Lucian, Fugitivi, (no name) 3:

μᾶλλον δὲ Φιλοσοφία ἐστίν, καὶ τοὔνομά γε τοὐμὸν ἐπιβοᾶται σχετλιάζουσα. τί, ὦ θύγατερ, δακρύεισ; ἢ τί ἀπολιποῦσα τὸν βίον ἐλήλυθασ; ἆρα μὴ οἱ ἰδιῶται αὖθισ ἐπιβεβουλεύκασί σοι ὡσ τὸ πρόσθεν, ὅτε τὸν Σωκράτην ἀπέκτειναν ὑπὸ Ἀνύτου κατηγορηθέντα, εἶτα φεύγεισ διὰ τοῦτο αὐτούσ; οὐδὲν τοιοῦτον, ὦ πάτερ, ἀλλ’ ἐκεῖνοι μέν, ὁ πολὺσ λεώσ, ἐπῄνουν καὶ διὰ τιμῆσ ἦγον, αἰδούμενοι καὶ θαυμάζοντέσ με καὶ μονονουχὶ προσκυνοῦντεσ, εἰ καὶ μὴ σφόδρα ξυνίεσαν ὧν λέγοιμι. οἱ δὲ ‐ πῶσ ἂν εἴποιμι; ‐ ‐ οἱ ξυνήθεισ καὶ φίλοι φάσκοντεσ εἶναι καὶ τοὔνομα τοὐμὸν ὑποδυόμενοι, ἐκεῖνοί με τὰ δεινότατα εἰργάσαντο.