뜻

1. 욕, 악담, 비난, 독설, 오용

1. a rebuke, reprof;, abuse, contumely

예문

• βασιλῆοσ ἐνιπὴν αἰδοίοιο , ὁ δὲ Σθένελοσ, οὗ μηδεὶσ λόγοσ, Ἀτρείδἠ φησί, μὴ ψεύδε’ ἐπιστάμενοσ σάφα εἰπεῖν. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 7:1)

  (플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 10 7:1)

• ἀρίζηλοι γὰρ ἐπιχθονίοισιν ἐνιπαὶ ἀθανάτων. (Apollodorus, Argonautica, book 2 4:26)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 4:26)

• ἤ νύ σε θευμορίη περιδέδρομεν ἅψεα νοῦσοσ, ἠε͂́ τιν’ οὐλομένην ἐδάησ ἐκ πατρὸσ ἐνιπὴν ἀμφί τ’ ἐμοὶ καὶ παισίν; (Apollodorus, Argonautica, book 3 12:4)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 12:4)

• Κελτοὶ δ’ ἐπὶ βάξιν ἔθεντο, ὡσ ἄρ’ Ἀπόλλωνοσ τάδε δάκρυα Λητοΐδαο ἐμφέρεται δίναισ, ἅ τε μυρία χεῦε πάροιθεν, ἦμοσ Ὑπερβορέων ἱερὸν γένοσ εἰσαφίκανεν, οὐρανὸν αἰγλήεντα λιπὼν ἐκ πατρὸσ ἐνιπῆσ, χωόμενοσ περὶ παιδί, τὸν ἐν λιπαρῇ Λακερείῃ δῖα Κορωνὶσ ἔτικτεν ἐπὶ προχοῇσ Ἀμύροιο. (Apollodorus, Argonautica, book 4 10:30)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 10:30)

• ἔδεισεν γὰρ ἐμὴν ἔκπαγλον ἐνιπήν. (Homer, Odyssey, Book 10 54:3)

  (호메로스, 오디세이아, Book 10 54:3)

• ὦ Ὀδυσεῦ μάλα πώσ με καθίκεο θυμὸν ἐνιπῇ ἀργαλέῃ· (Homer, Iliad, Book 14 11:2)

  (호메로스, 일리아스, Book 14 11:2)

유사 형태

• ἐνιπὴν (3)
• Ἐνιπῆος (3)
• Ἐνιπέως (3)
• Ἐνιπέα (2)
• ἐνίπτων (2)
• Ἐνιπεὺς (2)
• ἐνιπήν (2)
• ἐνιπάς (2)
• Ἐνιπεῦ (2)
• ἐνιπῆς (2)
• ἐνιπὰν (1)
• Ἐνιπεύς (1)
• ἔνιπτε (1)
• Ἐνιπέος (1)
• ἐνιπὰς (1)
• ἐνιπῇ (1)
• ἐνιπαὶ (1)
• Ἐνιποῦς (1)
• Ἐνιπεῖ (1)
• ἐνίπτοι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.