Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

γενεᾱλογέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: γενεᾱλογέω

Structure: γενεᾱλογέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from genea/logos

Sense

  1. to trace ancestry, make a pedigree

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γενεᾱλόγω γενεᾱλόγεις γενεᾱλόγει
Dual γενεᾱλόγειτον γενεᾱλόγειτον
Plural γενεᾱλόγουμεν γενεᾱλόγειτε γενεᾱλόγουσιν*
SubjunctiveSingular γενεᾱλόγω γενεᾱλόγῃς γενεᾱλόγῃ
Dual γενεᾱλόγητον γενεᾱλόγητον
Plural γενεᾱλόγωμεν γενεᾱλόγητε γενεᾱλόγωσιν*
OptativeSingular γενεᾱλόγοιμι γενεᾱλόγοις γενεᾱλόγοι
Dual γενεᾱλόγοιτον γενεᾱλογοίτην
Plural γενεᾱλόγοιμεν γενεᾱλόγοιτε γενεᾱλόγοιεν
ImperativeSingular γενεᾱλο͂γει γενεᾱλογεῖτω
Dual γενεᾱλόγειτον γενεᾱλογεῖτων
Plural γενεᾱλόγειτε γενεᾱλογοῦντων, γενεᾱλογεῖτωσαν
Infinitive γενεᾱλόγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
γενεᾱλογων γενεᾱλογουντος γενεᾱλογουσα γενεᾱλογουσης γενεᾱλογουν γενεᾱλογουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular γενεᾱλόγουμαι γενεᾱλόγει, γενεᾱλόγῃ γενεᾱλόγειται
Dual γενεᾱλόγεισθον γενεᾱλόγεισθον
Plural γενεᾱλογοῦμεθα γενεᾱλόγεισθε γενεᾱλόγουνται
SubjunctiveSingular γενεᾱλόγωμαι γενεᾱλόγῃ γενεᾱλόγηται
Dual γενεᾱλόγησθον γενεᾱλόγησθον
Plural γενεᾱλογώμεθα γενεᾱλόγησθε γενεᾱλόγωνται
OptativeSingular γενεᾱλογοίμην γενεᾱλόγοιο γενεᾱλόγοιτο
Dual γενεᾱλόγοισθον γενεᾱλογοίσθην
Plural γενεᾱλογοίμεθα γενεᾱλόγοισθε γενεᾱλόγοιντο
ImperativeSingular γενεᾱλόγου γενεᾱλογεῖσθω
Dual γενεᾱλόγεισθον γενεᾱλογεῖσθων
Plural γενεᾱλόγεισθε γενεᾱλογεῖσθων, γενεᾱλογεῖσθωσαν
Infinitive γενεᾱλόγεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
γενεᾱλογουμενος γενεᾱλογουμενου γενεᾱλογουμενη γενεᾱλογουμενης γενεᾱλογουμενον γενεᾱλογουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγενεᾱλο͂γουν ἐγενεᾱλο͂γεις ἐγενεᾱλο͂γειν*
Dual ἐγενεᾱλόγειτον ἐγενεᾱλογεῖτην
Plural ἐγενεᾱλόγουμεν ἐγενεᾱλόγειτε ἐγενεᾱλο͂γουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγενεᾱλογοῦμην ἐγενεᾱλόγου ἐγενεᾱλόγειτο
Dual ἐγενεᾱλόγεισθον ἐγενεᾱλογεῖσθην
Plural ἐγενεᾱλογοῦμεθα ἐγενεᾱλόγεισθε ἐγενεᾱλόγουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φέρε δὴ καὶ τὸ γένοσ ὅθεν ἦν τὸ τῶν Οἰνώτρων ἀποδείξωμεν, ἕτερον ἄνδρα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων παρασχόμενοι μάρτυρα, Φερεκύδην τὸν Ἀθηναῖον, γενεαλόγων οὐδενὸσ δεύτερον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 13 1:1)
  • ἔπραξε δὲ ὡσ Ἀθηναῖοσ καὶ τὸ ἀνέκαθεν ἐκ Σαλαμῖνοσ, ἐπεὶ καὶ γενεαλογῶν ἐσ προγόνουσ ἀνέβαινε Τεῦκρον καὶ Κινύρου θυγατέρα. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 3 4:2)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION