헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΑργοναύ2́0́09́

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 9:)

Καὶ τὰ μὲν ὧσ ὑδέονται· ἀριστῆεσ δὲ καταῦθι μίμνον ἐρυκόμενοι· ξεινήια δ’ ἄσπετα Θυνοὶ πᾶν ἦμαρ Φινῆι χαριζόμενοι προϊάλλον. ἐκ δὲ τόθεν μακάρεσσι δυώδεκα δωμήσαντεσ βωμὸν ἁλὸσ ῥηγμῖνι πέρην καὶ ἐφ’ ἱερὰ θέντεσ, νῆα θοὴν εἴσβαινον ἐρεσσέμεν, οὐδὲ πελείησ τρήρωνοσ λήθοντο μετὰ σφίσιν· ἀλλ’ ἄρα τήνγε δείματι πεπτηυῖαν ἑῇ φέρε χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ, γαίησ δ’ ἀπὸ διπλόα πείσματ’ ἔλυσαν. Οὐδ’ ἄρ’ Ἀθηναίην προτέρω λάθον ὁρμηθέντεσ· αὐτίκα δ’ ἐσσυμένωσ νεφέλησ ἐπιβᾶσα πόδεσσιν κούφησ, ἥ κε φέροι μιν ἄφαρ βριαρήν περ ἐοῦσαν, σεύατ’ ἴμεν πόντονδε, φίλα φρονέουσ’ ἐρέτῃσιν. ὡσ δ’ ὅτε τισ πάτρηθεν ἀλώμενοσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ πλαζόμεθ’ ἄνθρωποι τετληότεσ, οὐδέ τισ αἰᾶ τηλουρόσ, πᾶσαι δὲ κατόψιοί εἰσι κέλευθοι, σφωιτέρουσ δ’ ἐνόησε δόμουσ, ἄμυδισ δὲ κέλευθοσ ὑγρή τε τραφερή τ’ ἰνδάλλεται, ἄλλοτε δ’ ἄλλῃ ὀξέα πορφύρων ἐπιμαίεται ὀφθαλμοῖσιν· ὧσ ἄρα καρπαλίμωσ κούρη Διὸσ ἀίξασα θῆκεν ἐπ’ ἀξείνοιο πόδασ Θυνηίδοσ ἀκτῆσ. Οἱ δ’ ὅτε δὴ σκολιοῖο πόρου στεινωπὸν ἵκοντο τρηχείῃσ σπιλάδεσσιν ἐεργμένον ἀμφοτέρωθεν, δινήεισ δ’ ὑπένερθεν ἀνακλύζεσκεν ἰοῦσαν νῆα ῥόοσ, πολλὸν δὲ φόβῳ προτέρωσε νέοντο, ἤδη δέ σφισι δοῦποσ ἀρασσομένων πετράων νωλεμὲσ οὐάτ’ ἔβαλλε, βόων δ’ ἁλιμυρέεσ ἀκταί, δὴ τότ’ ἔπειθ’ ὁ μὲν ὦρτο πελειάδα χειρὶ μεμαρπὼσ Εὔφημοσ πρῴρησ ἐπιβήμεναι· οἱ δ’ ὑπ’ ἀνωγῇ Τίφυοσ Ἁγνιάδαο θελήμονα ποιήσαντο εἰρεσίην, ἵν’ ἔπειτα διὲκ πέτρασ ἐλάσειαν, κάρτεϊ ᾧ πίσυνοι. τὰσ δ’ αὐτίκα λοίσθιον ἄλλων οἰγομένασ ἀγκῶνα περιγνάμψαντεσ ἴδοντο. σὺν δέ σφιν χύτο θυμόσ· ὁ δ’ ἀίξαι πτερύγεσσιν Εὔφημοσ προέηκε πελειάδα· τοὶ δ’ ἅμα πάντεσ ἠείραν κεφαλὰσ ἐσορώμενοι· ἡ δὲ δι’ αὐτῶν ἔπτατο· ταὶ δ’ ἄμυδισ πάλιν ἀντίαι ἀλλήλῃσιν ἄμφω ὁμοῦ ξυνιοῦσαι ἐπέκτυπον. ὦρτο δὲ πολλὴ ἅλμη ἀναβρασθεῖσα, νέφοσ ὥσ· αὐε͂ δὲ πόντοσ σμερδαλέον· πάντῃ δὲ περὶ μέγασ ἔβρεμεν αἰθήρ. κοῖλαι δὲ σπήλυγγεσ ὑπὸ σπιλάδασ τρηχείασ κλυζούσησ ἁλὸσ ἔνδον ἐβόμβεον· ὑψόθι δ’ ὄχθησ λευκὴ καχλάζοντοσ ἀνέπτυε κύματοσ ἄχνη. νῆα δ’ ἔπειτα πέριξ εἴλει ῥόοσ. ἄκρα δ’ ἔκοψαν οὐραῖα πτερὰ ταίγε πελειάδοσ· ἡ δ’ ἀπόρουσεν ἀσκηθήσ. ἐρέται δὲ μέγ’ ἰάχον· ἔβραχε δ’ αὐτὸσ Τῖφυσ ἐρεσσέμεναι κρατερῶσ. οἴγοντο γὰρ αὖτισ ἄνδιχα. τοὺσ δ’ ἐλάοντασ ἔχεν τρόμοσ, ὄφρα μιν αὐτὴ πλημμυρὶσ παλίνορσοσ ἀνερχομένη κατένεικεν εἴσω πετράων. τότε δ’ αἰνότατον δέοσ εἷλεν πάντασ· ὑπὲρ κεφαλῆσ γὰρ ἀμήχανοσ ἠε͂ν ὄλεθροσ. ἤδη δ’ ἔνθα καὶ ἔνθα διὰ πλατὺσ εἴδετο Πόντοσ, καί σφισιν ἀπροφάτωσ ἀνέδυ μέγα κῦμα πάροιθεν κυρτόν, ἀποτμῆγι σκοπιῇ ἴσον· οἱ δ’ ἐσιδόντεσ ἤμυσαν λοξοῖσι καρήασιν. εἴσατο γάρ ῥα νηὸσ ὑπὲρ πάσησ κατεπάλμενον ἀμφικαλύψειν. ἀλλά μιν ἔφθη Τῖφυσ ὑπ’ εἰρεσίῃ βαρύθουσαν ἀγχαλάσασ· τὸ δὲ πολλὸν ὑπὸ τρόπιν ἐξεκυλίσθη, ἐκ δ’ αὐτὴν πρύμνηθεν ἀνείρυσε τηλόθι νῆα πετράων· ὑψοῦ δὲ μεταχρονίη πεφόρητο. Εὔφημοσ δ’ ἀνὰ πάντασ ἰὼν βοάασκεν ἑταίρουσ, ἐμβαλέειν κώπῃσιν ὅσον σθένοσ· οἱ δ’ ἀλαλητῷ κόπτον ὕδωρ. ὅσσον δ’ ἂν ὑπείκαθε νηῦσ ἐρέτῃσιν, δὶσ τόσον ἂψ ἀπόρουσεν· ἐπεγνάμπτοντο δὲ κῶπαι ἠύτε καμπύλα τόξα, βιαζομένων ἡρώων. ἔνθεν δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα κατηρεφὲσ ἔσσυτο κῦμα, ἡ δ’ ἄφαρ ὥστε κύλινδροσ ἐπέτρεχε κύματι λάβρῳ προπροκαταΐγδην κοίλησ ἁλόσ. ἐν δ’ ἄρα μέσσαισ Πληγάσι δινήεισ εἶχεν ῥόοσ· αἱ δ’ ἑκάτερθεν σειόμεναι βρόμεον· πεπέδητο δὲ νήια δοῦρα. καὶ τότ’ Ἀθηναίη στιβαρῆσ ἀντέσπασε πέτρησ σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ διαμπερὲσ ὦσε φέρεσθαι. ἡ δ’ ἰκέλη πτερόεντι μετήοροσ ἔσσυτ’ ὀιστῷ. ἔμπησ δ’ ἀφλάστοιο παρέθρισαν ἄκρα κόρυμβα νωλεμὲσ ἐμπλήξασαι ἐναντίαι. αὐτὰρ Ἀθήνη Οὔλυμπόνδ’ ἀνόρουσεν, ὅτ’ ἀσκηθεῖσ ὑπάλυξαν. πέτραι δ’ εἰσ ἕνα χῶρον ἐπισχεδὸν ἀλλήλῃσιν νωλεμὲσ ἐρρίζωθεν, ὃ δὴ καὶ μόρσιμον ἠε͂ν ἐκ μακάρων, εὖτ’ ἄν τισ ἰδὼν διὰ νηὶ περήσῃ. οἱ δέ που ὀκρυόεντοσ ἀνέπνεον ἄρτι φόβοιο ἠέρα παπταίνοντεσ ὁμοῦ πέλαγόσ τε θαλάσσησ τῆλ’ ἀναπεπτάμενον. δὴ γὰρ φάσαν ἐξ Αἴδαο σώεσθαι· Τῖφυσ δὲ παροίτατοσ ἤρχετο μύθων·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Argonautica, book 2 9:

(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 9:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION