Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσμαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυσμαχέω δυσμαχήσω

Structure: δυσμαχέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to fight in vain against, to fight an unholy fight with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσμάχω δυσμάχεις δυσμάχει
Dual δυσμάχειτον δυσμάχειτον
Plural δυσμάχουμεν δυσμάχειτε δυσμάχουσιν*
SubjunctiveSingular δυσμάχω δυσμάχῃς δυσμάχῃ
Dual δυσμάχητον δυσμάχητον
Plural δυσμάχωμεν δυσμάχητε δυσμάχωσιν*
OptativeSingular δυσμάχοιμι δυσμάχοις δυσμάχοι
Dual δυσμάχοιτον δυσμαχοίτην
Plural δυσμάχοιμεν δυσμάχοιτε δυσμάχοιεν
ImperativeSingular δυσμᾶχει δυσμαχεῖτω
Dual δυσμάχειτον δυσμαχεῖτων
Plural δυσμάχειτε δυσμαχοῦντων, δυσμαχεῖτωσαν
Infinitive δυσμάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσμαχων δυσμαχουντος δυσμαχουσα δυσμαχουσης δυσμαχουν δυσμαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσμάχουμαι δυσμάχει, δυσμάχῃ δυσμάχειται
Dual δυσμάχεισθον δυσμάχεισθον
Plural δυσμαχοῦμεθα δυσμάχεισθε δυσμάχουνται
SubjunctiveSingular δυσμάχωμαι δυσμάχῃ δυσμάχηται
Dual δυσμάχησθον δυσμάχησθον
Plural δυσμαχώμεθα δυσμάχησθε δυσμάχωνται
OptativeSingular δυσμαχοίμην δυσμάχοιο δυσμάχοιτο
Dual δυσμάχοισθον δυσμαχοίσθην
Plural δυσμαχοίμεθα δυσμάχοισθε δυσμάχοιντο
ImperativeSingular δυσμάχου δυσμαχεῖσθω
Dual δυσμάχεισθον δυσμαχεῖσθων
Plural δυσμάχεισθε δυσμαχεῖσθων, δυσμαχεῖσθωσαν
Infinitive δυσμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσμαχουμενος δυσμαχουμενου δυσμαχουμενη δυσμαχουμενης δυσμαχουμενον δυσμαχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσμαχήσω δυσμαχήσεις δυσμαχήσει
Dual δυσμαχήσετον δυσμαχήσετον
Plural δυσμαχήσομεν δυσμαχήσετε δυσμαχήσουσιν*
OptativeSingular δυσμαχήσοιμι δυσμαχήσοις δυσμαχήσοι
Dual δυσμαχήσοιτον δυσμαχησοίτην
Plural δυσμαχήσοιμεν δυσμαχήσοιτε δυσμαχήσοιεν
Infinitive δυσμαχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσμαχησων δυσμαχησοντος δυσμαχησουσα δυσμαχησουσης δυσμαχησον δυσμαχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσμαχήσομαι δυσμαχήσει, δυσμαχήσῃ δυσμαχήσεται
Dual δυσμαχήσεσθον δυσμαχήσεσθον
Plural δυσμαχησόμεθα δυσμαχήσεσθε δυσμαχήσονται
OptativeSingular δυσμαχησοίμην δυσμαχήσοιο δυσμαχήσοιτο
Dual δυσμαχήσοισθον δυσμαχησοίσθην
Plural δυσμαχησοίμεθα δυσμαχήσοισθε δυσμαχήσοιντο
Infinitive δυσμαχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσμαχησομενος δυσμαχησομενου δυσμαχησομενη δυσμαχησομενης δυσμαχησομενον δυσμαχησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσμᾶχουν ἐδυσμᾶχεις ἐδυσμᾶχειν*
Dual ἐδυσμάχειτον ἐδυσμαχεῖτην
Plural ἐδυσμάχουμεν ἐδυσμάχειτε ἐδυσμᾶχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσμαχοῦμην ἐδυσμάχου ἐδυσμάχειτο
Dual ἐδυσμάχεισθον ἐδυσμαχεῖσθην
Plural ἐδυσμαχοῦμεθα ἐδυσμάχεισθε ἐδυσμάχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ὁ δὲ Σεβαστὸσ πάντα ἐχειρώσατο ἐντελῶσ, καὶ ἐν παραβολῇ τῆσ ἀπραξίασ Ἀντωνίου κατελογίσατο τῇ βουλῇ τὴν Ἰταλίαν ἡμερῶσαι δυσμάχων ἐθνῶν θαμινὰ ἐνοχλούντων. (Appian, The Foreign Wars, chapter 4 1:1)
  • φρουρὰ δ’ ἤρκεσεν τῶν οὕτωσ δυσμάχων καὶ τοσοῦτον ἀπῳκισμένων ἓν τάγμα. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 483:1)

Synonyms

  1. to fight in vain against

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION