αὐτὰρ Ἔρισ στυγερὴ τέκε μὲν Πόνον ἀλγινόεντα Λήθην τε Λιμόν τε καὶ Ἄλγεα δακρυόεντα Ὑσμίνασ τε Μάχασ τε Φόνουσ τ’ Ἀνδροκτασίασ τε Νείκεά τε ψευδέασ τε Λόγουσ Ἀμφιλλογίασ τε Δυσνομίην τ’ Ἄτην τε, συνήθεασ ἀλλήλῃσιν, Ὅρκον θ’, ὃσ δὴ πλεῖστον ἐπιχθονίουσ ἀνθρώπουσ πημαίνει, ὅτε κέν τισ ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσῃ.
