Homer, Iliad, Book 10 3:

(호메로스, 일리아스, Book 10 3:)

ὣσ δ’ αὔτωσ Μενέλαον ἔχε τρόμοσ· οὐδὲ γὰρ αὐτῷ ὕπνοσ ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε· μή τι πάθοιεν Ἀργεῖοι, τοὶ δὴ ἕθεν εἵνεκα πουλὺν ἐφ’ ὑγρὴν ἤλυθον ἐσ Τροίην πόλεμον θρασὺν ὁρμαίνοντεσ. παρδαλέῃ μὲν πρῶτα μετάφρενον εὐρὺ κάλυψε ποικίλῃ, αὐτὰρ ἐπὶ στεφάνην κεφαλῆφιν ἀείρασ θήκατο χαλκείην, δόρυ δ’ εἵλετο χειρὶ παχείῃ. βῆ δ’ ἴμεν ἀνστήσων ὃν ἀδελφεόν, ὃσ μέγα πάντων Ἀργείων ἤνασσε, θεὸσ δ’ ὣσ τίετο δήμῳ. τὸν δ’ εὑρ͂’ ἀμφ’ ὤμοισι τιθήμενον ἔντεα καλὰ νηὶ̈ πάρα πρύμνῃ· τῷ δ’ ἀσπάσιοσ γένετ’ ἐλθών. τὸν πρότεροσ προσέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ· τίφθ’ οὕτωσ ἠθεῖε κορύσσεαι; ἦ τιν’ ἑταίρων ὀτρυνέεισ Τρώεσσιν ἐπίσκοπον; ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶσ δείδω μὴ οὔ τίσ τοι ὑπόσχηται τόδε ἔργον ἄνδρασ δυσμενέασ σκοπιαζέμεν οἰο͂σ ἐπελθὼν νύκτα δι’ ἀμβροσίην· μάλα τισ θρασυκάρδιοσ ἔσται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION