헬라어 문장 검색 - Τηεοξρ́Ιδψλλσ́03́0́0́

(테오크리토스, Idylls, Φαρμακεύτριαι)

Πᾷ μοι ταὶ δάφναι; φέρε Θεστυλί· πᾷ δὲ τὰ φίλτρα; στέψον τὰν κελέβαν φοινικέῳ οἰὸσ ἀώτῳ, ὡσ τὸν ἐμὸν βαρὺν εὖντα φίλον καταθύσομαι ἄνδρα, ὅσ μοι δωδεκαταῖοσ ἀφ’ ὧ τάλασ οὐδέποθ’ ἵκει, οὐδ’ ἔγνω πότερον τεθνάκαμεσ ἢ ζοοὶ εἰμέσ. οὐδὲ θύρασ ἄραξεν ἀνάρσιοσ. ἦ ῥά οἱ ἀλλᾷ ᾤχετ’ ἔχων ὅ τ’ Ἔρωσ ταχινὰσ φρένασ ἅ τ’ Ἀφροδίτα; βασεῦμαι ποτὶ τὰν Τιμαγήτοιο παλαίστραν αὔριον, ὥσ νιν ἴδω, καὶ μέμψομαι οἱᾶ́ με ποιεῖ. νῦν δέ νιν ἐκ θυέων καταθύσομαι. ἀλλὰ Σελάνα, φαῖνε καλόν· τὶν γὰρ ποταείσομαι ἅσυχα, δαῖμον, τᾷ χθονίᾳ θ’ Ἑκάτα, τὰν καὶ σκύλακεσ τρομέοντι ἐρχομέναν νεκύων ἀνά τ’ ἠρία καὶ μέλαν αἷμα. χαῖρ’ Ἑκάτα δασπλῆτι, καὶ ἐσ τέλοσ ἄμμιν ὀπάδει. φάρμακα ταῦτ’ ἔρδοισα χερείονα μήτέ τι Κίρκησ μήτέ τι Μηδείασ μήτε ξανθᾶσ Περιμήδασ. Ιὖγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. ἄλφιτά τοι πρᾶτον πυρὶ τάκεται· ἀλλ’ ἐπίπασσε Θεστυλί. δειλαία, πᾷ τὰσ φρένασ ἐκπεπότασαι; ἦ ῥά γε τρισμυσαρὰ καὶ τὶν ἐπίχαρμα τέτυγμαι; πάσσ’ ἅμα καὶ λέγε ταῦτα· "τὰ Δέλφιδοσ ὀστία πάσσω. " ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. Δέλφισ ἔμ’ ἀνίασεν· ἐγὼ δ’ ἐπὶ Δέλφιδι δάφναν αἴθω· χὡσ αὕτα λακεῖ μέγα καππυρίσασα κἠξαπίνασ ἅφθη, κοὐδὲ σποδὸν εἴδομεσ αὐτᾶσ, οὕτω τοι καὶ Δέλφισ ἐνὶ φλογὶ σάρκ’ ἀμαθύνοι. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. ὡσ τοῦτον τὸν κηρὸν ἐγὼ σὺν δαίμονι τάκω, ὣσ τάκοιθ’ ὑπ’ ἔρωτοσ ὁ Μύνδιοσ αὐτίκα Δέλφισ. χὡσ δινεῖθ’ ὅδε ῥόμβοσ ὁ χάλκεοσ ἐξ Ἀφροδίτασ, ὣσ τῆνοσ δινοῖτο ποθ’ ἁμετέραισι θύραισιν. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. νῦν θυσῶ τὰ πίτυρα. τὺ δ’ Ἄρτεμι καὶ τὸν ἐν Αἵδα κινήσαισ ἀδάμαντα καὶ εἴ τί περ ἀσφαλὲσ ἄλλο. Θεστυλί, ταὶ κύνεσ ἄμμιν ἀνὰ πτόλιν ὠρύονται. ἁ θεὸσ ἐν τριόδοισι· τὸ χαλκίον ὡσ τάχοσ ἄχει. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. ἠνίδε σιγῇ μὲν πόντοσ, σιγῶντι δ’ ἀῆται· ἁ δ’ ἐμὰ οὐ σιγῇ στέρνων ἔντοσθεν ἀνία, ἀλλ’ ἐπὶ τήνῳ πᾶσα καταίθομαι, ὅσ με τάλαιναν ἀντὶ γυναικὸσ ἔθηκε κακὰν καὶ ἀπάρθενον ἦμεν. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. ἐσ τρὶσ ἀποσπένδω καὶ τρὶσ τάδε πότνια φωνέω· εἴτε γυνὰ τήνῳ παρακέκλιται εἴτε καὶ ἀνήρ, τόσσον ἔχοι λάθασ, ὅσσόν ποκα Θησέα φαντὶ ἐν Δίᾳ λασθῆμεν ἐυπλοκάμω Ἀριάδνασ. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. ἱππομανὲσ φυτόν ἐστι παρ’ Ἀρκάσι· τῷ δ’ ἐπὶ πᾶσαι καὶ πῶλοι μαίνονται ἀν’ ὤρεα καὶ θοαὶ ἵπποι. ὣσ καὶ Δέλφιν ἴδοιμι, καὶ ἐσ τόδε δῶμα περάσαι μαινομένῳ ἴκελοσ λιπαρᾶσ ἔκτοσθε παλαίστρασ. ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. τοῦτ’ ἀπὸ τᾶσ χλαίνασ τὸ κράσπεδον ὤλεσε Δέλφισ, ὡγὼ νῦν τίλλοισα κατ’ ἀγρίῳ ἐν πυρὶ βάλλω. αἰαῖ Ἔρωσ ἀνιηρέ, τί μευ μέλαν ἐκ χροὸσ αἷμα ἐμφὺσ ὡσ λιμνᾶτισ ἅπαν ἐκ βδέλλα πέπωκασ; ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. σαύραν τοι τρίψασα ποτὸν κακὸν αὔριον οἰσῶ. Θεστυλί, νῦν δὲ λαβοῖσα τὺ τὰ θρόνα ταῦθ’ ὑπόμαξον τᾶσ τήνω φλιᾶσ καθ’ ὑπέρτερον, ἇσ ἔτι καὶ νύξ, καὶ λέγ’ ἐπιφθύζοισα· "τὰ Δέλφιδοσ ὀστία μάσσω. " ἰῦγξ, ἕλκε τὺ τῆνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα τὸν ἄνδρα. νῦν δὴ μώνα ἐοῖσα πόθεν τὸν ἔρωτα δακρύσω; ἐκ τίνοσ ἄρξωμαι; τίσ μοι κακὸν ἄγαγε τοῦτο; ἦνθ’ ἁ τῶὐβούλοιο κανηφόροσ ἄμμιν Ἀναξὼ ἄλσοσ ἐσ Ἀρτέμιδοσ, τᾷ δὴ τόκα πολλὰ μὲν ἄλλα θηρία πομπεύεσκε περισταδόν, ἐν δὲ λέαινα. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. καί μ’ ἁ Θευχαρίδα Θρᾷσσα τροφὸσ ἁ μακαρῖτισ ἀγχίθυροσ ναίοισα κατεύξατο καὶ λιτάνευσε τὰν πομπὰν θάσασθαι· ἐγὼ δέ οἱ ἁ μεγάλοιτοσ ὡμάρτευν βύσσοιο καλὸν σύροισα χιτῶνα, κἀμφιστειλαμένα τὰν ξυστίδα τὰν Κλεαρίστασ. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. ἤδη δ’ εὖσα μέσον κατ’ ἀμαξιτόν, ᾇ τὰ Λύκωνοσ, εἶδον ὁμοῦ Δέλφιν τε καὶ Εὐδάμιππον ἰόντασ. τοῖσ δ’ ἦν ξανθοτέρα μὲν ἑλιχρύσοιο γενειάσ, στήθεα δὲ στίλβοντα πολὺ πλέον ἢ τὺ Σελάνα, ὡσ ἀπὸ γυμνασίοιο καλὸν πόνον ἄρτι λιπόντων. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. χὡσ ἴδον, ὡσ ἐμάνην, ὥσ μευ πέρι θυμὸσ ἰάφθη δειλαίασ· τὸ δὲ κάλλοσ ἐτάκετο, κοὔτέ τι πομπᾶσ τήνασ ἐφρασάμαν, οὐδ’ ὡσ πάλιν οἴκαδ’ ἀπῆνθον ἔγνων· ἀλλά μέ τισ καπυρὰ νόσοσ ἐξεσάλαξε, κείμαν δ’ ἐν κλιντῆρι δέκ’ ἄματα καὶ δέκα νύκτασ. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. καί μευ χρὼσ μὲν ὁμοῖοσ ἐγίνετο πολλάκι θάψῳ, ἔρρευν δ’ ἐκ κεφαλᾶσ πᾶσαι τρίχεσ, αὐτὰ δὲ λοιπὰ ὀστί’ ἔτ’ ἦσ καὶ δέρμα. καὶ ἐσ τίνοσ οὐκ ἐπέρασα ἢ ποίασ ἔλιπον γραίασ δόμον, ἅτισ ἐπᾷδεν; ἀλλ’ ἦσ οὐδὲν ἐλαφρόν· ὁ δέ χρόνοσ ἄνυτο φεύγων. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. χοὕτω τᾷ δούλᾳ τὸν ἀλαθέα μῦθον ἔλεξα· "εἰ δ’ ἄγε Θεστυλί μοι χαλεπᾶσ νόσω εὑρέ τι μῆχοσ. πᾶσαν ἔχει με τάλαιναν ὁ Μύνδιοσ· ἀλλὰ μολοῖσα τήρησον ποτὶ τὰν Τιμαγήτοιο παλαίστραν· τηνεῖ γὰρ φοιτῇ, τηνεῖ δέ οἱ ἁδὺ καθῆσθαι. " φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. "κἠπεί κά νιν ἐόντα μάθῃσ μόνον, ἅσυχα νεῦσον, κεἴφ’ ὅτι Σιμαίθα τυ καλεῖ, καὶ ὑφαγέο τᾷδε. " ὣσ ἐφάμαν· ἁ δ’ ἦνθε καὶ ἄγαγε τὸν λιπαρόχρων εἰσ ἐμὰ δώματα Δέλφιν· ἐγὼ δέ νιν ὡσ ἐνόησα ἄρτι θύρασ ὑπὲρ οὐδὸν ἀμειβόμενον ποδὶ κούφῳ‐‐ φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα‐‐ πᾶσα μὲν ἐψύχθην χιόνοσ πλέον, ἐν δὲ μετώπῳ ἱδρώσ μευ κοχύδεσκεν ἴσον νοτίαισιν ἐέρσαισ, οὐδέ τι φωνᾶσαι δυνάμαν, οὐδ’ ὅσσον ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν ποτὶ ματέρα τέκνα· ἀλλ’ ἐπάγην δαγῦδι καλὸν χρόα πάντοθεν ἴσα. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. καί μ’ ἐσιδὼν ὥστοργοσ, ἐπὶ χθονὸσ ὄμματα πήξασ ἕξετ’ ἐπὶ κλιντῆρι καὶ ἑζόμενοσ φάτο μῦθον· ἦ ῥά με Σιμαίθα τόσον ἔφθασασ, ὅσσον ἐγώ θην πρᾶν ποκα τὸν χαρίεντα τρέχων ἔφθασσα Φιλῖνον, ἐσ τὸ τεὸν καλέσασα τόδε στέγοσ ἤ με παρῆμεν. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. ἦνθον γάρ κεν ἐγώ, ναὶ τὸν γλυκὺν ἦνθον Ἔρωτα, ἢ τρίτοσ ἠὲ τέταρτοσ ἐὼν φίλοσ αὐτίκα νυκτόσ, μᾶλα μὲν ἐν κόλποισι Διωνύσοιο φυλάσσων, κρατὶ δ’ ἔχων λεύκαν, Ἡρακλέοσ ἱερὸν ἔρνοσ, πάντοθε πορφυρέαισι περὶ ζώστραισιν ἑλικτάν. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. καί μ’ εἰ μέν κ’ ἐδέχεσθε, τάδ’ ἦσ φίλα· καὶ γὰρ ἐλαφρὸσ καὶ καλὸσ πάντεσσι μετ’ ἠιθέοισι καλεῦμαι· εὗδόν τ’, εἴ κε μόνον τὸ καλὸν στόμα τεῦσ ἐφίλασα· εἰ δ’ ἀλλᾷ μ’ ὠθεῖτε καὶ ἁ θύρα εἴχετο μοχλῷ, πάντωσ καὶ πελέκεισ καὶ λαμπάδεσ ἦνθον ἐφ’ ὑμέασ. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. νῦν δὲ χάριν μὲν ἔφαν τᾷ Κύπριδι πρᾶτον ὀφείλειν, καὶ μετὰ τὰν Κύπριν τύ με δευτέρα ἐκ πυρὸσ εἵλευ ὦ γύναι ἐσκαλέσασα τεὸν ποτὶ τοῦτο μέλαθρον αὔτωσ ἡμίφλεκτον· Ἔρωσ δ’ ἄρα καὶ Λιπαραίω πολλάκισ Ἡφαίστοιο σέλασ φλογερώτερον αἴθει. φράζεό μευ τὸν ἔρωθ’ ὅθεν ἵκετο, πότνα Σελάνα. "σὺν δὲ κακαῖσ μανίαισ καὶ παρθένον ἐκ θαλάμοιο καὶ νύμφαν ἐφόβησ’ ἔτι δέμνια θερμὰ λιποῖσαν ἀνέροσ. " ὣσ ὁ μὲν εἶπεν· ἐγὼ δέ οἱ ἁ ταχυπειθὴσ χειρὸσ ἐφαψαμένα μαλακῶν ἔκλιν’ ἐπὶ λέκτρων. καὶ ταχὺ χρὼσ ἐπὶ χρωτὶ πεπαίνετο, καὶ τὰ πρόσωπα θερμότερ’ ἦσ ἢ πρόσθε, καὶ ἐψιθυρίσδομεσ ἁδύ· χὥσ κά τοι μὴ μακρὰ φίλα θρυλέοιμι Σελάνα, ἐπράχθη τὰ μέγιστα, καὶ ἐσ πόθον ἤνθομεσ ἄμφω. κοὔτέ τι τῆνοσ ἐμὶν ἐπεμέμψατο μέσφα τό γ’ ἐχθέσ, οὔτ’ ἐγὼ αὖ τήνῳ. ἀλλ’ ἦνθέ μοι ἅ τε Φιλίστασ μάτηρ τᾶσ ἀλαᾶσ αὐλητρίδοσ ἅ τε Μελιξοῦσ σάμερον, ἁνίκα πέρ τε ποτ’ ὠρανὸν ἔτρεχον ἵπποι Ἀῶ τὰν ῥοδόπαχυν ἀπ’ Ὠκεανοῖο φέροισαι. κεἶπέ μοι ἄλλά τε πολλὰ καὶ ὡσ ἄρα Δέλφισ ἐρᾶται, κεἴτέ νιν αὖτε γυναικὸσ ἔχει πόθοσ εἴτε καὶ ἀνδρόσ, οὐκ ἔφατ’ ἀτρεκὲσ ἴδμεν, ἀτὰρ τόσον· αἰὲν Ἔρωτοσ ἀκράτω ἐπεχεῖτο καὶ ἐσ τέλοσ ᾤχετο φεύγων, καὶ φάτο οἱ στεφάνοισι τὰ δώματα τῆνα πυκάσδειν. ταῦτά μοι ἁ ξείνα μυθήσατο· ἔστι δ’ ἀλαθήσ· ἦ γάρ μοι καὶ τρὶσ καὶ τετράκισ ἄλλοκ’ ἐφοίτη, καὶ παρ’ ἐμὶν ἐτίθει τὰν Δωρίδα πολλάκισ ὄλπαν· νῦν δέ τε δωδεκαταῖοσ ἀφ’ ὧτέ νιν οὐδὲ ποτεῖδον. ἦ ῥ’ οὐκ ἄλλό τι τερπνὸν ἔχει, ἁμῶν δὲ λέλασται; νῦν μὲν τοῖσ φίλτροισ καταθύσομαι· αἰ δ’ ἔτι κἠμὲ λυπῇ, τὰν Αἴδαο πύλαν ναὶ Μοίρασ ἀραξεῖ. τοῖά οἱ ἐν κίστᾳ κακὰ φάρμακα φαμὶ φυλάσσειν, Ἀσσυρίω δέσποινα παρὰ ξείνοιο μαθοῖσα. ἀλλὰ τὺ μὲν χαίροισα ποτ’ Ὠκεανὸν τρέπε πώλουσ, πότνι’· ἐγὼ δ’ οἰσῶ τὸν ἐμὸν πόνον ὥσπερ ὑπέσταν. χαῖρε Σελαναία λιπαρόχροε, χαίρετε δ’ ἄλλοι ἀστέρεσ, εὐκήλοιο κατ’ ἄντυγα Νυκτὸσ ὀπαδοί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Theocritus, Idylls, Φαρμακεύτριαι

(테오크리토스, Idylls, Φαρμακεύτριαι)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION