Lucian, Prometheus, (no name) 6:

καί μοι δοκεῖσ, ὦ βέλτιστε, μὴ συνιέναι ἐπὶ τοῖσ τηλικούτοισ πάνυ φιλανθρώπου τοῦ Διὸσ πεπειραμένοσ. εἰ μὲν οὖν ἔξαρνοσ εἶ μὴ εἰργάσθαι αὐτά, δεήσει καὶ διελέγχειν καὶ ῥῆσίν τινα μακρὰν ἀποτείνειν καὶ πειρᾶσθαι ὡσ ἔνι μάλιστα ἐμφανίζειν τὴν ἀλήθειαν εἰ δὲ φὴσ τοιαύτην πεποιῆσθαι τὴν νομὴν τῶν κρεῶν καὶ τὰ περὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ καινουργῆσαι καὶ τὸ πῦρ κεκλοφέναι, ἱκανῶσ κατηγόρηταί μοι, καὶ μακρότερα οὐκ ἂν εἴποιμι· λῆροσ γὰρ ἄλλωσ τὸ τοιοῦτον.