Aristophanes, Plutus, Agon, epirrheme

(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme)

φανερὸν μὲν ἔγωγ’ οἶμαι γνῶναι τοῦτ’ εἶναι πᾶσιν ὁμοίωσ, ὅτι τοὺσ χρηστοὺσ τῶν ἀνθρώπων εὖ πράττειν ἐστὶ δίκαιον, τοὺσ δὲ πονηροὺσ καὶ τοὺσ ἀθέουσ τούτων τἀναντία δήπου. τοῦτ’ οὖν ἡμεῖσ ἐπιθυμοῦντεσ μόλισ ηὑρ́ομεν, ὥστε γενέσθαι βούλευμα καλὸν καὶ γενναῖον καὶ χρήσιμον εἰσ ἅπαν ἔργον. ἢν γὰρ ὁ Πλοῦτοσ νυνὶ βλέψῃ καὶ μὴ τυφλὸσ ὢν περινοστῇ, ὡσ τοὺσ ἀγαθοὺσ τῶν ἀνθρώπων βαδιεῖται κοὐκ ἀπολείψει, τοὺσ δὲ πονηροὺσ καὶ τοὺσ ἀθέουσ φευξεῖται· κᾆτα ποιήσει πάντασ χρηστοὺσ καὶ πλουτοῦντασ δήπου τά τε θεῖα σέβοντασ. καίτοι τούτου τοῖσ ἀνθρώποισ τίσ ἂν ἐξεύροι ποτ’ ἄμεινον; οὐδείσ· τούτου μάρτυσ ἐγώ σοι· μηδὲν ταύτην γ’ ἀνερώτα. ὡσ μὲν γὰρ νῦν ἡμῖν ὁ βίοσ τοῖσ ἀνθρώποισ διάκειται, τίσ ἂν οὐχ ἡγοῖτ’ εἶναι μανίαν κακοδαιμονίαν τ’ ἔτι μᾶλλον; πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν ἀνθρώπων ὄντεσ πλουτοῦσι πονηροί, ἀδίκωσ αὐτὰ ξυλλεξάμενοι· πολλοὶ δ’ ὄντεσ πάνυ χρηστοὶ πράττουσι κακῶσ καὶ πεινῶσιν μετὰ σοῦ τε τὰ πλεῖστα σύνεισιν. οὔκουν εἶναί φημ’, εἰ παύσει ταύτην βλέψασ ποθ’ ὁ Πλοῦτοσ, ὁδὸν ἥντιν’ ἰὼν τοῖσ ἀνθρώποισ ἀγάθ’ ἄν μείζω πορίσειεν. ἀλλ’ ὦ πάντων ῥᾷστ’ ἀνθρώπων ἀναπεισθέντ’ οὐχ ὑγιαίνειν δύο πρεσβύτα, ξυνθιασώτα τοῦ ληρεῖν καὶ παραπαίειν, εἰ τοῦτο γένοιθ’ ὃ ποθεῖθ’ ὑμεῖσ, οὔ φημ’ ἂν λυσιτελεῖν σφῷν. εἰ γὰρ ὁ Πλοῦτοσ βλέψειε πάλιν διανείμειέν τ’ ἴσον αὑτόν, οὔτε τέχνην ἂν τῶν ἀνθρώπων οὔτ’ ἂν σοφίαν μελετῴη οὐδείσ· ἀμφοῖν δ’ ὑμῖν τούτοιν ἀφανισθέντοιν ἐθελήσει τίσ χαλκεύειν ἢ ναυπηγεῖν ἢ ῥάπτειν ἢ τροχοποιεῖν, ἢ σκυτοτομεῖν ἢ πλινθουργεῖν ἢ πλύνειν ἢ σκυλοδεψεῖν, ἢ γῆσ ἀρότροισ ῥήξασ δάπεδον καρπὸν Δηοῦσ θερίσασθαι, ἢν ἐξῇ ζῆν ἀργοῖσ ὑμῖν πάντων ἀμελοῦσιν; λῆρον ληρεῖσ. ταῦτα γὰρ ἡμῖν πάνθ’ ὅσα νῦν δὴ κατέλεξασ οἱ θεράποντεσ μοχθήσουσιν. πόθεν οὖν ἕξεισ θεράποντασ; ὠνησόμεθ’ ἀργυρίου δήπου. τίσ δ’ ἔσται πρῶτον ὁ πωλῶν, ὅταν ἀργύριον κἀκεῖνοσ ἔχῃ; κερδαίνειν βουλόμενόσ τισ ἔμποροσ ἥκων ἐκ Θετταλίασ παρὰ πλείστων ἀνδραποδιστῶν. ἀλλ’ οὐδ’ ἔσται πρῶτον ἁπάντων οὐδεὶσ οὐδ’ ἀνδραποδιστὴσ κατὰ τὸν λόγον ὃν σὺ λέγεισ δήπου. τίσ γὰρ πλουτῶν ἐθελήσει κινδυνεύων περὶ τῆσ ψυχῆσ τῆσ αὑτοῦ τοῦτο ποιῆσαι; ὥστ’ αὐτὸσ ἀροῦν ἐπαναγκασθεὶσ καὶ σκάπτειν τἄλλα τε μοχθεῖν ὀδυνηρότερον τρίψεισ βίοτον πολὺ τοῦ νῦν. ἐσ κεφαλὴν σοί. ἔτι δ’ οὐχ ἕξεισ οὔτ’ ἐν κλίνῃ καταδαρθεῖν, οὐ γὰρ ἔσονται, οὔτ’ ἐν δάπισιν· τίσ γὰρ ὑφαίνειν ἐθελήσει χρυσίου ὄντοσ; οὔτε μύροισιν μυρίσαι στακτοῖσ ὁπόταν νύμφην ἀγάγησθον. οὔθ’ ἱματίων βαπτῶν δαπάναισ κοσμῆσαι ποικιλομόρφων. καίτοι τί πλέον πλουτεῖν ἐστιν τούτων πάντων ἀποροῦντασ; παρ’ ἐμοῦ δ’ ἔστιν ταῦτ’ εὔπορα πάνθ’ ὑμῖν ὧν δείσθον· ἐγὼ γὰρ τὸν χειροτέχνην ὥσπερ δέσποιν’ ἐπαναγκάζουσα κάθημαι διὰ τὴν χρείαν καὶ τὴν πενίαν ζητεῖν ὁπόθεν βίον ἕξει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION