뜻

1. one who has a spirit of prophecy, an inspired person

예문

• ἔγνων οὖν αὖ καὶ περὶ τῶν ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ φύσει τινὶ καὶ ἐνθουσιάζοντεσ ὥσπερ οἱ θεομάντεισ καὶ οἱ χρησμῳδοί· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 41:5)

  (플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 41:5)

• ᾗ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρεσ χρώμενοι τὰσ πόλεισ ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντωσ ἔχοντεσ πρὸσ τὸ φρονεῖν ἢ οἱ χρησμῳδοί τε καὶ οἱ θεομάντεισ· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 179:1)

  (플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 179:1)

• ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ ὥσπερ οἱ θεομάντεισ οἱ τοῖσ τῶν πραγμάτων ἐπωνύμοισ τετελεσμένοι παρ’ αὐτῶν τῶν θεῶν ἔχω τὸ μάθημα, ὑφ’ ὧν ἃ μηδεὶσ ἰατρῶν μήτε οἶδεν ὅ τι χρὴ προσειπεῖν, οὐχ ὅπωσ ἰάσασθαι, μήτ’ εἶδεν ἐν ἀνθρώπου φύσει συμβάντα, ἄλλοτ’ ἄλλαισ παραμυθίαισ τε καὶ συμβουλαῖσ ἐκ τοῦ θεοῦ διαφεύγων ζῶ παρὰ πᾶν τὸ ἐκ τῶν παρόντων εἰκόσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 17:6)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 17:6)

• οὐ γὰρ ὅτε ἦλθον τὰ λόγια, οὐ τότε πρῶτον ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην, οὐδ’ αὐτοσχεδιάζων, οὐδ’ ἐπὶ τοῦ καιροῦ σοφὸσ ταύτην τὴν σοφίαν, ὥσπερ οἱ θεομάντεισ, γενόμενοσ, ἀλλὰ καὶ πρὶν πέμπειν Ἀθηναίουσ εἰσ Δελφοὺσ καὶ πρὶν τὸν βάρβαρον κινηθῆναι, πάλαι καὶ πόρρωθεν ἐκεῖνοσ ταῦτ’ ἐσκέψατο καὶ συνεῖδε, καὶ ὅπωσ ἐπὶ τοῦ καιροῦ καὶ τῆσ χρείασ μὴ ἀπορήσῃ προὐνοήθη. (Aristides, Aelius, Orationes, 72:5)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 72:5)

유사 형태

• θεομάντεις (4)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.