호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기
αὐτὰρ ἐπεὶ κόσμηθεν ἅμ’ ἡγεμόνεσσιν ἕκαστοι, Τρῶεσ μὲν κλαγγῇ τ’ ἐνοπῇ τ’ ἴσαν ὄρνιθεσ ὣσ ἠύ̈τε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό· αἵ τ’ ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἐπ’ ὠκεανοῖο ῥοάων ἀνδράσι Πυγμαίοισι φόνον καὶ κῆρα φέρουσαι· ἠέριαι δ’ ἄρα ταί γε κακὴν ἔριδα προφέρονται. οἳ δ’ ἄρ’ ἴσαν σιγῇ μένεα πνείοντεσ Ἀχαιοὶ ἐν θυμῷ μεμαῶτεσ ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν. εὖτ’ ὄρεοσ κορυφῇσι Νότοσ κατέχευεν ὀμίχλην ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δέ τε νυκτὸσ ἀμείνω, τόσσόν τίσ τ’ ἐπιλεύσσει ὅσον τ’ ἐπὶ λᾶαν ἱήσιν·
ὣσ ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλοσ ὄρνυτ’ ἀελλὴσ ἐρχομένων· μάλα δ’ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο. οἳ δ’ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ’ ἀλλήλοισιν ἰόντεσ, Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν Ἀλέξανδροσ θεοειδὴσ παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων καὶ καμπύλα τόξα καὶ ξίφοσ·
αὐτὰρ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ πάλλων Ἀργείων προκαλίζετο πάντασ ἀρίστουσ ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι. τὸν δ’ ὡσ οὖν ἐνόησεν ἀρηί̈φιλοσ Μενέλαοσ ἐρχόμενον προπάροιθεν ὁμίλου μακρὰ βιβάντα, ὥσ τε λέων ἐχάρη μεγάλῳ ἐπὶ σώματι κύρσασ εὑρὼν ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα πεινάων·
μάλα γάρ τε κατεσθίει, εἴ περ ἂν αὐτὸν σεύωνται ταχέεσ τε κύνεσ θαλεροί τ’ αἰζηοί· ὣσ ἐχάρη Μενέλαοσ Ἀλέξανδρον θεοειδέα ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην· αὐτίκα δ’ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε. τὸν δ’ ὡσ οὖν ἐνόησεν Ἀλέξανδροσ θεοειδὴσ ἐν προμάχοισι φανέντα, κατεπλήγη φίλον ἦτορ, ἂψ δ’ ἑτάρων εἰσ ἔθνοσ ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων.
ὡσ δ’ ὅτε τίσ τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσοσ ἀπέστη οὔρεοσ ἐν βήσσῃσ, ὑπό τε τρόμοσ ἔλλαβε γυῖα, ἂψ δ’ ἀνεχώρησεν, ὦχρόσ τέ μιν εἷλε παρειάσ, ὣσ αὖτισ καθ’ ὅμιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων δείσασ Ἀτρέοσ υἱὸν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ. τὸν δ’ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖσ ἐπέεσσιν·
ἦ τέ κεν ἤδη λάϊνον ἕσσο χιτῶνα κακῶν ἕνεχ’ ὅσσα ἐόργασ. Δύσπαρι εἶδοσ ἄριστε γυναιμανὲσ ἠπεροπευτὰ αἴθ’ ὄφελεσ ἄγονόσ τ’ ἔμεναι ἄγαμόσ τ’ ἀπολέσθαι· καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον ἠε͂ν ἢ οὕτω λώβην τ’ ἔμεναι καὶ ὑπόψιον ἄλλων. ἦ που καγχαλόωσι κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ φάντεσ ἀριστῆα πρόμον ἔμμεναι, οὕνεκα καλὸν εἶδοσ ἔπ’, ἀλλ’ οὐκ ἔστι βίη φρεσὶν οὐδέ τισ ἀλκή. ἦ τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπόροισι νέεσσι πόντον ἐπιπλώσασ, ἑτάρουσ ἐρίηρασ ἀγείρασ, μιχθεὶσ ἀλλοδαποῖσι γυναῖκ’ εὐειδέ’ ἀνῆγεσ ἐξ ἀπίησ γαίησ νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων πατρί τε σῷ μέγα πῆμα πόληί̈ τε παντί τε δήμῳ, δυσμενέσιν μὲν χάρμα, κατηφείην δὲ σοὶ αὐτῷ; οὐκ ἂν δὴ μείνειασ ἀρηί̈φιλον Μενέλαον; γνοίησ χ’ οἱού φωτὸσ ἔχεισ θαλερὴν παράκοιτιν· οὐκ ἄν τοι χραίσμῃ κίθαρισ τά τε δῶρ’ Ἀφροδίτησ ἥ τε κόμη τό τε εἶδοσ ὅτ’ ἐν κονίῃσι μιγείησ. ἀλλὰ μάλα Τρῶεσ δειδήμονεσ· τὸν δ’ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδροσ θεοειδήσ·
Ἕκτορ ἐπεί με κατ’ αἶσαν ἐνείκεσασ οὐδ’ ὑπὲρ αἶσαν· αἰεί τοι κραδίη πέλεκυσ ὥσ ἐστιν ἀτειρὴσ ὅσ τ’ εἶσιν διὰ δουρὸσ ὑπ’ ἀνέροσ ὅσ ῥά τε τέχνῃ νήϊον ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλει δ’ ἀνδρὸσ ἐρωήν· ὣσ σοὶ ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητοσ νόοσ ἐστί· μή μοι δῶρ’ ἐρατὰ πρόφερε χρυσέησ Ἀφροδίτησ· οὔ τοι ἀπόβλητ’ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα ὅσσά κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δ’ οὐκ ἄν τισ ἕλοιτο· νῦν αὖτ’ εἴ μ’ ἐθέλεισ πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι, ἄλλουσ μὲν κάθισον Τρῶασ καὶ πάντασ Ἀχαιούσ, αὐτὰρ ἔμ’ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηί̈φιλον Μενέλαον συμβάλετ’ ἀμφ’ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι· ὁππότεροσ δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται, κτήμαθ’ ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ’ ἀγέσθω· οἳ δ’ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὁρ́κια πιστὰ ταμόντεσ ναίοιτε Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νεέσθων Ἄργοσ ἐσ ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιί̈δα καλλιγύναικα. ὣσ ἔφαθ’, Ἕκτωρ δ’ αὖτ’ ἐχάρη μέγα μῦθον ἀκούσασ, καί ῥ’ ἐσ μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγασ μέσσου δουρὸσ ἑλών·
τοὶ δ’ ἱδρύνθησαν ἅπαντεσ. τῷ δ’ ἐπετοξάζοντο κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ ἰοῖσίν τε τιτυσκόμενοι λάεσσί τ’ ἔβαλλον· αὐτὰρ ὃ μακρὸν ἀύ̈σεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· ἴσχεσθ’ Ἀργεῖοι, μὴ βάλλετε κοῦροι Ἀχαιῶν· στεῦται γάρ τι ἔποσ ἐρέειν κορυθαίολοσ Ἕκτωρ. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἔσχοντο μάχησ ἄνεῴ τ’ ἐγένοντο ἐσσυμένωσ·
Ἕκτωρ δὲ μετ’ ἀμφοτέροισιν ἐείπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοὶ μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκοσ ὄρωρεν. ἄλλουσ μὲν κέλεται Τρῶασ καὶ πάντασ Ἀχαιοὺσ τεύχεα κάλ’ ἀποθέσθαι ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, αὐτὸν δ’ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηί̈φιλον Μενέλαον οἰούσ ἀμφ’ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι. ὁππότεροσ δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται κτήμαθ’ ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδ’ ἀγέσθω· οἳ δ’ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὁρ́κια πιστὰ τάμωμεν. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ· κέκλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο· μάλιστα γὰρ ἄλγοσ ἱκάνει θυμὸν ἐμόν, φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη Ἀργείουσ καὶ Τρῶασ, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπασθε εἵνεκ’ ἐμῆσ ἔριδοσ καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ’ ἀρχῆσ· ἡμέων δ’ ὁπποτέρῳ θάνατοσ καὶ μοῖρα τέτυκται τεθναίη· ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα. οἴσετε ἄρν’, ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν, Γῇ τε καὶ Ηἐλίῳ· Διὶ δ’ ἡμεῖσ οἴσομεν ἄλλον· ἄξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὄφρ’ ὁρ́κια τάμνῃ αὐτόσ, ἐπεί οἱ παῖδεσ ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι, μή τισ ὑπερβασίῃ Διὸσ ὁρ́κια δηλήσηται. αἰεὶ δ’ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένεσ ἠερέθονται· οἷσ δ’ ὁ γέρων μετέῃσιν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω λεύσσει, ὅπωσ ὄχ’ ἄριστα μετ’ ἀμφοτέροισι γένηται. ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἐχάρησαν Ἀχαιοί τε Τρῶέσ τε ἐλπόμενοι παύσασθαι ὀϊζυροῦ πολέμοιο.
καί ῥ’ ἵππουσ μὲν ἔρυξαν ἐπὶ στίχασ, ἐκ δ’ ἔβαν αὐτοί, τεύχεά τ’ ἐξεδύοντο· τὰ μὲν κατέθεντ’ ἐπὶ γαίῃ πλησίον ἀλλήλων, ὀλίγη δ’ ἦν ἀμφὶσ ἄρουρα· Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκασ ἔπεμπε καρπαλίμωσ ἄρνάσ τε φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι· αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον προί̈ει κρείων Ἀγαμέμνων νῆασ ἔπι γλαφυρὰσ ἰέναι, ἠδ’ ἄρν’ ἐκέλευεν οἰσέμεναι· ὃ δ’ ἄρ’ οὐκ ἀπίθησ’ Ἀγαμέμνονι δίῳ. Ἶρισ δ’ αὖθ’ Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελοσ ἦλθεν εἰδομένη γαλόῳ Ἀντηνορίδαο δάμαρτι, τὴν Ἀντηνορίδησ εἶχε κρείων Ἑλικάων Λαοδίκην Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδοσ ἀρίστην.
τὴν δ’ εὑρ͂’ ἐν μεγάρῳ· ἣ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε δίπλακα πορφυρέην, πολέασ δ’ ἐνέπασσεν ἀέθλουσ Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, οὕσ ἑθεν εἵνεκ’ ἔπασχον ὑπ’ Ἄρηοσ παλαμάων· ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσέφη πόδασ ὠκέα Ἶρισ· δεῦρ’ ἴθι νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, οἳ πρὶν ἐπ’ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα ἐν πεδίῳ ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο· οἳ δὴ νῦν ἑάται σιγῇ, πόλεμοσ δὲ πέπαυται, ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ’ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν. αὐτὰρ Ἀλέξανδροσ καὶ ἀρηί̈φιλοσ Μενέλαοσ μακρῇσ ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο· τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτισ. ὣσ εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ ἀνδρόσ τε προτέρου καὶ ἄστεοσ ἠδὲ τοκήων·
αὐτίκα δ’ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν ὁρμᾶτ’ ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα οὐκ οἰή, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ’ ἕποντο, Αἴθρη Πιτθῆοσ θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπισ· αἶψα δ’ ἔπειθ’ ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν. οἳ δ’ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην Λάμπόν τε Κλυτίον θ’ Ἱκετάονά τ’ ὄζον Ἄρηοσ Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ πεπνυμένω ἄμφω ἡάτο δημογέροντεσ ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι, γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλ’ ἀγορηταὶ ἐσθλοί, τεττίγεσσιν ἐοικότεσ οἵ τε καθ’ ὕλην δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι·
τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορεσ ἧντ’ ἐπὶ πύργῳ. οἳ δ’ ὡσ οὖν εἴδονθ’ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν, ἦκα πρὸσ ἀλλήλουσ ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευον· οὐ νέμεσισ Τρῶασ καὶ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶσ ἀθανάτῃσι θεῇσ εἰσ ὦπα ἐοίκεν· ἀλλὰ καὶ ὧσ τοίη περ ἐοῦσ’ ἐν νηυσὶ νεέσθω, μηδ’ ἡμῖν τεκέεσσί τ’ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, Πρίαμοσ δ’ Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ·
δεῦρο πάροιθ’ ἐλθοῦσα φίλον τέκοσ ἵζευ ἐμεῖο, ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούσ τε φίλουσ τε· οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν· ὥσ μοι καὶ τόνδ’ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃσ ὅσ τισ ὅδ’ ἐστὶν Ἀχαιὸσ ἀνὴρ ἠύ̈σ τε μέγασ τε. ἤτοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονεσ ἄλλοι ἐάσι, καλὸν δ’ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν, οὐδ’ οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἐοίκε. τὸν δ’ Ἑλένη μύθοισιν ἀμείβετο δῖα γυναικῶν·
αἰδοῖόσ τέ μοί ἐσσι φίλε ἑκυρὲ δεινόσ τε· ὡσ ὄφελεν θάνατόσ μοι ἁδεῖν κακὸσ ὁππότε δεῦρο υἱέϊ σῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούσ τε λιποῦσα παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν. ἀλλὰ τά γ’ οὐκ ἐγένοντο· τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα. τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μ’ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷσ· οὗτόσ γ’ Ἀτρεί̈δησ εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων, ἀμφότερον βασιλεύσ τ’ ἀγαθὸσ κρατερόσ τ’ αἰχμητήσ· δαὴρ αὖτ’ ἐμὸσ ἔσκε κυνώπιδοσ, εἴ ποτ’ ἐήν γε. ὣσ φάτο, τὸν δ’ ὁ γέρων ἠγάσσατο φώνησέν τε·
ὦ μάκαρ Ἀτρεί̈δη μοιρηγενὲσ ὀλβιόδαιμον, ἦ ῥά νύ τοι πολλοὶ δεδμήατο κοῦροι Ἀχαιῶν. ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν, ἔνθα ἴδον πλείστουσ Φρύγασ ἀνέρασ αἰολοπώλουσ λαοὺσ Ὀτρῆοσ καὶ Μυγδόνοσ ἀντιθέοιο, οἵ ῥα τότ’ ἐστρατόωντο παρ’ ὄχθασ Σαγγαρίοιο· καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουροσ ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέχθην ἤματι τῷ ὅτε τ’ ἦλθον Ἀμαζόνεσ ἀντιάνειραι· ἀλλ’ οὐδ’ οἳ τόσοι ἦσαν ὅσοι ἑλίκωπεσ Ἀχαιοί. δεύτερον αὖτ’ Ὀδυσῆα ἰδὼν ἐρέειν’ ὁ γεραιόσ·
εἴπ’ ἄγε μοι καὶ τόνδε φίλον τέκοσ ὅσ τισ ὅδ’ ἐστί· μείων μὲν κεφαλῇ Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο, εὐρύτεροσ δ’ ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι. τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ, αὐτὸσ δὲ κτίλοσ ὣσ ἐπιπωλεῖται στίχασ ἀνδρῶν· ἀρνειῷ μιν ἔγωγε ἐί̈σκω πηγεσιμάλλῳ, ὅσ τ’ οἰῶν μέγα πῶϋ διέρχεται ἀργεννάων. τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειθ’ Ἑλένη Διὸσ ἐκγεγαυῖα·
οὗτοσ δ’ αὖ Λαερτιάδησ πολύμητισ Ὀδυσσεύσ, ὃσ τράφη ἐν δήμῳ Ἰθάκησ κραναῆσ περ ἐούσησ εἰδὼσ παντοίουσ τε δόλουσ καὶ μήδεα πυκνά. τὴν δ’ αὖτ’ Ἀντήνωρ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·
ὦ γύναι ἦ μάλα τοῦτο ἔποσ νημερτὲσ ἐείπεσ· ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ’ ἤλυθε δῖοσ Ὀδυσσεὺσ σεῦ ἕνεκ’ ἀγγελίησ σὺν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ· τοὺσ δ’ ἐγὼ ἐξείνισσα καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα, ἀμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα πυκνά. ἀλλ’ ὅτε δὴ Τρώεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν στάντων μὲν Μενέλαοσ ὑπείρεχεν εὐρέασ ὤμουσ, ἄμφω δ’ ἑζομένω γεραρώτεροσ ἠε͂ν Ὀδυσσεύσ· ἀλλ’ ὅτε δὴ μύθουσ καὶ μήδεα πᾶσιν ὕφαινον ἤτοι μὲν Μενέλαοσ ἐπιτροχάδην ἀγόρευε, παῦρα μὲν ἀλλὰ μάλα λιγέωσ, ἐπεὶ οὐ πολύμυθοσ οὐδ’ ἀφαμαρτοεπήσ· ἦ καὶ γένει ὕστεροσ ἠε͂ν. ἀλλ’ ὅτε δὴ πολύμητισ ἀναί̈ξειεν Ὀδυσσεὺσ στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸσ ὄμματα πήξασ, σκῆπτρον δ’ οὔτ’ ὀπίσω οὔτε προπρηνὲσ ἐνώμα, ἀλλ’ ἀστεμφὲσ ἔχεσκεν ἀί̈δρεϊ φωτὶ ἐοικώσ· φαίησ κε ζάκοτόν τέ τιν’ ἔμμεναι ἄφρονά τ’ αὔτωσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ ὄπα τε μεγάλην ἐκ στήθεοσ εἱή καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν, οὐκ ἂν ἔπειτ’ Ὀδυσῆί̈ γ’ ἐρίσσειε βροτὸσ ἄλλοσ· οὐ τότε γ’ ὧδ’ Ὀδυσῆοσ ἀγασσάμεθ’ εἶδοσ ἰδόντεσ. τὸ τρίτον αὖτ’ Αἰάντα ἰδὼν ἐρέειν’ ὃ γεραιόσ·
τίσ τὰρ ὅδ’ ἄλλοσ Ἀχαιὸσ ἀνὴρ ἠύ̈σ τε μέγασ τε ἔξοχοσ Ἀργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέασ ὤμουσ; τὸν δ’ Ἑλένη τανύπεπλοσ ἀμείβετο δῖα γυναικῶν·
οὗτοσ δ’ Αἰάσ ἐστὶ πελώριοσ ἑρ́κοσ Ἀχαιῶν· Ἰδομενεὺσ δ’ ἑτέρωθεν ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸσ ὣσ ἕστηκ’, ἀμφὶ δέ μιν Κρητῶν ἀγοὶ ἠγερέθονται. πολλάκι μιν ξείνισσεν ἀρηί̈φιλοσ Μενέλαοσ οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο. νῦν δ’ ἄλλουσ μὲν πάντασ ὁρῶ ἑλίκωπασ Ἀχαιούσ, οὕσ κεν ἐὺ̈ γνοίην καί τ’ οὔνομα μυθησαίμην· δοιὼ δ’ οὐ δύναμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν Κάστορά θ’ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα αὐτοκασιγνήτω, τώ μοι μία γείνατο μήτηρ. ἢ οὐχ ἑσπέσθην Λακεδαίμονοσ ἐξ ἐρατεινῆσ, ἢ δεύρω μὲν ἕποντο νέεσσ’ ἔνι ποντοπόροισι, νῦν αὖτ’ οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν αἴσχεα δειδιότεσ καὶ ὀνείδεα πόλλ’ ἅ μοί ἐστιν. ὣσ φάτο, τοὺσ δ’ ἤδη κάτεχεν φυσίζοοσ αἰᾶ ἐν Λακεδαίμονι αὖθι φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ.
κήρυκεσ δ’ ἀνὰ ἄστυ θεῶν φέρον ὁρ́κια πιστὰ ἄρνε δύω καὶ οἶνον ἐύ̈φρονα καρπὸν ἀρούρησ ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ·
φέρε δὲ κρητῆρα φαεινὸν κῆρυξ Ἰδαῖοσ ἠδὲ χρύσεια κύπελλα· ὄτρυνεν δὲ γέροντα παριστάμενοσ ἐπέεσσιν· ὄρσεο Λαομεδοντιάδη, καλέουσιν ἄριστοι Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων ἐσ πεδίον καταβῆναι ἵν’ ὁρ́κια πιστὰ τάμητε· αὐτὰρ Ἀλέξανδροσ καὶ ἀρηί̈φιλοσ Μενέλαοσ μακρῇσ ἐγχείῃσι μαχήσοντ’ ἀμφὶ γυναικί· τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ’ ἕποιτο· οἳ δ’ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὁρ́κια πιστὰ ταμόντεσ ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νέονται Ἄργοσ ἐσ ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιί̈δα καλλιγύναικα. ὣσ φάτο ῥίγησεν δ’ ὃ γέρων, ἐκέλευσε δ’ ἑταίρουσ ἵππουσ ζευγνύμεναι·
τοὶ δ’ ὀτραλέωσ ἐπίθοντο. ἂν δ’ ἄρ’ ἔβη Πρίαμοσ, κατὰ δ’ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω· πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον· τὼ δὲ διὰ Σκαιῶν πεδίον δ’ ἔχον ὠκέασ ἵππουσ. ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκοντο μετὰ Τρῶασ καὶ Ἀχαιούσ, ἐξ ἵππων ἀποβάντεσ ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν ἐσ μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο.
εἰ δ’ ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμοσ Πριάμοιό τε παῖδεσ τίνειν οὐκ ἐθέλωσιν Ἀλεξάνδροιο πεσόντοσ, αὐτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα μαχήσομαι εἵνεκα ποινῆσ αὖθι μένων, ἡο͂́σ κε τέλοσ πολέμοιο κιχείω. ὄρνυτο δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων, ἂν δ’ Ὀδυσεὺσ πολύμητισ· ἀτὰρ κήρυκεσ ἀγαυοὶ ὁρ́κια πιστὰ θεῶν σύναγον, κρητῆρι δὲ οἶνον μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρασ ἔχευαν. Ἀτρεί̈δησ δὲ ἐρυσσάμενοσ χείρεσσι μάχαιραν, ἥ οἱ πὰρ ξίφεοσ μέγα κουλεόν αἰὲν ἀώρτο, ἀρνῶν ἐκ κεφαλέων τάμνε τρίχασ· αὐτὰρ ἔπειτα κήρυκεσ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν νεῖμαν ἀρίστοισ. τοῖσιν δ’ Ἀτρεί̈δησ μεγάλ’ εὔχετο χεῖρασ ἀνασχών· Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε, Ηἔλιόσ θ’, ὃσ πάντ’ ἐφορᾷσ καὶ πάντ’ ἐπακούεισ, καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα, καὶ οἳ ὑπένερθε καμόντασ ἀνθρώπουσ τίνυσθον ὅτισ κ’ ἐπίορκον ὀμόσσῃ, ὑμεῖσ μάρτυροι ἔστε, φυλάσσετε δ’ ὁρ́κια πιστά· εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδροσ καταπέφνῃ αὐτὸσ ἔπειθ’ Ἑλένην ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα, ἡμεῖσ δ’ ἐν νήεσσι νεώμεθα ποντοπόροισιν· εἰ δέ κ’ Ἀλέξανδρον κτείνῃ ξανθὸσ Μενέλαοσ, Τρῶασ ἔπειθ’ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ’ ἀποδοῦναι, τιμὴν δ’ Ἀργείοισ ἀποτινέμεν ἥν τιν’ ἐοίκεν, ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ’ ἀνθρώποισι πέληται. ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχουσ ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ·
καὶ τοὺσ μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸσ ἀσπαίροντασ θυμοῦ δευομένουσ· ἀπὸ γὰρ μένοσ εἵλετο χαλκόσ. οἶνον δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφυσσόμενοι δεπάεσσιν ἔκχεον, ἠδ’ εὔχοντο θεοῖσ αἰειγενέτῃσιν. ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· Ζεῦ κύδιστε μέγιστε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι ὁππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὁρ́κια πημήνειαν ὧδέ σφ’ ἐγκέφαλοσ χαμάδισ ῥέοι ὡσ ὅδε οἶνοσ αὐτῶν καὶ τεκέων, ἄλοχοι δ’ ἄλλοισι δαμεῖεν. ὣσ ἔφαν, οὐδ’ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων.
τοῖσι δὲ Δαρδανίδησ Πρίαμοσ μετὰ μῦθον ἐείπε· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ ἐϋκνήμιδεσ Ἀχαιοί· ἤτοι ἐγὼν εἶμι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν ἄψ, ἐπεὶ οὔ πω τλήσομ’ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι μαρνάμενον φίλον υἱὸν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ· Ζεὺσ μέν που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλοσ πεπρωμένον ἐστίν. ἦ ῥα καὶ ἐσ δίφρον ἄρνασ θέτο ἰσόθεοσ φώσ, ἂν δ’ ἄρ’ ἔβαιν’ αὐτόσ, κατὰ δ’ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·
πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον. τὼ μὲν ἄρ’ ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο· Ἕκτωρ δὲ Πριάμοιο πάϊσ καὶ δῖοσ Ὀδυσσεὺσ χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα κλήρουσ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντεσ, ὁππότεροσ δὴ πρόσθεν ἀφείη χάλκεον ἔγχοσ. λαοὶ δ’ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρασ ἀνέσχον, ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε· Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε ὁππότεροσ τάδε ἔργα μετ’ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε, τὸν δὸσ ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Αἴ̈δοσ εἴσω, ἡμῖν δ’ αὖ φιλότητα καὶ ὁρ́κια πιστὰ γενέσθαι. ὣσ ἄρ’ ἔφαν, πάλλεν δὲ μέγασ κορυθαίολοσ Ἕκτωρ ἂψ ὁρόων·
Πάριοσ δὲ θοῶσ ἐκ κλῆροσ ὄρουσεν. οἳ μὲν ἔπειθ’ ἵζοντο κατὰ στίχασ, ἧχι ἑκάστῳ ἵπποι ἀερσίποδεσ καὶ ποικίλα τεύχε’ ἔκειτο· αὐτὰρ ὅ γ’ ἀμφ’ ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλὰ δῖοσ Ἀλέξανδροσ Ἑλένησ πόσισ ἠϋκόμοιο. κνημῖδασ μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε καλάσ, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοισ ἀραρυίασ· δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν οἱο͂ κασιγνήτοιο Λυκάονοσ· ἡρ́μοσε δ’ αὐτῷ. ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετο ξίφοσ ἀργυρόηλον χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκοσ μέγα τε στιβαρόν τε· κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφοσ καθύπερθεν ἔνευεν· εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχοσ, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει. ὣσ δ’ αὔτωσ Μενέλαοσ ἀρήϊοσ ἔντε’ ἔδυνεν. οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν, ἐσ μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο δεινὸν δερκόμενοι·
θάμβοσ δ’ ἔχεν εἰσορόωντασ Τρῶάσ θ’ ἱπποδάμουσ καὶ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ. καί ῥ’ ἐγγὺσ στήτην διαμετρητῷ ἐνὶ χώρῳ σείοντ’ ἐγχείασ ἀλλήλοισιν κοτέοντε. πρόσθε δ’ Ἀλέξανδροσ προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλεν Ἀτρεί̈δαο κατ’ ἀσπίδα πάντοσε ἴσην, οὐδ’ ἔρρηξεν χαλκόσ, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ ἀσπίδ’ ἐνὶ κρατερῇ· ὃ δὲ δεύτερον ὄρνυτο χαλκῷ Ἀτρεί̈δησ Μενέλαοσ ἐπευξάμενοσ Διὶ πατρί· Ζεῦ ἄνα δὸσ τίσασθαι ὅ με πρότεροσ κάκ’ ἐόργε δῖον Ἀλέξανδρον, καὶ ἐμῇσ ὑπὸ χερσὶ δάμασσον, ὄφρα τισ ἐρρίγῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων ξεινοδόκον κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ. ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχοσ, καὶ βάλε Πριαμίδαο κατ’ ἀσπίδα πάντοσε ἴσην·
νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσιν ἄγη ξίφοσ, ἐκ δέ μοι ἔγχοσ ἠί̈χθη παλάμηφιν ἐτώσιον, οὐδ’ ἔβαλόν μιν. διὰ μὲν ἀσπίδοσ ἦλθε φαεινῆσ ὄβριμον ἔγχοσ, καὶ διὰ θώρηκοσ πολυδαιδάλου ἠρήρειστο· ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα ἔγχοσ· ὃ δ’ ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν. Ἀτρεί̈δησ δὲ ἐρυσσάμενοσ ξίφοσ ἀργυρόηλον πλῆξεν ἀνασχόμενοσ κόρυθοσ φάλον· ἀμφὶ δ’ ἄρ’ αὐτῷ τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διατρυφὲν ἔκπεσε χειρόσ. Ἀτρεί̈δησ δ’ ᾤμωξεν ἰδὼν εἰσ οὐρανὸν εὐρύν· Ζεῦ πάτερ οὔ τισ σεῖο θεῶν ὀλοώτεροσ ἄλλοσ· ἦ τ’ ἐφάμην τίσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητοσ· ἦ καὶ ἐπαί̈ξασ κόρυθοσ λάβεν ἱπποδασείησ, ἕλκε δ’ ἐπιστρέψασ μετ’ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιούσ·
ἄγχε δέ μιν πολύκεστοσ ἱμὰσ ἁπαλὴν ὑπὸ δειρήν, ὅσ οἱ ὑπ’ ἀνθερεῶνοσ ὀχεὺσ τέτατο τρυφαλείησ. καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδοσ, εἰ μὴ ἄρ’ ὀξὺ νόησε Διὸσ θυγάτηρ Ἀφροδίτη, ἥ οἱ ῥῆξεν ἱμάντα βοὸσ ἶφι κταμένοιο· κεινὴ δὲ τρυφάλεια ἅμ’ ἕσπετο χειρὶ παχείῃ. τὴν μὲν ἔπειθ’ ἡρ́ωσ μετ’ ἐϋκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ ῥῖψ’ ἐπιδινήσασ, κόμισαν δ’ ἐρίηρεσ ἑταῖροι· αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων ἔγχεϊ χαλκείῳ· τὸν δ’ ἐξήρπαξ’ Ἀφροδίτη ῥεῖα μάλ’ ὥσ τε θεόσ, ἐκάλυψε δ’ ἄρ’ ἠέρι πολλῇ, κὰδ δ’ εἷσ’ ἐν θαλάμῳ εὐώδεϊ κηώεντι. αὐτὴ δ’ αὖ Ἑλένην καλέουσ’ ἰέ·
τὴν δὲ κίχανε πύργῳ ἐφ’ ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλισ ἦσαν· χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα, γρηὶ̈ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε· τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖ’ Ἀφροδίτη· δεῦρ’ ἴθ’· Ἀλέξανδρόσ σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι. κεῖνοσ ὅ γ’ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι κάλλεί̈ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίησ ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γ’ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ ἔρχεσθ’, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν. ὣσ φάτο, τῇ δ’ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
καί ῥ’ ὡσ οὖν ἐνόησε θεᾶσ περικαλλέα δειρὴν στήθεά θ’ ἱμερόεντα καὶ ὄμματα μαρμαίροντα, θάμβησέν τ’ ἄρ’ ἔπειτα ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν; ἦ πῄ με προτέρω πολίων εὖ ναιομενάων ἄξεισ, ἢ Φρυγίησ ἢ Μῃονίησ ἐρατεινῆσ, εἴ τίσ τοι καὶ κεῖθι φίλοσ μερόπων ἀνθρώπων· οὕνεκα δὴ νῦν δῖον Ἀλέξανδρον Μενέλαοσ νικήσασ ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδ’ ἄγεσθαι, τοὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστησ; ἧσο παρ’ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δ’ ἀπόεικε κελεύθου, μηδ’ ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειασ Ὄλυμπον, ἀλλ’ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀί̈ζυε καί ἑ φύλασσε, εἰσ ὅ κέ σ’ ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην. κεῖσε δ’ ἐγὼν οὐκ εἶμι· νεμεσσητὸν δέ κεν εἰή· κείνου πορσανέουσα λέχοσ· Τρῳαὶ δέ μ’ ὀπίσσω πᾶσαι μωμήσονται· ἔχω δ’ ἄχε’ ἄκριτα θυμῷ. τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖ’ Ἀφροδίτη·
μή μ’ ἔρεθε σχετλίη, μὴ χωσαμένη σε μεθείω, τὼσ δέ σ’ ἀπεχθήρω ὡσ νῦν ἔκπαγλ’ ἐφίλησα, μέσσῳ δ’ ἀμφοτέρων μητίσομαι ἔχθεα λυγρὰ Τρώων καὶ Δαναῶν, σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον ὄληαι. ὣσ ἔφατ’, ἔδεισεν δ’ Ἑλένη Διὸσ ἐκγεγαυῖα, βῆ δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ σιγῇ, πάσασ δὲ Τρῳὰσ λάθεν·
ἦρχε δὲ δαίμων. αἳ δ’ ὅτ’ Ἀλεξάνδροιο δόμον περικαλλέ’ ἵκοντο, ἀμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοῶσ ἐπὶ ἔργα τράποντο, ἣ δ’ εἰσ ὑψόροφον θάλαμον κίε δῖα γυναικῶν.
τῇ δ’ ἄρα δίφρον ἑλοῦσα φιλομειδὴσ Ἀφροδίτη ἀντί’ Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε φέρουσα· ἔνθα κάθιζ’ Ἑλένη κούρη Διὸσ αἰγιόχοιο ὄσσε πάλιν κλίνασα, πόσιν δ’ ἠνίπαπε μύθῳ· ἤλυθεσ ἐκ πολέμου· ὡσ ὤφελεσ αὐτόθ’ ὀλέσθαι ἀνδρὶ δαμεὶσ κρατερῷ, ὃσ ἐμὸσ πρότεροσ πόσισ ἠε͂ν. ἦ μὲν δὴ πρίν γ’ εὔχε’ ἀρηϊφίλου Μενελάου σῇ τε βίῃ καὶ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ φέρτεροσ εἶναι· ἀλλ’ ἴθι νῦν προκάλεσσαι ἀρηί̈φιλον Μενέλαον ἐξαῦτισ μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλά σ’ ἔγωγε παύεσθαι κέλομαι, μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ ἀντίβιον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι ἀφραδέωσ, μή πωσ τάχ’ ὑπ’ αὐτοῦ δουρὶ δαμήῃσ. τὴν δὲ Πάρισ μύθοισιν ἀμειβόμενοσ προσέειπε·
μή με γύναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε· νῦν μὲν γὰρ Μενέλαοσ ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ, κεῖνον δ’ αὖτισ ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν. ἀλλ’ ἄγε δὴ φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε· οὐ γάρ πώ ποτέ μ’ ὧδέ γ’ ἔρωσ φρένασ ἀμφεκάλυψεν, οὐδ’ ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονοσ ἐξ ἐρατεινῆσ ἔπλεον ἁρπάξασ ἐν ποντοπόροισι νέεσσι, νήσῳ δ’ ἐν Κραναῇ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ, ὥσ σεο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺσ ἵμεροσ αἱρεῖ. ἦ ῥα, καὶ ἄρχε λέχοσ δὲ κιών·
ἅμα δ’ εἵπετ’ ἄκοιτισ. τὼ μὲν ἄρ’ ἐν τρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν, Ἀτρεί̈δησ δ’ ἀν’ ὅμιλον ἐφοίτα θηρὶ ἐοικὼσ εἴ που ἐσαθρήσειεν Ἀλέξανδρον θεοειδέα.
ἀλλ’ οὔ τισ δύνατο Τρώων κλειτῶν τ’ ἐπικούρων δεῖξαι Ἀλέξανδρον τότ’ ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ· οὐ μὲν γὰρ φιλότητί γ’ ἐκεύθανον εἴ τισ ἴδοιτο· ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι· νίκη μὲν δὴ φαίνετ’ ἀρηϊφίλου Μενελάου, ὑμεῖσ δ’ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτῇ ἔκδοτε, καὶ τιμὴν ἀποτινέμεν ἥν τιν’ ἐοίκεν, ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετ’ ἀνθρώποισι πέληται. ὣσ ἔφατ’ Ἀτρεί̈δησ, ἐπὶ δ’ ᾔνεον ἄλλοι Ἀχαιοί.
호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기