뜻

1. 파괴자, 약탈자, 약탈, 파괴 행위

1. one who treats despitefully, a foul slanderer, a destroyer
2. a worthless wretch

예문

• ὡσ ὁ Πρίαμοσ ἔρρετε, λωβητῆρεσ, ἐλεγχέεσ· (Plutarch, De cohibenda ira, section 14 2:2)

  (플루타르코스, De cohibenda ira, section 14 2:2)

• ὡσ ὁ Πρίαμοσ ἔρρετε, λωβητῆρεσ, ἐλεγχέεσ· (Plutarch, De cohibenda ira, section 14 1:3)

  (플루타르코스, De cohibenda ira, section 14 1:3)

• τούτων σε λωβητῆρεσ ὑστεροφθόροι λοχῶσιν Αἵδου καὶ θεῶν Ἐρινύεσ, ἐν τοῖσιν αὐτοῖσ τοῖσδε ληφθῆναι κακοῖσ. (Sophocles, Antigone, episode 2:3)

  (소포클레스, Antigone, episode 2:3)

• "Οὐκ ἄφαρ ὀφθαλμῶν μοι ἀπόπροθι, λωβητῆρεσ, νεῖσθ’ αὐτοῖσι δόλοισι παλίσσυτοι ἔκτοθι γαίησ, πρίν τινα λευγαλέον τε δέροσ καὶ Φρίξον ἰδέσθαι; (Apollodorus, Argonautica, book 3 7:8)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 7:8)

• νῦν δὲ τόδε μέγ’ ἄριστον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν, ὃσ τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔσχ’ ἀγοράων. (Homer, Iliad, Book 2 25:8)

  (호메로스, 일리아스, Book 2 25:8)

• τοξότα λωβητὴρ κέρᾳ ἀγλαὲ παρθενοπῖπα εἰ μὲν δὴ ἀντίβιον σὺν τεύχεσι πειρηθείησ, οὐκ ἄν τοι χραίσμῃσι βιὸσ καὶ ταρφέεσ ἰοί· (Homer, Iliad, Book 11 38:2)

  (호메로스, 일리아스, Book 11 38:2)

유사 형태

• λωβητὸν (5)
• λωβητῆρες (5)
• λωβητῆρα (1)
• λωβηταὶ (1)
• λωβητὴρ (1)
• λωβήτ (1)
• λωβήτειρα (1)
• λωβητὸς (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.