Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμμάχομαι

Non-contract Verb; 이상동사 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συμμάχομαι συμμαχοῦμαι συνεμαχεσάμην

Structure: συμ (Prefix) + μάχ (Stem) + ομαι (Ending)

Sense

  1. to fight along with others, to be an ally, auxiliary

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχομαι συμμάχει, συμμάχῃ συμμάχεται
Dual συμμάχεσθον συμμάχεσθον
Plural συμμαχόμεθα συμμάχεσθε συμμάχονται
SubjunctiveSingular συμμάχωμαι συμμάχῃ συμμάχηται
Dual συμμάχησθον συμμάχησθον
Plural συμμαχώμεθα συμμάχησθε συμμάχωνται
OptativeSingular συμμαχοίμην συμμάχοιο συμμάχοιτο
Dual συμμάχοισθον συμμαχοίσθην
Plural συμμαχοίμεθα συμμάχοισθε συμμάχοιντο
ImperativeSingular συμμάχου συμμαχέσθω
Dual συμμάχεσθον συμμαχέσθων
Plural συμμάχεσθε συμμαχέσθων, συμμαχέσθωσαν
Infinitive συμμάχεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχομενος συμμαχομενου συμμαχομενη συμμαχομενης συμμαχομενον συμμαχομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχουμαι συμμάχει, συμμάχῃ συμμάχειται
Dual συμμάχεισθον συμμάχεισθον
Plural συμμαχοῦμεθα συμμάχεισθε συμμάχουνται
OptativeSingular συμμαχοίμην συμμάχοιο συμμάχοιτο
Dual συμμάχοισθον συμμαχοίσθην
Plural συμμαχοίμεθα συμμάχοισθε συμμάχοιντο
Infinitive συμμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχουμενος συμμαχουμενου συμμαχουμενη συμμαχουμενης συμμαχουμενον συμμαχουμενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχόμην συνεμάχου συνεμάχετο
Dual συνεμάχεσθον συνεμαχέσθην
Plural συνεμαχόμεθα συνεμάχεσθε συνεμάχοντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχεσάμην συνεμαχέσω συνεμαχέσατο
Dual συνεμαχέσασθον συνεμαχεσάσθην
Plural συνεμαχεσάμεθα συνεμαχέσασθε συνεμαχέσαντο
SubjunctiveSingular συμμαχέσωμαι συμμαχέσῃ συμμαχέσηται
Dual συμμαχέσησθον συμμαχέσησθον
Plural συμμαχεσώμεθα συμμαχέσησθε συμμαχέσωνται
OptativeSingular συμμαχεσαίμην συμμαχέσαιο συμμαχέσαιτο
Dual συμμαχέσαισθον συμμαχεσαίσθην
Plural συμμαχεσαίμεθα συμμαχέσαισθε συμμαχέσαιντο
ImperativeSingular συμμάχεσαι συμμαχεσάσθω
Dual συμμαχέσασθον συμμαχεσάσθων
Plural συμμαχέσασθε συμμαχεσάσθων
Infinitive συμμαχέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχεσαμενος συμμαχεσαμενου συμμαχεσαμενη συμμαχεσαμενης συμμαχεσαμενον συμμαχεσαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ συμβαλόντεσ Ἀντωνίῳ περὶ πόλιν Μυτίνην, Καίσαροσ παρόντοσ καὶ συμμαχομένου, τοὺσ μὲν πολεμίουσ ἐνίκων, αὐτοὶ δὲ ἀπέθανον. (Plutarch, Antony, chapter 17 1:3)
  • καὶ τοὺσ μὲν ἔκτειναν αὐτῶν, τοὺσ δὲ πολέμῳ κρατήσαντεσ ὕστερον ἐξέβαλον ἐκ τῆσ χώρασ, τοῦ Θησέωσ αὐτοῖσ συμμαχομένου καὶ συμπολεμοῦντοσ. (Plutarch, chapter 30 3:4)

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION