καὶ ὡσ ἐν αἰσχρῷ φιλαύτουσ ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ μὲν φαῦλοσ ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότεροσ ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλον ‐ ἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἱο͂ν ὅτι οὐδὲν ἀφ’ ἑαυτοῦ πράττει ‐ ὁ δ’ ἐπιεικὴσ διὰ τὸ καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ καλόν, καὶ φίλου ἕνεκα, τὸ δ’ αὑτοῦ παρίησιν.
