Homer, Iliad, Book 17 3:

(호메로스, 일리아스, Book 17 3:)

τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη ξανθὸσ Μενέλαοσ· Ζεῦ πάτερ οὐ μὲν καλὸν ὑπέρβιον εὐχετάασθαι. οὔτ’ οὖν παρδάλιοσ τόσσον μένοσ οὔτε λέοντοσ οὔτε συὸσ κάπρου ὀλοόφρονοσ, οὗ τε μέγιστοσ θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι περὶ σθένεϊ βλεμεαίνει, ὅσσον Πάνθου υἱε͂σ ἐϋμμελίαι φρονέουσιν. οὐδὲ μὲν οὐδὲ βίη Ὑπερήνοροσ ἱπποδάμοιο ἧσ ἥβησ ἀπόνηθ’, ὅτε μ’ ὤνατο καί μ’ ὑπέμεινε καί μ’ ἔφατ’ ἐν Δαναοῖσιν ἐλέγχιστον πολεμιστὴν ἔμμεναι· οὐδέ ἕ φημι πόδεσσί γε οἷσι κιόντα εὐφρῆναι ἄλοχόν τε φίλην κεδνούσ τε τοκῆασ. ὥσ θην καὶ σὸν ἐγὼ λύσω μένοσ εἴ κέ μευ ἄντα στήῃσ· ἀλλά σ’ ἔγωγ’ ἀναχωρήσαντα κελεύω ἐσ πληθὺν ἰέναι, μηδ’ ἀντίοσ ἵστασ’ ἐμεῖο πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιοσ ἔγνω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION