Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπαρακύπτω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπαρακύπτω συμπαρακύψω

Structure: συμπαρακύπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bend oneself along with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακύπτω συμπαρακύπτεις συμπαρακύπτει
Dual συμπαρακύπτετον συμπαρακύπτετον
Plural συμπαρακύπτομεν συμπαρακύπτετε συμπαρακύπτουσιν*
SubjunctiveSingular συμπαρακύπτω συμπαρακύπτῃς συμπαρακύπτῃ
Dual συμπαρακύπτητον συμπαρακύπτητον
Plural συμπαρακύπτωμεν συμπαρακύπτητε συμπαρακύπτωσιν*
OptativeSingular συμπαρακύπτοιμι συμπαρακύπτοις συμπαρακύπτοι
Dual συμπαρακύπτοιτον συμπαρακυπτοίτην
Plural συμπαρακύπτοιμεν συμπαρακύπτοιτε συμπαρακύπτοιεν
ImperativeSingular συμπαράκυπτε συμπαρακυπτέτω
Dual συμπαρακύπτετον συμπαρακυπτέτων
Plural συμπαρακύπτετε συμπαρακυπτόντων, συμπαρακυπτέτωσαν
Infinitive συμπαρακύπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακυπτων συμπαρακυπτοντος συμπαρακυπτουσα συμπαρακυπτουσης συμπαρακυπτον συμπαρακυπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακύπτομαι συμπαρακύπτει, συμπαρακύπτῃ συμπαρακύπτεται
Dual συμπαρακύπτεσθον συμπαρακύπτεσθον
Plural συμπαρακυπτόμεθα συμπαρακύπτεσθε συμπαρακύπτονται
SubjunctiveSingular συμπαρακύπτωμαι συμπαρακύπτῃ συμπαρακύπτηται
Dual συμπαρακύπτησθον συμπαρακύπτησθον
Plural συμπαρακυπτώμεθα συμπαρακύπτησθε συμπαρακύπτωνται
OptativeSingular συμπαρακυπτοίμην συμπαρακύπτοιο συμπαρακύπτοιτο
Dual συμπαρακύπτοισθον συμπαρακυπτοίσθην
Plural συμπαρακυπτοίμεθα συμπαρακύπτοισθε συμπαρακύπτοιντο
ImperativeSingular συμπαρακύπτου συμπαρακυπτέσθω
Dual συμπαρακύπτεσθον συμπαρακυπτέσθων
Plural συμπαρακύπτεσθε συμπαρακυπτέσθων, συμπαρακυπτέσθωσαν
Infinitive συμπαρακύπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακυπτομενος συμπαρακυπτομενου συμπαρακυπτομενη συμπαρακυπτομενης συμπαρακυπτομενον συμπαρακυπτομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακύψω συμπαρακύψεις συμπαρακύψει
Dual συμπαρακύψετον συμπαρακύψετον
Plural συμπαρακύψομεν συμπαρακύψετε συμπαρακύψουσιν*
OptativeSingular συμπαρακύψοιμι συμπαρακύψοις συμπαρακύψοι
Dual συμπαρακύψοιτον συμπαρακυψοίτην
Plural συμπαρακύψοιμεν συμπαρακύψοιτε συμπαρακύψοιεν
Infinitive συμπαρακύψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακυψων συμπαρακυψοντος συμπαρακυψουσα συμπαρακυψουσης συμπαρακυψον συμπαρακυψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρακύψομαι συμπαρακύψει, συμπαρακύψῃ συμπαρακύψεται
Dual συμπαρακύψεσθον συμπαρακύψεσθον
Plural συμπαρακυψόμεθα συμπαρακύψεσθε συμπαρακύψονται
OptativeSingular συμπαρακυψοίμην συμπαρακύψοιο συμπαρακύψοιτο
Dual συμπαρακύψοισθον συμπαρακυψοίσθην
Plural συμπαρακυψοίμεθα συμπαρακύψοισθε συμπαρακύψοιντο
Infinitive συμπαρακύψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρακυψομενος συμπαρακυψομενου συμπαρακυψομενη συμπαρακυψομενης συμπαρακυψομενον συμπαρακυψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυμπαράκυπτον ἐσυμπαράκυπτες ἐσυμπαράκυπτεν*
Dual ἐσυμπαρακύπτετον ἐσυμπαρακυπτέτην
Plural ἐσυμπαρακύπτομεν ἐσυμπαρακύπτετε ἐσυμπαράκυπτον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυμπαρακυπτόμην ἐσυμπαρακύπτου ἐσυμπαρακύπτετο
Dual ἐσυμπαρακύπτεσθον ἐσυμπαρακυπτέσθην
Plural ἐσυμπαρακυπτόμεθα ἐσυμπαρακύπτεσθε ἐσυμπαρακύπτοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to bend oneself along with

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION