Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 111:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 111:)

ὅταν δὲ μὴ παραλόγωσ, ἄνευ δὲ κακίασ, ἁμάρτημα ἁμαρτάνει μὲν γὰρ ὅταν ἡ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ ᾖ τῆσ αἰτίασ, ἀτυχεῖ δ’ ὅταν ἔξωθεν· ὅταν δὲ εἰδὼσ μὲν μὴ προβουλεύσασ δέ, ἀδίκημα, οἱο͂ν ὅσα τε διὰ θυμὸν καὶ ἄλλα πάθη, ὅσα ἀναγκαῖα ἢ φυσικὰ συμβαίνει τοῖσ ἀνθρώποισ·