뜻

1. one who ruins a house, a prodigal

예문

• οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ ἡ καλλίστη καὶ μεγίστη τῶν συμφωνιῶν μεγίστη δικαιότατ’ ἂν λέγοιτο σοφία, ἧσ ὁ μὲν κατὰ λόγον ζῶν μέτοχοσ, ὁ δὲ ἀπολειπόμενοσ οἰκοφθόροσ καὶ περὶ πόλιν οὐδαμῇ σωτὴρ ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον ἀμαθαίνων εἰσ ταῦτα ἑκάστοτε φανεῖται. (Plato, Laws, book 3 81:2)

  (플라톤, Laws, book 3 81:2)

유사 형태

• οἰκοφθορῇ (1)
• οἰκοφθόρον (1)
• οἰκοφθορίαι (1)
• οἰκοφθορεῖν (1)
• οἰκοφθορίας (1)
• οἰκοφθόρησθε (1)
• οἰκοφθόρος (1)
• οἰκοφθορίαν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.