Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκχαυνόω

ο-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐκχαυνόω ἐκχαυνώσω

Structure: ἐκ (Prefix) + χαυνό (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to stuff out, to make vain and arrogant

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκχαυνῶ ἐκχαυνοῖς ἐκχαυνοῖ
Dual ἐκχαυνοῦτον ἐκχαυνοῦτον
Plural ἐκχαυνοῦμεν ἐκχαυνοῦτε ἐκχαυνοῦσιν*
SubjunctiveSingular ἐκχαυνῶ ἐκχαυνοῖς ἐκχαυνοῖ
Dual ἐκχαυνῶτον ἐκχαυνῶτον
Plural ἐκχαυνῶμεν ἐκχαυνῶτε ἐκχαυνῶσιν*
OptativeSingular ἐκχαυνοῖμι ἐκχαυνοῖς ἐκχαυνοῖ
Dual ἐκχαυνοῖτον ἐκχαυνοίτην
Plural ἐκχαυνοῖμεν ἐκχαυνοῖτε ἐκχαυνοῖεν
ImperativeSingular ἐκχαύνου ἐκχαυνούτω
Dual ἐκχαυνοῦτον ἐκχαυνούτων
Plural ἐκχαυνοῦτε ἐκχαυνούντων, ἐκχαυνούτωσαν
Infinitive ἐκχαυνοῦν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκχαυνων ἐκχαυνουντος ἐκχαυνουσα ἐκχαυνουσης ἐκχαυνουν ἐκχαυνουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκχαυνοῦμαι ἐκχαυνοῖ ἐκχαυνοῦται
Dual ἐκχαυνοῦσθον ἐκχαυνοῦσθον
Plural ἐκχαυνούμεθα ἐκχαυνοῦσθε ἐκχαυνοῦνται
SubjunctiveSingular ἐκχαυνῶμαι ἐκχαυνοῖ ἐκχαυνῶται
Dual ἐκχαυνῶσθον ἐκχαυνῶσθον
Plural ἐκχαυνώμεθα ἐκχαυνῶσθε ἐκχαυνῶνται
OptativeSingular ἐκχαυνοίμην ἐκχαυνοῖο ἐκχαυνοῖτο
Dual ἐκχαυνοῖσθον ἐκχαυνοίσθην
Plural ἐκχαυνοίμεθα ἐκχαυνοῖσθε ἐκχαυνοῖντο
ImperativeSingular ἐκχαυνοῦ ἐκχαυνούσθω
Dual ἐκχαυνοῦσθον ἐκχαυνούσθων
Plural ἐκχαυνοῦσθε ἐκχαυνούσθων, ἐκχαυνούσθωσαν
Infinitive ἐκχαυνοῦσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκχαυνουμενος ἐκχαυνουμενου ἐκχαυνουμενη ἐκχαυνουμενης ἐκχαυνουμενον ἐκχαυνουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Τοῦτο μὲν γὰρ, αἱ ἐν τῇ κλίμακι κατασείσιεσ οὐδένα πω ἐξίθυναν, ὧν γε ἐγὼ οἶδα‧ χρέονται δὲ οἱ ἰητροὶ μάλιστα αὐτῇ οὗτοι οἱ ἐπιθυμέοντεσ ἐκχαυνοῦν τὸν πολὺν ὄχλον‧ τοῖσι γὰρ τοιούτοισι ταῦτα θαυμάσιά ἐστιν, ἢν ἢ κρεμάμενον ἴδωσιν, ἢ Ῥιπτεόμενον, ἢ ὅσα τοῖσι τοιούτοισιν ἐοίκε, καὶ ταῦτα κληί̈ζουσιν αἰεὶ, καὶ οὐκέτι αὐτοῖσι μέλει, ὁκοῖόν τι ἀπέβη ἀπὸ τοῦ χειρίσματοσ, εἴτε κακὸν, εἴτε ἀγαθόν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 42.2)

Derived

  • χαυνόω (to make porous or flaccid., to puff up, fill with conceit)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION