뜻

1. to be silly, foolish, to make a mad
2. to make foolish, convict of folly, to become insipid, lose its savour

예문

• Καὶ σὺ μωραίνεισ, ὦ Πλούτων, ὁμόψηφοσ ὢν τοῖσ τούτων στεναγμοῖσ; (Lucian, Dialogi mortuorum, 3:5)

  (루키아노스, Dialogi mortuorum, 3:5)

• οὐδεὶσ σιδήρου ταῦτα μωραίνει πέλασ στάσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 5 2:3)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 5 2:3)

• "ὅταν δὲ κίνδυνοι βαρύτεροι καὶ μείζονεσ καταλάβωσι πράξεισ, ἐκεῖνο γίγνεται τὸ Εὐριπίδειον οὐδεὶσ σιδήρου ταῦτα μωραίνει πέλασ; (Plutarch, De genio Socratis, section 123)

  (플루타르코스, De genio Socratis, section 123)

• τοιαῦτα μωραίνει πρὸσ τὰσ θεραπαινίδασ αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσισ κεκλημένοσ εἰή ἐνθάδε ναιετάων, καὶ οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν , ψεκτέον τὸ θράσοσ αὐτῆσ καὶ τὴν ἀκολασίαν εἰ δὲ τοῖσ λόγοισ τοῦ ἀνδρὸσ τὸ ἦθοσ ἐνιδοῦσα καὶ θαυμάσασα τὴν ἔντευξιν αὐτοῦ πολὺν νοῦν ἔχουσαν εὔχεται τοιούτῳ συνοικεῖν μᾶλλον ἢ πλωτικῷ τινι καὶ ὀρχηστικῷ τῶν πολιτῶν, ἄξιον ἄγασθαι. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 8 27:1)

  (플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 8 27:1)

• λίαν γὰρ ἐδόκει μωραίνειν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 60:1)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 60:1)

유사 형태

• μωραὶ (3)
• μωραίνει (3)
• μωραίνοντα (2)
• μωραίνοντι (2)
• μώραις (1)
• μωραίνειν· (1)
• μωραίνων (1)
• μωραίνεις (1)
• μωραίνειν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.