Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 3

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 3)

. . . . . . ἔχων περὶ ἑαυτὸν ἀνθρώπουσ ἐξ ἁπάσησ συνειλεγμένουσ κακίασ, οὓσ ἐσίτιζεν ὥσπερ θηρία κατὰ τῆσ πατρίδοσ. εἰ μὲν οὖν ὑπήκουσέ μοι καὶ παρέσχεν ἑαυτὸν ἐν τοῖσ νόμοισ μένοντα, μεγίστην ἂν τοῦτ’ αὐτῷ παρέσχε ῥοπὴν εἰσ τὴν ἀπολογίαν, καὶ τεκμήριον οὐκ ἐλάχιστον ἦν τοῦ μηδὲν βεβουλεῦσθαι κατὰ τῆσ πατρίδοσ· νῦν δ’ ὑπὸ τῆσ συνειδήσεωσ ἐλαυ‐ νόμενοσ, ὃ πάσχουσιν ἅπαντεσ οἱ τὰσ ἀνοσίουσ βουλὰσ κατὰ τῶν ἀναγκαιοτάτων σφίσι ποιησάμενοι, τοῦτο ἔπαθε· φυγεῖν τὸν ἔλεγχον ἔγνω, καὶ τοὺσ ἥκοντασ ἐπ’ αὐτὸν ἱππεῖσ μαγειρικῇ κοπίδι παίων ἀπήλαυνεν . . .

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION