Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σμαραγέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: σμαραγέω σμαραγήσω

Structure: σμαραγέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Formed from the sound.

Sense

  1. to crash, to roar, to scream

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σμαράγω σμαράγεις σμαράγει
Dual σμαράγειτον σμαράγειτον
Plural σμαράγουμεν σμαράγειτε σμαράγουσιν*
SubjunctiveSingular σμαράγω σμαράγῃς σμαράγῃ
Dual σμαράγητον σμαράγητον
Plural σμαράγωμεν σμαράγητε σμαράγωσιν*
OptativeSingular σμαράγοιμι σμαράγοις σμαράγοι
Dual σμαράγοιτον σμαραγοίτην
Plural σμαράγοιμεν σμαράγοιτε σμαράγοιεν
ImperativeSingular σμαρᾶγει σμαραγεῖτω
Dual σμαράγειτον σμαραγεῖτων
Plural σμαράγειτε σμαραγοῦντων, σμαραγεῖτωσαν
Infinitive σμαράγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σμαραγων σμαραγουντος σμαραγουσα σμαραγουσης σμαραγουν σμαραγουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σμαράγουμαι σμαράγει, σμαράγῃ σμαράγειται
Dual σμαράγεισθον σμαράγεισθον
Plural σμαραγοῦμεθα σμαράγεισθε σμαράγουνται
SubjunctiveSingular σμαράγωμαι σμαράγῃ σμαράγηται
Dual σμαράγησθον σμαράγησθον
Plural σμαραγώμεθα σμαράγησθε σμαράγωνται
OptativeSingular σμαραγοίμην σμαράγοιο σμαράγοιτο
Dual σμαράγοισθον σμαραγοίσθην
Plural σμαραγοίμεθα σμαράγοισθε σμαράγοιντο
ImperativeSingular σμαράγου σμαραγεῖσθω
Dual σμαράγεισθον σμαραγεῖσθων
Plural σμαράγεισθε σμαραγεῖσθων, σμαραγεῖσθωσαν
Infinitive σμαράγεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σμαραγουμενος σμαραγουμενου σμαραγουμενη σμαραγουμενης σμαραγουμενον σμαραγουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σμαραγήσω σμαραγήσεις σμαραγήσει
Dual σμαραγήσετον σμαραγήσετον
Plural σμαραγήσομεν σμαραγήσετε σμαραγήσουσιν*
OptativeSingular σμαραγήσοιμι σμαραγήσοις σμαραγήσοι
Dual σμαραγήσοιτον σμαραγησοίτην
Plural σμαραγήσοιμεν σμαραγήσοιτε σμαραγήσοιεν
Infinitive σμαραγήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σμαραγησων σμαραγησοντος σμαραγησουσα σμαραγησουσης σμαραγησον σμαραγησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σμαραγήσομαι σμαραγήσει, σμαραγήσῃ σμαραγήσεται
Dual σμαραγήσεσθον σμαραγήσεσθον
Plural σμαραγησόμεθα σμαραγήσεσθε σμαραγήσονται
OptativeSingular σμαραγησοίμην σμαραγήσοιο σμαραγήσοιτο
Dual σμαραγήσοισθον σμαραγησοίσθην
Plural σμαραγησοίμεθα σμαραγήσοισθε σμαραγήσοιντο
Infinitive σμαραγήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σμαραγησομενος σμαραγησομενου σμαραγησομενη σμαραγησομενης σμαραγησομενον σμαραγησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσμαρᾶγουν ἐσμαρᾶγεις ἐσμαρᾶγειν*
Dual ἐσμαράγειτον ἐσμαραγεῖτην
Plural ἐσμαράγουμεν ἐσμαράγειτε ἐσμαρᾶγουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσμαραγοῦμην ἐσμαράγου ἐσμαράγειτο
Dual ἐσμαράγεισθον ἐσμαραγεῖσθην
Plural ἐσμαραγοῦμεθα ἐσμαράγεισθε ἐσμαράγουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • αἰγιαλῷ μεγάλα βρέμεται, σμαραγεῖ δέ τε πόντοσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 165)
  • ἀμφὶ δ’ οἱ σμαράγει μὲν ἐναυλιστήριον ἄντρον, ἄχει δ’ ὑλάεισ ἀγχινεφὴσ σκόπελοσ. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 219 2:1)
  • οἳ δ’ ἀγορὴν δὲ αὖτισ ἐπεσσεύοντο νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων ἠχῇ, ὡσ ὅτε κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ αἰγιαλῷ μεγάλῳ βρέμεται, σμαραγεῖ δέ τε πόντοσ. (Homer, Iliad, Book 2 20:2)
  • τῶν δ’ ὥσ τ’ ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολλὰ χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα ἔνθα καὶ ἔνθα ποτῶνται ἀγαλλόμενα πτερύγεσσι κλαγγηδὸν προκαθιζόντων, σμαραγεῖ δέ τε λειμών, ὣσ τῶν ἔθνεα πολλὰ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων ἐσ πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον· (Homer, Iliad, Book 2 38:1)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION