Homer, Iliad, Book 24 42:

(호메로스, 일리아스, Book 24 42:)

τὸν δ’ αὖτε προσέειπε διάκτοροσ ἀργεϊφόντησ· ὦ γέρον οὔ πω τόν γε κύνεσ φάγον οὐδ’ οἰωνοί, ἀλλ’ ἔτι κεῖνοσ κεῖται Ἀχιλλῆοσ παρὰ νηὶ̈ αὔτωσ ἐν κλισίῃσι· δυωδεκάτη δέ οἱ ἠὼσ κειμένῳ, οὐδέ τί οἱ χρὼσ σήπεται, οὐδέ μιν εὐλαὶ ἔσθουσ’, αἵ ῥά τε φῶτασ ἀρηϊφάτουσ κατέδουσιν. ἦ μέν μιν περὶ σῆμα ἑοῦ ἑτάροιο φίλοιο ἕλκει ἀκηδέστωσ ἠὼσ ὅτε δῖα φανήῃ, οὐδέ μιν αἰσχύνει· θηοῖό κεν αὐτὸσ ἐπελθὼν οἱο͂ν ἐερσήεισ κεῖται, περὶ δ’ αἷμα νένιπται, οὐδέ ποθι μιαρόσ· σὺν δ’ ἕλκεα πάντα μέμυκεν ὅσσ’ ἐτύπη· πολέεσ γὰρ ἐν αὐτῷ χαλκὸν ἔλασσαν. ὥσ τοι κήδονται μάκαρεσ θεοὶ υἱο͂σ ἑῆοσ καὶ νέκυόσ περ ἐόντοσ, ἐπεί σφι φίλοσ περὶ κῆρι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION