Aeschylus, Seven Against Thebes, episode, anapests

φεῦ φεῦ. ὦ μεγάλαυχοι καὶ φθερσιγενεῖσ Κῆρεσ Ἐρινύεσ, αἵτ’ Οἰδιπόδα γένοσ ὠλέσατε πρυμνόθεν οὕτωσ, τί πάθω; τί δὲ δρῶ ; τί δὲ μήσωμαι; πῶσ τολμήσω μήτε σὲ κλαίειν μήτε προπέμπειν ἐπὶ τύμβον · ἀλλὰ φοβοῦμαι κἀποτρέπομαι δεῖμα πολιτῶν. σύ γε μὴν πολλῶν πενθητήρων τεύξει· κεῖνοσ δ’ ὁ τάλασ ἄγοοσ μονόκλαυτον ἔχων θρῆνον ἀδελφῆσ εἶσιν· τίσ ἂν οὖν τὰ πίθοιτο ; δράτω <τι> πόλισ καὶ μὴ δράτω τοὺσ κλαίοντασ Πολυνείκη. ἡμεῖσ μὲν ἴμεν καὶ συνθάψομεν αἵδε προπομποί. καὶ γὰρ γενεᾷ κοινὸν τόδ’ ἄχοσ, καὶ πόλισ ἄλλωσ ἄλλοτ’ ἐπαινεῖ τὰ δίκαια. ἡμεῖσ δ’ ἅμα τῷδ’, ὥσπερ τε πόλισ καὶ τὸ δίκαιον ξυνεπαινεῖ. μετὰ γὰρ μάκαρασ καὶ Διὸσ ἰσχὺν ὅδε Καδμείων ἤρυξε πόλιν μὴ ’νατραπῆναι μηδ’ ἀλλοδαπῷ κύματι φωτῶν κατακλυσθῆναι τὰ μάλιστα.