뜻

1. 상대, 동료, 동업자

1. a bedfellow, partner

예문

• εὐεί ἄτερ δαλοῦ καὶ ὠμῷ γήραϊ δῶκε, βαρεῖα συνέκδημοσ οὖσα δι’ ἀλαζονείαν καὶ πολυτελὴσ σύνδειπνοσ ὑπὸ λιχνείασ καὶ σύγκοιτοσ ὀδυνηρά, φροντίσι καὶ μερίμναισ καὶ ζηλοτυπίαισ ἐκκόπτουσα τὸν ὕπνον καὶ διαφθείρουσα. (Plutarch, De virtute et vitio, chapter, section 2 5:1)

  (플루타르코스, De virtute et vitio, chapter, section 2 5:1)

유사 형태

• σύγκοιτον (4)
• σύγκοιτα (2)
• συγκοίτου (1)
• σύγκοιτος (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.