Lucian, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 2

(루키아노스, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 2)

Οὐκ ἐρώμενον, ἀλλὰ τὸ πάνυ ὀνειδιστικὸν τοῦτο οὐ φέρω ὑμῶν, καί μοι δοκεῖτε ὑπὸ φθόνου αὐτὸ ποιεῖν, ὅτι ποιμαίνων ποτὲ ἀπὸ τῆσ σκοπῆσ παιζούσασ ἡμᾶσ ἰδὼν ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ ἐν τοῖσ πρόποσι τῆσ Αἴτνησ, καθ̓ ὃ μεταξὺ τοῦ ὄρουσ καὶ τῆσ θαλάττησ αἰγιαλὸσ ἀπομηκύνεται, ὑμᾶσ μὲν οὐδὲ προσέβλεψεν, ἐγὼ δὲ ἐξ ἁπασῶν ἡ καλλίστη ἔδοξα, καὶ μόνῃ ἐμοὶ ἐπεῖχε τὸν ὀφθαλμόν. ταῦτα ὑμᾶσ ἀνιᾷ· δεῖγμα γάρ, ὡσ ἀμείνων εἰμὶ καὶ ἀξιέραστοσ, ὑμεῖσ δὲ παρώφθητε. Εἰ ποιμένι καὶ ἐνδεεῖ τὴν ὄψιν καλὴ ἔδοξασ, ἐπίφθονοσ οἰεί γεγονέναι; καίτοι τί ἄλλο ἐν σοὶ ἐπαινέσαι εἶχεν ἢ τὸ λευκὸν μόνον; καὶ τοῦτο, οἶμαι, ὅτι ξυνήθησ ἐστὶ τυρῷ καὶ γάλακτι· πάντα οὖν τὰ ὅμοια τούτοισ ἡγεῖται καλά.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION