Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμμάχομαι?

Non-contract Verb; 이상동사 자동번역 Transliteration: symmachomai

Principal Part: συμμάχομαι συμμαχοῦμαι συνεμαχεσάμην

Structure: συμ (Prefix) + μάχ (Stem) + ομαι (Ending)

Sense

  1. to fight along with others, to be an ally, auxiliary

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχομαι συμμάχει, συμμάχῃ συμμάχεται
Dual συμμάχεσθον συμμάχεσθον
Plural συμμαχόμεθα συμμάχεσθε συμμάχονται
SubjunctiveSingular συμμάχωμαι συμμάχῃ συμμάχηται
Dual συμμάχησθον συμμάχησθον
Plural συμμαχώμεθα συμμάχησθε συμμάχωνται
OptativeSingular συμμαχοίμην συμμάχοιο συμμάχοιτο
Dual συμμάχοισθον συμμαχοίσθην
Plural συμμαχοίμεθα συμμάχοισθε συμμάχοιντο
ImperativeSingular συμμάχου συμμαχέσθω
Dual συμμάχεσθον συμμαχέσθων
Plural συμμάχεσθε συμμαχέσθων, συμμαχέσθωσαν
Infinitive συμμάχεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχομενος συμμαχομενου συμμαχομενη συμμαχομενης συμμαχομενον συμμαχομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχουμαι συμμάχει, συμμάχῃ συμμάχειται
Dual συμμάχεισθον συμμάχεισθον
Plural συμμαχοῦμεθα συμμάχεισθε συμμάχουνται
OptativeSingular συμμαχοίμην συμμάχοιο συμμάχοιτο
Dual συμμάχοισθον συμμαχοίσθην
Plural συμμαχοίμεθα συμμάχοισθε συμμάχοιντο
Infinitive συμμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχουμενος συμμαχουμενου συμμαχουμενη συμμαχουμενης συμμαχουμενον συμμαχουμενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχόμην συνεμάχου συνεμάχετο
Dual συνεμάχεσθον συνεμαχέσθην
Plural συνεμαχόμεθα συνεμάχεσθε συνεμάχοντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχεσάμην συνεμαχέσω συνεμαχέσατο
Dual συνεμαχέσασθον συνεμαχεσάσθην
Plural συνεμαχεσάμεθα συνεμαχέσασθε συνεμαχέσαντο
SubjunctiveSingular συμμαχέσωμαι συμμαχέσῃ συμμαχέσηται
Dual συμμαχέσησθον συμμαχέσησθον
Plural συμμαχεσώμεθα συμμαχέσησθε συμμαχέσωνται
OptativeSingular συμμαχεσαίμην συμμαχέσαιο συμμαχέσαιτο
Dual συμμαχέσαισθον συμμαχεσαίσθην
Plural συμμαχεσαίμεθα συμμαχέσαισθε συμμαχέσαιντο
ImperativeSingular συμμάχεσαι συμμαχεσάσθω
Dual συμμαχέσασθον συμμαχεσάσθων
Plural συμμαχέσασθε συμμαχεσάσθων
Infinitive συμμαχέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχεσαμενος συμμαχεσαμενου συμμαχεσαμενη συμμαχεσαμενης συμμαχεσαμενον συμμαχεσαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πῶς τοῦτ ἔλεξας, τίνι τρόπῳ δὲ συμμαχεῖ· (Aeschylus, Persians, episode, iambics 1:5)
  • ὅδ, ὡς ἐοίκε, τῇ γυναικὶ συμμαχεῖ. (Sophocles, Antigone, episode 2:16)
  • εἰ δ αὖ καλὸν καὶ μισοπέρσην εἶναι, ὅτι καὶ ὁ πάλαι ἐξεστράτευσεν ὡς δουλωσόμενος τὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ νῦν συμμαχεῖ μὲν τούτοις μεθ ὁποτέρων ἂν οἰήται μείζω βλάψειν, δωρεῖται δ ἐκείνοις οὓς ἂν νομίζῃ λαβόντας πλεῖστα κακὰ τοὺς Ἕλληνας ποιήσειν, εἰρήνην δὲ συμπράττει ἐξ ἧς ἂν ἡγῆται μάλιστα ἡμᾶς ἀλλήλοις πολεμήσειν, ὁρῶσι μὲν οὖν ἅπαντες ταῦτα: (Xenophon, Minor Works, , chapter 7 8:1)
  • ἐγὼ μὲν καὶ τοῦ μεγέθους τῶνδε καὶ τοῦ πλήθους ἐπαινῶ τὸν Σκιπίωνα, καὶ ὑμᾶς ἀξιῶ φείσασθαι διὰ τὸν φθόνον καὶ τὴν τῶν ἀνθρωπείων μεταβολήν, οἷς εἰσὶν ἔτι νῆες, πρὶν συνθώμεθα, πολλαὶ καὶ πλῆθος ἐλεφάντων, καὶ Ἀννίβας στρατηγικώτατος ἀνὴρ ἤδη στρατιὰν ἔχει, καὶ Μάγων ἐκ Κελτῶν καὶ Λιγύων ἑτέρους ἄγει πολλούς, καὶ Οὐερμινᾶς ὁ Σύφακος αὐτοῖς συμμαχεῖ καὶ ἄλλα Νομάδων ἔθνη, δούλους τε ἔχουσι πολλούς. (Appian, The Foreign Wars, chapter 9 5:8)

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION