Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυστοκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυστοκέω δυστοκήσω

Structure: δυστοκέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from du/stokos

Sense

  1. to be in sore travail

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστόκω δυστόκεις δυστόκει
Dual δυστόκειτον δυστόκειτον
Plural δυστόκουμεν δυστόκειτε δυστόκουσιν*
SubjunctiveSingular δυστόκω δυστόκῃς δυστόκῃ
Dual δυστόκητον δυστόκητον
Plural δυστόκωμεν δυστόκητε δυστόκωσιν*
OptativeSingular δυστόκοιμι δυστόκοις δυστόκοι
Dual δυστόκοιτον δυστοκοίτην
Plural δυστόκοιμεν δυστόκοιτε δυστόκοιεν
ImperativeSingular δυστο͂κει δυστοκεῖτω
Dual δυστόκειτον δυστοκεῖτων
Plural δυστόκειτε δυστοκοῦντων, δυστοκεῖτωσαν
Infinitive δυστόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστοκων δυστοκουντος δυστοκουσα δυστοκουσης δυστοκουν δυστοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστόκουμαι δυστόκει, δυστόκῃ δυστόκειται
Dual δυστόκεισθον δυστόκεισθον
Plural δυστοκοῦμεθα δυστόκεισθε δυστόκουνται
SubjunctiveSingular δυστόκωμαι δυστόκῃ δυστόκηται
Dual δυστόκησθον δυστόκησθον
Plural δυστοκώμεθα δυστόκησθε δυστόκωνται
OptativeSingular δυστοκοίμην δυστόκοιο δυστόκοιτο
Dual δυστόκοισθον δυστοκοίσθην
Plural δυστοκοίμεθα δυστόκοισθε δυστόκοιντο
ImperativeSingular δυστόκου δυστοκεῖσθω
Dual δυστόκεισθον δυστοκεῖσθων
Plural δυστόκεισθε δυστοκεῖσθων, δυστοκεῖσθωσαν
Infinitive δυστόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστοκουμενος δυστοκουμενου δυστοκουμενη δυστοκουμενης δυστοκουμενον δυστοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστοκήσω δυστοκήσεις δυστοκήσει
Dual δυστοκήσετον δυστοκήσετον
Plural δυστοκήσομεν δυστοκήσετε δυστοκήσουσιν*
OptativeSingular δυστοκήσοιμι δυστοκήσοις δυστοκήσοι
Dual δυστοκήσοιτον δυστοκησοίτην
Plural δυστοκήσοιμεν δυστοκήσοιτε δυστοκήσοιεν
Infinitive δυστοκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστοκησων δυστοκησοντος δυστοκησουσα δυστοκησουσης δυστοκησον δυστοκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυστοκήσομαι δυστοκήσει, δυστοκήσῃ δυστοκήσεται
Dual δυστοκήσεσθον δυστοκήσεσθον
Plural δυστοκησόμεθα δυστοκήσεσθε δυστοκήσονται
OptativeSingular δυστοκησοίμην δυστοκήσοιο δυστοκήσοιτο
Dual δυστοκήσοισθον δυστοκησοίσθην
Plural δυστοκησοίμεθα δυστοκήσοισθε δυστοκήσοιντο
Infinitive δυστοκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυστοκησομενος δυστοκησομενου δυστοκησομενη δυστοκησομενης δυστοκησομενον δυστοκησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυστο͂κουν ἐδυστο͂κεις ἐδυστο͂κειν*
Dual ἐδυστόκειτον ἐδυστοκεῖτην
Plural ἐδυστόκουμεν ἐδυστόκειτε ἐδυστο͂κουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυστοκοῦμην ἐδυστόκου ἐδυστόκειτο
Dual ἐδυστόκεισθον ἐδυστοκεῖσθην
Plural ἐδυστοκοῦμεθα ἐδυστόκεισθε ἐδυστόκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἡ πόλισ γὰρ δυστοκεῖ. (Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene, trochees 2:11)

Synonyms

  1. to be in sore travail

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION