον πεδίον γεωργεῖν ἢ Μαραθῶνοσ ἔχειν τὰ περὶ τὴν Οἰνόην ἢ Ἀχαρνῆσι πλέθρα κεκτῆσθαι χίλια·

τῆσ γοῦν Ἑλλάδοσ ὅλησ ὡσ τότε μοι ἄνωθεν ἐφαίνετο δακτύλων οὔσησ τὸ μέγεθοσ τεττάρων, κατὰ λόγον, οἶμαι, ἡ Ἀττικὴ πολλοστημόριον ἦν. ὥστε ἐνενόουν ἐφ’ ὁπόσῳ τοῖσ πλουσίοισ τούτοισ μέγα φρονεῖν κατελείπετο· σχεδὸν γὰρ ὁ πολυπλεθρότατοσ αὐτῶν μίαν τῶν Ἐπικουρείων ἀτόμων ἐδόκει μοι γεωργεῖν. ἀποβλέψασ δὲ δὴ καὶ ἐσ τὴν Πελοπόννησον, εἶτα τὴν Κυνουρίαν ^ γῆν ἰδὼν ἀνεμνήσθην περὶ ὅσου χωρίου, κατ’ οὐδὲν Αἰγυπτίου φακοῦ πλατυτέρου, τοσοῦτοι ἔπεσον Ἀργείων καὶ Λακεδαιμονίων μιᾶσ ἡμέρασ. καὶ μὴν εἴ τινα ἴδοιμι ἐπὶ χρυσῷ μέγα φρονοῦντα, ὅτι δακτυλίουσ τε εἶχεν ὀκτὼ καὶ φιάλασ τέτταρασ, πάνυ καὶ ἐπὶ τούτῳ ἂν ἐγέλων τὸ γὰρ Πάγγαιον ὅλον αὐτοῖσ μετάλλοισ κεγχριαῖον ἦν τὸ μέγεθοσ. ὦ μακάριε Μένιππε τῆσ παραδόξου θέασ.

αἱ δὲ δὴ πόλεισ πρὸσ Διὸσ καὶ οἱ ἄνδρεσ αὐτοὶ πηλίκοι διεφαίνοντο ἄνωθεν; ^ οἶμαί σε πολλάκισ ἤδη μυρμήκων ἀγορὰν ἑωρακέναι, τοὺσ μὲν εἰλουμένουσ περὶ τὸ στόμα τοῦ φωλεοῦ κἀν τῷ μέσῳ πολιτευομένουσ,^ ἐνίουσ δ’ ἐξιόντασ, ἑτέρουσ δὲ ἐπανιόντασ αὖθισ εἰσ τὴν πόλιν καὶ ὁ μέν τισ τὴν κόπρον ἐκφέρει, ὁ δὲ ἁρπάσασ ποθὲν ἢ κυάμου λέποσ ἢ πυροῦ ἡμίτομον θεῖ φέρων. εἰκὸσ δὲ εἶναι παρ’ αὐτοῖσ κατὰ λόγον τοῦ μυρμήκων βίου καὶ οἰκοδόμουσ τινὰσ καὶ δημαγωγοὺσ καὶ πρυτάνεισ καὶ μουσικοὺσ καὶ φιλοσόφουσ. πλὴν αἵ γε πόλεισ αὐτοῖσ ἀνδράσι ταῖσ μυρμηκιαῖσ μάλιστα ἐῴκεσαν. εἰ δέ σοι μικρὸν δοκεῖ τὸ παράδειγμα, τὸ ἀνθρώπουσ εἰκάσαι τῇ μυρμήκων πολιτείᾳ, τοὺσ παλαιοὺσ μύθουσ ἐπίσκεψαι τῶν Θετταλῶν εὑρήσεισ γὰρ τοὺσ Μυρμιδόνασ, τὸ μαχιμώτατον φῦλον, ἐκ μυρμήκων ἄνδρασ γεγονότασ. ἐπειδὴ δ’ οὖν πάντα ἱκανῶσ ἑώρατο ^ καὶ κατεγεγέλαστό μοι, διασείσασ ἐμαυτὸν ἀνεπτόμην δώματ’ ἐσ αἰγιόχοιο Διὸσ μετὰ δαίμονασ ἄλλουσ. "οὕτωσ ὄναιο, διακόνησαί μοί τι πρὸσ τὸν Δία.

ἦν δ’ ἐγώ· "βαρὺ γὰρ οὐδέν, ἢν μή τι φέρειν δέῃ. "τινὰ οὐ χαλεπὴν καὶ δέησιν ἀπένεγκε ^ παρ’ ἐμοῦ τῷ Διί· "ἀπείρηκα γὰρ ἤδη, Μένιππε, πολλὰ καὶ δεινὰ παρὰ τῶν φιλοσόφων ἀκούουσα, οἷσ οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν ἔργον ἢ τἀμὰ πολυπραγμονεῖν, τίσ εἰμι καὶ πηλίκη, καὶ δι’ ἥντινα αἰτίαν διχότομοσ ἢ ἀμφίκυρτοσ ηἰηνομαι. "καὶ οἱ μὲν κατοικεῖσθαὶ μέ φασιν, οἱ δὲ κατόπτρου δίκην ἐπικρέμασθαι τῇ θαλάττῃ, οἱ δὲ ὅ τι ἂν ἕκαστοσ ἐπινοήσῃ τοῦτό μοι προσάπτουσι. "τὰ τελευταῖα δὲ καὶ τὸ φῶσ αὐτὸ κλοπιμαῖόν τε καὶ νόθον εἶναί μοί φασιν ἄνωθεν ἧκον παρὰ τοῦ Ἡλίου, καὶ οὐ παύονται καὶ πρὸσ τοῦτόν με ἀδελφὸν ὄντα συγκροῦσαι καὶ στασιάσαι προαιρούμενοι· "οὐ γὰρ ἱκανὰ ἦν αὐτοῖσ ἃ περὶ αὐτοῦ εἰρήκασι τοῦ Ἡλίου, λίθον αὐτὸν εἶναι καὶ μύδρον διάπυρον. "καίτοι πόσα ἐγὼ συνεπίσταμαι αὐτοῖσ ἃ πράττουσι τῶν νυκτῶν αἰσχρὰ καὶ κατάπτυστα οἱ μεθ’ ἡμέραν σκυθρωποὶ καὶ ἀνδρώδεισ τὸ βλέμμα καὶ τὸ σχῆμα σεμνοὶ καὶ ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ἀποβλεπόμενοι; "κἀγὼ μὲν ταῦτα ὁρῶσα ὅμωσ σιωπῶ· "οὐ γὰρ ἡγοῦμαι πρέπειν ἀποκαλύψαι καὶ διαφωτίσαι τὰσ νυκτερινὰσ ἐκείνασ διατριβὰσ καὶ τὸν ὑπὸ ^ σκηνῆσ ἑκάστου βίον, ἀλλὰ κἄν τινα ἴδω αὐτῶν μοιχεύοντα ἢ κλέπτοντα ἢ ἄλλο τι τολμῶντα νυκτερινώτατον, εὐθὺσ ἐπισπασαμένη τὸ νέφοσ ἐνεκαλυψάμην, ἵνα μὴ δείξω τοῖσ πολλοῖσ γέροντασ ἄνδρασ βαθεῖ πώγωνι καὶ ἀρετῇ ἐνασχημονοῦντασ. "οἱ δὲ οὐδὲν ἀνιᾶσι διασπαράττοντέσ με τῷ λόγῳ καὶ πάντα τρόπον ὑβρίζοντεσ, ὥστε νὴ τὴν Νύκτα πολλάκισ ἐβουλευσάμην μετοικῆσαι ὅτι πορρωτάτω, ἵν’ αὐτῶν τὴν περίεργον ἂν γλῶτταν διέφυγον. "μέμνησο οὖν ταῦτά τε ἀπαγγεῖλαι τῷ Διὶ καὶ προσθεῖναι δ’ ὅτι μὴ δυνατὸν ἐστί μοι κατὰ χώραν μένειν, ἢν μὴ τοὺσ φυσικοὺσ ἐκεῖνοσ ἐπιτρίψῃ καὶ τοὺσ διαλεκτικοὺσ ἐπιστομίσῃ καὶ τὴν Στοὰν κατασκάψῃ καὶ τὴν Ἀκαδημίαν καταφλέξῃ καὶ παύσῃ τὰσ ἐν τοῖσ περιπάτοισ διατριβάσ· "οὕτω γὰρ ἂν εἰρήνην ἀγάγοιμι καὶ παυσαίμην ὁσημέραι παρ’ αὐτῶν γεωμετρουμένη. "ἔσται ταῦτα," ἦν δ’ ἐγώ, καὶ ἅμα πρὸσ τὸ ἄναντεσ ἔτεινον τὴν ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ, ἔνθα μὲν οὔτε βοῶν οὔτε ἀνδρῶν φαίνετο ἔργα·

μετ’ ὀλίγον γὰρ καὶ ἡ σελήνη βραχεῖά μοι καθεωρᾶτο καὶ τὴν γῆν ἤδη ἀπέκρυπτον.

λαβὼν δὲ τὸν ἥλιον ἐν δεξιᾷ διὰ τῶν ἀστέρων πετόμενοσ τριταῖοσ ἐπλησίασα τῷ οὐρανῷ, καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐδόκει μοι ὡσ εἶχον εὐθὺσ εἴσω παριέναι· ῥᾳδίωσ γὰρ ᾤμην διαλαθεῖν ἅτε ἐξ ἡμισείασ ὢν ἀετόσ, τὸν δὲ ἀετὸν ἠπιστάμην ἐκ παλαιοῦ συνήθη τῷ Διί· ὕστερον δὲ ἐλογισάμην ὡσ τάχιστα καταφωράσουσί με γυπὸσ τὴν ἑτέραν πτέρυγα περικείμενον. ἄριστον γοῦν κρίνασ τὸ μὴ παρακινδυνεύειν ἔκοπτον προσελθὼν τὴν θύραν. ὑπακούσασ δὲ ὁ Ἑρμῆσ καὶ τοὔνομα ἐκπυθόμενοσ ἀπῄει κατὰ σπουδὴν φράσων τῷ Διί, καὶ μετ’ ὀλίγον εἰσεκλήθην πάνυ δεδιὼσ καὶ τρέμων, καταλαμβάνω τε πάντασ ἅμα συγκαθημένουσ οὐδὲ αὐτοὺσ ἀφρόντιδασ· ὑπετάραττε γὰρ ἡσυχῇ τὸ παράδοξον μου τῆσ ἐπιδημίασ, καὶ ὅσον οὐδέπω πάντασ ἀνθρώπουσ ἀφίξεσθαι προσεδόκων τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπτερωμένουσ. "Τίσ πόθεν εἶσ ἀνδρῶν, πόθι τοι πόλισ ἠδὲ τοκῆεσ;

Ἐγὼ δὲ ὡσ τοῦτ’ ἤκουσα,, μικροῦ μὲν ἐξέθανον ὑπὸ τοῦ δέουσ, εἱστήκειν δὲ ὅμωσ ἀχανὴσ καὶ ὑπὸ τῆσ μεγαλοφωνίασ ἐμβεβροντημένοσ. χρόνῳ δ’ ἐμαυτὸν ἀναλαβὼν ἅπαντα διηγούμην σαφῶσ ἄνωθεν ἀρξάμενοσ, ὡσ ἐπιθυμήσαιμι τὰ μετέωρα ἐκμαθεῖν, ὡσ ἔλθοιμι παρὰ τοὺσ φιλοσόφουσ, ὡσ τἀναντία λεγόντων ἀκούσαιμι, ὡσ ἀπαγορεύσαιμι διασπώμενοσ ὑπὸ τῶν λόγων, εἶτα ἑξῆσ τὴν ἐπίνοιαν καὶ τὰ πτερὰ καὶ τὰ ἄλλα πάντα μέχρι πρὸσ τὸν οὐρανόν ἐπὶ πᾶσι δὲ προσέθηκα τὰ ὑπὸ τῆσ Σελήνησ ἐπεσταλμένα. "Ὤτου πέρι καὶ Ἐφιάλτου, ὅπου καὶ Μένιπποσ ἐτόλμησεν ἐσ τὸν οὐρανὸν ἀνελθεῖν; "περὶ ὧν ἥκεισ χ; "χρηματίσαντεσ ἀποπέμψομεν. καὶ ἅμα ἐξαναστὰσ ἐβάδιζεν ἐσ τὸ ἐπηκοώτατον τοῦ οὐρανοῦ· καιρὸσ γὰρ ἦν ἐπὶ τῶν εὐχῶν καθέζεσθαι. μεταξύ τε προϊὼν ἀνέκρινέ με περὶ τῶν ἐν τῇ γῇ πραγμάτων, τὰ πρῶτα μὲν ἐκεῖνα, πόσου νῦν ὁ πυρόσ ἐστιν ὤνιοσ ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ εἰ σφόδρα ὑμῶν ὁ πέρυσι χειμὼν καθίκετο, καὶ εἰ τὰ λάχανα δεῖται πλείονοσ ἐπομβρίασ.

μετὰ δὲ ἠρώτα εἴ τισ ἔτι λείπεται τῶν ἀπὸ Φειδίου καὶ δι’ ἣν αἰτίαν ἐλλείποιεν Ἀθηναῖοι τὰ Διάσια τοσούτων ἐτῶν, καὶ εἰ τὸ Ὀλυμπίειον ^ αὐτῷ ^ ἐπιτελέσαι διανοοῦνται, καὶ εἰ συνελήφθησαν οἱ τὸν ἐν Δωδώνῃ νεὼν σεσυληκότεσ. "περὶ δὲ ἐμοῦ οἱ ἄνθρωποι τίνα γνώμην ἔχουσι; "δέσποτα, ἢ τὴν εὐσεβεστάτην, βασιλέα σε πάντων εἶναι θεῶν; ἔφη· "τὸ δὲ φιλόκαινον αὐτῶν ἀκριβῶσ οἶδα, κἂν μὴ λέγῃσ. ἦν γάρ ποτε χρόνοσ, ὅτε καὶ μάντισ ἐδόκουν αὐτοῖσ καὶ ἰατρὸσ καὶ πάντα ὅλωσ ἦν ἐγώ, μεσταὶ δὲ Διὸσ πᾶσαι μὲν ἀγυιαί, πᾶσαι δὲ ἀνθρώπων ἀγοραί· "καὶ ἡ Δωδώνη τότε καὶ ἡ Πῖσα λαμπραὶ καὶ περίβλεπτοι πᾶσιν ἦσαν, ὑπὸ δὲ τοῦ καπνοῦ τῶν θυσιῶν οὐδὲ ἀναβλέπειν μοι δυνατὸν ἐξ οὗ δὲ ἐν Δελφοῖσ μὲν Ἀπόλλων τὸ μαντεῖον κατεστήσατο, ἐν Περγάμῳ δὲ τὸ ἰατρεῖον ὁ Ἀσκληπιὸσ καὶ τὸ Βενδίδειον ἐγένετο ἐν Θρᾴκῃ καὶ τὸ Ἀνουβίδειον ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τὸ Ἀρτεμίσιον ἐν Ἐφέσῳ, ἐπὶ ταῦτα μὲν ἅπαντεσ θέουσι καὶ πανηγύρεισ ἀνάγουσι καὶ ἑκατόμβασ παριστᾶσι καὶ χρυσᾶσ πλίνθουσ ἀνατιθέασιν ἐμὲ δὲ παρηβηκότα ἱκανῶσ τετιμηκέναι νομίζουσιν, ἂν διὰ πέντε ὅλων ἐτῶν θύσωσιν ἐν Ὀλυμπίᾳ. τοιγαροῦν ψυχροτέρουσ ἄν μου τοὺσ βωμοὺσ ἴδοισ τῶν Πλάτωνοσ νόμων ἢ τῶν Χρυσίππου συλλογισμῶν. τοιαῦθ’ ἅμα διεξιόντεσ ἀφικνούμεθα ἐσ τὸ χωρίον ἔνθα ἔδει αὐτὸν καθεζόμενον διακοῦσαι τῶν εὐχῶν.

θυρίδεσ δὲ ἦσαν ἑξῆσ τοῖσ στομίοισ τῶν φρεάτων ἐοικυῖαι πώματα ἔχουσαι, καὶ παρ’ ἑκάστῃ θρόνοσ ἔκειτο χρυσοῦσ. καθίσασ οὖν ἑαυτὸν ἐπὶ τῆσ πρώτησ ὁ Ζεὺσ καὶ ἀφελὼν τὸ πῶμα παρεῖχε τοῖσ εὐχομένοισ ἑαυτὸν εὔχοντο δὲ πανταχόθεν τῆσ γῆσ διάφορα καὶ ποικίλα. συμπαρακύψασ γὰρ καὶ αὐτὸσ ἐπήκουον ἅμα τῶν εὐχῶν. "ὦ Ζεῦ, βασιλεῦσαί μοι γένοιτο· "ὦ Ζεῦ, τὰ κρόμμυά μοι φῦναι καὶ τὰ σκόροδα· "δὸσ στεφθῆναι τὰ Ὀλύμπια. τῶν πλεόντων δὲ ὁ μὲν βορέαν εὔχετο ἐπιπνεῦσαι, ὁ δὲ νότον, ὁ δὲ γεωργὸσ ᾔτει ὑετόν, ὁ δὲ γναφεὺσ ἥλιον. ἐπακούων δὲ ὁ Ζεὺσ καὶ τὴν εὐχὴν ἑκάστην ἀκριβῶσ ἐξετάζων οὐ πάντα ὑπισχνεῖτο, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ἔδωκε πατήρ, ἕτερον δ’ ἀνένευσε· τὰσ μὲν γὰρ δικαίασ τῶν εὐχῶν προσίετο ἄνω διὰ τοῦ στομίου καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ κατετίθει φέρων, τὰσ δὲ ἀνοσίουσ ἀπράκτουσ αὖθισ ἀπέπεμπεν ἀποφυσῶν κάτω, ἵνα μηδὲ πλησίον γένοιντο τοῦ οὐρανοῦ. ἐπὶ μιᾶσ δέ τινοσ εὐχῆσ καὶ ἀποροῦντα αὐτὸν ἐθεασάμην δύο γὰρ ἀνδρῶν τἀναντία εὐχομένων καὶ τὰσ ἴσασ θυσίασ ὑπισχνουμένων οὐκ εἶχεν ὁποτέρῳ μᾶλλον ἐπινεύσειεν αὐτῶν, ὥστε δὴ τὸ Ἀκαδημαϊκὸν ἐκεῖνο ἐπεπόνθει καὶ οὐδέν τι ἀποφήνασθαι δυνατὸσ ἦν, ἀλλ’ ὥσπερ ὁ Πύρρων ἐπεῖχεν ἔτι καὶ διεσκέπτετο. ἐπεὶ δὲ ἱκανῶσ ἐχρημάτισε ταῖσ εὐχαῖσ, ἐπὶ τὸν ἑξῆσ μεταβὰσ θρόνον καὶ τὴν δευτέραν θυρίδα κατακύψασ τοῖσ ὁρ́κοισ ἐσχόλαζε καὶ τοῖσ ὀμνύουσι.

χρηματίσασ δὲ καὶ τούτοισ καὶ τὸν Ἐπικούρειον Ἑρμόδωρον ἐπιτρίψασ μετεκαθέζετο ἐπὶ τὸν ἑξῆσ θρόνον κληδόσι καὶ φήμαισ καὶ οἰωνοῖσ προσέξων. εἶτ’ ἐκεῖθεν ἐπὶ τὴν τῶν θυσιῶν θυρίδα μετῄει, δι’ ἧσ ὁ καπνὸσ ἀνιὼν ἀπήγγελλε τῷ Διὶ τοῦ θύοντοσ ἑκάστου τοὔνομα. "τήμερον παρὰ Σκύθαισ ὑέτω, παρὰ Λίβυσιν ἀστραπτέτω, παρ’ Ἕλλησι νιφέτω, σὺ δὲ ὁ Βορέασ πνεῦσον ἐν Λυδίᾳ, σὺ δὲ ὁ Νότοσ ἡσυχίαν ἄγε, ὁ δὲ Ζέφυροσ τὸν Ἀδρίαν διακυμαινέτω, καὶ τῆσ χαλάζησ ὅσον μέδιμνοι χίλιοι διασκεδασθήτωσαν ὑπὲρ Καππαδοκίασ," ἁπάντων δὲ ἤδη σχεδὸν αὐτῷ διῳκημένων ἀπῄειμεν ἐσ τὸ συμπόσιον δείπνου γὰρ ἤδη καιρὸσ ἦν καί με ὁ Ἑρμῆσ παραλαβὼν κατέκλινε παρὰ τὸν Πᾶνα καὶ τοὺσ Κορύβαντασ καὶ τὸν Ἄττιν καὶ τὸν Σαβάζιον, τοὺσ μετοίκουσ τούτουσ καὶ ἀμφιβόλουσ θεούσ. καὶ ἄρτον τε ἡ Δημήτηρ παρεῖχε καὶ ὁ Διόνυσοσ οἶνον καὶ ὁ Ἡρακλῆσ κρέα καὶ μύρτα ἡ Ἀφροδίτη καὶ ὁ Ποσειδῶν μαινίδασ. ἅμα δὲ καὶ τῆσ ἀμβροσίασ ἠρέμα καὶ τοῦ νέκταροσ παρεγευόμην ὁ γὰρ βέλτιστοσ Γανυμήδησ ὑπὸ φιλανθρωπίασ εἰ θεάσαιτο ἀποβλέποντά που τὸν Δία, κοτύλην ἂν ἢ καὶ δύο τοῦ νέκταροσ ἐνέχει μοι φέρων.

ἀλλὰ τὴν ἀμβροσίαν παρατίθενται καὶ τοῦ νέκταροσ μεθύσκονται, μάλιστα δὲ ἥδονται σιτούμενοι τὸν ἐκ τῶν θυσιῶν καπνὸν αὐτῇ κνίσῃ ἀνενηνεγμένον ^ καὶ τὸ αἷμα δὲ τῶν ἱερείων, ὃ τοῖσ βωμοῖσ οἱ θύοντεσ περιχέουσιν. ἐν δὲ. τῷ δείπνῳ ὅ τε Ἀπόλλων ἐκιθάρισε καὶ ὁ Σιληνὸσ κόρδακα ὠρχήσατο καὶ αἱ Μοῦσαι ἀναστᾶσαι τῆσ τε Ἡσιόδου Θεογονίασ ᾖσαν ἡμῖν καὶ τὴν πρώτην ᾠδὴν τῶν ὕμνων τῶν Πινδάρου. κἀπειδὴ κόροσ ἦν, ἀνεπαυόμεθα ὡσ εἶχεν ἕκαστοσ ἱκανῶσ ὑποβεβρεγμένοι. ^ ἄλλοι μὲν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρεσ ἱπποκορυσταὶ εὗδον παννύχιοι, ἐμὲ δ’ οὐκ ἔχε νήδυμοσ ὕπνοσ· ἀνελογιζόμην γὰρ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, μάλιστα δὲ ἐκεῖνα, πῶσ ἐν τοσούτῳ χρόνῳ ὁ Ἀπόλλων οὐ φύσειε πώγωνα ἢ πῶσ γίνοιτο ^ νὺξ ἐν οὐρανῷ τοῦ ἡλίου παρόντοσ ἀεὶ καὶ συνευωχουμένου.

τότε μὲν οὖν μικρόν τι κατέδαρθον. ἑώθεν δὲ διαναστὰσ ὁ Ζεὺσ προσέταττε κηρύττειν ἐκκλησίαν . κἀπειδὴ παρῆσαν ἅπαντεσ, ἄρχεται λέγειν Τὴν μὲν αἰτίαν τοῦ συναγαγεῖν ὑμᾶσ ὁ χθιζὸσ οὗτοσ ξένοσ παρέσχηται· πάλαι δὲ βουλόμενοσ ὑμῖν κοινώσασθαι περὶ τῶν φιλοσόφων, μάλιστα ὑπὸ τῆσ Σελήνησ καὶ ὧν ἐκείνη μέμφεται προτραπεὶσ ἔγνων μηκέτ’ ἐπὶ πλέον παρατεῖναι τὴν διάσκεψιν.

"γένοσ γάρ τι ἀνθρώπων ἐστὶν οὐ πρὸ πολλοῦ τῷ βίῳ ἐπιπολάσαν ἀργὸν φιλόνεικον κενόδοξον ὀξύχολον ὑπόλιχνον ὑπόμωρον τετυφωμένον ὕβρεωσ ἀνάπλεων καὶ ἵνα καθ’ Ὅμηρον εἴπω ’ ἐτώσιον ἄχθοσ ἀρούρησ. "’ οὗτοι τοίνυν εἰσ συστήματα διαιρεθέντεσ καὶ διαφόρουσ λόγων λαβυρίνθουσ ἐπινοήσαντεσ οἱ μὲν Στωϊκοὺσ ὠνομάκασιν ἑαυτούσ, οἱ δὲ Ἀκαδημαϊκούσ, οἱ δὲ Ἐπικουρείουσ, οἱ δὲ Περιπατητικοὺσ καὶ ἄλλα πολλῷ γελοιότερα τούτων ἔπειτα δὲ ὄνομα σεμνὸν τὴν ἀρετὴν περιθέμενοι καὶ τὰσ ὀφρῦσ ἐπάραντεσ καὶ τὰ μέτωπα ῥυτιδώσαντεσ καὶ τοὺσ πώγωνασ ἐπισπασάμενοι περιέρχονται ἐπιπλάστῳ σχήματι κατάπτυστα ἤθη περιστέλλοντεσ, ἐμφερεῖσ μάλιστα τοῖσ τραγικοῖσ ἐκείνοισ ὑποκριταῖσ, ὧν ἢν ἀφέλῃ τισ τὰ προσωπεῖα καὶ τὴν χρυσόπαστον ἐκείνην στολήν, τὸ καταλειπόμενόν ἐστι γελοῖον ἀνθρώπιον ἑπτὰ δραχμῶν ἐσ τὸν ἀγῶνα μεμισθωμένον. "τοιοῦτοι δὲ ὄντεσ ἀνθρώπων μὲν ἁπάντων καταφρονοῦσι, περὶ θεῶν δὲ ἀλλόκοτα διεξέρχονται· "καὶ συνάγοντεσ εὐεξαπάτητα μειράκια τήν τε πολυθρύλητον ἀρετὴν τραγῳδοῦσι καὶ τὰσ τῶν λόγων ἀπορίασ ἐκδιδάσκουσι, καὶ πρὸσ μὲν τοὺσ μαθητὰσ καρτερίαν ἀεὶ καὶ σωφροσύνην καὶ τὸ αὐταρκὲσ ^ ἐπαινοῦσι καὶ πλούτου καὶ ἡδονῆσ καταπτύουσι, μόνοι δὲ καὶ καθ’ ἑαυτοὺσ γενόμενοι τί ἂν λέγοι τισ ὅσα μὲν ἐσθίουσιν, ὅσα δὲ ἀφροδισιάζουσιν, ὅπωσ δὲ περιλείχουσι τῶν ὀβολῶν τὸν ῥύπον; "τὸ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι μηδὲν αὐτοὶ μήτε κοινὸν μήτε ἴδιον ἐπιτελοῦντεσ, ἀλλ’ ἀχρεῖοι καὶ περιττοὶ καθεστῶτεσ οὔτε ποτ’ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιοι οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ, ὅμωσ τῶν ἄλλων κατηγοροῦσι καὶ λόγουσ τινὰσ πικροὺσ συμφορήσαντεσ καὶ λοιδορίασ καινὰσ ἐκμεμελετηκότεσ ἐπιτιμῶσι καὶ ὀνειδίζουσι τοῖσ πλησίον, καὶ οὗτοσ αὐτῶν τὰ πρῶτα φέρεσθαι δοκεῖ ὃσ ἂν μεγαλοφωνότατόσ τε ᾖ καὶ ἰταμώτατοσ καὶ πρὸσ τὰσ βλασφημίασ θρασύτατοσ. "καίτοι τὸν διατεινόμενον αὐτὸν καὶ βοῶντα καὶ κατηγοροῦντα τῶν ἄλλων ἢν ἔρῃ, ’ σὺ δὲ δὴ τί πράττων τυγχάνεισ ἢ τί φῶμεν πρὸσ θεῶν σε πρὸσ τὸν βίον συντελεῖν; "’ φαίη ἄν, εἰ τὰ δίκαια καὶ ἀληθῆ θέλοι λέγειν, ὅτι ’ πλεῖν μὲν ἢ γεωργεῖν ἢ στρατεύεσθαι ἤ τινα τέχνην μετιέναι περιττὸν εἶναί μοι δοκεῖ, κέκραγα δὲ καὶ αὐχμῶ καὶ ψυχρολουτῶ καὶ ἀνυπόδητοσ τοῦ χειμῶνοσ περιέρχομαι καὶ τρίβωνα ῥυπαρὸν περιβέβλημαι καὶ ὥσπερ ὁ ‐ Μῶμοσ τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων γιγνόμενα συκοφαντῶ, καὶ εἰ μέν τισ ὠψώνηκε τῶν πλουσίων πολυτελῶσ ἢ ἑταίραν ἔχει, τοῦτο πολυπραγμονῶ καὶ ἀγανακτῶ, εἰ δὲ τῶν φίλων τισ ἢ ἑταίρων κατάκειται νοσῶν ἐπικουρίασ τε καὶ θεραπείασ δεόμενοσ, ἀγνοῶ. ’ Τοιαῦτα μέν ἐστιν ὑμῖν, ὦ θεοί, ταῦτα τὰ θρέμματα. "οἱ δὲ δὴ Ἐπικούρειοι αὐτῶν λεγόμενοι μάλα δὴ καὶ ὑβρισταί εἰσι καὶ οὐ μετρίωσ ἡμῶν καθάπτονται μήτε ἐπιμελεῖσθαι τῶν ἀνθρωπίνων λέγοντεσ τοὺσ θεοὺσ μήτε ὅλωσ τὰ γιγνόμενα ἐπισκοπεῖν ὥστε ὡρ́α ὑμῖν λογίζεσθαι διότι ἢν ἅπαξ οὗτοι πεῖσαι τὸν βίον δυνηθῶσιν, οὐ μετρίωσ πεινήσετε. "τίσ γὰρ ἂν ἔτι θύσειεν ὑμῖν πλέον οὐδὲν ἕξειν προσδοκῶν; "ἃ μὲν γὰρ ἡ Σελήνη αἰτιᾶται, πάντεσ ἠκούσατε τοῦ ξένου χθὲσ διηγουμένου. "πρὸσ ταῦτα βουλεύεσθε ἃ καὶ τοῖσ ἀνθρώποισ γένοιτ’ ἂν ὠφελιμώτατα καὶ ἡμῖν ἀσφαλέστατα. "ὡσ τοὺσ Γίγαντασ.

"καὶ πάντεσ ἐπιτρίψονται αὐτῇ διαλεκτικῇ, πλὴν τό γε νῦν εἶναι οὐ θέμισ κολασθῆναί τινα· "ἱερομηνία γάρ ἐστιν, ὡσ ἴστε, μηνῶν τούτων τεττάρων, καὶ ἤδη τὴν ἐκεχειρίαν περιηγγειλάμην. "ἐσ νέωτα οὖν ἀρχομένου ἦροσ κακοὶ κακῶσ ἀπολοῦνται τῷ σμερδαλέῳ κεραυνῷ. "ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ’ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων. "μοι δοκεῖ·

καὶ ὁ μὲν ταῦτα εἰπὼν διέλυσε τὸν σύλλογον, ἐμὲ δὲ ὁ Κυλλήνιοσ τοῦ δεξιοῦ ὠτὸσ ἀποκρεμάσασ περὶ ἑσπέραν χθὲσ κατέθηκε φέρων ἐσ τὸν Κεραμεικόν. ἃπαντα ἀκήκοασ, ἅπαντα, ὦ ἑταῖρε, τἀξ οὐρανοῦ· ἄπειμι τοίνυν καὶ τοῖσ ἐν τῇ Ποικίλῃ περιπατοῦσι τῶν φιλοσόφων αὐτὰ ταῦτα εὐαγγελιούμενοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Icaromenippus, (no name)

(루키아노스, Icaromenippus, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION