Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene, lyric

(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene, lyric)

τοιαυτὶ μέντοι σὺ ποιῶν τολμᾷσ τἀμὰ μέλη ψέγειν, ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον Κυρήνησ μελοποιῶν; τὰ μὲν μέλη σου ταῦτα· βούλομαι δ’ ἔτι τὸν τῶν μονῳδιῶν διεξελθεῖν τρόπον. ὦ νυκτὸσ κελαινοφαὴσ ὄρφνα, τίνα μοι δύστανον ὄνειρον πέμπεισ ἐξ ἀφανοῦσ, Αἴδα πρόμολον, ψυχὰν ἄψυχον ἔχοντα, μελαίνασ Νυκτὸσ παῖδα, φρικώδη δεινὰν ὄψιν, μελανονεκυείμονα, φόνια φόνια δερκόμενον, μεγάλουσ ὄνυχασ ἔχοντα. ἀλλά μοι ἀμφίπολοι λύχνον ἅψατε κάλπισί τ’ ἐκ ποταμῶν δρόσον ἄρατε, θέρμετε δ’ ὕδωρ, ὡσ ἂν θεῖον ὄνειρον ἀποκλύσω. ἰὼ πόντιε δαῖμον, τοῦτ’ ἐκεῖν’· ἰὼ ξύνοικοι, τάδε τέρα θεάσασθε. τὸν ἀλεκτρυόνα μου συναρπάσασα φρούδη Γλύκη. Νύμφαι ὀρεσσίγονοι. ὦ Μανία ξύλλαβε. ἐγὼ δ’ ἁ τάλαινα προσέχουσ’ ἔτυχον ἐμαυτῆσ ἔργοισι, λίνου μεστὸν ἄτρακτον εἱειειειλίσσουσα χεροῖν κλωστῆρα ποιοῦσ’, ὅπωσ κνεφαῖοσ εἰσ ἀγορὰν φέρουσ’ ἀποδοίμαν· ὁ δ’ ἀνέπτατ’ ἀνέπτατ’ ἐσ αἰθέρα κουφοτάταισ πτερύγων ἀκμαῖσ· ἐμοὶ δ’ ἄχε’ ἄχεα κατέλιπε, δάκρυα δάκρυά τ’ ἀπ’ ὀμμάτων ἔβαλον ἔβαλον ἁ τλάμων. ἀλλ’ ὦ Κρῆτεσ, Ἴδασ τέκνα, τὰ τόξα λαβόντεσ ἐπαμύνατε, τὰ κῶλά τ’ ἀμπάλλετε κυκλούμενοι τὴν οἰκίαν. ἅμα δὲ Δίκτυννα παῖσ Ἄρτεμισ καλὰ τὰσ κυνίσκασ ἔχουσ’ ἐλθέτω διὰ δόμων πανταχῇ, σὺ δ’ ὦ Διὸσ διπύρουσ ἀνέχουσα λαμπάδασ ὀξυτάτασ χεροῖν Ἑκάτα παράφηνον ἐσ Γλύκησ, ὅπωσ ἂν εἰσελθοῦσα φωράσω. παύσασθον ἤδη τῶν μελῶν. κἄμοιγ’ ἅλισ. ἐπὶ τὸν σταθμὸν γὰρ αὐτὸν ἀγαγεῖν βούλομαι, ὅπερ ἐξελέγξει τὴν ποίησιν νῷν μόνον. τὸ γὰρ βάροσ νὼ βασανιεῖ τῶν ῥημάτων. ἴτε δεῦρό νυν, εἴπερ γε δεῖ καὶ τοῦτό με ἀνδρῶν ποιητῶν τυροπωλῆσαι τέχνην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION