τύφη
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
τύφη
Structure:
τυφ
(Stem)
+
η
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ σηματουργὸσ δ’ οὔ τισ εὐτελὴσ ἄρ’ ἦν ὅστισ τόδ’ ἔργον ὤπασεν πρὸσ ἀσπίδι, Τυφῶν’ ἱέντα πύρπνοον διὰ στόμα λιγνὺν μέλαιναν, αἰόλην πυρὸσ κάσιν· (Aeschylus, Seven Against Thebes, choral, strophe 2 1:4)
- ὁ μὲν γὰρ πύρπνοον Τυφῶν’ ἔχει, Ὑπερβίῳ δὲ Ζεὺσ πατὴρ ἐπ’ ἀσπίδοσ σταδαῖοσ ἧσται, διὰ χερὸσ βέλοσ φλέγων· (Aeschylus, Seven Against Thebes, choral, strophe 2 1:12)
- λόγον δὲ τόνδε ἐπιλέγοντεσ οἱ Αἰγύπτιοι φασὶ εἶναι αὐτὴν πλωτήν, ὡσ ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ οὐκ ἐούσῃ πρότερον πλωτῇ Λητώ, ἐοῦσα τῶν ὀκτὼ θεῶν τῶν πρώτων γενομένων, οἰκέουσα δὲ ἐν Βουτοῖ πόλι, ἵνα δή οἱ τὸ χρηστήριον τοῦτο ἐστί, Ἀπόλλωνα παρ’ Ἴσιοσ παρακαταθήκην δεξαμένη διέσωσε κατακρύψασα ἐν τῇ νῦν πλωτῇ λεγομένῃ νήσῳ, ὅτε τὸ πᾶν διζήμενοσ ὁ Τυφῶν ἐπῆλθε, θέλων ἐξευρεῖν τοῦ Ὀσίριοσ τὸν παῖδα. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 156 5:1)
- ἐσμὲν ἡμεῖσ, οἷσ πρόσεστι τοῦτο τοὐρροπύγιον, Ἀττικοὶ μόνοι δικαίωσ ἐγγενεῖσ αὐτόχθονεσ, ἀνδρικώτατον γένοσ καὶ πλεῖστα τήνδε τὴν πόλιν ὠφελῆσαν ἐν μάχαισιν, ἡνίκ’ ἦλθ’ ὁ βάρβαροσ, τῷ καπνῷ τύφων ἅπασαν τὴν πόλιν καὶ πυρπολῶν, ἐξελεῖν ἡμῶν μενοινῶν πρὸσ βίαν τἀνθρήνια. (Aristophanes, Wasps, Parabasis, epirrheme2)
- "τοὺσ ἀπέθεντο οἱ θεοὶ ἐν Αἰγύπτῳ πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅσ ἐστι Τυφών. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 25 1:6)
- "ταῦτα γὰρ ὁ Τυφών ἐστιν, ὃν πολὺν ὑμῖν ἐνεποίησεν ὁ καθηγεμὼν καὶ θεοῖσ πολεμῶν καὶ θείοισ ἀνδράσι. (Plutarch, Adversus Colotem, section 218)
- περὶ μεσημβρίαν δὲ οὐκέτι τῆσ νήσου φαινομένησ ἄφνω τυφὼν ἐπιγενόμενοσ καὶ περιδινήσασ τὴν ναῦν καὶ μετεωρίσασ ὅσον ἐπὶ σταδίουσ τριακοσίουσ οὐκέτι καθῆκεν εἰσ τὸ πέλαγοσ, ἀλλ’ ἄνω μετέωρον ἐξηρτημένην ἄνεμοσ ἐμπεσὼν τοῖσ ἱστίοισ ἔφερεν κολπώσασ τὴν ὀθόνην. (Lucian, Verae Historiae, book 1 9:3)
- "Τιτυοὶ δὲ καὶ Τυφῶνεσ ὅ τε Δελφοὺσ κατασχὼν καὶ συνταράξασ τὸ χρηστήριον ὕβρει καὶ βίᾳ Τυφὼν ἐξ ἐκείνων ἄρα τῶν ψυχῶν ἦσαν, ἐρημίᾳ λόγου καὶ τύφῳ πλανηθέντι τῷ παθητικῷ χρησαμένων. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 3026)