Homer, Iliad, Book 10 52:

ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ ἁψάμενοσ λίσσεσθαι, ὃ δ’ αὐχένα μέσσον ἔλασσε φασγάνῳ ἀί̈ξασ, ἀπὸ δ’ ἄμφω κέρσε τένοντε· φθεγγομένου δ’ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. τοῦ δ’ ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν· καὶ τά γ’ Ἀθηναίῃ ληί̈τιδι δῖοσ Ὀδυσσεὺσ ὑψόσ’ ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενοσ ἔποσ ηὔδα· χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι· σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθ’· ἀλλὰ καὶ αὖτισ πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππουσ τε καὶ εὐνάσ.