헬라어 문장 검색 - Διναρξ́Σπεεξηέ1́

(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους)

ὁ μὲν δημαγωγὸσ ὑμῖν, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ θανάτου τετιμημένοσ ἑαυτῷ ἐὰν ἐξελεγχθῇ ὁτιοῦν εἰληφὼσ παρ’ Ἁρπάλου, οὗτοσ φανερῶσ ἐξελήλεγκται δῶρ’ εἰληφὼσ παρὰ τούτων, οἷσ ἐναντία πράττειν ἔφη τὸν ἄλλον χρόνον. ὑπόλοιπον ἡμῖν, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ ταῦτ’ ἀγωνιζομένοισ ἀγῶνα τηλικοῦτον ἡλίκοσ οὐδεπώποτε γέγονε τῇ πόλει, κοινῇ πᾶσιν ὑμῖν παρακελεύεσθαι, πρῶτον μὲν τοῖσ λοιποῖσ ἡμῖν συγγνώμην ἔχειν, ἂν τῶν αὐτῶν ἐνίοισ περιπίπτωμεν ‐ οὐ γὰρ ἵν’ ἐνοχλῶμεν ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἵν’ ὀργίζεσθαι μᾶλλον παροξύνωμεν, δὶσ περὶ τῶν αὐτῶν ἐροῦμεν ‐ , ἔπειτα μὴ προί̈εσθαι τὰ κοινὰ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ δίκαια, μηδὲ τὴν κοινὴν σωτηρίαν ἀντικαταλλάξασθαι τῶν τοῦ κρινομένου λόγων.

ὁρᾶτε γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, ὅτι παρὰ μὲν ὑμῖν Δημοσθένησ οὑτοσὶ κρίνεται, παρὰ δὲ τοῖσ ἄλλοισ ὑμεῖσ·

οἳ σκοποῦσι τίνα ποτὲ γνώμην ἕξετε περὶ τῶν τῇ πατρίδι συμφερόντων, καὶ πότερον τὰσ ἰδίασ τούτων δωροδοκίασ καὶ πονηρίασ ἀναδέξεσθ’ εἰσ ὑμᾶσ αὐτούσ, ἢ φανερὸν πᾶσιν ἀνθρώποισ ποιήσετε διότι μισεῖτε τοὺσ κατὰ τῆσ πολιτείασ δῶρα λαμβάνοντασ, καὶ οὐχ ἵν’ ἀφῆτε ζητεῖν προσετάξατε τῇ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῇ, ἀλλ’ ἵν’ ἀποφηνάντων τούτων ὑμεῖσ τιμωρήσησθε τῶν ἀδικημάτων ἀξίωσ. νυνὶ τοίνυν τοῦτ’ ἐφ’ ὑμῖν ἐστι. ζητεῖ ἡ βουλή, οὐκ ἐκ τῶν προκλήσεων μαθοῦσα τὸ δίκαιον, οὐδὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν πίστιν τὴν περὶ αὑτῆσ ἐπὶ σοῦ καταλῦσαι βουλομένη, ἀλλ’, ὅπερ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀρεοπαγῖται εἶπον, προορῶσα <μὲν> ἡ βουλή, ὦ ἄνδρεσ, τὴν τούτων ἰσχὺν καὶ τὴν ἐν τῷ λέγειν καὶ πράττειν δύναμιν, οὐκ οἰομένη δὲ δεῖν οὐδεμίαν ὑπολογίζεσθαι τῶν περὶ αὑτῆσ ἐσομένων βλασφημιῶν, εἴ τισ μέλλει τῇ πατρίδι αὐτῆσ αἰτία μοχθηρὰ καὶ κίνδυνοσ ἔσεσθαι.

τούτων ὡσ ἐδόκει τῷ δήμῳ καλῶσ καὶ συμφερόντωσ πεπραγμένων, αἰτίαι νῦν καὶ προκλήσεισ καὶ συκοφαντίαι παρὰ Δημοσθένουσ ἥκουσιν, ἐπειδὴ οὗτοσ ἀποπέφανται εἴκοσι τάλαντα ἔχων χρυσίου·

καὶ ἡ τῶν ἐκ προνοίασ φόνων ἀξιόπιστοσ οὖσα βουλὴ τὸ δίκαιον καὶ τἀληθὲσ εὑρεῖν, καὶ κυρία δικάσαι τε περὶ τοῦ σώματοσ καὶ τῆσ ψυχῆσ ἑκάστου τῶν πολιτῶν, καὶ τοῖσ μὲν βιαίῳ θανάτῳ τετελευτηκόσι βοηθῆσαι, τοὺσ δὲ παράνομόν τι τῶν ἐν τῇ πόλει διαπεπραγμένουσ ἐκβαλεῖν ἢ θανάτῳ ζημιῶσαι, νῦν ἐπὶ τοῖσ κατὰ Δημοσθένουσ ἀποπεφασμένοισ χρήμασιν ἄκυροσ ἔσται τοῦ δικαίου; ναί·

κατέψευσται γὰρ ἡ βουλὴ Δημοσθένουσ· τουτὶ γάρ ἐστιν ὑπερβολὴ τοῦ πράγματοσ. σοῦ κατέψευσται καὶ Δημάδου; καθ’ ὧν οὐδὲ τἀληθὲσ εἰπεῖν, ὡσ ἐοίκεν, ἀσφαλέσ ἐστιν; οἳ πολλὰ πρότερον τῶν κοινῶν ἐκείνῃ ζητεῖν προσετάξατε καὶ διὰ τὰσ γενομένασ ζητήσεισ ἐπῃνέσατε; οὓσ δ’ ἡ πόλισ ἅπασα οὐ δύναται ἀναγκάσαι τὰ δίκαια ποιεῖν, κατὰ τούτων ἡ βουλὴ ψευδεῖσ ἀποφάσεισ πεποίηται; ὦ Ἡράκλεισ.

διὰ τί οὖν ἐν τῷ δήμῳ συνεχώρεισ, ὦ Δημόσθενεσ, ἐὰν ἀποφήνῃ <κατὰ> σοῦ ἡ βουλή, θάνατον ἑαυτῷ τὴν ζημίαν; καὶ διὰ τί πολλοὺσ ἀνῄρηκασ σὺ ταῖσ τῆσ βουλῆσ ἰσχυριζόμενοσ ἀποφάσεσιν; ἢ ποῖ νῦν ἐλθὼν ὁ δῆμοσ ἢ τίσι προστάξασ ζητεῖν περὶ τῶν ἀφανῶν καὶ μεγάλων ἀδικημάτων εὑρ́ῃ τὴν ἀλήθειαν; τὸ μὲν γὰρ συνέδριον, τὸ πρότερον δοκοῦν εἶναι πιστόν, σὺ καταλύεισ, ὁ δημοτικὸσ εἶναι φάσκων, ᾧ τὴν τῶν σωμάτων φυλακὴν ὁ δῆμοσ παρακαταθήκην ἔδωκεν, ᾧ τὴν πολιτείαν καὶ δημοκρατίαν πολλάκισ ἐγκεχείρικεν, ὃ διαπεφύλαχε τὸ σὸν σῶμα τοῦ βλασφημεῖν περὶ αὐτοῦ μέλλοντοσ πολλάκισ, ὡσ σὺ φῄσ, ἐπιβουλευθέν, ὃ φυλάττει τὰσ ἀπορρήτουσ διαθήκασ, ἐν αἷσ τὰ τῆσ πόλεωσ σωτήρια κεῖται.

δίκαια μὲν οὖν, δίκαια τρόπον γέ τινα πάσχει τὸ συνέδριον·

εἰρήσεται γὰρ ἃ γιγνώσκω. δυοῖν γὰρ θάτερον ἐχρῆν αὐτούσ, ἢ καὶ τὴν προτέραν ζήτησιν τὴν ὑπὲρ τῶν τριακοσίων ταλάντων τῶν παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ ἀφικομένων ζητεῖν, καθάπερ συνέταξεν ὁ δῆμοσ, ἵνα τότε δόντοσ δίκην τοῦ θηρίου τούτου, καὶ τῶν μερισαμένων ἐκεῖνα τὰ χρήματα φανερῶν γενομένων, καὶ τῆσ περὶ Θηβαίουσ προδοσίασ ἐξελεγχθείσησ ἣν οὗτοσ προδέδωκεν, ἀπηλλάγμεθα τούτου τοῦ δημαγωγοῦ δίκην ἀξίαν δόντοσ· ἤ, εἰ ταῦθ’ ὑμεῖσ ἐβούλεσθε Δημοσθένει συγχωρεῖν καὶ πολλοὺσ ἐν τῇ πόλει τοὺσ καθ’ ὑμῶν δωροδοκήσοντασ εἶναι, τὴν περὶ τῶν νῦν ἀποπεφασμένων ζήτησιν χρημάτων μὴ προσδέχεσθαι, πεῖραν ὑμῶν ἐν τοῖσ πρότερον εἰληφότασ·

ὅπου γ’ οὕτω καλῶσ καὶ δικαίωσ τῆσ ἀποφάσεωσ τῆσ κατὰ τούτου καὶ τῶν ἄλλων νυνὶ γεγενημένησ, καὶ τῆσ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῆσ οὔτε τὴν Δημοσθένουσ οὔτε τὴν Δημάδου δύναμιν ὑποστειλαμένησ, ἀλλὰ τὸ δίκαιον αὐτὸ καὶ τἀληθὲσ προὐργιαίτερον πεποιημένησ, οὐδὲν ἧττον περιέρχεται Δημοσθένησ περί τε τῆσ βουλῆσ βλασφημῶν καὶ περὶ ἑαυτοῦ λέγων οἷσπερ ἴσωσ καὶ πρὸσ ὑμᾶσ αὐτίκα χρήσεται λόγοισ ἐξαπατῶν ὑμᾶσ, ὡσ "ἐγὼ Θηβαίουσ ὑμῖν ἐποίησα συμμάχουσ. " οὔκ·

ἀλλὰ τὸ κοινῇ συμφέρον ἀμφοτέραισ ἐλυμήνω ταῖσ πόλεσιν, ὦ Δημόσθενεσ. "ἐγὼ παρέταξα πάντασ εἰσ Χαιρώνειαν. " οὔκ· ἀλλ’ ἔλιπεσ μόνοσ αὐτὸσ τὴν ἐκεῖ τάξιν. "ἐγὼ πολλὰσ ὑπὲρ ὑμῶν ἐπρέσβευσα πρεσβείασ. ἐφ’ αἷσ οὐκ οἶδ’ ὅ τι ποτ’ ἂν ἐποίησεν ἢ τίνασ ἂν εἶπε λόγουσ, εἰ συνέβη κατορθῶσαι αὐτῷ ἃ συνεβούλευσεν, ὃσ ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ ἀτυχήμασι καὶ κακοῖσ ἅπασαν ἐπεληλυθὼσ τὴν οἰκουμένην ὅμωσ ἀξιοῖ δωρεὰσ αὑτῷ δεδόσθαι τὰσ μεγίστασ, λαμβάνειν δῶρα κατὰ τῆσ πατρίδοσ καὶ λέγειν καὶ πράττειν κατὰ τοῦ δήμου ἃ ἂν βούληται.

καὶ Τιμοθέῳ μέν, ὦ Ἀθηναῖοι, Πελοπόννησον περιπλεύσαντι καὶ τὴν ἐν Κερκύρᾳ ναυμαχίαν νικήσαντι Λακεδαιμονίουσ καὶ Κόνωνοσ υἱεῖ τοῦ τοὺσ Ἕλληνασ ἐλευθερώσαντοσ καὶ Σάμον λαβόντι καὶ Μεθώνην καὶ Πύδναν καὶ Ποτείδαιαν καὶ πρὸσ ταύταισ ἑτέρασ εἴκοσι πόλεισ, οὐκ ἐποιήσασθ’ ὑπόλογον, οὐδὲ τῆσ τότ’ ἐνεστώσησ κρίσεωσ οὐδὲ τῶν ὁρ́κων, οὓσ ὀμωμοκότεσ ἐφέρετε τὴν ψῆφον, ἀντικατηλλάξασθε τὰσ τοιαύτασ εὐεργεσίασ, ἀλλ’ ἑκατὸν ταλάντων ἐτιμήσατε, ὅτι χρήματ’ αὐτὸν <Ἀριστοφῶν> ἔφη παρὰ Χίων εἰληφέναι καὶ Ῥοδίων·

τὸν δὲ κατάπτυστον τοῦτον καὶ Σκύθην ‐ ἐξάγομαι γάρ ‐ , ὃν οὐχ εἷσ ἀνὴρ ἀλλὰ πᾶσ’ ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ ζητήσασ’ ἀποπέφαγκε χρήματ’ ἔχειν καθ’ ὑμῶν, καὶ ὃσ ἀποπέφανται μισθαρνῶν καὶ δωροδοκῶν κατὰ τῆσ πόλεωσ καὶ ταῦτ’ ἐξελήλεγκται, τοῦτον οὐ τιμωρησάμενοι παράδειγμα ποιήσετε τοῖσ ἄλλοισ;

ὃσ οὐκ ἐκ τῶν βασιλικῶν μόνον εἰληφὼσ χρυσίον φανερόσ ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἐξ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ κεχρηματισμένοσ· ὁ νῦν οὐδὲ τῶν ὑφ’ Ἁρπάλου κομισθέντων χρημάτων εἰσ τὴν πόλιν ἀποσχόμενοσ. καίτοι τί μέροσ ἐστὶ τῶν ὑπὸ Τιμοθέου πεπραγμένων ἀγαθῶν ἃσ Δημοσθένησ ἐπρέσβευσεν εἰσ Θήβασ πρεσβείασ;

ἢ τίσ οὐκ ἂν καταγελάσειεν ὑμῶν τῶν τούτου τολμώντων ἀκούειν, ἀντιθεὶσ ἐφ’ αἷσ οὗτοσ σεμνύνεται πράξεσιν ἐκείνασ ἃσ Τιμόθεοσ ὑμᾶσ καὶ Κόνων εὐεργέτησαν; ἀλλὰ γὰρ οὐ πρὸσ τοῦτο τὸ κάθαρμα παραβάλλειν δεῖ τοὺσ ἄξια καὶ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν προγόνων ὑπὲρ ὑμῶν πράξαντασ. παρασχόμενοσ οὖν τὸ ψήφισμα τὸ Τιμοθέῳ γενόμενον πάλιν ἐπὶ τοὺσ περὶ τούτου λόγουσ βαδιοῦμαι. λέγε. ὁ τοιοῦτοσ, ὦ Δημόσθενεσ, πολίτησ, ὃσ δικαίωσ ἂν καὶ συγγνώμησ καὶ χάριτοσ ἐτύγχανε παρὰ τῶν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ χρόνοισ συμπεπολιτευμένων, οὐ λόγοισ ἀλλ’ ἔργοισ μεγάλα τὴν πόλιν ἀγαθὰ ποιήσασ, καὶ διαμείνασ ἐπὶ τῆσ <αὐτῆσ> πολιτείασ καὶ οὐκ ἄνω καὶ κάτω μεταβαλόμενοσ ὥσπερ σύ, ἐτελεύτησεν οὐ τηλικαύτασ τὸν δῆμον αἰτήσασ δωρεὰσ ὥστε τῶν νόμων εἶναι κρείττων, οὐδ’ οἰόμενοσ δεῖν τοὺσ ὀμωμοκότασ κατὰ τοὺσ νόμουσ οἴσειν τὴν ψῆφον ἄλλο τι προὐργιαίτερον ποιεῖσθαι τῆσ εὐσεβείασ, ἀλλ’ ὑπομένων καὶ κρίνεσθαι, εἰ δόξειε τοῖσ δικασταῖσ, καὶ οὐ καιροὺσ λέγων, οὐδ’ ἕτερα φρονῶν καὶ δημηγορῶν.

οὐκ ἐτόλμησεν ὁ μιαρὸσ οὗτοσ καὶ ἀσεβὴσ καὶ αἰσχροκερδὴσ ἀπὸ τῶν πολλῶν χρημάτων ὧν εἶχε δέκα μόνον τάλαντα δοῦναι, τοσαύτασ ὁρῶν ἐλπίδασ ὑποφαινούσασ εἰσ τὴν Θηβαίων σωτηρίαν, ἀλλὰ περιεῖδεν ἑτέρουσ δόντασ τοῦτο τὸ ἀργύριον, ὥσπερ καὶ Στρατοκλῆσ εἶπεν, ὑπὲρ τοῦ πάλιν ἀπελθεῖν οἴκαδε τοὺσ ἐξεληλυθότασ Ἀρκάδων καὶ μὴ βοηθῆσαι τοῖσ Θηβαίοισ.

ἆρ’ ὑμῖν δοκεῖ μικρῶν κακῶν ἢ τῶν τυχόντων ὅλῃ τῇ Ἑλλάδι αἴτιοσ γεγενῆσθαι Δημοσθένησ καὶ ἡ τούτου φιλαργυρία;

ἢ προσήκειν αὐτὸν ὑφ’ ὑμῶν ἐλέου τινὸσ τυγχάνειν τοιαῦτα διαπεπραγμένον, ἀλλ’ οὐ τῆσ ἐσχάτησ τιμωρίασ καὶ ὑπὲρ τῶν νῦν καὶ ὑπὲρ τῶν πρότερον γεγενημένων ἀδικημάτων; ἀκούσονται τὴν κρίσιν, ὦ Ἀθηναῖοι, τὴν ὑφ’ ὑμῶν ἐν τῇ τήμερον ἡμέρᾳ γεγενημένην πάντεσ ἄνθρωποι· θεωρήσουσιν ὑμᾶσ τοὺσ κρίνοντασ, ὅπωσ χρῆσθε τῷ τὰ τοιαῦτα διαπεπραγμένῳ. ὑμεῖσ ἔσθ’ οἱ διὰ πολλῷ τῶν ὑπὸ τούτου πεπραγμένων ἀδικημάτων ἐλάττω μεγάλασ καὶ ἀπαραιτήτουσ ἐνίοισ ἐπιτεθηκότεσ τιμωρίασ.

ὑμεῖσ Μένωνα μὲν τὸν μυλωθρὸν ἀπεκτείνατε, διότι παῖδ’ ἐλεύθερον ἐκ Πελλήνησ ἔσχεν ἐν τῷ μυλῶνι· Θεμίστιον δὲ τὸν Ἀφιδναῖον, διότι τὴν Ῥοδίαν κιθαρίστριαν ὕβρισεν Ἐλευσινίοισ, θανάτῳ ἐζημιώσατε, Εὐθύμαχον δέ, διότι τὴν Ὀλυνθίαν παιδίσκην ἔστησεν ἐπ’ οἰκήματοσ. διὰ δὲ τοῦτον τὸν προδότην παῖδεσ καὶ γυναῖκεσ αἱ Θηβαίων ἐπὶ τὰσ σκηνὰσ τῶν βαρβάρων διενεμήθησαν, πόλισ ἀστυγείτων καὶ σύμμαχοσ ἐκ μέσησ τῆσ Ἑλλάδοσ ἀνήρπασται, ἀροῦται καὶ σπείρεται τὸ Θηβαίων ἄστυ τῶν κοινωνησάντων ὑμῖν τοῦ πρὸσ Φίλιππον πολέμου.

ἀροῦται, φημί, καὶ σπείρεται· καὶ οὐκ ἠλέησε, φημί, ὁ μιαρὸσ οὗτοσ πόλιν οἰκτρῶσ οὕτωσ ἀπολλυμένην, εἰσ ἣν ἐπρέσβευσεν ὑφ’ ὑμῶν ἀποσταλείσ, ἧσ ὁμόσπονδοσ καὶ ὁμοτράπεζοσ πολλάκισ γέγονεν, ἣν αὐτόσ φησι σύμμαχον ἡμῖν ποιῆσαι. ἀλλὰ πρὸσ οὓσ εὐτυχοῦντασ πολλάκισ ἦλθε, τούτουσ ἀτυχοῦντασ προδέδωκεν. κἀκεῖνοι <μέν>, ὡσ οἱ πρεσβύτεροι λέγουσι, καταλελυμένησ τῆσ δημοκρατίασ τῆσ παρ’ ἡμῖν καὶ συνάγοντοσ ἐν Θήβαισ Θρασυβούλου τοὺσ φυγάδασ ἐπὶ τὴν Φυλῆσ κατάληψιν, καὶ Λακεδαιμονίων ἰσχυόντων καὶ ἀπαγορευόντων μηδέν’ Ἀθηναίων ὑποδέχεσθαι μηδ’ ἐκπέμπειν, ὅμωσ συνέπραττον τῷ δήμῳ τὴν κάθοδον καὶ τὸ πολλάκισ ἀνεγνωσμένον παρ’ ὑμῖν ἐψηφίσαντο ψήφισμα, [μὴ] περιορᾶν ἐάν τισ ὅπλα διὰ τῆσ χώρασ [τῆσ] Ἀθηναίων ἔχων πορεύηται·

οὗτοσ δὲ ὁ κοινὸν αὑτὸν τοῖσ συμμάχοισ, ὡσ αὐτίκα φήσει, παρέχων οὐδὲν τοιοῦτον ἔπραξεν, οὐδὲ τῶν χρημάτων ὧν ἔλαβεν εἰσ τὴν τούτων σωτηρίαν οὐδὲν ἠθέλησε προέσθαι.

ὧν ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ, μνησθέντεσ, καὶ τὰ ἀτυχήματα τὰ γιγνόμενα διὰ τοὺσ προδότασ θεωρήσαντεσ ἐν ταῖσ Ὀλυνθίων καὶ Θηβαίων συμφοραῖσ, ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν ὀρθῶσ νυνὶ βουλεύεσθε, καὶ τοὺσ δωροδοκεῖν ἐθέλοντασ κατὰ τῆσ πατρίδοσ ἀνελόντεσ ἐν ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ θεοῖσ τὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχετε. μόνωσ γὰρ οὕτωσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μόνωσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ποιήσετε βελτίουσ, ἐὰν τοὺσ ἐνδόξουσ τῶν πονηρῶν ἐξελέγξαντεσ κολάσητε τῶν ἀδικημάτων ἀξίωσ.

τοὺσ μὲν γὰρ τυχόντασ τῶν κρινομένων, ὅταν ἁλῶσιν, οὐδεὶσ οἶδεν οὐδὲ ζητεῖ πυθέσθαι τί πεπόνθασι· τοὺσ δ’ ἐνδόξουσ πάντεσ πυνθάνονται, καὶ τοὺσ δικάζοντασ ἐπαινοῦσιν, ὅταν τὸ δίκαιον μὴ προῶνται ταῖσ τῶν κρινομένων δόξαισ. ἀνάγνωθι τὸ ψήφισμα τὸ Θηβαίων. λέγε τὰσ μαρτυρίασ. ἀναγίγνωσκε τὰσ ἐπιστολάσ. ΨήφισμαΜαρτυρίαιἘπιστολαί μισθωτὸσ οὗτοσ, ὦ Ἀθηναῖοι, μισθωτὸσ οὗτόσ ἐστι παλαιόσ. οὗτοσ ἦν ὁ τὴν πρεσβείαν τὴν παρὰ Φιλίππου πορευομένην ὡσ ἡμᾶσ ἐκ Θηβῶν καλέσασ, καὶ τοῦ λυθῆναι τὸν πρῶτον πόλεμον αἴτιοσ γενόμενοσ· οὗτοσ Φιλοκράτει συναπελογεῖτο τῷ γράψαντι πρὸσ Φίλιππον εἰρήνην, δι’ ἣν ὑμεῖσ ἐκεῖνον ἐξεβάλετε, καὶ ζεύγη τοῖσ πρέσβεσιν ἐμισθώσατο τοῖσ μετ’ Ἀντιπάτρου δεῦρ’ ἐλθοῦσιν, ἀναλαμβάνων αὐτοὺσ καὶ τὸ κολακεύειν τοὺσ Μακεδόνασ πρῶτοσ εἰσ τὴν πόλιν εἰσάγων.

μὴ ἀφῆτε, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ ἀφῆτε τὸν ἐπὶ τοῖσ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀτυχήμασιν ἐπιγεγραμμένον ἀτιμώρητον, εἰλημμένον ἐπ’ αὐτοφώρῳ δῶρα ἔχοντα κατὰ τῆσ πόλεωσ, μηδὲ τῆσ ἀγαθῆσ τύχησ ὑμᾶσ ἐπὶ τὸ βέλτιον ἀγούσησ, καὶ τὸν μὲν ἕτερον τῶν τὴν πατρίδα λελυμασμένων ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐκβεβληκυίασ, τοῦτον δ’ ὑμῖν ἀποκτεῖναι παραδούσησ, αὐτοὶ τοῖσ πᾶσι συμφέρουσιν ἐναντιωθῆτε, ἀλλὰ μετοιωνίσασθε τὰσ τῆσ πόλεωσ πράξεισ, εἰσ τούτουσ τοὺσ ἡγεμόνασ τὰσ ἀποτυχίασ τρέψαντεσ.

εἰσ ποῖον γὰρ καιρὸν ἀποθήσεσθε τοῦτον ὑπολαβόντεσ χρήσιμον ὑμῖν αὐτοῖσ ἔσεσθαι;

ἔχοι τισ ἂν εἰπεῖν ἢ ὑμῶν ἢ τῶν περιεστηκότων, εἰσ ποῖα οὗτοσ πράγματα εἰσελθὼν ἢ ἴδια ἢ κοινὰ οὐκ ἀνατέτροφεν; οὐκ εἰσ μὲν τὴν Ἀριστάρχου οἰκίαν εἰσελθών, βουλεύσασ μετ’ ἐκείνου τὸν Νικοδήμῳ θάνατον κατασκευασθέντα, ὃν ἴστε πάντεσ, ἐξέβαλε τὸν Ἀρίσταρχον ἐπὶ ταῖσ αἰσχίσταισ αἰτίαισ; καὶ τοιούτῳ φίλῳ Δημοσθένει ἐχρήσατο, ὥστε δαίμονα αὐτῷ τοῦτον καὶ τῶν γεγενημένων συμφορῶν ἡγεμόνα νομίσαι προσελθεῖν; οὐκ ἐπειδὴ τῷ δήμῳ συμβουλεύειν ἤρξατο, ὡσ μήποτε ὤφελεν ‐ ἀφήσω γὰρ αὐτοῦ τὰ ἴδια·

ὁ γὰρ χρόνοσ οὐκ ἐπιδέχεται μακρολογεῖν ‐ , ἀγαθὸν μὲν ἁπλῶσ εἰπεῖν οὐδὲν γέγονε τῇ πόλει, ἐν κινδύνοισ δὲ καὶ κακοῖσ καὶ ἀδοξίᾳ πᾶσ’ ἡ Ἑλλάσ, οὐ μόνον ἡ πόλισ, καθέστηκε; καί, πλείστοισ καιροῖσ ἐν ταῖσ δημηγορίαισ χρώμενοσ, ἅπαντασ ἀφῆκε τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν καιρούσ; καὶ ἐν οἷσ τισ ἂν φιλόπολισ ἀνὴρ καὶ κηδεμὼν προείλετό τι πρᾶξαι, τοσοῦτον ἐδέησεν ὁ δημαγωγὸσ καὶ χρήσιμοσ αὐτίκα φήσων ὑμῖν γεγενῆσθαι πρᾶξίν τινα προφέρειν, ὥστε καὶ τοὺσ πράττοντασ ὑπὲρ ὑμῶν τι τῆσ αὑτοῦ τύχησ ἀνέπλησεν. ἀπῆρε Χαρίδημοσ πρὸσ τὸν Περσῶν βασιλέα, χρήσιμοσ ὑμῖν οὐ λόγοισ ἀλλ’ ἔργοισ βουλόμενοσ γενέσθαι, καὶ τοῖσ ἰδίοισ τοῖσ αὑτοῦ κινδύνοισ ὑμῖν καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησι βουλόμενοσ τὴν σωτηρίαν παρασκευάσαι·

περιιὼν οὗτοσ κατὰ τὴν ἀγορὰν ἐλογοποίει καὶ τῶν πραττομένων εἰσεποίει κοινωνὸν αὑτόν· οὕτω κατέστρεψεν ἡ τύχη ταῦτα ὥστ’ ἐναντία γενέσθαι τοῖσ προσδοκωμένοισ. ἐξέπλευσεν Ἐφιάλτησ, μισῶν μὲν τοῦτον, ἀναγκαζόμενοσ δὲ τῶν πραγμάτων κοινωνεῖν·

ἀφείλετο καὶ τοῦτον ἡ τύχη τῆσ πόλεωσ. Εὐθύδικοσ προῃρεῖτο τὰσ ὑπὲρ τοῦ δήμου πράξεισ· ἔφη τούτῳ Δημοσθένησ φίλοσ εἶναι· <καὶ> οὗτοσ ἀπώλετο. καὶ ταῦθ’ ὑμεῖσ ὁρῶντεσ καὶ ἐπιστάμενοι πολὺ βέλτιον ἢ ἐγὼ οὐ λογίζεσθε, οὐ σκοπεῖσθε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτούσ, τεκμαιρόμενοι τὰ μέλλοντα ἐκ τῶν γεγενημένων, ὅτι οὐδὲν οὗτοσ χρήσιμοσ ἀλλ’ ἢ τοῖσ ἐχθροῖσ κατὰ τῆσ πόλεωσ; συστῆσαι κατασκευὴν ἑτέραν οἱά ἐπ’ Ἄγιδοσ ἐγένετο, ὅτε Λακεδαιμόνιοι μὲν ἅπαντεσ ἐξεστράτευσαν, Ἀχαιοὶ δὲ καὶ Ἠλεῖοι τῶν πραγμάτων ἐκοινώνουν, ὑπῆρχον δὲ ξένοι μύριοι, Ἀλέξανδροσ δ’, ὡσ οἱ λέγοντεσ, ἐν Ἰνδοῖσ ἦν, ἡ δ’ Ἑλλὰσ ἅπασα διὰ τοὺσ ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων προδότασ ἀχθομένη τοῖσ παροῦσι πράγμασιν ἠσμένει μεταβολήν τινα τῶν κακῶν τῶν περιεστηκότων.

τί οὖν;

ἐν τούτοισ τοῖσ καιροῖσ Δημοσθένησ τίσ ἦν, ὁ τοῦ συμβουλεῦσαι καὶ γράψαι κύριοσ καὶ φήσων αὐτίκα δὴ μισεῖν τὰ καθεστῶτα πράγματα; ἐῶ γὰρ τοὺσ ἄλλουσ κινδύνουσ. ἔγραψάσ τι περὶ τούτων [κινδύνων]; συνεβούλευσασ; ἐπόρισασ χρήματα; μικρόν τι χρήσιμοσ ἐγένου τοῖσ ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ πράττουσιν; οὐδ’ ὁτιοῦν, ἀλλὰ περιῄεισ κατασκευάζων λογοποιούσ, καὶ παρ’ αὑτῷ γράφων ἐπιστολήν, καὶ καταισχύνων τὴν τῆσ πόλεωσ δόξαν, ἐκ τῶν δακτύλων ἀναψάμενοσ περιεπορεύετο, τρυφῶν ἐν τοῖσ τῆσ πόλεωσ κακοῖσ, καὶ ἐπὶ φορείου κατακομιζόμενοσ τὴν εἰσ Πειραιᾶ ὁδόν, καὶ τὰσ τῶν πενήτων ἀπορίασ ὀνειδίζων. εἶθ’ οὗτοσ εἰσ τοὺσ μέλλοντασ ὑμῖν καιροὺσ ἔσται χρήσιμοσ, παραβεβηκὼσ ἅπαντασ τοὺσ παρεληλυθότασ;

τοιούτων, ὦ δέσποιν’ Ἀθηνᾶ καὶ Ζεῦ σῶτερ, συμβούλων καὶ ἡγεμόνων ὤφελον τυχεῖν οἱ πολεμήσαντεσ τῇ πόλει, καὶ μηδεπώποτε βελτιόνων. οὐκ ἀναμνήσεσθε, ὦ ἄνδρεσ, τὰσ τῶν πρεσβυτέρων πράξεισ;

οἳ μεγάλων καὶ πολλῶν κινδύνων καταλαμβανόντων τὴν πόλιν ἀξίωσ τῆσ πατρίδοσ καὶ τῆσ αὐτῶν ἐλευθερίασ καὶ τῆσ δόξησ τῆσ δικαίασ ὑπὲρ τῶν τοῦ δημοσίου συμφερόντων ἐκινδύνευσαν; ὧν τοὺσ μὲν ἀρχαίουσ ἐκείνουσ μακρὸν ἂν εἰή λέγειν, Ἀριστείδην καὶ Θεμιστοκλέα, τοὺσ ὀρθώσαντασ τὰ τείχη τῆσ πόλεωσ καὶ τοὺσ φόρουσ εἰσ ἀκρόπολιν ἀνενεγκόντασ παρ’ ἑκόντων καὶ βουλομένων τῶν Ἑλλήνων· ἀλλὰ ταυτὶ τὰ μικρὸν πρὸ τῆσ ἡμετέρασ ἡλικίασ γεγενημένα ὑπὸ Κεφάλου τοῦ ῥήτοροσ καὶ Θράσωνοσ τοῦ Ἑρχιέωσ καὶ Ἠλείου <καὶ> Φορμισίου καὶ ἑτέρων ἀνδρῶν ἀγαθῶν, ὧν ἐνίων ἔτι καὶ νῦν ζῇ τὰ σώματα.

τούτων γὰρ οἱ μὲν φρουρουμένησ ὑπὸ Λακεδαιμονίων τῆσ Καδμείασ βοηθήσαντεσ τοῖσ εἰσ Θήβασ κατιοῦσι τῶν φυγάδων τοῖσ ἰδίοισ κινδύνοισ ἠλευθέρωσαν πόλιν ἀστυγείτονα καὶ πολὺν χρόνον δουλεύουσαν, οἱ δὲ πείσαντοσ ἐξελθεῖν ὑμῶν τοὺσ προγόνουσ Κεφάλου τοῦ τὸ ψήφισμα γράψαντοσ, ὃσ οὐ καταπλαγεὶσ τὴν Λακεδαιμονίων δύναμιν, οὐδὲ λογισάμενοσ ὅτι τὸ κινδυνεύειν καὶ τὸ γράφειν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἐπισφαλέσ ἐστιν, ἔγραψεν ἐξιέναι βοηθήσοντασ Ἀθηναίουσ τοῖσ κατειληφόσι τῶν φυγάδων Θήβασ· καὶ ἐξελθόντων ἐκεῖσε τῶν ὑμετέρων πατέρων ὀλίγαισ ἡμέραισ ἐξεβλήθη ὁ τῶν Λακεδαιμονίων φρούραρχοσ, ἠλευθέρωντο Θηβαῖοι, διεπέπρακτο ἡ πόλισ ἡ ὑμετέρα ἄξια τῶν προγόνων.

ἐκεῖνοι ἦσαν, ἐκεῖνοι, ὦ Ἀθηναῖοι, ἄξιοι σύμβουλοι καὶ ἡγεμόνεσ ὑμῶν καὶ τοῦ δήμου·

μὰ Δί’ οὐ τὰ τοιαῦτα κινάδη, οἳ πεποιήκασι μὲν οὐδὲν οὐδὲ πράξουσιν ἀγαθὸν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, τὴν δὲ αὑτῶν ἀσφάλειαν τηροῦντεσ καὶ πανταχόθεν ἀργυριζόμενοι καὶ πεποιηκότεσ τὴν πόλιν ἀδοξοτέραν ἑαυτῶν, καὶ νῦν εἰλημμένοι δῶρα καθ’ ὑμῶν εἰληφότεσ, παρακρούονται ὑμᾶσ, καὶ ἀξιοῦσι τοιοῦτοι γεγενημένοι περὶ τῆσ ἑαυτῶν πλεονεξίασ παραγγέλλειν. οὓσ χρῆν τεθνάναι πάλαι κατὰ τὸ ἑαυτῶν ψήφισμα, τοιαῦτα διαπεπραγμένουσ. οὐκ αἰσχύνεσθε, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν κατὰ Δημοσθένουσ τιμωρίαν ἐκ τῶν ἡμετέρων λόγων μόνων ἡγούμενοι δεῖν κρίνειν;

οὐκ ἴστε τοῦτον αὐτοὶ δωροδόκον ὄντα καὶ κλέπτην καὶ προδότην τῶν φίλων, καὶ τῆσ πόλεωσ ἀνάξιον καὶ αὐτὸν καὶ τὴν περὶ τοῦτον τύχην γεγενημένην; ἀπὸ ποίων ψηφισμάτων οὗτοσ ἢ ποίων νόμων οὐκ εἴληφεν ἀργύριον; εἰσί τινεσ ἐν τῷ δικαστηρίῳ τῶν ἐν τοῖσ τριακοσίοισ γεγενημένων, ὅθ’ οὗτοσ ἐτίθει τὸν περὶ τῶν τριηράρχων νόμον;

οὐ φράσετε τοῖσ πλησίον ὅτι τρία τάλαντα λαβὼν μετέγραφε καὶ μετεσκεύαζε τὸν νόμον καθ’ ἑκάστην ἐκκλησίαν, καὶ τὰ μὲν ἐπώλει ὧν εἰλήφει τὴν τιμήν, τὰ δ’ ἀποδόμενοσ οὐκ ἐβεβαίου; εἴπατέ μοι πρὸσ Διόσ, ὦ ἄνδρεσ, προῖκα τοῦτον οἰέσθε γράψαι Διφίλῳ τὴν ἐν πρυτανείῳ σίτησιν, καὶ τὴν εἰσ τὴν ἀγορὰν ἀνατεθησομένην εἰκόνα;

ἢ τὸ ποιῆσαι πολίτασ ὑμετέρουσ Χαιρέφιλον καὶ Φείδωνα καὶ Πάμφιλον καὶ Φείδιππον, ἢ πάλιν Ἐπιγένην καὶ Κόνωνα τοὺσ τραπεζίτασ; ἢ τὸ χαλκοῦσ ἐν ἀγορᾷ στῆσαι Βηρισάδην καὶ Σάτυρον καὶ Γόργιππον τοὺσ ἐκ τοῦ Πόντου τυράννουσ, παρ’ ὧν αὐτῷ χίλιοι μέδιμνοι τοῦ ἐνιαυτοῦ πυρῶν ἀποστέλλονται τῷ οὐδ’ ὅποι καταφύγῃ αὐτίκα φήσοντι εἶναι; ἢ τὸ γράψαι Ταυροσθένην Ἀθηναῖον εἶναι, <τὸν> τοὺσ μὲν αὑτοῦ πολίτασ καταδουλωσάμενον, τῆσ δ’ Εὐβοίασ ὅλησ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ Καλλίου προδότην Φιλίππῳ γεγενημένον;

ὃν οὐκ ἐῶσιν οἱ νόμοι τῆσ Ἀθηναίων χώρασ ἐπιβαίνειν, εἰ δὲ μή, τοῖσ αὐτοῖσ ἔνοχον εἶναι κελεύουσιν οἷσπερ ἄν τισ τῶν φευγόντων ἐξ Ἀρείου πάγου κατίῃ. καὶ τοῦτον οὗτοσ ὁ δημοτικὸσ ὑμέτερον ἔγραψε πολίτην εἶναι. περὶ τούτων οὖν μάρτυρασ ὑμῖν δεῖ καλεῖν, ἢ περὶ τῶν ἄλλων ὅσουσ οὗτοσ γέγραφε προξένουσ εἶναι καὶ Ἀθηναίουσ;

<εἶτα>, πρὸσ τῆσ Ἀθηνᾶσ, οἰέσθ’ αὐτὸν ἀργύριον μὲν χαίρειν λαμβάνοντα, χρυσίου δ’ εἴκοσι τάλαντ’ οὐκ ἂν λαβεῖν; ἢ κατὰ μικρὸν μὲν δωροδοκεῖν, ἁθρόον δ’ οὐκ ἂν προσδέξασθαι τοσοῦτον λῆμμα; ἢ τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν Δημοσθένην καὶ Δημάδην καὶ Κηφισοφῶντα ζητήσασαν ἓξ μῆνασ ἀδίκωσ εἰσ ὑμᾶσ πεποιῆσθαι τὰσ ἀποφάσεισ; ἐπιωρκηκὼσ μὲν τὰσ σεμνὰσ θεὰσ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ οὓσ ἐκεῖ διόμνυσθαι νόμιμόν ἐστι, κατάρατοσ δὲ καθ’ ἑκάστην ἐκκλησίαν γιγνόμενοσ, ἐξεληλεγμένοσ δῶρα κατὰ τῆσ πόλεωσ εἰληφώσ, ἐξηπατηκὼσ δὲ καὶ τὸν δῆμον καὶ τὴν βουλὴν παρὰ τὴν ἀράν, καὶ ἕτερα μὲν λέγων ἕτερα δὲ φρονῶν, ἰδίᾳ δὲ συμβεβουλευκὼσ Ἀριστάρχῳ δεινὰσ καὶ παρανόμουσ συμβουλάσ, ἀνθ’ ὧν ‐ εἴπερ ἐστί που δικαία τιμωρία κατὰ τῶν ἐπιόρκων καὶ πονηρῶν, ὥσπερ ἔστι ‐ δώσει δίκην οὗτοσ ἐν τῇ τήμερον ἡμέρᾳ.

ἀκούσατ’, ἄνδρεσ δικασταί, τῆσ ἀρᾶσ. Ἀρά ἀλλ’ ὅμωσ, ἄνδρεσ δικασταί, οὕτω Δημοσθένησ τῷ ψεύδεσθαι καὶ μηδὲν ὑγιὲσ λέγειν ἑτοίμωσ χρῆται, καὶ οὔτ’ αἰσχύνησ οὔτ’ ἐλέγχου οὔτ’ ἀρᾶσ οὐδὲν αὐτῷ μέλει, ὥστε καὶ περὶ ἐμοῦ τολμήσει λέγειν, ὡσ ἀκούω, ὡσ ἄρα κἀμοῦ κατέγνω πρότερον ἡ βουλή· καὶ ποιῶ πάντων ἀτοπώτατον, ὡσ οὗτόσ φησι, πρότερον μὲν ἐναντίον τῇ τῆσ βουλῆσ ἀποφάσει ἀγῶνα ἀπολογούμενοσ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, νυνὶ δὲ συνηγορῶν αὐτῇ, κατηγορῶν τούτου περὶ τῆσ γεγενημένησ ἀποφάσεωσ·

πρᾶγμα κατασκευάζων οὐ γεγενημένον, ἀλλὰ ψεύδεσθαι πρὸσ ὑμᾶσ τολμῶν.

ἵν’ οὖν, ἐὰν ἐπὶ τοῦτον ἰῄ τὸν λόγον, μὴ ἐπιτρέπητ’ αὐτῷ, ἀλλ’ εἰδῆτ’ ἀκριβῶσ ὅτι οὔτε μ’ ἀπέφηνεν ἡ βουλὴ οὔτ’ ἐμέλλησεν, ἠδικήθην δὲ ὑφ’ ἑνὸσ ἀνθρώπου πονηροῦ καὶ δίκην δεδωκότοσ παρ’ ὑμῖν, ἀκούσατέ μου βραχέα· ἔπειτ’ ἐπὶ τοῦτον πάλιν βαδιοῦμαι. ἀνάγκη τὴν βουλήν, ὦ ἄνδρεσ, τὴν ἐξ Ἀρείου πάλου κατὰ δύο τρόπουσ ποιεῖσθαι τὰσ ἀποφάσεισ πάσασ.

τίνασ τούτουσ; ἤτοι αὐτὴν προελομένην καὶ ζητήσασαν, ἢ τοῦ δήμου προστάξαντοσ αὐτῇ. χωρὶσ τούτων οὐκ ἔστιν ὅντιν’ ἂν τρόπον ποιήσειεν. εἰ μὲν τοίνυν φῄσ, ὦ μιαρὸν σὺ θηρίον, τοῦ δήμου προστάξαντοσ ζητήσασαν τὴν βουλὴν περὶ ἐμοῦ ποιήσασθαι τὴν ἀπόφασιν, δεῖξον τὸ ψήφισμα, καὶ τίνεσ ἐγένοντο μου κατήγοροι γενομένησ τῆσ ἀποφάσεωσ, ὥσπερ νῦν ἀμφότερα γέγονε, καὶ ψήφισμα καθ’ ὃ ἐζήτησεν ἡ βουλή, καὶ κατήγοροι χειροτονήσαντοσ τοῦ δήμου, παρ’ ὧν νῦν οἱ δικασταὶ τἀδικήματα πυνθάνονται. κἂν ᾖ ταῦτα ἀληθῆ, ἀποθνήσκειν ἕτοιμόσ εἰμι.

εἰ δ’ αὐτὴν προελομένην ἀποφῆναί με φῄσ, παράσχου μάρτυρασ τοὺσ Ἀρεοπαγίτασ, ὥσπερ ἐγὼ παρέξομαι ὅτι οὐκ ἀπεφάνθην. καταψευσάμενον μέντοι κἀμοῦ καὶ τῆσ βουλῆσ ὥσπερ σὺ καὶ πονηρὸν καὶ προδότην ἕν’ εἰσαγγείλασ, καὶ ἐξελέγξασ ἐν πεντακοσίοισ καὶ δισχιλίοισ τῶν πολιτῶν ὅτι μισθώσασ αὑτὸν Πυθοκλεῖ κατ’ ἐμοῦ ταῦτ’ ἔπραξεν, ἐτιμωρησάμην μετὰ τῶν τότε δικασάντων.

λαβέ μοι σὺ τὴν μαρτυρίαν, ἣν καὶ πρότερον παρεσχόμην μαρτυρουμένην τοῖσ δικασταῖσ καὶ οὐδεὶσ ἐπεσκήψατο ὡσ ψευδεῖ οὔσῃ, ἣν καὶ νῦν παρέξομαι. λέγε τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία εἶτ’ οὐ δεινόν, ὦ Ἀθηναῖοι, εἰ, ὅτι μὲν εἷσ ἀνὴρ ἔφησε Πιστίασ Ἀρεοπαγίτησ ὢν ἀδικεῖν με, καταψευδόμενοσ κἀμοῦ καὶ τῆσ βουλῆσ, ἴσχυσεν ἂν τὸ ψεῦδοσ τῆσ ἀληθείασ μᾶλλον, εἰ διὰ τὴν ἀσθένειαν τὴν τότε καὶ τὴν ἐρημίαν τὴν ἐμὴν ἐπιστεύθησαν αἱ κατ’ ἐμοῦ ψευδεῖσ γενόμεναι κατασκευαί· ἐπειδὴ δὲ τἀληθὲσ παρὰ πάσησ τῆσ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῆσ ὁμολογεῖται, Δημοσθένην εἰληφέναι εἴκοσι τάλαντα χρυσίου καθ’ ὑμῶν καὶ ταῦτα πεποιηκότ’ ἀδικεῖν, καὶ ὁ δημαγωγὸσ ὑμῖν, ἐν ᾧ τὰσ ἐλπίδασ ἔχουσί τινεσ, ἐπ’ αὐτοφώρω χρήματα λαμβάνων εἴληπται, νῦν τὰ νόμιμα τἀκεῖθεν καὶ τὰ δίκαια καὶ τἀληθῆ ἀσθενέστερα γενήσεται τῶν Δημοσθένουσ λόγων, καὶ ἰσχύσει μᾶλλον τῆσ ἀληθείασ ἡ παρὰ τούτου ῥηθησομένη κατὰ τοῦ συνεδρίου διαβολή, ὡσ ἄρα πολλοὺσ ἡ βουλὴ ἀποπέφαγκεν ἀδικεῖν τὸν δῆμον, οἳ ἀποπεφεύγασιν εἰσελθόντεσ εἰσ τὸ δικαστήριον, καὶ ἡ βουλὴ ἐπ’ ἐνίων τὸ πέμπτον μέροσ οὐ μετείληφε τῶν ψήφων;

τοῦτο δὲ ὃν τρόπον γίγνεται, ῥᾳδίωσ ἅπαντεσ μαθήσεσθε.

ἡ βουλή, ὦ ἄνδρεσ, ζητεῖ τὰ προσταχθένθ’ ὑφ’ ὑμῶν καὶ τὰ γεγενημένα παρ’ αὑτοῖσ ἀδικήματ’ οὐχ ὡσ ὑμεῖσ ‐ καί μοι μὴ ὀργισθῆτε ‐ δικάζειν ἐνίοτε εἴθισθε, τῇ σῇ γνώμῃ πλέον ἢ τῷ δικαίῳ ἀπονέμοντεσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ τὸν ἔνοχον ὄντα τοῖσ ζητουμένοισ <ἀποφαίνει> καὶ τὸν ὁποιονοῦν ἠδικηκότα <παρὰ> τὰ πάτρια, νομίζουσα τὸν ἐν τοῖσ μικροῖσ συνεθιζόμενον ἀδικεῖν τοῦτον τὰ μεγάλα τῶν ἀδικημάτων εὐχερέστερον προσδέξεσθαι.

διόπερ τὸν παρ’ αὑτῶν ἀποστερήσαντα τὸ ναῦλον τὸν πορθμέα ζημιώσασα πρὸσ ὑμᾶσ ἀπέφηνε·

πάλιν τὸν τὴν πεντεδραχμίαν ἐπὶ τῷ τοῦ μὴ παρόντοσ ὀνόματι λαβεῖν ἀξιώσαντα, καὶ τοῦτον ὑμῖν ἀπέφηνε, καὶ τὸν τὴν μερίδα τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου τολμήσαντ’ ἀποδόσθαι παρὰ τὰ νόμιμα τὸν αὐτὸν τρόπον ζημιώσασ’ ἐξέβαλε. τούτουσ ὑμεῖσ κρίναντεσ ἀφήκατε, οὐ τῆσ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῆσ καταγιγνώσκοντεσ ψεύδεσθαι, ἀλλὰ τῇ συγγνώμῃ μᾶλλον ἢ τῷ δικαίῳ προσθέμενοι, καὶ τὴν τιμωρίαν μείζω νομίζοντεσ εἶναι τῆσ ὑπὸ τῶν κρινομένων γεγενημένησ ἁμαρτίασ.

ἦ που ἄρα ἡ βουλή, Δημόσθενεσ, τὰ ψευδῆ ἀπέφηνεν; οὐ δήπου. τούτουσ μέντοι, ὦ ἄνδρεσ, καὶ τοιούτουσ ἑτέρουσ ἀδικεῖν παρ’ ἑαυτοῖσ ἀποφηνάσησ τῆσ βουλῆσ ὑμεῖσ ἀφήκατε. πολύευκτον δὲ τὸν Κυδαντίδην τοῦ δήμου προστάξαντοσ ζητῆσαι τὴν βουλήν, εἰ συνέρχεται τοῖσ φυγάσιν εἰσ Μέγαρα, καὶ ζητήσασαν ἀποφῆναι πρὸσ ὑμᾶσ, ἀπέφηνεν ἡ βουλὴ συνιέναι.

κατηγόρουσ εἵλεσθε κατὰ τὸν νόμον, εἰσῆλθεν εἰσ τὸ δικαστήριον, ἀπελύσαθ’ ὑμεῖσ, ὁμολογοῦντοσ τοῦ Πολυεύκτου βαδίζειν εἰσ Μέγαρ’ ὡσ τὸν Νικοφάνην· ἔχειν γὰρ τὴν αὑτοῦ μητέρα τοῦτον. οὐδὲν οὖν ἄτοπον οὐδὲ δεινὸν ἐφαίνεθ’ ὑμῖν ποιεῖν τῷ τῆσ μητρὸσ ἀνδρὶ διαλεγόμενοσ ἠτυχηκότι καὶ συνευπορῶν, καθ’ ὅσον δυνατὸσ ἦν, ἀπεστερημένῳ τῆσ πατρίδοσ. αὕτη, Δημόσθενεσ, τῆσ βουλῆσ ἡ ἀπόφασισ οὐκ ἐξηλέγχθη ψευδὴσ οὖσα, ἀληθινῆσ δὲ αὐτῆσ οὔσησ ἔδοξε τοῖσ δικασταῖσ ἀφεῖναι τὸν Πολύευκτον·

τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲσ τῇ βουλῇ προσετάχθη ζητεῖν, τὸ δὲ συγγνώμησ ἄξιόν φημι τὸ δικαστήριον ἔκρινε. διὰ τοῦτ’ οὐ πιστευτέον τῇ βουλῇ περὶ τῶν γιγνομένων ἀποφάσεων, ἐπειδή σε καὶ τοὺσ μετὰ σοῦ τὸ χρυσίον ἔχοντασ ἀποπέφαγκε; δεινὸν μέντ’ ἂν εἰή. δεῖξον γὰρ τοῖσ δικασταῖσ σύ, Δημόσθενεσ, νυνὶ ὡσ τούτων τι τῶν ἁμαρτημάτων ὅμοιόν ἐστι τοῖσ σοῖσ ἀδικήμασι, καὶ ὡσ τὸ δῶρα λαμβάνειν κατὰ τῆσ πατρίδοσ συγγνώμησ ἐστὶν ἄξιον, ὥστ’ ἀποφύγοισ ἂν παρὰ τούτοισ εἰκότωσ.

ἀλλ’ οἱ νόμοι περὶ μὲν τῶν ἄλλων ἀδικημάτων τῶν εἰσ ἀργυρίου λόγον ἀνηκόντων διπλῆν τὴν βλάβην ὀφλεῖν κελεύουσι, περὶ δὲ τῶν δωροδοκούντων δύο μόνον τιμήματα πεποιήκασιν, ἢ φάνατον, ἵνα ταύτησ τυχὼν τῆσ ζημίασ ὁ λαβὼν παράδειγμα γένηται τοῖσ ἄλλοισ, ἢ δεκαπλοῦν τοῦ ἐξ ἀρχῆσ λήμματοσ τὸ τίμημα τῶν δώρων, ἵνα μὴ λυσιτελήσῃ τοῖσ τοῦτο τολμῶσι ποιεῖν. ἢ τοῦτο μὲν οὐκ ἐπιχειρήσεισ λέγειν, ὅτι δὲ τῶν πρότερον ἀποφανθέντων ὑπὸ τῆσ βουλῆσ, τοῖσ μὲν ἄλλοισ ὡμολογηκέναι συμβέβηκεν ἀξίαν εἶναι τὴν τῆσ βουλῆσ ζημίαν, σοὶ δὲ μόνῳ τὰ περὶ αὐτῆσ ἠναντιῶσθαι.

ἀλλὰ μόνοσ σὺ τῶν πώποτ’ ἀποπεφασμένων ἠξίωσασ ἑκὼν σεαυτῷ τούτουσ κριτὰσ καὶ ζητητὰσ γενέσθαι, καὶ ἔγραψασ κατὰ σαυτοῦ τὸ ψήφισμα, καὶ τὸν δῆμον ἐποιήσω μάρτυρα τῶν ὡμολογημένων, ὁρισάμενοσ σεαυτῷ ζημίαν εἶναι θάνατον, ἐὰν ἀποφήνῃ <σ’> ἡ βουλὴ τῶν χρημάτων εἰληφότα τι τῶν εἰσ τὴν χώραν ὑφ’ Ἁρπάλου κομισθέντων. ἀλλὰ μὴν πρότερον ἔγραψασ σύ, ὦ Δημόσθενεσ, κατὰ πάντων τούτων καὶ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων κυρίαν εἶναι τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν κολάσαι τὸν παρὰ τοὺσ νόμουσ πλημμελοῦντα, χρωμένην τοῖσ πατρίοισ νόμοισ·

καὶ παρέδωκασ σὺ καὶ ἐνεχείρισασ τὴν πόλιν ἅπασαν ταύτῃ, ἣν αὐτίκα φήσεισ ὀλιγαρχικὴν εἶναι· καὶ τεθνᾶσι κατὰ τὸ σὸν ψήφισμα δύο τῶν πολιτῶν, πατὴρ καὶ υἱόσ, παραδοθέντεσ τῷ ἐπὶ τῷ ὀρύγματι· ἐδέθη τῶν ἀφ’ Ἁρμοδίου γεγονότων εἷσ κατὰ τὸ σὸν πρόσταγμα·

ἐστρέβλωσαν Ἀντιφῶντα καὶ ἀπέκτειναν οὗτοι τῇ τῆσ βουλῆσ ἀποφάσει πεισθέντεσ· ἐξέβαλεσ σὺ Χαρῖνον ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ προδοσίᾳ κατὰ τὰσ τῆσ βουλῆσ ἀποφάσεισ καὶ τιμωρίασ. κατὰ δὲ σαυτοῦ καὶ ταῦτα γράψασ αὐτὸσ τὸ ψήφισμ’ ἀκυροῖσ; καὶ ποῦ ταῦτα δίκαια ἢ νόμιμά ἐστι; μαρτύρομαι τὰσ σεμνὰσ θεάσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τὸν τόπον ὃν ἐκεῖναι κατέχουσι, καὶ τοὺσ ἡρ́ωασ τοὺσ ἐγχωρίουσ, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Πολιάδα καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ οἳ τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν ἡμῶν εἰλήχασιν, ὅτι τοῦ δήμου παραδεδωκότοσ ὑμῖν τιμωρήσασθαι τὸν εἰληφότα τι τῶνκατὰ τῆσ πατρίδοσ, τὸν λελυμασμένον καὶ ἐφθαρκότα τὴν τῆσ πόλεωσ εὐδαιμονίαν, τὸν περικεχαρακωμένην προδεδωκότα τὴν πατρίδα ταῖσ αὑτοῦ συμβουλίαισ, [ὃν] οἱ μὲν ἐχθροὶ καὶ κακόνοι τῇ πόλει ζῆν ἂν βούλοιντο, συμφορὰν ἡγούμενοι τῆσ πόλεωσ εἶναι, ὅσοι δὲ εὖνοι τοῖσ ὑμετέροισ πράγμασι, καὶ μεταπεσούσησ τῆσ τύχησ ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὸ βέλτιον ἂν τὰ τῆσ πόλεωσ πράγματ’ ἐλθεῖν, τὴν ἀξίαν δίκην δόντα τῶν πεπραγμένων ἀπολωλέναι βούλονται, καὶ ταῦτ’ εὔχονται τοῖσ θεοῖσ·

οὓσ κἀγὼ συμπαρακαλῶ σῶσαι τὴν πατρίδα, κινδυνεύουσαν ὁρῶν ὑπὲρ σωτηρίασ, ὑπὲρ παίδων, ὑπὲρ γυναικῶν, ὑπὲρ δόξησ, ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἁπάντων.

τί γὰρ ἐροῦμεν, ὦ Ἀθηναῖοι, πρὸσ τοὺσ περιεστηκότασ ἐξελθόντεσ ἐκ τοῦ δικαστηρίου, ἐάν, ὃ μὴ γένοιτο, παρακρουσθῆτε ὑπὸ τῆσ τούτου γοητείασ;

τίσιν ὀφθαλμοῖσ ἕκαστοσ ὑμῶν τὴν πατρῴαν ἑστίαν οἴκαδ’ ἀπελθὼν ἰδεῖν τολμήσει, ἀπολελυκότεσ μὲν τὸν προδότην τὸν πρῶτον εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον εἰσενεγκάμενον τὸ δεδωροδοκημένον χρυσίον, κατεγνωκότεσ δὲ μηδὲν ἀληθὲσ μήτε ζητεῖν μήθ’ εὑρίσκειν τὸ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι σεμνότατον νομιζόμενον συνέδριον; τίνασ δ’, ὦ Ἀθηναῖοι, ‐ σκοπεῖτε γὰρ πρὸσ ὑμᾶσ αὐτούσ ‐ , τίνασ τὰσ ἐλπίδασ ἕξομεν, ἐὰν κίνδυνόσ τισ καταλάβῃ τὴν πόλιν, τὸ μὲν δῶρα λαμβάνειν κατὰ τῆσ πατρίδοσ ἀσφαλὲσ εἶναι πεποιηκότεσ, τὸ δὲ τὴν φυλακὴν ἔχον συνέδριον τῆσ πόλεωσ ἐν τοῖσ τοιούτοισ κινδύνοισ ἀδόκιμον καταστήσαντεσ;

τί δ’ ἐάν ‐ τιθῶμεν γὰρ ταῦτα ‐ , ἐὰν κατὰ τὸ ψήφισμα τὸ Δημοσθένουσ ἀπαιτῇ πέμψασ ἡμᾶσ Ἀλέξανδροσ τὸ χρυσίον τὸ κομισθὲν εἰσ τὴν χώραν ὑφ’ Ἁρπάλου, καὶ πρὸσ τῷ γεγενῆσθαι τὴν τῆσ βουλῆσ ἀπόφασιν τοὺσ παῖδασ καταπέμψῃ πρὸσ ἡμᾶσ τοὺσ νῦν ὡσ ἑαυτὸν ἀνακεκομισμένουσ, καὶ τούτων ἀξιοῖ πυνθάνεσθαι τὴν ἀλήθειαν ἡμᾶσ, πρὸσ θεῶν, ὦ ἄνδρεσ, τί ἐροῦμεν;

γράψεισ σύ, Δημόσθενεσ, πολεμεῖν ἡμᾶσ, ἐπειδὴ καὶ τοὺσ πρότερον πολέμουσ καλῶσ διῴκησασ;

καὶ πότερόν ἐστι δικαιότερον, ἂν ταῦτα δόξῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἀθηναίοισ, εἰσ τὸν πόλεμον ὑπάρχειν μετὰ τῶν ἄλλων καὶ τὸ παρὰ σοῦ χρυσίον, ἢ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἀπὸ τῶν ἰδίων κτημάτων ἕκαστον εἰσφέρειν, καὶ καταχωνεύειν τὸν ἴδιον κόσμον τῶν γυναικῶν, καὶ τὰ ἐκπώματα, καὶ πάντα τὰ ἐν τῇ χώρᾳ ἀναθήματα τῶν θεῶν, ὥσπερ ἔφησθα σὺ γράψειν, αὐτὸσ εἰσενεγκὼν πεντήκοντα δραχμὰσ ἀπὸ τῆσ οἰκίασ τῆσ ἐν Πειραιεῖ, καὶ τῆσ ἐν ἄστει; τοσοῦτον γὰρ κατὰ τὴν προτέραν εἰσφορὰν εἰσενηνοχώσ, εἴκοσι τάλαντ’ ἔχεισ. ἢ πολεμεῖν μὲν οὐ γράψεισ, ἀποδιδόναι δὲ κατὰ τὸ γεγραμμένον ὑπὸ σοῦ ψήφισμα κελεύσεισ Ἀλεξάνδρῳ τὸ κεκομισμένον χρυσίον;

οὐκοῦν ὑπὲρ σοῦ τὸν δῆμον ἀποδιδόναι δεήσει. καὶ ποῦ τοῦτ’ ἐστὶ δίκαιον ἢ κοινὸν ἢ δημοτικόν, τοὺσ μὲν ἐργαζομένουσ εἰσφέρειν, σὲ δ’ ἁρπάζειν καὶ κλέπτειν; καὶ τοὺσ μὲν φανερὰν κεκτῆσθαι τὴν οὐσίαν καὶ ἀπὸ ταύτησ εἰσφέρειν, σὲ δὲ πλείω ἢ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν τάλαντα, τὰ μὲν ἐκ τῶν βασιλικῶν, τὰ δ’ ἐκ τῶν Ἀλεξάνδρου πραγμάτων, εἰληφέναι, μηδὲν δὲ φανερὸν ἐν τῇ πόλει κεκτῆσθαι, ἀλλὰ διεσκευάσθαι πρὸσ τὸν δῆμον ὡσ οὐ πιστεύοντα τοῖσ ἑαυτῷ πολιτευομένοισ; καὶ τοὺσ μὲν νόμουσ προλέγειν τῷ ῥήτορι καὶ τῷ στρατηγῷ, <τῷ> τὴν παρὰ τοῦ δήμου πίστιν ἀξιοῦντι λαμβάνειν, παιδοποιεῖσθαι κατὰ τοὺσ νόμουσ, γῆν ἐντὸσ ὁρ́ων κεκτῆσθαι, πάσασ τὰσ δικαίασ πίστεισ παρακαταθέμενον οὕτωσ ἀξιοῦν προεστάναι τοῦ δήμου·

σὲ δὲ τὴν <μὲν> πατρῴαν γῆν πεπρακέναι, τοὺσ δ’ οὐ γεγενημένουσ υἱεῖσ σαυτῷ προσποιεῖσθαι παρὰ τοὺσ νόμουσ τῶν ἐν ταῖσ κρίσεσιν ἕνεκα γιγνομένων ὁρ́κων, ἐπιτάττειν δὲ τοῖσ ἄλλοισ στρατεύεσθαι λιπόντ’ αὐτὸν τὴν κοινὴν τάξιν. ὦ Ἀθηναῖοι, παρὰ τί οἰέσθε τὰσ πόλεισ τοτὲ μὲν εὖ τοτὲ δὲ φαύλωσ πράττειν;

οὐδὲν εὑρήσετ’ ἄλλο πλὴν παρὰ τοὺσ συμβούλουσ καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ. ἐπιβλέψατε δ’ ἐπὶ τὴν Θηβαίων πόλιν. ἐγένετο πόλισ, ἐγένετο μεγίστη· καὶ τίνων τυχοῦσα ἡγεμόνων καὶ στρατηγῶν; ὅτε Πελοπίδασ, ὥσ φασιν, ἡγεῖτο τοῦ ἱεροῦ λόχου καὶ Ἐπαμινώνδασ ἐστρατήγει καὶ οἱ μετὰ τούτων, τότε τὴν ἐν Λεύκτροισ μάχην ἐνίκησεν ἡ τῶν Θηβαίων πόλισ, τότ’ εἰσ τὴν ἀπόρθητον νομιζομένην εἶναι Λακεδαιμονίων χώραν εἰσέβαλον, κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ πολλὰ καὶ καλὰ διεπράξαντ’ ἔργα, Μεσσήνην τετρακοσιοστῷ ἔτει κατῴκισαν, Ἀρκάδασ αὐτονόμουσ ἐποίησαν, ἔνδοξοι παρὰ πᾶσιν ἦσαν.

πότε δ’ αὖ τοὐναντίον ταπεινὰ καὶ τοῦ φρονήματοσ ἀνάξια διεπράξαντο;

ὅτ’ ἐδωροδόκει μὲν λαμβάνων χρήματα παρὰ Φιλίππου Τιμόλαοσ ὁ τούτου φίλοσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ ξένοισ τοῖσ εἰσ Ἄμφισσαν συλλεγεῖσι Πρόξενοσ ὁ προδότησ ἐγένετο, ἡγεμὼν δὲ τῆσ φάλαγγοσ κατέστη Θεαγένησ, ἄνθρωποσ ἀτυχὴσ καὶ δωροδόκοσ ὥσπερ οὗτοσ. τότε διὰ τρεῖσ γ’ ἀνθρώπουσ οὓσ εἶπον ἅπασ’ ἡ πόλισ ἐκ τῶν Ἑλλήνων ἀπώλετο καὶ διεφθάρη. οὐ γὰρ ψεῦδόσ ἐστιν ἀλλὰ καὶ λίαν ἀληθὲσ τὸ τοὺσ ἡγεμόνασ αἰτίουσ ἁπάντων γίγνεσθαι καὶ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἐναντίων τοῖσ πολίταισ. θεωρήσατε δὴ πάλιν καὶ ἐπὶ τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ, τὸν αὐτὸν τρόπον ἐξετάσαντεσ.

ἡ πόλισ ἡμῶν ἦν μεγάλη καὶ ἔνδοξοσ παρὰ τοῖσ Ἕλλησι καὶ τῶν προγόνων ἀξία, μετά γε τὰσ ἀρχαίασ ἐκείνασ πράξεισ, ὅτε Κόνων, ὡσ οἱ πρεσβύτεροι λέγουσιν, ἐνίκησε τὴν ἐν Κνίδῳ ναυμαχίαν, ὅτ’ Ἰφικράτησ ἀνεῖλε τὴν Λακεδαιμονίων μόραν, ὅτε Χαβρίασ ἐν Νάξῳ κατεναυμάχησε τὰσ Λακεδαιμονίων τριήρεισ, ὅτε Τιμόθεοσ τὴν ἐν Κερκύρᾳ ναυμαχίαν ἐνίκησε. τότε, ὦ Ἀθηναῖοι, τότε οἱ μὲν πρότερον ὄντεσ λαμπροὶ διὰ τοὺσ ἡγεμόνασ Λακεδαιμόνιοι καὶ ὑπὸ τοῖσ ἐκείνων ἤθεσι τραφέντεσ ταπεινοὶ πρὸσ τὴν πόλιν ἡμῶν ἧκον, δεόμενοι τῆσ παρὰ τῶν προγόνων ἡμῶν σωτηρίασ, ὁ δὲ καταλυθεὶσ ὑπ’ ἐκείνων δῆμοσ διὰ τοὺσ τότε γενομένουσ παρ’ ἡμῖν συμβούλουσ πάλιν ἡγεμὼν ἦν τῶν Ἑλλήνων, δικαίωσ οἶμαι, στρατηγῶν μὲν τοιούτων τετυχηκὼσ οἱών εἶπον ἀρτίωσ, συμβούλουσ δ’ ἔχων Ἀρχῖνον καὶ Κέφαλον τὸν Κολλυτέα.

μία γὰρ αὕτη σωτηρία καὶ πόλεωσ καὶ ἔθνουσ ἐστί, τὸ προστατῶν ἀνδρῶν ἀγαθῶν καὶ συμβούλων σπουδαίων τυχεῖν. διόπερ, ὦ Ἀθηναῖοι, δεῖ ταῦθ’ ὑμᾶσ ὁρῶντασ καὶ λογιζομένουσ μὴ μὰ Δία τὸν πλείω χρόνον τῆσ Δημοσθένουσ δωροδοκίασ καὶ ἀτυχίασ κοινωνεῖν, μηδ’ ἐν τούτῳ τὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχειν, μηδ’ οἰέσθαι ἀπορήσειν ἀνδρῶν ἀγαθῶν καὶ συμβούλων σπουδαίων, ἀλλὰ τὴν τῶν προγόνων λαβόντασ ὀργὴν τὸν ἐπ’ αὐτοφώρῳ κλέπτην εἰλημμένον καὶ προδότην, τὸν οὐκ ἀπεχόμενον τῶν εἰσ τὴν πόλιν ἀφικνουμένων χρημάτων, τὸν εἰσ τὰσ δεινοτάτασ ἀτυχίασ ἐμβεβληκότα τὴν πόλιν, τὸν τῆσ Ἑλλάδοσ ἀλιτήριον ἀποκτείναντασ ἐξόριστον ἐκ τῆσ πόλεωσ ποιῆσαι, καὶ μεταβαλέσθαι τὴν τῆσ πόλεωσ τύχην ἐᾶσαι, καὶ προσδοκῆσαι τούτων γενομένων βέλτιον πράξειν.

ἀκούσατε, ὦ Ἀθηναῖοι, κἀκείνου τοῦ ψηφίσματοσ τοῦ γραφέντοσ ὑπὸ Δημοσθένουσ, ὃ τεταραγμένησ τῆσ πόλεωσ μετὰ τὴν ἐν Χαιρωνείᾳ μάχην ἔγραψεν ὁ δημοτικὸσ οὗτοσ, καὶ τῆσ μαντείασ τῆσ ἐλθούσησ ἐκ Δωδώνησ παρὰ τοῦ Διὸσ τοῦ Δωδωναίου·

σαφῶσ γὰρ ὑμῖν πάλαι προείρηκε φυλάττεσθαι τοὺσ ἡγεμόνασ καὶ τοὺσ συμβούλουσ. λέγε τὴν μαντείαν πρῶτον. Μαντεία λέγε δὴ τὸ καλὸν ψήφισμα τούτου. Ψηφίσματοσ Μέροσδημοτικόσ γ’ ὁ διατάττων ἑαυτὸν μέν, ἐπειδὴ ἀνδρεῖοσ καὶ εὔψυχόσ ἐστιν, ἐν τοῖσ ὅπλοισ μένειν, οὓσ δ’ ἂν οὗτοσ ἀποδοκιμάσῃ τῶν πολιτῶν, ἐπὶ τὰ ἔργα ἀπιέναι, καὶ ἐάν τι ἄλλο τούτῳ δόξῃ ἐπιτήδειον εἶναι, τοῦτο ποιεῖν.

λέγε τὰ λοιπά. Τὸ Λοιπὸν τοῦ Ψηφίσματοσ ἀκούετε, ἄνδρεσ δικασταί. ἀπιέναι φησὶ τὸ ψήφισμα τὰσ ᾑρημένασ πρεσβείασ. ἐπειδὴ <γὰρ> ἤκουσε μετὰ τὴν μάχην τὴν ἐν Χαιρωνεία Φίλιππον εἰσ τὴν χώραν ἡμῶν μέλλειν εἰσβάλλειν, αὐτὸσ ἑαυτὸν πρεσβευτὴν κατασκευάσασ, ἵν’ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἀποδραίη, <ᾤχετο> συσκευασάμενοσ <ἐκ> τῆσ διοικήσεωσ ὀκτὼ τάλαντα, οὐδὲν φροντίσασ τῆσ τότε παρούσησ ἀπορίασ, ἡνίχ’ οἱ ἄλλοι πάντεσ ἐκ τῶν ἰδίων ἐπεδίδοσαν εἰσ τὴν ὑμετέραν σωτηρίαν.

τοιοῦτοσ ὑμῖν ὁ σύμβουλοσ, καὶ δύο ταύτασ μόνασ ἐν τῷ βίῳ Δημοσθένησ πεποίηται ἀποδημίασ, μετὰ τὴν μάχην ὅτ’ ἀπεδίδρασκεν ἐκ τῆσ πόλεωσ, καὶ νῦν εἰσ Ὀλυμπίαν, ἐπεὶ Νικάνορι διὰ τῆσ ἀρχεθεωρίασ ἐντυχεῖν ἐβούλετο.

ἐπειδὴ δὲ πρεσβεύειν ἔδει περὶ τῆσ εἰρήνησ, οὐκ ἂν ἔφασκεν ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξελθεῖν οὐδὲ τὸν ἕτερον πόδα, ἐπειδὴ δὲ τοὺσ φυγάδασ Ἀλέξανδρον ἔφασαν κατάγειν καὶ Νικάνωρ εἰσ Ὀλυμπίαν ἧκεν, ἀρχεθεωρὸν αὑτὸν ἐπέδωκε τῇ βουλῇ.

τοιοῦτοσ οὗτοσ, ἐν μὲν ταῖσ παρατάξεσιν οἰκουρόσ, ἐν δὲ τοῖσ οἴκοι μένουσι πρεσβευτήσ, ἐν δὲ τοῖσ πρεσβευταῖσ δραπέτησ ἐστίν. λέγε δὴκαὶ τὸ περὶ ζητήσεωσ τῶν χρημάτων ψήφισμα, ἃ ἔγραψε Δημοσθένησ τῇ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῇ περὶ αὑτοῦ τε καὶ ὑμῶν, ἵνα παρ’ ἄλληλα θεωρήσαντεσ εἰδῆτε τὴν Δημοσθένουσ ἀπόνοιαν.

Ψήφισμα ἔγραψασ σὺ τοῦτο, Δημόσθενεσ; ἔγραψασ·

οὐκ ἔστιν ἀντειπεῖν. ἐγένετο ἡ βουλὴ κυρία σοῦ προστάξαντοσ; ἐγένετο. τεθνᾶσι τῶν πολιτῶν ἄνδρεσ; τεθνᾶσι. κύριον ἦν τὸ σὸν ψήφισμα κατ’ ἐκείνων; ἀδύνατον ἀντειπεῖν. λέγε δὴ πάλιν ὃ Δημοσθένησ κατὰ Δημοσθένουσ ἔγραψε.

προσέχετε, ὦ ἄνδρεσ. Ψήφισμα ἡ βουλὴ εὑρ́ηκε Δημοσθένην. τί δεῖ πολλῶν λόγων;

ἀποπέφαγκεν, ὦ Ἀθηναῖοι. τὸ μὲν τοίνυν δίκαιον ἦν ὑφ’ ἑαυτοῦ κεκριμένον εὐθὺσ ἀποθνῄσκειν· ἐπειδὴ δ’ εἰσ τὰσ ὑμετέρασ ἥκει χεῖρασ τῶν ὑπὲρ τοῦ δήμου συνειλεγμένων καὶ τῶν ὀμωμοκότων πείσεσθαι τοῖσ νόμοισ καὶ τοῖσ τοῦ δήμου ψηφίσμασι, τί ποιήσετε; προήσεσθε τὴν πρὸσ τοὺσ θεοὺσ εὐσέβειαν καὶ τὰ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ δίκαια νομιζόμενα; μή, ὦ Ἀθηναῖοι, μή·

αἰσχρὸν γὰρ καὶ δεινόν, ἑτέρουσ μὲν ὑπὸ τῶν Δημοσθένουσ ψηφισμάτων, οὐδὲν ὄντασ τούτου χείρουσ οὐδὲ τοσαῦτ’ ἠδικηκότασ ὅσαπερ οὗτοσ, ἀπολωλέναι, τουτονὶ δὲ καταφρονοῦντα ὑμῶν καὶ τῶν νόμων ἀτιμώρητον ἐν τῇ πόλει περιιέναι, αὐτὸν ὑφ’ ἑαυτοῦ καὶ τῶν ψηφισμάτων ὧν ἔγραψεν ἑαλωκότα. ταὐτὸ συνέδριον, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ ὁ αὐτὸσ τόποσ, καὶ ταὐτὰ δίκαια. ὁ αὐτὸσ ῥήτωρ ἐκείνοισ τ’ αἴτιοσ ἐγένετο τῶν συμβάντων κακῶν καὶ αὑτῷ τῶν νῦν συμβησομένων.

ἐπέτρεψεν [ὁ] αὐτὸσ οὗτοσ ἐν τῷ δήμῳ τῷ συνεδρίῳ τούτῳ κρῖναι περὶ αὑτοῦ, μάρτυρασ ὑμᾶσ πεποιημένοσ. ἔθετο συνθήκασ μετὰ τοῦ δήμου, γράψασ τὸ ψήφισμα καθ’ ἑαυτοῦ παρὰ τὴν μητέρα τῶν θεῶν, ἣ πάντων τῶν ἐν τοῖσ γράμμασι δικαίων φύλαξ τῇ πόλει καθέστηκε. διὸ καὶ οὐχ ὅσιον ὑμῖν ἐστὶ ταύτασ ἀκύρουσ ποιεῖν, οὐδὲ τοὺσ θεοὺσ ὀμωμοκόσι περὶ ταύτησ τῆσ κρίσεωσ ταῖσ αὐτῶν τῶν θεῶν πράξεσιν ἐναντίαν τὴν ψῆφον ἐνεγκεῖν. κρίσεωσ Ποσειδῶν ἀποτυχὼν τῆσ ὑπὲρ Ἁλιρροθίου πρὸσ Ἄρη γενομένησ ἐνέμεινεν·

<ἐνέμειναν> αὐταὶ αἰ σεμναὶ θεαὶ τῇ πρὸσ Ὀρέστην ἐν τούτῳ τῷ συνεδρίῳ κρίσει γενομένῃ καὶ τῇ τούτου ἀληθείᾳ συνοίκουσ ἑαυτὰσ εἰσ τὸν λοιπὸν χρόνον κατέστησαν. ὑμεῖσ δὲ τί ποιήσετε οἱ πάντων εἶναι φάσκοντεσ εὐσεβέστατοι; τὴν τοῦ συνεδρίου γνώμην ἄκυρον καταστήσετε τῇ Δημοσθένουσ ἐπακολουθήσαντεσ πονηρίᾳ; οὐκ, ἐὰν σωφρονῆτε, ὦ Ἀθηναῖοι· οὐ γὰρ περὶ μικρῶν οὐδὲ τῶν τυχόντων ἐν τῇ τήμερον ἡμέρᾳ δικάζετε, ἀλλὰ περὶ σωτηρίασ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ καὶ πρὸσ τούτοισ περὶ δωροδοκίασ, ἔθουσ πονηροῦ καὶ πράγματοσ ἀλυσιτελοῦσ ὑμῖν καὶ πάντασ ἀνθρώπουσ ἀπολωλεκότοσ.

<ὃ> εἰ μέν, καθ’ ὅσον ἐστὲ δυνατοί, ἐκβαλεῖτ’ ἐκ τῆσ πόλεωσ καὶ παύσετε τοὺσ ῥᾳδίωσ καθ’ ὑμῶν χρήματα λαμβάνοντασ, σωθησόμεθα θεῶν βουλομένων· εἰ δ’ ἐπιτρέψετε τοῖσ ῥήτορσι πωλεῖν ὑμᾶσ αὐτούσ, περιόψεσθε τὴν πόλιν ἀνατραπεῖσαν ὑπὸ τούτων. ἔγραψεν αὐτὸσ ἐν τῷ δήμῳ Δημοσθένησ, ὡσ δηλονότι δικαίου τοῦ πράγματοσ ὄντοσ, φυλάττειν Ἀλεξάνδρῳ τὰ εἰσ τὴν Ἀττικὴν ἀφικόμενα μετὰ Ἁρπάλου χρήματα.

οὕτωσ οὖν, ὦ ἄριστε, εἰπέ μοι, φυλάξομεν, ἐὰν σὺ μὲν εἴκοσι τάλαντα λαβὼν ἔχῃσ ἰδίᾳ, ἕτεροσ δὲ πεντεκαίδεκα, Δημάδησ δ’ ἑξακισχιλίουσ χρυσοῦ στατῆρασ, ἕτεροι δ’ ὅσα δή ποτε ἀποπεφασμένοι εἰσί; τέτταρα γὰρ τάλαντ’ ἐστὶ καὶ ἑξήκοντα ἤδη εὑρημένα, ὧν οἰέσθε τὴν αἰτίαν τούτοισ δεῖν ἀναθεῖναι. καὶ πότερα κάλλιόν ἐστι, πρὸσ δὲ δικαιότερον, ἅπαντ’ ἐν τῷ κοινῷ φυλάττεσθαι, ἑώσ ἄν τι δίκαιον ὁ δῆμοσ βουλεύσηται, ἢ τοὺσ ῥήτορασ καὶ τῶν στρατηγῶν ἐνίουσ διηρπακότασ ἔχειν;

ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι τὸ μὲν ἐν τῷ κοινῷ φυλάττειν παρὰ πάντων ὁμολογούμενον εἶναι δίκαιον, τὸ δὲ τούτουσ ἔχειν μηδέν’ ἂν εἰπεῖν ὡσ ἔστι καλῶσ ἔχον. πολλοὺσ οὗτοσ εἴρηκε καὶ παντοδαποὺσ λόγουσ, ὦ ἄνδρεσ, καὶ οὐδεπώποτε τοὺσ αὐτούσ.

ὁρᾷ γὰρ ὑμᾶσ τὸν ἅπαντα χρόνον ἐλπίσι κεναῖσ καὶ ψευδέσι λόγοισ ἐξηπατημένουσ ὑφ’ ἑαυτοῦ, καὶ μέχρι τούτου μνημονεύοντασ τὰσ ὑποσχέσεισ μέχρι ἂν ῥηθῶσιν. εἰ μὲν οὖν ἔτι δεῖ τὴν πόλιν τῆσ Δημοσθένουσ πονηρίασ καὶ ἀτυχίασ ἀπολαύειν, ἵνα πλείω κακοδαιμονῶμεν ‐ οὐ γὰρ ἔχω τί ἄλλο εἴπω ‐ ,στερκτέον <ἂν> εἰή τοῖσ συμβαίνουσιν· εἰ δέ τι κηδόμεθα τῆσ πατρίδοσ καὶ τοὺσ πονηροὺσ καὶ δωροδόκουσ μισοῦμεν καὶ μετοιωνίσασθαι τὴν τύχην καὶ μεταλλάξασθαι βουλόμεθα, οὐ προετέον ἐστὶν ὑμᾶσ αὐτούσ, ὦ Ἀθηναῖοι, ταῖσ τοῦ μιαροῦ καὶ γόητοσ τούτου δεήσεσιν, οὐδὲ προσδεκτέον τοὺσ οἴκτουσ καὶ τοὺσ φενακισμοὺσ <τοὺσ> τούτου·

ἱκανὴν γὰρ εἰλήφατε πεῖραν αὐτοῦ καὶ τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων καὶ τῆσ τύχησ. τίσ οὕτωσ εὐέλπισ ὑμῶν ἐστιν, ὦ Ἀθηναῖοι, τίσ οὕτωσ ἀλόγιστοσ, τίσ τῶν προγεγενημένων καὶ νῦν ἐνεστηκότων πραγμάτων ἄπειροσ, ὅστισ ἐλπίζει τὸν ἐκ τοσαύτησ εὐδαιμονίασ εἰσ τοσαύτην ἀδοξίαν καταστήσαντα τὴν πόλιν, δι’ ἡντιναδήποτε αἰτίαν ἢ τύχην ‐ ἐῶ γὰρ τοῦτο ‐ νῦν, ἐπειδὴ πρὸσ ταῖσ ἄλλαισ ἀπορίαισ καὶ τοῖσ περιεστηκόσιν ἡμᾶσ κινδύνοισ καὶ ἡ τῶν ἐξ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ δωροδοκία προσγέγονε, καὶ περὶ αἰσχρᾶσ αἰτίασ κοινῇ πάντεσ ἀγωνιζόμεθα καὶ περὶ τοῦ μὴ δοκεῖν τὰ ἰδίᾳ παρά τισιν ὄντα χρήματα κοινῇ τὸν δῆμον ἔχειν, τηνικαῦτα συμβουλεύοντα καὶ διοικοῦντα τοῦτον σώσειν ὑμᾶσ;

ἐῶ γὰρ τἆλλα ὅσα μεταβαλλόμενοσ ἐν τοῖσ πράγμασι καὶ δημηγορῶν οὐδὲν ὑγιὲσ διατετέλεκε, καὶ τοτὲ μὲν γράφων καὶ ἀπαγορεύων μηδένα νομίζειν ἄλλον θεὸν ἢ τοὺσ παραδεδομένουσ, τοτὲ δὲ λέγων ὡσ οὐ δεῖ τὸν δῆμον ἀμφισβητεῖν τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ τιμῶν Ἀλεξάνδρῳ, ὅταν δὲ μέλλῃ κριθήσεσθαι παρ’ ὑμῖν, Καλλιμέδοντα εἰσαγγέλλων συνιέναι ἐν Μεγάροισ τοῖσ φυγάσιν ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου, καὶ ταύτην τὴν εἰσαγγελίαν εὐθὺσ παραχρῆμα ἀναιρούμενοσ, ἐν δὲ τῇ ἐκκλησίᾳ ταύτῃ τῇ πρώην γεγενημένῃ προσάγων καὶ κατασκευάζων ψευδῆ μηνυτὴν ὡσ ἐπιβουλευομένων τῶν νεωρίων, καὶ περὶ τούτων γράφων μὲν οὐδέν, αἰτίασ δ’ ἕνεκα τοῦ παρόντοσ ἀγῶνοσ παρασκευάζων·

τούτων γὰρ ἁπάντων ὑμεῖσ τούτῳ μάρτυρέσ ἐστε.

γόησ οὗτοσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μιαρὸσ ἄνθρωπόσ ἐστι, καὶ οὔτε τῷ γένει τῆσ πόλεωσ πολίτησ οὔτε τοῖσ πεπολιτευμένοισ αὐτῷ καὶ πεπραγμένοισ. ποῖαι γὰρ τριήρεισ εἰσὶ κατεσκευασμέναι διὰ τοῦτον, ὥσπερ ἐπὶ Εὐβούλου, τῇ πόλει;

ἢ ποῖοι νεώσοικοι τούτου πολιτευομένου γεγόνασι; πότε οὗτοσ ἢ διὰ ψηφίσματοσ ἢ νόμου ἐπηνώρθωσε τὸ ἱππικόν; τίνα κατεσκεύασε δύναμιν τοιούτων καιρῶν παραγενομένων μετὰ τὴν ἐν Χαιρωνείᾳ μάχην, ἢ πεζὴν ἢ ναυτικήν; τίσ ἀνενήνεκται τῇ θεῷ κόσμοσ εἰσ ἀκρόπολιν ὑπὸ τούτου; τί κατεσκεύακεν οἰκοδόμημα Δημοσθένησ ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῷ ὑμετέρῳ ἢ ἐν τῷ ἄστει ἢ ἄλλοθί που τῆσ χώρασ; οὐδεὶσ ἂν οὐδαμοῦ δείξειεν. ἔπειτα τὸν ἐν μὲν ταῖσ πολεμικαῖσ πράξεσιν ἄπιστον γεγενημένον, ἐν δὲ ταῖσ κατὰ τὴν πόλιν οἰκονομίαισ ἄχρηστον, περιεορακότα δὲ τοὺσ ἀντιπολιτευομένουσ ἅπαντα διαπεπραγμένουσ ὅσ’ ἐβουλήθησαν, μεταβεβλημένον δ’ αὐτὸν καὶ τὰσ ὑπὲρ τοῦ δήμου πράξεισ ἐγκαταλελοιπότα, τοῦτον περιποιῆσαι βουλήσεσθε;

οὐκ, ἐὰν σωφρονῆτε καὶ καλῶσ καὶ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῆσ πόλεωσ βουλεύησθε·

ἀλλὰ δέξεσθε τὴν ἀγαθὴν τύχην, ἣ τιμωρήσασθαι παρέδωκε τῶν ῥητόρων τοὺσ τὴν πόλιν διὰ τὴν αὑτῶν δωροδοκίαν ταπεινὴν πεποιηκότασ, καὶ φυλάξεσθε, καθάπερ οἱ θεοὶ προειρήκασιν ὑμῖν ἐν ταῖσ μαντείαισ πολλάκισ, τοὺσ τοιούτουσ ἡγεμόνασ καὶ συμβούλουσ. ἀκούσατε δ’ αὐτῆσ τῆσ μαντείασ. λέγε τὴν μαντείαν. Μαντεία πῶσ οὖν μίαν γνώμην ἕξομεν, ὦ Ἀθηναῖοι; πῶσ ὁμονοήσομεν ἅπαντεσ ὑπὲρ τῶν κοινῇ συμφερόντων, ὅταν οἱ ἡγεμόνεσ καὶ οἱ δημαγωγοὶ χρήματα λαμβάνοντεσ προϊῶνται τὰ τῆσ πατρίδοσ συμφέροντα, καὶ ὑμεῖσ μὲν καὶ ὁ δῆμοσ ἅπασ κινδυνεύῃ περὶ τοῦ ἐδάφουσ τοῦ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἱερῶν τῶν πατρῴων καὶ παίδων καὶ γυναικῶν, οἱ δὲ διηλλαγμένοι πρὸσ αὐτοὺσ ἐν μὲν ταῖσ ἐκκλησίαισ λοιδορῶνται καὶ προσκρούωσιν ἀλλήλοισ ἐξεπίτηδεσ, ἰδίᾳ δὲ ταὐτὰ πράττωσιν ἐξαπατῶντεσ ὑμᾶσ τοὺσ ῥᾷστα πειθομένουσ τοῖσ τούτων λόγοισ;

τί γάρ ἐστι ῥήτοροσ δημοτικοῦ καὶ μισοῦντοσ τοὺσ κατὰ τῆσ πόλεωσ λέγοντασ καὶ γράφοντασ;

ἢ τί φασι τοὺσ πρὸ ὑμῶν γεγενημένουσ, ὦ Δημόσθενεσ καὶ Πολύευκτε, διατελεῖν ποιοῦντασ; καὶ ταῦτ’ οὐδενὸσ δεινοῦ τότε τὴν πόλιν περιεστηκότοσ. οὐ κρίνειν ἀλλήλουσ; οὐκ εἰσαγγέλλειν; οὐ γράφεσθαι παρανόμων; ἔστιν οὖν ὅ τι πεποιήκατε τούτων ὑμεῖσ οἱ φάσκοντεσ τοῦ δήμου κήδεσθαι καὶ τὴν σωτηρίαν ὑμῖν ἐν τῇ τούτων εἶναι ψήφῳ; γέγραψαι ψήφισμα, Δημόσθενεσ, πολλῶν ὄντων καὶ δεινῶν παρανόμων ὧν Δημάδησ γέγραφε;

κεκώλυκασ τινὰ πρᾶξιν ὧν ἐκεῖνοσ προελόμενοσ κατὰ τοῦ δήμου πεπολίτευται; οὐδ’ ἡντινοῦν. εἰσήγγελκασ τὸν παρὰ τὰ τοῦ δήμου ψηφίσματα καὶ τοὺσ νόμουσ πολλὰ διαπεπραγμένον; οὐδεπώποτε, ἀλλὰ περιεῖδεσ αὐτὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν σταθέντα καὶ τῆσ ἐν πρυτανείῳ σιτήσεωσ κεκοινωνηκότα τοῖσ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ ἀπογόνοισ. ἔπειτα ποῦ τῆσ εὐνοίασ τῆσ σῆσ ὁ δῆμοσ ἔλαβε πεῖραν, ἢ ποῦ τὴν τοῦ ῥήτοροσ βοήθειαν καὶ δύναμιν ἐξεταζομένην εἴδομεν;

ἢ ἐνταῦθα φήσετ’ εἶναι δεινοί, εἰ παρακρούεσθε τούτουσ ἀεὶ λέγοντεσ ὡσ οὐκ ἔστιν ἔξω τῆσ πατρίδοσ ὑμῖν ἐξελθεῖν, οὐκ ἔστιν ἄλλη καταφυγὴ χωρὶσ τῆσ ἡμετέρασ εὐνοίασ; φανεροὺσ ἐχρῆν γεγενημένουσ ἀντιπράττοντασ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ τοῖσ κατὰ τοῦ δήμου γραφομένοισ ψηφίσμασιν, οὕτω πείθειν τούτουσ λέγοντασ ὡσ οὐκ ἔστιν ὑμῖν οὐδεμία σωτηρία χωρὶσ τῆσ παρὰ τοῦ δήμου βοηθείασ. ὑμεῖσ δ’ ἐν τοῖσ ἔξω τὰσ ἐλπίδασ ἔχετε, ἁμιλλώμενοι ταῖσ κολακείαισ πρὸσ τοὺσ ὁμολογοῦντασ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου πράττειν καὶ δῶρ’ εἰληφέναι παρὰ τῶν αὐτῶν ὧνπερ νῦν ἀποπέφαγκεν ὑμᾶσ ἡ βουλή, καὶ σύ, πάντων ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων διειλεγμένοσ Νικάνορι καὶ κεχρηματικὼσ [ἐν Ὀλυμπίᾳ] περὶ ὧν ἐβουλήθησ, ἐλεεινὸν νῦν σεαυτὸν κατασκευάζεισ προδότησ ὢν καὶ δωροδόκοσ, ὡσ ἐπιλησομένουσ τούτουσ τῆσ σῆσ πονηρίασ, καὶ οὐ δώσων δίκην ὑπὲρ ὧν εἴληψαι πεποιηκώσ, τοσούτῳ τολμηρότερον Δημάδου, ὥσθ’ ὁ μὲν προειρηκὼσ ἐν τῷ δήμῳ τὸν αὑτοῦ τρόπον καὶ τὴν ἀπόνοιαν, καὶ ὁμολογῶν λαμβάνειν καὶ λήψεσθαι, ὅμωσ οὐ τετόλμηκε τούτοισ δεῖξαι τὸ πρόσωπον, οὐδ’ ἐναντία τῇ βουλῆσ ἀποφάσει λέγειν ἠξίωσε ‐ καίτοι οὐκ ἔγραψεν ἐκεῖνοσ περὶ αὑτοῦ κυρίαν εἶναι τὴν βουλήν, οὐδὲ θάνατον ὡρίσατο, ἐὰν ἀποφανθῇ χρήματ’ εἰληφώσ ‐ σὺ δ’ οὕτω σφόδρα πεπίστευκασ τοῖσ σεαυτοῦ λόγοισ καὶ καταπεφρόνηκασ τῆσ τούτων εὐηθείασ, ὥστε πείσειν οἰεί τοὺσ δικαστὰσ ὡσ μόνου σοῦ κατέψευσται τὸ συνέδριον καὶ μόνον οὐκ εἰληφότα σε τὸ χρυσίον ἀποπέφαγκεν.

καὶ τίσ ἂν ταῦτα πεισθείη;

ὁρᾶτε, ὦ Ἀθηναῖοι, τί μέλλετε ποιεῖν.

παρειλήφατε παρὰ τοῦ δήμου τὸ πρᾶγμα, τὸ γεγενημένον εἰδότοσ, τιμωρίασ δ’ ἕνεκα τῆσ κατὰ τῶν ἐνόχων ὄντων ταῖσ ἀποφάσεσι Δημοσθένησ εἰσάγεται πρῶτοσ. κατηγορήκαμεν ἡμεῖσ, <οὐδὲν> οὐδενὶ καταχαρισάμενοι τῶν κοινῶν δικαίων. πότερ’ ἀμελήσαντεσ τῶν γεγενημένων ἁπάντων ἀφήσετε τὸν πρῶτον εἰσεληλυθότα πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ τὰ δίκαια [τὰ] παρὰ τῷ δήμῳ καὶ τῇ βουλῇ τῇ ἐξ Ἀρείου πάγου δόξαντ’ εἶναι καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασιν ἀνθρώποισ, ταῦθ’ ὑμεῖσ οἱ κύριοι πάντων λύσετε, καὶ τὴν πονηρίαν αὐτοὶ τὴν τούτων ἀναδέξεσθε;

ἢ πᾶσιν ἀνθρώποισ παράδειγμα ἐξοίσετε κοινὸν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, ὅτι μισεῖτε τοὺσ προδότασ καὶ τοὺσ χρημάτων ἕνεκα προϊεμένουσ τὰ τοῦ δήμου συμφέροντα;

ταῦτα γὰρ ἅπαντ’ ἐστὶν ἐφ’ ὑμῖν νῦν, καὶ πεντακόσιοι καὶ χίλιοι ὄντεσ τὴν ἁπάσησ τῆσ πόλεωσ σωτηρίαν ἐν ταῖσ χερσὶν ἔχετε, καὶ ἡ τήμερον ἡμέρα καὶ ἡ ὑμετέρα ψῆφοσ πολλὴν ἀσφάλειαν τῇ πόλει καταστήσει τὰ δίκαια ὑμῶν ἐθελόντων κρίνειν, ἢ μοχθηρὰσ ἐλπίδασ ποιήσετε πάντασ ἔχειν τοιαῦθ’ ὑμῶν ἔθη καθιστάντων. οὐ καταπληκτέον ἐστίν, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδὲ προετέον, ἐὰν σωφρονῆτε, τοῖσ Δημοσθένουσ ἐλέοισ τὴν κοινὴν καὶ δικαίαν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ ἀπολογίαν.

οὐδεὶσ γὰρ ὑμῶν ἠνάγκαζε τοῦτον τὰ μὴ προσήκοντα χρήματα λαμβάνειν καθ’ ὑμῶν, πολλῷ πλείω τῶν ἱκανῶν δι’ ὑμᾶσ ἕτερα κεκτημένον, οὐδ’ ἀπολογεῖσθαι νῦν ὑπὲρ τῶν ὡμολογημένων ἀδικημάτων, γράψαντα καθ’ ἑαυτοῦ θάνατον τὴν ζημίαν· ἀλλ’ ἡ ἐκ τοῦ ἄλλου βίου ἔμφυτοσ αἰσχροκέρδεια καὶ πονηρία ταῦτ’ εἰσ τὴν κεφαλὴν αὐτῷ τέτροφε. μὴ οὖν ἄχθεσθ’ αὐτοῦ κλαίοντοσ καὶ ὀδυρομένου·

πολὺ γὰρ ἂν δικαιότερον ἐλεήσαιτε τὴν χώραν, ἣν οὗτοσ καθίστησιν εἰσ τοὺσ κινδύνουσ τοιαῦτα πράττων, ἣ τοὺσ ἐξ αὑτῆσ γεγενημένουσ ὑμᾶσ ἱκετεύει, παραστησαμένη τὰ ὑμέτερα τέκνα καὶ γυναῖκασ, τιμωρήσασθαι τὸν προδότην καὶ σῴζειν ἑαυτήν, ὑπὲρ ἧσ οἱ πρόγονοι πολλοὺσ καὶ καλοὺσ κινδύνουσ ὑπομείναντεσ ἐλευθέραν ὑμῖν αὐτὴν παραδεδώκασιν, ἐν ᾗ πολλὰ καὶ καλὰ παραδείγματα λέλειπται τῆσ τῶν τελευτησάντων ἀρετῆσ. εἰσ ταύτην ἀποβλέψαντασ, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ τὰσ ἐν αὐτῇ γιγνομένασ πατρίουσ θυσίασ καὶ τὰσ τῶν προγόνων θήκασ φέρειν δεῖ τοὺσ εὖ φρονοῦντασ τὴν ψῆφον.

καὶ ὅταν Δημοσθένησ ἐξαπατῆσαι βουλόμενοσ καὶ παρακρουόμενοσ ὑμᾶσ οἰκτίζηται καὶ δακρύῃ, ὑμεῖσ εἰσ τὸ τῆσ πόλεωσ σῶμ’ ἀποβλέψαντεσ καὶ τὴν πρότερον δόξαν ὑπάρχουσαν αὐτῇ ἀντίθετε, πότερον ἡ πόλισ ἐλεεινοτέρα διὰ τοῦτον γέγονεν ἢ διὰ τὴν πόλιν Δημοσθένησ. εὑρήσετε γὰρ τοῦτον μὲν λαμπρὸν ἐξ οὗ προσελήλυθε πρὸσ τὸ πολιτεύεσθαι γεγενημένον, καὶ ἀντὶ μὲν λογογράφου καὶ μισθοῦ τὰσ δίκασ λέγοντοσ ὑπὲρ Κτησίππου καὶ Φορμίωνοσ καὶ ἑτέρων πολλῶν πλουσιώτατον ὄντα τῶν ἐν τῇ πόλει, ἀντὶ δ’ ἀγνῶτοσ καὶ οὐδεμίαν πατρικὴν δόξαν παρὰ τῶν προγόνων παρειληφότοσ ἔνδοξον γεγενημένον, τὴν δὲ πόλιν οὐκ ἀξίωσ ἑαυτῆσ οὐδὲ τῆσ τῶν προγόνων δόξησ διακειμένην.

ἀφέντεσ οὖν τοὺσ ἐλέουσ καὶ τοὺσ φενακισμοὺσ τοὺσ τούτου τὴν ὁσίαν καὶ δικαίαν φέρετε ψῆφον, καὶ σκοπεῖτε τὸ τῇ πατρίδι συμφέρον, μὴ τὸ Δημοσθένει· τοῦτο γάρ ἐστι καλῶν κἀγαθῶν δικαστῶν ἔργον. καὶ ὅταν ἀναβαίνῃ τισ συνηγορήσων Δημοσθένει.

λογίζεσθ’ ὅτι οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ, εἰ μὲν μὴ ἔνοχοσ ὢν ταῖσ μελλούσαισ ἀποφάσεσιν ἀναβαίνει, κακόνουσ ἐστὶ τῇ πολιτεία, καὶ τοὺσ ἐπὶ τῷ δήμῳ δῶρα λαμβάνοντασ οὐ βουλόμενοσ δίκην δοῦναι καὶ τὴν κοινὴν τῶν ὑμετέρων σωμάτων φυλακήν, ἐφ’ ᾗ τέτακται τὸ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ συνέδριον, καταλυθῆναι βούλεται καὶ συγκεχύσθαι πάντα τὰ ἐν τῇ πόλει δίκαια· εἰ δὲ ῥήτωρ ἢ στρατηγόσ, οἳ τὴν προσδοκωμένην καθ’ αὑτῶν ἀπόφασιν ἄπιστον βουλόμενοι γενέσθαι συνηγοροῦσιν, οὐ προσεκτέον ὑμῖν ἐστι τοῖσ τούτων λόγοισ, εἰδότασ ὅτι ἐκ πάντων τούτων γεγένηται συνεργία περὶ τὸν Ἁρπάλου κατάπλουν καὶ τὴν ἄφεσιν. νομίσαντεσ οὖν, ὦ Ἀθηναῖοι, καθ’ ὑμῶν πάντασ τούτουσ ἀναβαίνειν καὶ κοινοὺσ ἐχθροὺσ εἶναι τῶν νόμων καὶ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ, μὴ ἀποδέχεσθ’ αὐτῶν, ἀλλὰ κελεύετ’ ἀπολογεῖσθαι περὶ τῶν κατηγορημένων·

μηδὲ τὴν αὐτοῦ τούτου μανίαν, ὃσ μέγα φρονεῖ ἐπὶ τῷ δύνασθαι λέγειν, καὶ ἐπειδὰν φανερὸσ ὑμῖν γένηται δωροδοκῶν, ἔτι μᾶλλον ἐξελήλεγκται φενακίζων ὑμᾶσ, <ἀλλὰ> τιμωρήσασθε ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῆσ πόλεωσ ἀξίωσ. εἰ δὲ μή, μιᾷ ψήφῳ καὶ ἑνὶ ἀγῶνι πάντασ τοὺσ ἀποπεφασμένουσ καὶ τοὺσ μέλλοντασ ἀφέντεσ εἰσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ καὶ τὸν δῆμον τὴν τούτων δωροδοκίαν τρέψετε, κἂν ὕστερον ἐγκαλῆτε τοῖσ ἀφεῖσιν, ὅτε οὐδὲν ἔσται πλέον ὑμῖν. ἐγὼ μὲν οὖν, ὅσον εἰσ τὸ μέροσ τοὐμὸν τῆσ κατηγορίασ ἥκει, βεβοήθηκα, τἆλλα πάντα παριδὼν πλὴν τοῦ δικαίου καὶ τοῦ συμφέροντοσ ὑμῖν.

οὐκ ἐγκαταλέλοιπα τὴν πόλιν, οὐ χάριν προὐργιαιτέραν τῆσ τοῦ δήμου χειροτονίασ ἐποιησάμην. ἀξιῶν δὲ καὶ ὑμᾶσ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχειν, παραδίδωμι τὸ ὕδωρ τοῖσ ἄλλοισ κατηγόροισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dinarchus, Speeches, Κατὰ Δημοσθένους

(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION