Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 3:

(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 3:)

τί δ’ ὦ τάλασ σε τοῦδ’ ἔχει πλέκουσ χρέοσ; χρέοσ μὲν οὐδέν, βούλομαι δ’ ὅμωσ λαβεῖν. λυπηρὸσ ἴσθ’ ὢν κἀποχώρησον δόμων. φεῦ· εὐδαιμονοίησ, ὥσπερ ἡ μήτηρ ποτέ. ἄπελθε νῦν μοι. μἀλλά μοι δὸσ ἓν μόνον κοτυλίσκιον τὸ χεῖλοσ ἀποκεκρουσμένον. φθείρου λαβὼν τόδ’· ἴσθ’ ὀχληρὸσ ὢν δόμοισ. οὔπω μὰ Δί’· οἶσθ’ οἷ’ αὐτὸσ ἐργάζει κακά. ἀλλ’ ὦ γλυκύτατ’ Εὐριπίδη τουτὶ μόνον δόσ μοι χυτρίδιον σφογγίῳ βεβυσμένον. ὦνθρωπ’ ἀφαιρήσει με τὴν τραγῳδίαν· ἄπελθε ταυτηνὶ λαβών. ἀπέρχομαι. καίτοι τί δράσω; δεῖ γὰρ ἑνὸσ οὗ μὴ τυχὼν ἀπόλωλ’. ἄκουσον ὦ γλυκύτατ’ Εὐριπίδη· τουτὶ λαβὼν ἄπειμι κοὐ πρόσειμ’ ἔτι· ἐσ τὸ σπυρίδιον ἰσχνά μοι φυλλεῖα δόσ. ἀπολεῖσ μ’. ἰδού σοι. φροῦδά μοι τὰ δράματα. ἀλλ’ οὐκέτ’, ἀλλ’ ἄπειμι. καὶ γάρ εἰμ’ ἄγαν ὀχληρόσ, οὐ δοκῶν με κοιράνουσ στυγεῖν. οἴμοι κακοδαίμων, ὡσ ἀπόλωλ’. ἐπελαθόμην ἐν ᾧπέρ ἐστι πάντα μοι τὰ πράγματα. Εὐριπίδιον ὦ φιλτάτιον καὶ γλυκύτατον, κάκιστ’ ἀπολοίμην, εἴ τί σ’ αἰτήσαιμ’ ἔτι, πλὴν ἓν μόνον, τουτὶ μόνον τουτὶ μόνον, σκάνδικά μοι δὸσ μητρόθεν δεδεγμένοσ. ἁνὴρ ὑβρίζει· κλῇε πηκτὰ δωμάτων. ὦ θύμ’ ἄνευ σκάνδικοσ ἐμπορευτέα. ἆρ’ οἶσθ’ ὅσον τὸν ἀγῶν’ ἀγωνιεῖ τάχα, μέλλων ὑπὲρ Λακεδαιμονίων ἀνδρῶν λέγειν; πρόβαινέ νυν ὦ θυμέ· γραμμὴ δ’ αὑτηί. ἕστηκασ; οὐκ εἶ καταπιὼν Εὐριπίδην; ἐπῄνεσ’· ἄγε νυν ὦ τάλαινα καρδία ἄπελθ’ ἐκεῖσε, κᾆτα τὴν κεφαλὴν ἐκεῖ παράσχεσ εἰποῦσ’ ἅττ’ ἂν αὐτῇ σοι δοκῇ. τόλμησον ἴθι χώρησον, ἄγαμαι καρδίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION